Αδικήθηκαν οι ελληνικές συμμετοχές; Μέρος Γ’: 90’ς

Όπως και στα προηγούμενα αφιερώματα θα’ θελα να τονίσω οτι οι απόψεις για τις ελληνικές συμμετοχές είναι αυστηρά προσωπικές και δεν έχουν καμία σχέση με το σωματείο του INFE Greece και την ιστοσελίδα που χάριν του πλουραλισμού απόψεων φιλοξενεί τα σχετικά άρθρα μου. Τονίζω ότι τιμώ όλους τους Έλληνες εκπροσώπους μας στον διαγωνισμό των οποίων οι προθέσεις και προσπάθεια ήταν δίχως αμφιβολία καλοπροαίρετες!

Ξεκινώντας απο το 1990 ο Χρήστος Κάλλοου τραγούδησε “Χωρίς Σκοπό”, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κακά φωνητικά (ένα ενοχλητικό “τιπ-τιπ-τιπ-τιπ…”), με μοναδική εξαίρεση τη Φωτεινή Σαββατιανού, το μικρόφωνο της οποίας όμως ήταν χαμηλωμένο, κλήρωση στη γρουσούζικη 2η θέση εμφάνισης, ένας κιθαρίστας που έδινε φιλάκια στην κάμερα, ένας έγχρωμος χορωδός με περίεργη προφορά, φτωχή ενορχήστρωση με αρμόνιο. Και μέσα σε όλα, ο τραγουδιστής φοβήθηκε την τελευταία στιγμή να βγάλει την τελική κορώνα. 19/22.

Κι έρχεται το εθνικό παραλήρημα που φέρει το όνομα “Η Άνοιξη”: σίγουροι για το βραβείο οι Έλληνες, παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Φευ! Έφταιγε μόνο ο σαξοφωνίστας; Όχι: ο Ανδρέας Μικρούτσικος, πήγαινε κάθιδρος μπρος-πίσω στη σκηνή, για να τον πάρει η κάμερα και μιλούσε στη Σοφία Βόσσου, ο δε ντράμερ δάγκωνε από το τρακ τα χείλη του. Οι στίχοι ήταν ποιητικοί, αλλά και τολμηροί για την εποχή. Η ίδια η Βόσσου (ναι, φωνάρα, δεν αντιλέγει κανείς) επέλεξε μια κόμμωση που της πρόσθεσε  χρόνια, ενδυματολογικά, ενώ μιλούσε για την άνοιξη, αντί να φορέσει κάτι πιο φωτεινό, εμφανίστηκε με μαύρη ενδυμασία που δεν συνήδε  με τον τίτλο του τραγουδιού. Έφταιξαν και κάποιες  δηλώσεις στις συνεντεύξεις Τύπου που εκλήφθησαν ως υπεροπτικές. Βάλε και τους τζαζ αυτοσχεδιασμούς που δεν έχουν οργανική σχέση με το υπόλοιπο τραγούδι. 13/22

Και ξαφνικά έρχεται μια ανέλπιστη αναλαμπή από το πουθενά: η Κλεοπάτρα, τα είχε όλα: καλογραμμένο τραγούδι με μήνυμα, εξαιρετική σκηνική παρουσία και ένδυμα, ωραία φωνή. Γιατί δεν πήγε παραπάνω; ίσως το αρνητικό κλίμα κατά της “κακής” Ελλάδας, η οποία δεν αφήνει τα Σκόπια να έχουν όποιο όνομα αυτά θέλουν. Να σημειώσουμε ότι το τραγούδι πολεμήθηκε πολύ από τον ελληνικό Τύπο, διότι τάχα έχει τουρκικά ακούσματα, αλλά κι από μερίδα των φαν, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει μια τεχνητή ένταση κατά της Κλεοπάτρας και υπέρ της Ευρυδίκης. 5/23

Το μεγαλύτερο μονοπλάνο στην ιστορία της Γιουροβίζιον, ίσως το πιο αλησμόνητο φόρεμα, ωραίο στήσιμο και φωνητικά και μια Καίτη (συγνώμη, ως Κατερίνα την δήλωσαν επίσημα) δροσερή, εκτόξευσαν ένα “εσωτερικής κατανάλωσης” τραγούδι ψηλά. Τι τη νοιάζει την Ευρωπαία νοικοκυρά και τον Ευρωπαίο μεροκαματιάρη, αν η Ελλάδα είναι χώρα του φωτός κι αν χορεύει ροκ και τσιφτετέλι (το οποίο μεταφράστηκε στο επίσημο πρόγραμμα ως… “Belly dance”!);. 9/25

Ακολουθεί, κατά την ταπεινή, προσωπική μου πάντα γνώμη, η χειρότερη για μένα ελληνική συμμετοχή: “Το τρεχαντήρι (Ντίρι Ντίρι)”: play-back σαντούρι, μια εκτός τόπου και χρόνου αποστροφή προς το κοινό “everybody!” από τον Αντώνη Τουρκογιώργη, φωνητικά με ζαρτιέρες, εμφανέστατο τρακ στους ερμηνευτές και μέτρια ερμηνεία, σε ένα φολκλόρ νησιωτικό τραγούδι, που αναπαράγει το στερεότυπο: “sea, sex & sun”.. Οι ξένοι φαν ακόμα απορούν πως και δεν αποκλειστήκαμε εκείνη τη χρονιά. Και είναι κρίμα, διότι ο Κώστας Μπίγαλης είχε προτείνει ένα άλλο τραγούδι του στην ΕΡΤ, πραγματικό αριστούργημα. 14/25

“Ποια προσευχή” τραγούδησε η Ελίνα Κωνσταντοπούλου το 1995. Αρχαιοελληνικής έμπνευσης ενδυμασία, ωραίο τραγούδι και στήσιμο. Τι έφταιξε; το διφορούμενο πολιτικό του περιεχόμενο (αστέρι κλπ.), τα φωνητικά της Μαριάντας Σόη (μετέπειτα Πιερίδη), η οποία φώναζε παραπάνω από ό, τι έπρεπε, ίσως και το Japanese look της ερμηνεύτριας, με το έντονο βάψιμο και τα τριγωνικά νύχια. Θα με ρωτήσετε; τα Αρχαία Ελληνικά στην αρχή, με την υποβλητική φωνή του Αντώνη Παππά, δεν βοήθησαν; Όχι! Δεν τα κατάλαβε κανείς, διότι οι Ευρωπαίοι τα προφέρουν όχι όπως τα Νέα Ελληνικά, αλλά με άλλη προφορά, την λεγόμενη Ερασμιακή. Δώρο άδωρο, λοιπόν. Για να είμαστε δίκαιοι, υπήρξε μεγάλη διασπορά ψήφων. Σε οποιαδήποτε άλλη χρονιά, με τους ίδιους βαθμούς, θα είχε έρθει 7η-8η. 12/23

Το “Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα” (μα τι δυσπρόφερτος τίτλος για τους ξένους!) είναι κλασικό παράδειγμα του πως  ένα ωραίο τραγούδι μπορεί να χάσει τον δυναμισμό του επί σκηνής. Να δεχθώ ότι οι διοργανωτές έδωσαν μικρότερη σκηνή και αναγκάστηκαν να αλλάξουν τη χορογραφία. Εκείνον τον χορευτή με το see through, τι τον ήθελαν; Εκνευριστική η χορογραφία των χορωδών,  η Μαριάνα σχεδόν ακούνητη, συν η ενορχήστρωση με τα ξεκούδουνα κλαπατσίμπαλα. 14/23

Τι γίνεται όταν μια απλή καθηγήτρια πιάνου ανεβαίνει στη σκηνή της Γιουροβίζιον; Η Μαριάννα Ζορμπά με το έντεχνο “Χόρεψε” στάθηκε αρκετά καλά, παρά τις τονικές της αστάθειες και το τρακ. Βαρυφορτωμένη ενορχήστρωση, ο μπουζουξής έχασε τις νότες, το κίτρινο φόρεμα της κυρίας Τσολακάκη (μετέπειτα κυρίας Χατζηνικολάου) δεν “έγραφε” ωραία και ένα φολκλόρ, το οποίο εν έτει 1997 ήταν πλέον ξεπερασμένο. Απορία: Γιατί ταξίδεψαν μέχρι τη Σαντορίνη για το βίντεο-κλιπ και δεν έδειξαν σχεδόν κανένα πλάνο από το νησί, παρά μόνο μια μαύρη παραλία; 12/25

Πονεμένη ιστορία το 1998, το οποίο έφερε και τον αποκλεισμό της Ελλάδας, με ένα τραγούδι που δεν ήταν κακό και μια ερμηνεύτρια που τραγούδησε αξιοπρεπώς: καπνοί, ροκ στήσιμο, ένα πανάκριβο πλην κακόγουστο φόρεμα, βάλε και τη γρουσούζικη 2η θέση στη σειρά εμφάνισης. Πως να δει χαϊρι η Διονυσία Καρόκη και το συγκρότημα Θάλασσα, οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα κάτω από θύελλα αντιδράσεων και υποψίες για στημένη τηλεψηφοφορία; Να συνεχίσουμε; Το τραγούδι ήταν γραμμένο το 1977, ο δε συνθέτης Γιάννης Βάλβης κατάφερε με τη συμπεριφορά του να είναι ο μοναδικός στην ιστορία της Γιουροβίζιον που του απαγορεύτηκε η είσοδος στη σκηνή… 20/25

Μετά από μια διετή αποχή (μια χρονιά λόγω αποκλεισμού και μια ακόμα, για ανασύνταξη δυνάμεων), ακολουθεί η χρυσή δεκαετία της Ελλάδας. Μείνετε συντονισμένοι.

Για άλλη μια φορά τονίζω ότι δεν έχω καμία διάθεση ούτε να προσβάλλω, ούτε να μειώσω, ούτε να μειώσω   κανέναν- τους εκτιμώ όλους απεριόριστα. Προσπαθώ, όσο πιο νηφάλια και με τη απόσταση που δίνει ο χρόνος, να κριτικάρω μέσα από την προσωπική μου οπτική την πορεία των ελληνικών συμμετοχών. Κάποιοι θα συμφωνήσουν, κάποιοι θα διαφωνήσουν, κάποιοι θα αντιδράσουν, κάποιοι θα αδιαφορήσουν.