Αδικήθηκαν οι ελληνικές συμμετοχές; Μέρος Δ’: ’00’ς

Το αφιέρωμά μας συνεχίζεται με τη χρυσή δεκαετία της Ελλάδας. Η ώθηση που έδωσαν οι Antique, η εύνοια που κέρδισε η Ελλάδα από την τηλεψηφοφορία και την απελευθέρωση της γλώσσας, αλλά και η αποφασιστικότητα που έδειξε η ΕΡΤ, σε συνδυασμό με επαγγελματισμό, έφεραν την Ελλάδα στον κολοφώνα της δόξας της. Τονίζω για άλλη μια φορά ότι όσα ακολουθούν είναι αυστηρά και μόνο οι προσωπικές μου εκτιμήσεις μετά από 22 χρόνια στον φανκλαμπισμό, την έρευνα και τη συγγραφή βιβλίων και άρθρων για τη Γιουροβίζιον και δεν αντανακλούν τις επίσημες θέσεις του Infe Greece.

Οι Antique, λοιπόν, με το “Die for You” θεωρούνται από τους ξένους φαν ως η καλύτερη ελληνική συμμετοχή όλων των εποχών και όντως είναι, αν σκεφτεί κανείς τις πωλήσεις που έκανε το τραγούδι σε όλη την Ευρώπη. Γιατί δεν πήρε την πρωτιά; Διότι το βραβείο ήταν ταμένο στην Εσθονία (ήταν η μόνη που αντέδρασε έντονα για τη θέσπιση του BIG 4 και έπρεπε να της “κλείσουν το στόμα”), ενώ η δεύτερη Δανία ανέβασε επί σκηνής ένα ζευγάρι ασυναγώνιστης ομορφιάς, με ένα πιασάρικο κάντρι τραγούδι. Ηθικός νικητής όμως μέχρι σήμερα είναι η Ελλάδα. 3/23

Η τρίτη θέση, όπως ήταν φυσικό, έφερε μεγάλα ονόματα στον ελληνικό τελικό, αλλά και μεγάλες γκρίνιες. Αυτά είναι γνωστά. Αν κοιτάξουμε ψύχραιμα τη συμμετοχή του -πολύ έμπειρου- Μιχάλη Ρακιντζή, καταλήγουμε στο ότι το τραγούδι, ως σύνθεση και στίχος, είχε όλες τις προϋποθέσεις να πάει καλά. Όμως ο κάκιστος ήχος και το αποκρουστικό θέαμα με τις στολές των ΜΑΤ (δεν μπορούσαν να ντυθούν κάτι άλλο;) δεν άφησαν πολλά περιθώρια. Έξι φορές έκλεισε το μάτι ο Ρακιντζής, μήπως και του διορθώσουν τον ήχο, αλλά μάταια… Έτσι είναι όμως: όταν κάποια ελληνικά κανάλια κατηγορούσαν τη Σουηδική συμμετοχή ότι είναι αντιγραφή από “Τα παιδιά του Πειραιά”, έπρεπε να περιμένουν αντίποινα από τη Σουηδική ομάδα που είχε αναλάβει το τεχνικό κομμάτι. 17/24

Ακολούθησε ακόμα μια μεγάλη καλλιτέχνιδα, η Μαντώ, με μια “αμερικανιά”. Από τη δεκαετία του ’90 και μετά, όποτε η Ελλάδα έχει στείλει αμιγώς διεθνή ήχο, δίχως κάποιο έθνικ ή έστω ελληνοπρεπές στοιχείο, δεν τα πήγε καλά. Η Μαντώ ήταν άψογη φωνητικά, όμως δεν “πέρναγε στο κοινό” το τραγούδι. Η ίδια, ενώ ερμήνευε μια μπαλάντα, με στίχο “I would cry for you and I’d die for you”, χαμογελούσε, έφτιαχνε τα μαλλιά της και στο τέλος εκστόμισε ένα “Oh, yeah”, αποτυγχάνοντας να δώσει την ατμόσφαιρα που έπρεπε. Ενδυματολογικά, το kinky φόρεμα με τα κορδόνια που αποκάλυπτε το μισό στήθος, ο τεράστιος σταυρός (δεν ψηφίζουν μόνο χριστιανοί) και το έντονο βάψιμο δεν βοήθησαν, ούτε τα πλάνα στον άσχημο Δανό κιθαρίστα, ούτε το καθόλου κολακευτικό πλάνο στην ίδια τη Μαντώ την ώρα του ξεσπάσματος. Για να μην μιλήσουμε για το “τείχος προστασίας” γύρω της που δεν άφηνε τους φαν να τη προσεγγίσουν. 17/26

Η νίκη της Sertab μάλλον άνοιξε τον δρόμο και για την Ελλάδα. Ο Σάκης Ρουβάς, λοιπόν, με το “Shake it” τα είχε όλα: εκρηκτική παρουσία, τραγούδι potential hit, εξαιρετικά χορευτικά και φωνητικά, ευρήματα, φωτισμούς, φωτογένεια, ακόμα και άνεση με τους ξένους δημοσιογράφους, κάτι που δεν είχαμε δει μέχρι τότε. Τόσο που σχεδόν κανένας δεν πρόσεξε ότι στην αρχή ήταν εκτός τόνου. Είναι, επίσης, κρίμα που το εξαιρετικό (δεύτερο) βίντεο-κλιπ στη Σαντορίνη κυκλοφόρησε, αφότου είχε φύγει για τις πρόβες και οι περισσότεροι είχαν δει το, πολύ υποδεέστερο, πρώτο. Δεν έφταιξαν όμως ούτε αυτά, ούτε οι φαγωμάρες στους κόλπους της ελληνικής αποστολής. Πολύ απλά, η Ελλάδα δεν γινόταν να κερδίσει μέσα στην Κωνσταντινούπολη. 3/24

Το έδαφος είχε προετοιμαστεί για το βραβείο της Έλενας Παπαρίζου, αλλά κι ένα θεαματικό σερί της Ελλάδας, η οποία μέχρι και το 2016 έμπαινε κάθε χρόνο στον τελικό (το οποίο μπορεί να εξηγηθεί με πολλούς τρόπους, εμφανείς και αφανείς, αλλά δεν είναι της παρούσης). Τι κι αν η νίκη αυτή είναι στατιστικά η χειρότερη όλων των εποχών σε Μέσο Όρο βαθμολογίας; Η νίκη είναι νίκη. 1/24

Κάποιοι πίστεψαν το 2006 ότι η Άννα Βίσση θα έκανε το double μέσα στην έδρα της. Όχι. Ένα τραγούδι που κατηγορήθηκε ως αντιγραφή του “You are not alone” του Michael Jackson και για το οποίο δεν υπήρχε concept: σε κάθε πρόβα άλλαζαν τα σκηνικά και δεν είχαν αποφασίσει αν θα το πει μόνη της ή με φωνητικά. Δυστυχώς επελέγη η πρώτη επιλογή και η σκηνή φαινόταν άδεια. Αν προσθέσει κανείς το βαρυφορτωμένο φόρεμα, τη θαμπή φωνή, το γεγονός ότι δεν ολοκλήρωσε το τραγούδι σε καμία πρόβα και τέλος την υπερβολική ερμηνεία (οι Σκανδιναβοί ακόμα γελούν με αυτήν) και την πτώση στο πάτωμα, καταλαβαίνει κανείς γιατί δεν ήρθε το… βραβείο. 9/24

Με σλόγκαν και τον πολύ άνετο Sarbel η Ελλάδα πλασαρίστηκε πολύ καλά το 2007. Στα αρνητικά το ένδυμα-πυζάμα, η στατική -σε κάποια σημεία- χορογραφία και η κόμμωση που παρέπεμπε σε κομμωτήριο της γειτονιάς για τις κοπέλες. Επίσης, ο Σουηδός χορωδός ακούγεται πιο πολύ -σχεδόν ντουμπλάρει- τον Σαρμπέλ. Σε σύγκριση με το ομοειδές προϊον της Τουρκίας έρχεται δεύτερο. 7/24

Αν μπορεί (ή τολμά) να ξεστομίσει κανείς ότι υπάρχει μια υπερεκτιμημένη ελληνική συμμετοχή, αυτή είναι σίγουρα της Καλομοίρας. Απίστευτα επικοινωνιακή, αν και too American, σε κέρδισε αμέσως. Καλοστημένα χορευτικά, καλοκουρδισμένα φωνητικά, ωραίοι φωτισμοί και εντυπωσιακό το βιβλίο που ανοίγει, αλλά σε ένα απλό ποπ τραγουδάκι. Αν το είχε άλλη χώρα θα γκρινιάζαμε. 3/25

Η δεκαετία ολοκληρώνεται με τη δεύτερη συμμετοχή του Σάκη Ρουβά, σε ένα τραγούδι σαφώς κατώτερο από το πρώτο, αλλά πιο εντυπωσιακό στήσιμο. Όμως στη Μόσχα υπήρχε έντονο κλίμα κατά του τραγουδιστή, ο οποίος μόλις είχε παντρευτεί (κάτι που είχε ενοχλήσει), με τις ερωτήσεις των “δημοσιογράφων” να κινούνται μεταξύ “τραγουδάτε εσείς ή ο Άλεξ Παναγή στο τραγούδι;” και “Ο Philip Kirkorov που είναι στη ρωσική επιτροπή θα κανονίσει να σας δώσει βαθμούς;”. Το δε τραγούδι δεν ακούστηκε ούτε μία φορά στο κέντρο Τύπου. Ο Σάκης ήταν συνεχώς εκνευρισμένος κι εριστικός, ενώ δεν βοήθησαν ούτε οι μηχανοποιημένες κινήσεις του χορευτικού, ούτε το μπότοξ που τον είχε αγριέψει, ούτε το τεχνητό μαύρισμα που αμαύρωνε τα φωτεινά πρόσωπα των ερμηνευτών…