Πρωτοχρονιά του 1981 η Ελλάδα γίνεται επίσημα μέλος της Ε.Ο.Κ., εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για την ιστορία της χώρας. Παραδόξως, ενώ θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη αλληλεγγύη από τις χώρες τις Ευρώπης, ξεκινά μια δύσκολη περίοδος για τις ελληνικές συμμετοχές, ίσως και λόγω ΠΑ.ΣΟ.Κ. το οποίο σνόμπαρε τον διαγωνισμό, συνεπικουρούμενο από τις κουλτουριάρικες επιτροπές της ΕΡΤ, οι οποίες έστελναν τραγούδια που δεν έκαναν επιτυχία και δεν άρεσαν ούτε καν στην Ελλάδα.
Γνωρίζουμε ελάχιστα για την κλειστή επιλογή του 1981. Το νικητήριο τραγούδι είχε πάρει 18 πόντους με άριστα το 50. Τα υπόλοιπα τραγούδια (43 τον αριθμό) δεν έγιναν ποτέ γνωστά, ενώ η επιτροπή σημείωσε πως το επίπεδο ήταν γενικά πολύ χαμηλό, γι’ αυτόν τον λόγο έκανε δύο συνεδριάσεις, καθώς στην πρώτη δεν κατάφερε να καταλήξει σε κάποιο αξιόλογο τραγούδι.
Η πιανίστα είναι η 16χρονη Σοφία Χούνδρα, η οποία –δυστυχώς- πάτησε άλλες νότες στην αρχή από το τρακ. Η κοπέλα επελέγη ανάμεσα σε άλλα ταλέντα από διάφορα ωδεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διοργανωτές ψέκασαν το κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στο πιάνο λίγο πριν εμφανιστεί ο καλλιτέχνης, ώστε να φαίνεται δροσερό. Ο Γιώργος (ή Κώστας, κατά τις εφημερίδες!) Νιάρχος (ο οποίος επιστρατεύτηκε εκ των υστέρων για να «σουλουπώσει» το κομμάτι, καθώς το demo που είχε σταλεί στην ΕΡΤ ήταν συνοδεία μιας μόνο κιθάρας) τόνιζε τότε ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα έστελνε ένα ήρεμο, ρομαντικό κομμάτι, του οποίου η ενορχήστρωση είχε γίνει έτσι, ώστε το άκουσμα να είναι μαλακό και ήσυχο, χωρίς πολύ θόρυβο.
Ο Τύπος σχολίασε ότι η επιτροπή διάλεξε το λιγότερο πρωτόλειο κομμάτι, ενώ υπήρχε η πρόθεση για δραματικές αλλαγές, τόσο στη μουσική του, όσο και στους στίχους, πριν βγει στη Γιουροβίζιον. Γενικά το τραγούδι έφυγε με τους χειρότερους οιωνούς από τον Τύπο, καθώς θεωρήθηκε μέτριο και παλαιομοδίτικο («Με… χλωμό φεγγάρι στη Γιουροβίζιον», «Χαμένοι από… χέρι πάμε και εφέτος στη Γιουροβίζιον, μ’ ένα ‘Καλοκαιρινό φεγγάρι’ που… επισκευάζεται», «Πάμε να πάρουμε την κρυάδα»). Σε ένα από τα ελάχιστα δημοσιεύματα που εκθειάζουν τον τραγουδιστή, ως χαμηλών τόνων, επιτυχημένο και σωστό φωνητικά, εκφράζεται η απορία πως αυτός, που ήταν “κομμένος” από τις μεγάλες εταιρείες, τους ξέφυγε από τον έλεγχο και πήγε στον διαγωνισμό.
Στην ιστορία έμεινε όμως μια εξωφρενικά ψευδής και φαιδρή επιστολή στις εφημερίδες από έναν συνθέτη, ονόματι Γιώργο Κούτση (ή Τζίνο), την οποία υποτίθεται πως συνυπογράφει και η… Σέβη Τηλιακού (!). Εκεί ο συνθέτης απορεί πως κόπηκαν οι δικές του συνθέσεις, ως χαμηλού επιπέδου και ακατάλληλες, καθώς έχει κάνει εκατομμύρια πωλήσεις στο εξωτερικό, ως δήθεν συνεργάτης του Tom Jones (!), ενώ πέντε τραγούδια του έχουν τάχα διαγωνιστεί στη Γιουροβίζιον (!), μεταξύ των οποίων ένα με τη Michèlle Torr για το Μόναχο (sic) που ήρθε 2ο, το τραγούδι για την Ελβετία (3ο), το «Ντιγκ-Ντογκς» για την Ελβετία (3ο), ενώ έχει συμμετοχές ακόμα και στο Σαν Ρέμο, το ‘66, ‘67 και ‘68 (όλα στη 2η θέση)!!! Επιπλέον, ζητά τη δημόσια ακρόαση όλων των τραγουδιών που διαγωνίστηκαν, δεδομένου ότι αυτό που πήγε γράφτηκε από ερασιτέχνη και αδοκίμαστο τραγουδιστή και μάλιστα χρειάστηκε… επισκευή για να μπορέσει να δικαιώσει την πρόκρισή του!
Το τραγούδι πάντως πήρε το βραβείο των δημοσιογράφων που κάλυπταν τη βραδιά, αλλά και το βραβείο της Επιτροπής Καλλιτεχνών της Γιουροβίζιον, η οποία απαρτίζεται από μουσικούς, τραγουδιστές, σκηνοθέτες και ανθρώπους της τηλεόρασης, για την ωραιότερη συμμετοχή. Ο Τύπος μετά τον διαγωνισμό ήταν πιο επιεικής με το τραγούδι μας, ενώ “έκραξε δεόντως” τον εκπρόσωπο της EBU (Frank Naef), για την ανθελληνική του στάση, διότι τάχα δεν άκουγε τους βαθμούς που έπαιρνε η Ελλάδα, αλλά και την επιτροπή της ΕΡΤ, η οποία έσπευσε να αποκυρήξει το τραγούδι, πριν ακόμη διαγωνιστεί. Επιπλέον κυκλοφόρησε ότι ο Naef μίλησε για συμπαιγνία Ελλάδας και Κύπρου και ότι αναγκάστηκε να ανακαλέσει, μετά από τη μαχητική παρέμβαση μιας αεροσυνοδού της Ολυμπιακής, η οποία παρακολούθούσε τη σχετική συνέντευξη Τύπου, σηκώθηκε από τη θέση της και απαίτησε δυναμικά να γίνει αμέσως η διόρθωση. Άλλο ένα σημείο που σχολιάστηκε ηταν η άρνηση του Γιώργου Νιάρχου και του Μάικ Ροζάκη (και μόνον αυτών) να χρησιμοποιήσουν τα ειδικά ακουστικά που υπάρχουν στο podium για τους μαέστρους, ώστε να ακούσουν το τηλεοπτικό «κιού» από τον τηλεσκηνοθέτη, για να ξεκινήσουν. Τι θα συνέβαινε αν για κάποιο τεχνικό λόγο δεν έβγαινε στον αέρα η εικόνα; Θα ήταν αδύνατον να ειδοποιηθούν οι μαέστροι με άλλο τρόπο. Ο Γιώργος Νιάρχος ενοχλήθηκε πολύ από το σχόλιο, δεν γνωρίζουμε όμως τι απάντησε.
Τονίστηκε επίσης ότι το τραγούδι ήταν αντάξιο ενός Πάριου και ότι ο Δημητράς, παρότι δεν είναι αναλόγου βεληνεκούς όνομα, κατάφερε να σταθεί πάρα πολύ καλά. Φυσικά, υπήρξαν επαινετικά σχόλια και για τη Μαντώ (sic!-τη Μακώ εννοούσαν) Γεωργιάδου, την πρόωρα χαμένη παρουσιάστρια της κρατικής τηλεόρασης. Στην επιτροπή της ΕΡΤ τη βραδιά του διαγωνισμού πρόεδρος ήταν ο διευθυντής τηλεοράσεως, Σπήλιος Χαραμής. Όσο για τον ίδιο τον διαγωνισμό… χαιρετίστηκε ως εξαιρετικός και άξιος σεμιναρίου (!) για την ΕΡΤ, η οποία όφειλε να τον χρησιμοποιήσει ως διδακτικό υλικό.
Αξίζει να σημειωθεί πως το τραγούδι γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη για ένα νεανικό έρωτα. Του το ζήτησε η Ελένη Δήμου, μια φορά που τον άκουσε να το παίζει στην κιθάρα, για να το εντάξει στο δίσκο της, αλλά εκείνος αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι είναι πολύ προσωπικό.
