Ύψιστη απώλεια: απεβίωσε η τεράστια Françoise Hardy.

Η εντυπωσιακή και πολυσχιδής διεθνής καριέρα

H Φρανσουάζ Αρντύ (Françoise Madeleine Hardy) γεννήθηκε το 1944 στο Παρίσι. Φοιτήτρια της Γερμανικής Φιλολογίας, παράτησε τις σπουδές της, όταν έμαθε κιθάρα και τραγούδι. Είχε την ευφυϊα να ηχογραφεί τα τραγούδια της στο Λονδίνο, γεγονός που διεύρυνε τους μουσικούς της ορίζοντες. Έγινε γνωστή σε Ευρώπη, Αμερική, Βραζιλία, Ιαπωνία, Νότια Αφρική, αλλά και τις γαλλόφωνες χώρες από τον Καναδά ως το Κογκό. Το 1966 διαγωνίστηκε στο Sanremo με το Parlami di te. Έπαιξε σε ταινίες, αλλά και παρουσίασε πολλά τηλεοπτικά προγράμματα σε Γαλλία και Ιταλία. Λάτρης της αστρολογίας, έχει κάνει σχετικές σπουδές, αλλά και δικές της ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ είχε δική της στήλη σε εφημερίδες και περιοδικά του είδους. Υπήρξε επίσης ηθοποιός του σινεμά, μάλιστα έπαιξε μαζί με τη Τζένη Καρέζη κι άλλους εγχώριους ηθοποιούς, εμβληματικό fashion icon παγκόσμιας ακτινοβολίας και υπόδειγμα κομψότητας, “μούσα” σημαντικών σχεδιαστών μόδας, όπως ο Paco Rabanne και ο Yves Saint-Laurent, αλλά και συγγραφέας, κυρίως έργων επιστημονικής φαντασίας, μα και αστρολογικών οδηγών.

Ίσως το μεγαλύτερο gay icon στη Γαλλία μετά από τη Sheila. Τεράστιες επιτυχίες, όπως: Le temps de l’ amour, Mon amie la rose (που έγινε ξανά επιτυχία με τη Natasha Atlas), Le premier bonheur du jour, Je veux qu’il revienne, Soleil (σάρωσε στον Καναδά), Comment te dire adieu (σύνθεση Serge Gainsbourg-εκπληκτική διασκευή από τον Jimmy Sommerville), Message personnel, Frag’ den Abendwind. Αν και τυπικά ανήκει στους γιεγιέδες, διακρίθηκε περισσότερο στις συναισθηματικές μπαλάντες. Τιμήθηκε με μετάλλιο από τη Γαλλική Ακαδημία για τη συνολική προσφορά της και πολλά ακόμα βραβεία. Το 2012 διαγνώστηκε με καρκίνο στον λάρυγγα. Δήλωσε τότε ότι αποσύεται, ωστόσο επέστρεψε το 2018. Διέκοψε οριστικά το 2021, οπότε έπαψε τη δισκογραφία. Μια τεράστια καριέρα 60 χρόνων.

Μια προσωπική ζωή γεμάτη διακυμάνσεις

Ο πατέρας της, Étienne Dillard ήταν παντρεμένος με άλλη γυναίκα. Εκείνη και η αδελφή της μεγάλωσαν με τη μητέρα της. Αν και εύπορος, δεν τις βοηθούσε σχεδόν καθόλου και τις επισκεπτόταν σπάνια. Φοίτησε σε καθολικό σχολείο, όπου ντρεπόταν για την ταπεινή της καταγωγή. Η γιαγιά της τη χαρακτήριζε… άσχημη και κακή. Όταν η μητέρα της σχετίστηκε με έναν Αυστριακό βαρώνο, την έστελνε κάθε καλοκαίρι στην Αυστρία, για να μάθει γερμανικά. Μετά από μία τετραετή σχέση με τον φωτογράφο Jean-Marie Périer, μπήκε στη ζωή της ο bisexual ροκάς Jacques Dutronc, ο οποίος μαζί με τον Etienne Daho κυκλοφόρησε το Tout les goûts sont dans ma nature-Όλες οι γεύσεις είναι στη φύση μου, παλιός εραστής της Romy Schneider και της Laeticia Hallyday. Ο Dutronc έχει γράψει και τη βιογραφία της, με τίτλο «Σούπερσταρ και ερημίτισσα» (Superstar et ermite). Έχουν αποκτήσει έναν γιο, επίσης μουσικό, τον Thomas (1973), του οποίου η πρώτη ερωτική εμπειρία ήταν στα 15 του με άνδρα. Αν και υπήρξαν ζευγάρι από το 1967, παντρεύτηκαν μόλις το 1981, για φορολογικούς λόγους, ωστόσο πάντα είχαν ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες. Από το 1988 ζούσαν χωριστά εξαιτίας των απιστιών και από τις δύο πλευρές, αλλά και του αλκοολισμού του Jacques. Δεν πήραν διαζύγιο ποτέ. Πάλευε για χρόνια με το άγχος, τις κρίσεις πανικού, το τρακ στη σκηνή και τη μοναξιά. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πληροφορήθηκε πως ο 80χρονος πλέον πατέρας της “ψώνιζε¨ νεαρά αγόρια, ένα από τα οποία ήταν φίλος του άνδρα της! Το 1981 πέθανε, μετά από επίθεση μίας αρσενικής πόρνης, γεγονός που απέκρυψαν τότε τα Μ.Μ.Ε. Η αδερφή της, έχοντας διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, αυτοκτόνησε το 2004. Μολονότι υπήρξε ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είχε κατηγορηθεί για ρατσισμό και αντισημιτισμό. Το 2004 διαγνώστηκε με λύμφωμα. Την έθεσαν σε τεχνητό κώμα, μέχρι να συνέλθει. Παράλληλα, όσο ήταν στο νοσοκομείο, έσπασε τον γοφό και τον αγκώνα της, με το σερί καταγμάτων να συνεχίζεται για χρόνια. Το 2021 μίλησε δημόσια ότι επιθυμούσε να της γίνει ευθανασία, μάλιστα είχε εισηγηθεί στον Εμμανουέλ Μακρόν τη νομιμοποίησή της. Τελικά απεβίωσε από καρκίνο του λάρυγγα.

Η Γιουροβίζιον

Έχοντας ήδη κάνει το 1962 την τεράστια επιτυχία Tous les garçons et les filles (15 εβδομάδες στο #1 των γαλλικών charts, #1 στη Βαλλονία, #2 στην Ιταλία, #4 στην Ολλανδία, #11 στη Φλάνδρα, #20 στη Γερμανία, # 36 στο Ηνωμένο Βασίλειο), επελέγη με εσωτερική διαδικασία, για να εκπροσωπήσει το Μονακό. Μαζί με τη Νάνα Μούσχουρη και την Esther Ofarim ήταν τα τρία μεγαλύτερα ονόματα της χρονιάς, παρόλο που κι άλλοι καλλιτέχνες είχαν σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Το 1998 (στην 35^η επέτειο) δήλωσε ότι η Γιουροβίζιον ήταν η πιο τραυματική εμπειρία στην καριέρα της κι ότι ήταν εντελώς πετρωμένη και τρομοκρατημένη μπροστά στην κάμερα. Με τη συμμετοχή της κατέλαβε την 5η θέση. Το L’amour s’en va (Φεύγει η αγάπη) ανέβηκε στο #2 της Γαλλίας και το #7 της Βαλλονίας. Το διασκεύασε σε τέσσερεις γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά). Υπέροχο φωτογραφικό υλικό από τη διαμονή της στο Λονδίνο, με την καλλιτέχνιδα να περπατά στους δρόμους, να βρίσκεται στα παρασκήνια, ή να περπατά δίπλα σε διαδηλωτές (προσέξτε με τι θαυμασμό την κοιτάζουν οι άνδρες!) μπορείτε να δείτε εδώ:

https://www.gettyimages.fr/photos/fran%C3%A7oise-hardy-1963