Αδικήθηκαν οι ελληνικές συμμετοχές; Μέρος Ε’: ’10’ς

Τελειώνουμε την επισκόπηση των ελληνικών συμμετοχών με την τρέχουσα δεκαετία. Η επιστροφή των επιτροπών, επηρέασε αρνητικά τα πλασαρίσματα της Ελλάδας, η οποία παίρνει ψήφο συμπάθειας από το κοινό, αλλά “τιμωρείται” από τις επιτροπές.

Ο Γιώργος Αλκαίος, παρά τη στιβαρή του σκηνική παρουσία στάθηκε άτυχος στη βαθμολογία. Η αλήθεια είναι ότι περίμενε κάτι παραπάνω από Βουλγαρία και Τουρκία, όπου είναι γνωστός (ο ύμνος της Galatasaray είναι το “Συρματόπλεγμα”). Τι άλλο έφταιξε; ίσως το μοϊκανό χτένισμα, το απροσδόκητο εύρημα με την απότομη παύση του τραγουδιού, ο σκοπός του τραγουδιού που θύμιζε Καραγκιόζη σε συνδυασμό με τις κραυγές αρχαίας τραγωδίας. Το στάδιο, πάντως, ξεσηκώθηκε. 8/25

Ωραίο ελληνοπρεπές τραγούδι, με ένα όχι τόσο έμπειρο, αλλά αξιοπρεπή ερμηνευτή. Ήταν ο Λούκας Γιώρκας με το ζεϊμπέκικο “Watch my dance”, το οποίο είχε σαφείς αναφορές στην πονεμένη από την οικονομική κρίση Ελλάδα, όπως και η συμμετοχή του Αλκαίου, εξάλλου. Αν έλειπε ο Stereo Mike με το φτηνό χιπ-χοπ, θα είχε πάει πολύ καλύτερα. 7/25

Και περνάμε στο “Aphrodisiac”. Μέτριο τραγούδι, πρόστυχη χορογραφία, φτηνοί στίχοι και ατέλειωτα σεξουαλικά υπονοούμενα. Η δε Ελευθερία Ελευθερίου, που “χόρευε σαν μανιακή” (μα τι στίχος κι αυτός…) ακροβατούσε μεταξύ Παπαρίζου και Καλομοίρας. Πως να μην πατώσει μετά; 17/26

Ανέλπιστα καλή ήταν η εμφάνιση του Αγάθωνα με τους – άγνωστους τότε – Koza Mostra. Πολύ καλή φωνή ο Ηλίας Κόζας, πολύ κέφι, ωραίο στήσιμο και φούστες, που όμως δεν ενόχλησαν. Είχε και φολκλόρ, είχε και τον Αγάθωνα, ένα αυθεντικό καλλιτέχνη. Που έχανε, λοιπόν; Στους στίχους. Οποτεδήποτε αναφέρθηκε το αλκοόλ στη Γιουροβίζιον, το τραγούδι δεν τα πήγε και τόσο καλά. Επιπλέον, το συγκεκριμένο τραγούδι αφηγείται μια ιστορία, η οποία μάλλον δεν ενδιαφέρει τον μέσο Ευρωπαίο. Τι το έσωσε; Ο χαβαλές. 6/26

Η αποθέωση της κακοφωνίας, η αποθέωση της ηχορρύπανσης, ένα τραγούδι που πέρα από τους κλαμπόβιους αποκλείεται να το ψήφισε οποιοσδήποτε άλλος. Εκείνο το τραμπολίνο, τι το ήθελαν; Για να ακούγονται ακόμα πιο ασταθείς οι φωνές τους; Το τραγούδι ξεκινά σαν πένθιμο εμβατήριο ή βαλκανική κλάψα (μα ακόμα και τα Βαλκάνια τους γύρισαν την πλάτη) και εξελίσσεται σε ένα αχταρμά, το “Rise Up”. Και σημειολογικά να το πάρει κανείς, όταν έχεις το όνομα Freaky Fortune, τι τύχη μπορείς να έχεις; Οι στίχοι; Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα. Ίσως ο δικαιότερος ελληνικός πάτος. 20/26

Δυστυχώς το πάθημα της Μαντώς δεν μας έγινε μάθημα. Θέλαμε να στείλουμε κι άλλη “αμερικανιά”. Να το πούμε για άλλη μια φορά: από τη δεκαετία του ’90 και μετά, όποτε η Ελλάδα έστειλε διεθνή ήχο, χωρίς κάποιο ελληνικό στοιχείο, δεν πήγε καλά. Τι να σου κάνει μετά η Μαρία-Έλενα Κυριάκου και τα φωνητικά της; Το είπαν πολύ καλά, όμως το κοινό περιμένει από την Ελλάδα κάτι άλλο. 19/27

Και φτάνουμε στον φετινό καταποντισμό. Άθλιοι στίχοι, οι οποίοι υποτίθεται ότι μιλούσαν για το προσφυγικό. Που “κολλά” με αυτό η Αιρ Μπαχάλ, οι βότκες κι η γριά με τα ψάρια, ακόμα το ψάχνω. Φτηνό βίντεο-κλιπ, άπειροι ερμηνευτές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τα media κι όλο το σκάνδαλο που συνόδευε την αδιαφανή διαδικασία επιλογής τους. Υπήρχε και το σημειολογικό: ένα γκρουπ που τραγουδούσε σε πανηγύρια πηγαίνει στο “πανηγυράκι” της Γιουροβίζιον. Και φυσικά, δεν υπήρχε τραγούδι: μια εντυπωσιακή εισαγωγή, μια εντυπωσιακή γέφυρα και μετά ένα ατέλειωτο χιπ-χοπ και όλα αυτά σε ένα τρίγλωσσο αχταρμά. Πως περίμεναν να σωθούν; με ένα μέτριο φόντο που θύμιζε ήλιο επί σκηνής, τις χαριτωμενιές του συμπαθούς πλην άχαρου Βλαδίμηρου και τον ημίγυμνο χορευτή; Να το πούμε κι αυτό: όποτε εμφανίστηκε ημίγυμνος χορευτής ή χορευτές στη Γιουροβίζιον, το τραγούδι πηγαίνει άπατο, διότι θεωρείται φτηνό θέαμα. Φταίνε και οι Argo που δεν έκαναν τίποτα, για να βελτιώσουν το τραγούδι που έπασχε, φταίει και η Συριζοκρατούμενη ΕΡΤ για την επιλογή της, η οποία θύμισε τις παλιές αγκυλώσεις του ΠΑΣΟΚ και των επιτροπών της εποχής, οι οποίες σνόμπαραν τα υποψήφια τραγούδια (είναι φτηνή η Γιουροβίζιον, εμείς όμως θα στείλουμε έντεχνο/ποιοτικό/κουλτουριάρικο, για να δείξουμε την ανωτερότητά μας), φταίνε και τα ΜΜΕ που αδιαφόρησαν, φταίμε και οι φαν, που ενώ βλέπαμε (όσοι το βλέπαμε-κάποιοι άλλοι, θαμπωμένοι από την ομορφιά του χορευτή, εξυμνούσαν με παιάνες και διθυράμβους τη συμμετοχή μας) το πλοίο να ορμά προς τα βράχια, δεν κάναμε καμία παρέμβαση. 16/18 του ημιτελικού ή 38/42 στο σύνολο, για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του διασυρμού.

Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα του χρόνου ή θα πρέπει να απέχει, για να περισώσει όση αξιοπρέπεια της έμεινε ή να στείλει κάτι πραγματικά πάρα πολύ καλό και όχι επιπέδου Φουρέιρα, Ντέμυ, Στικούδη, Χ Factor (όπως θέλουν κάποιοι φαν), ούτε και “κουλτούρα” τύπου Ζουγανέλη, Μποφίλιου, Μουζουράκης και δεν ξέρω τι άλλο (αυτοί προσεγγίστηκαν -μεταξύ άλλων- φέτος από την ΕΡΤ). Να κάνει ανάθεση σε ένα πραγματικά σπουδαίο καλλιτέχνη, έμπειρο, με χρόνια καριέρα και να ακουστεί ποιοτικό τραγούδι, με ελληνικό στοιχείο. Να γίνει αξιόλογη παραγωγή, καλή ενορχήστρωση, προσεγμένα φωνητικά, σοβαρό βίντεο-κλιπ και προώθηση, όσο το επιτρέπουν τα οικονομικά μας. Ούτε δηθενιές, ούτε αμερικανιές, ούτε παιχνίδια δισκογραφικών, ούτε προώθηση άσημων καλλιτεχνών, ούτε κυκλώματα ημετέρων, ούτε πειράματα “στου Κασίδη το κεφάλι”, διότι σε τελική ανάλυση εκπροσωπείται μια ολόκληρη χώρα.

Όλα όσα προηγήθηκαν είναι αυστηρά και αποκλειστικά οι προσωπικές μου απόψεις και δεν απηχούν σε καμία των περιπτώσεων την επίσημη άποψη του Infe Greece.