Όπως διαβάσαμε στο attitude.co.uk, ο εκπρόσωπος της Βόρειας Μακεδονίας αποφάσισε με μια συνέντευξη-ποταμό (από την οποία σταχυολογήσαμε τα πιο καίρια σημεία) να προβεί σε κάποιες αποκαλύψεις για τον εαυτό του.
Μια ζωή σαν παραμύθι
Ο Vasil Garvanliev, γεννημένος το 1984, ξεκίνησε ως παιδί-θαύμα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 μετανάστευσε λόγω του πολέμου μαζί με την οικογένειά του στις Η.Π.Α.. Μετά από πολύχρονη καριέρα σε Λονδίνο, Τορόντο και Σικάγο, επέστρεψε στην πατρίδα του πριν από τρία χρόνια.
“Το ότι είμαι gay είναι το λιγότερο ενδιαφέρον στοιχείο σχετικά με εμένα”, δηλώνει αφοπλιστικά.
Φυγάς, νομάς, περιθωριοποιημένος
Με τη Βόρεια Μακεδονία να νομιμοποιεί τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου το 1996, να διοργανώνει pride το 2019 και μόλις πέρυσι να περνά νόμο κατά των διακρίσεων, ο ίδιος γνωρίζει καλά τι σημαίνει κριτική, περιθωριοποίηση, αδικία, εκφοβισμός, διακρίσεις. Και στο Σικάγο, όμως, θεωρειτο αρκετά ανδρόγυνος, ώστε να εξοστρακιστεί από τους συμμαθητές του, οι οποίοι, επιπροσθέτως, τον χλεύαζαν διότι δεν μιλούσε και δεν καταλάβαινε Αγγλικά. Μετά από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, η οικογένειά του απελάθηκε. Μόνο στο Τορόντο, όπου έζησε για δέκα χρόνια, μιλούσε ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του και ζούσε ελεύθερος.
Επιστροφή στα πάτρια εδάφη
Πίσω στη χώρα του αναγκάστηκε εκ νέου να κρύβεται και να ανέχεται τις φήμες που όλο και πύκνωναν, μολονότι δεν τολμούσε κανείς να τον ρωτήσει ευθέως. Είναι αδιανόητο για κάποιον εκεί να παραδεχτεί την ιδιαιτερότητά του, ωστόσο, αποφάσισε να το κάνει, διότι το θεωρεί καθήκος ενός καλλιτέχνη που έχει βιώσει την ελευθερία, παρότι δέχτηκε πιέσεις για το αντίθετο. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο για το βίντεο-κλιπ, δέχτηκε αρνητικά σόλια, πολλά από τα οποία ήταν ακραία, επιθετικά και ομοφοβικά. Για δύο εβδομάδες δεν τολμούσε καν να βγει από το σπίτι του. Αυτό όμως τον έκανε πιο δυνατό και τον ώθησε στο να μιλήσει ανοιχτά, εξάλλου η φιλική κοινότητα των φαν της Γιουροβίζιον τον στήριξε σε όλη αυτή την περιπέτεια.
Ίσως, λοιπόν, το Here I stand να μην έχει τελικά τόσο εθνικιστική, αλλά άλλου είδους, χροιά…
