Το 1978 έγιναν δύο κλειστές επιλογές. Ας δούμε μαζί ένα μέρος από τα “ζουμερά” παρασκήνια. Στην πρώτη επιλογή είχε νικήσει -ως συνθέτης – ο Robert Williams με το Να ξέρεις σ’ αγαπώ. Εξάλλου, στις 23 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε στις εφημερίδες: «Τραγούδι του Ρόμπερτ Ουίλλιαμς στη Γιουροβίζιον». Ο Δώρος Γεωργιάδης (2ος συνθέτης με το Μίστερ Νόμπελ, που είναι γνωστό και ως Κύριος Νόμπελ), μαζί με τη στιχουργό του, Σώτια Τσώτου, έκαναν ένσταση ότι ο Ρόμπερτ είναι και αλλοδαπός (έχει Άγγλο πατέρα) και εκπρόθεσμος, αφού η συμμετοχή του κατέφθασε στην ΕΡΤ τρεις ημέρες μετά τη λήξη της προθεσμίας. Από την πλευρά του έκανε ένσταση και ο Ουίλλιαμς ότι και ο Γεωργιάδης είναι αλλοδαπός, ως Κύπριος.
Τραγουδίστρια και στα δύο πρωτεύσαντα τραγούδια ήταν η Άννα Βίσση. Δεν είναι ξεκάθαρο αν το “Να ξέρεις σ’ αγαπώ”, το οποίο ηχογράφησε μόνο ο Ρόμπερτ Ουίλλιαμς, το ερμήνευσε μόνη της ή σε ντουέτο μαζί του. Τα δύο τραγούδια είχαν πάρει σε πρώτη φάση από 28 ψήφους και μετά έγινε νέα ακρόαση και μυστική ψηφοφορία από την 7μελή επιτροπή ειδικών (4-3 ψήφοι). Μετά από τις αμοιβαίες ενστάσεις, ή θα έκαναν νέα κρίση των συνθέσεων ή θα ακύρωναν το διαγωνισμό (όπερ και εγένετο). Ακολούθησαν ανοιχτές επιστολές στις εφημερίδες και διάφορες βιτριολικές δηλώσεις από τους εμπλεκόμενους. “Λάδι στη φωτιά” έριξε η ίδια η Άννα Βίσση, η οποία δήλωσε αρχικά ότι προτιμούσε το “Κύριος Νόμπελ”, διότι είναι πιο… “ποιότητος”, για να ανακαλέσει λίγο μετά. Υπάρχει παράλληλα μια ανεπιβεβαίωτη φήμη ότι αντέδρασε η Σουηδική πρεσβεία στην Αθήνα, καθότι το “Κύριος Νόμπελ” δεν κολακεύει καθόλου τον Σουηδό επιστήμονα.
Η δεύτερη επιλογή ήταν επίσης κλειστή. Το κρατικό κανάλι –προνοώντας αυτή τη φορά- συμπεριέλαβε στην προκήρυξη μια διάταξη που έγραφε: «Επιτρέπεται η συμμετοχή αλλοδαπών που ζουν και εργάζονται μόνιμα στην Ελλάδα». Δικαίωμα συμμετοχής είχαν και όσοι πήγαν στον πρώτο διαγωνισμό με τις ίδιες ή άλλες συνθέσεις, εκτός από τις δύο που ήλθαν πρώτες (διότι θα παραβιαζόταν το απόρρητο). Η νέα 11μελής Επιτροπή κοινού προτίμησε το τραγούδι της Τάνιας (που υπεβλήθη μόνο τη δεύτερη φορά) παμψηφεί, λόγω χαμηλής ποιότητας των υπόλοιπων τραγουδιών. Ποιοι ήταν αυτοί; ένας φοιτητής (23), ένας αγρότης από την Ηλεία, προτεινόμενος από την ΠΑΣΕΓΕΣ (25), μία νοικοκυρά (19), μια ψυχολόγος (28), ένας σπουδαστής εξωτερικού (21), ένας ακόμα αγρότης από Ηλεία (45), ένας εμποροϋπάλληλος (40), ένας επιχειρηματίας (40), μια νοικοκυρά (46) και ένας δικηγόρος (50).
Εκείνη τη χρονιά ήταν υποψήφια η Ελπίδα (Ελπίδα Καραγιαννοπούλου) με το τραγούδι “Στη Ντισκοτέκ” του Κώστα Τουρνά, ο Πασχάλης (Πασχάλης Αρβανιτίδης) με την «Τρομπέτα», ο Τέρης Χρυσός (Λευτέρης Χρυσόγελος) με το τραγούδι «Όλα περνάνε» και ο Γιώργος Κούβαρης με το «Αδάμ και Εύα». Πιθανόν να ήταν υποψήφιο και το “Ω Μαρία” (Γεωργιάδης/Τσώτου), ένα τραγούδι που ηχογράφησε τόσο η Ελπίδα (είναι το B-side του “Σωκράτη”), όσο και η Άννα Βίσση. Όπως αποκαλύφθηκε σε δημοσίευμα, ανάμεσα στους υποψήφιους συνθέτες, των οποίων τα ονόματα διέρρευσαν, ήταν ο Γιώργος Κατσαρός, ο Γιάννης Σπανός, ο Μίμης Πλέσσας, ο Κώστας Χατζής και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Όσο για το “Κύριος Νόμπελ”, το ηχογράφησε και η Ελπίδα.
Υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία ότι το τραγούδι θα πήγαινε καλά, λόγω ακριβώς της ίδιας της προσωπικότητας του Σαρλώ (που είχε χαθεί τα Χριστούγεννα του 1977, μάλιστα και η Ελβετία, όπου έζησε εξόριστος τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του, στο Montreux, είχε υποψήφιο τραγούδι με τον ίδιο τίτλο, αλλά δεν το έστειλε, όπως και η Σουηδία). Τονίστηκε επιπλέον το πανανθρώπινο μήνυμα του άσματος, παρόλο που οι ελληνικοί στίχοι είναι ακατάληπτοι για τους ξένους. Είναι αλήθεια πως υπήρχε ήδη ένα κλίμα γύρω από τον Σαρλώ, χάρη στα αφιερώματα της ΕΡΤ στον μεγάλο εκλιπόντα κωμικό. Επιπλέον, ήταν στην επικαιρότητα, καθώς κάποιοι τυμβωρύχοι είχαν μόλις κλέψει τη σωρό του!
Το νικητήριο τραγούδι παιζόταν συνέχεια και ο συνθέτης έπαιρνε πολλά τηλεγραφήματα για συγχαρητήρια, κυρίως από τον διευθυντή του BBC (η αγγλική επιτροπή, ωστόσο, δεν έδωσε ούτε έναν βαθμό). Δεν έκαναν καθόλου δημόσιες σχέσεις, ούτε καν ένα κοκτέηλ ή μια συνέντευξη τύπου, και η Ελλάδα πήγε εκεί σαν φτωχός συγγενής. Όλοι φέρονταν άψογα στην Τάνια Τσανακλίδου, αλλά η οργάνωση της αντιπροσωπείας της ΕΡΤ ήταν ελλιπέστατη. Μόνο η δισκογραφική εταιρεία την στήριξε.
Αρχικά ήταν να βγει μεταμφιεσμένη σε Σαρλώ, συνοδευόμενη από μία πιανόλα και τέσσερα πιτσιρίκια σε χορωδία με στατική παράσταση. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για προετοιμασία, λόγω της καθυστέρησης που προκάλεσε η διοργάνωση των δύο επιλογών. Στο πιάνο τη συνόδευσε ο αείμνηστος Μάρκος Αλεξίου και στα φωνητικά είχε δύο κυρίες της χορωδίας του ΟΤΕ. Αντιδράσεις υπήρξαν από τον Τύπο για τον μαέστρο Χάρη Ανδρεάδη, λόγω της μικρής ηλικίας του (32), για τον λόγο αυτό ο Λευτέρης Χαλκιαδάκης, καταξιωμένος μαέστρος, τον σύστησε στο ευρύ κοινό στα πλαίσια μιας εκπομπής.
Ιστορία έγραψε η δήλωση της Τάνιας: «Γιαννάκη σ’ αγαπάω», λίγο πριν βγει στη σκηνή, απευθυνόμενη στον τότε έρωτά της, Γιάννη Φέρτη (λένε ότι είχε πιεί κι ένα ποτηράκι, για να φύγει το άγχος). Για συμπαράσταση είχαν ταξιδέψει μαζί της στο Παρίσι, οι ερμηνευτές της προηγούμενης χρονιάς (Πασχάλης, Μπέσσυ, Ρόμπερτ, Μαριάννα). Η Τάνια είναι η μόνη γιουροκαλλιτέχνιδα που τραγούδησε σε δύο μικρόφωνα (δεκαετίες αργότερα η Kate Ryan είχε τέσσερα!). Επίσης, από κάποιους θεωρείται ως το πρώτο drag show στη Γιουροβίζιον, καθώς ντύθηκε με ανδρική περιβολή (επίσημα, πάντως, το πρώτο drag show είναι το “Romeo”-NOR 86 από τους χορευτές που πλαισίωναν τον Ketil Stokkan). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χώρες της τότε Ε.Ο.Κ. μας ψήφισαν ελάχιστα, ειδικά δε η Αγγλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Γερμανία, καθόλου.
