Πρόκειται για ένα σύντομο βίντεο που κυκλοφόρησε το 2020, αλλά υπέπεσε στην αντίληψή μας σήμερα. Μετά από την αναπάντεχη τετραπλή ισοψηφία του 1969, υπήρξε το ερώτημα ποια χώρα θα αναλάβει τη διοργάνωση. Η Ισπανία, έχοντας μόλις διεξαγάγει τον διαγωνισμό το 1969 δήλωσε πως δεν θα ήθελε να μπει στην κλήρωση. Το ίδιο συνέβη με το Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή είχε αναλάβει το 1968 (άλλες πηγές ισχυρίζονταν ότι αυτό δεν ισχύει και πως η κλήρωση έγινε και για την Αγγλία, όμως το βίντεο τις διαψεύδει). Οι άλλες δύο ήταν η Γαλλία και η Ολλανδία. Ο ίδιος ο Ελβετός δημοσιογράφος Marcel Bezençon, δηλαδή ο εμπνευστής της ίδιας της Γιουροβίζιον και δευθυντής της EBU (1954-1970), ανακοίνωσε το αποτέλεσμα υπέρ του τηλεοπτικού φορέα NTS, η Ολλανδία αποδέχτηκε. Στο Άμστερνταμ μετείχαν 12 μόνο χώρες, αφού Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία και Πορτογαλία αποφάσισαν να μποϋκοτάρουν τον διαγωνισμό (θεωρήθηκε μέγα σκάνδαλο η αδυναμία να ανακηρυχθεί ένας μόνο νικητής), μαζί με την Αυστρία που απείχε και το 1969 λόγω της δικτατορίας του Φράνκο και δεν θέλησε να επιστρέψει, αλλά και τη Δανία που είχε αποσυρθεί από το 1967, διότι ο τότε πρόεδρος του κρατικού της καναλιού, Niels Jørgen Kaiser, απεχθανόταν τον διαγωνισμό και την κράτησε μακριά από αυτόν επί 11 χρόνια, μέχρι την απομάκρυνσή του. Ευτυχώς η ολλανδική διοργάνωση αποδείχθηκε εξαιρετική, με καινοτομία τις καρτ-ποστάλ, έτσι ο διαγωνισμός ανάκτησε το χαμένο του γόητρο…
Φοβερό ντοκουμέντο. Νομίζω πως ο διαγωνισμός του 1970, αν και ο πιο σύντομος σε διάρκεια στην ιστορία του θεσμού, ανέβασε τον πήχυ για τις μετέπειτα διοργανώσεις. Ακόμα και στοιχεία του σκηνικού των Ολλανδών αναπαρήχθησαν τα επόμενα χρόνια! Επίσης ακόμα και το επίπεδο των μόλις 12 συμμετοχών ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά συμπαθητικό
Το μόνο αρνητικό ήταν η αντιπαθέστατη παρουσιάστρια. Αφενός βιαζόταν, λες και είχε να διαχειριστεί 30 τραγούδια, αφετέρου έκανε διάφορα ειρωνικά σχόλια στη γλώσσα της κατά την ώρα της ψηφοφορίας.