Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -51α- 2006 (ημιτελικός)
Οι καλλιτέχνες που δεν προκρίθηκαν
Mariana Popova (BGR 06): γεννήθηκε το 1978 στην πρωτεύουσα Σόφια. Στα 15 της χρόνια έχασε τον πατέρα της. Έχει έναν αδελφό. Από παιδί σπούδασε μουσική (με ειδίκευση στη τζαζ) και μπαλέτο. Από το 1996 έως το 2000 ήταν μέλος των Cocomania. Το 2005 πήρε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ του Burgas. Αργότερα απέσπασε κι άλλα βραβεία, είτε ως τραγουδίστρια είτε ως ραδιοφωνική παραγωγός και τηλεπαρουσιάστρια. Πιστεύει στη μετεμψύχωση. Ήταν ξανά υποψήφια το 2009. Υπήρξε coach στο βουλγαρικό “Voice”, ενώ συμμετείχε και στο “VIP Brother” το 2012. Στο τελευταίο δέχθηκε πρόταση γάμου από τον Ιταλό Hannes Perler, την οποία αποδέχτηκε. Έναν χρόνο μετά χώρισαν, έχοντας εν τω μεταξύ αποκτήσει μία κόρη. Ακόμα μία κόρη προέκυψε από τον Veselin Plachkov, παίκτη του “VIP Brother” το 2018. Μάλιστα πήρε ειδική άδεια, για να παρευρεθεί στον τοκετό. Η Mariana έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ και πολλά singles. Η επιλογή περιελάμβανε έναν ημιτελικό και έναν τελικό με 12 τραγούδια. Ένα τραγούδι ακυρώθηκε, διότι είχε ακουστεί. Ακυρώθηκε όμως και αυτό που το αντικατέστησε, Έτσι μπήκε άλλο άσμα με τους Slavi Trifonov & Sofi Marinova (BGR 12). Όμως κι αυτοί με τη σειρά τους αποσύρθηκαν, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κριτική επιτροπή, οπότε βρέθηκε τέταρτο στη σειρά τραγούδι… Στον τελικό ψήφισε μόνο ο κόσμος. Καλεσμένοι οι Stoyan & Elitsa (BGR 07, 13). Στη 2η θέση ήρθε το γνωστό ροκ γκρουπ Mastilo. Εννέα φιναλίστ μίλησαν για μπλοκαρισμένες γραμμές και για κατεύθυνση ψήφων υπέρ της Popova από το κανάλι BNT. Το κανάλι -φυσικά- αρνήθηκε τα πάντα! Το 2023 η καλλιτέχνιδα έκανε διακοπές στην Ελλάδα, την οποία διαφήμισε δεόντως, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις σε μερίδα Βούλγαρων, οι οποίοι δεν εννοούν να “ξεκολλήσουν” από τη Μαύρη Θάλασσα.
Anžej Dežan (SLN 06): γεννήθηκε το 1987 στο Šentjur. Παρότι κέρδισε σε ένα εθνικό καραόκε, όταν ήταν 10 ετών, καταξιώθηκε όταν ήρθε 2ος στο talent show Spet Doma, όπου πρώτευσε ο Omar Naber (SLN 05, 17). Μετά από 17 χρόνια ψυχρότητας συναντήθηκαν ξανά, φωτογραφήθηκαν μαζί στην παλιά πόλη και το γεγονός άρεσε στο σλοβενικό κοινό. To 2005 μετείχε στον εθνικό τελικό, κάνοντας φωνητικά στη Nuša Derenda (SLN 01). Είχε ήδη κυκλοφορήσει ένα single που βρέθηκε στο Τοπ 10 του airplay. Το 2006 κέρδισε με το Plan B που μετονομάστηκε σε Mr Nobody. Παρόλο που η 2η Saša Lendero πήρε το άριστα του κοινού, η 5μελής επιτροπή δεν της έδωσε τίποτα, προκαλώντας σκάνδαλο. Επιπροσθέτως, το νικητήριο τραγούδι κατηγορήθηκε ως αντιγραφή του Santa Maria της Αυστριακής Simone (AUT 90), κάτι που δεν αποδέχθηκε η EBU ότι ίσχυε. Παρόλο που έκανε promo σε αρκετές χώρες, δεν κατάφερε να προκριθεί. Τον στήριξαν κυρίως οι «γειτόνισσες». Το 2008 πρώτευσε στο φεστιβάλ Slovenska popevka, με το τραγούδι Šopek maka. Είχαν προηγηθεί συμμετοχές σε 2-3 ακόμα φεστιβάλ και κάπου εκεί (το 2009) η καριέρα του ως τραγουδιστή ολοκληρώθηκε, μετά από επτά singles και ένα άλμπουμ. Υπήρξε για λίγο ραδιοφωνικός παραγωγός και τηλεπαρουσιαστής. Εν συνεχεία, σπούδασε φιλοσοφία και μετέβη στο Λονδίνο για να μυηθεί στη δημοσιογραφία, με έμφαση στο ρεπορτάζ μόδας. Επί πέντε χρόνια εργάστηκε για την εταιρεία Chanel στο Παρίσι, αλλά παραιτήθηκε. Προηγηθηκαν συνεργασίες με Vogue, Burberry και Chloé. Μετά από μία περιπλάνηση σε διάφορες χώρες (Μεξικό, Η.Π.Α.-στο Λος Άντζελες, Μαρόκο, Αυστρία), ζει πλέον στο Τόκυο! Παρόλο που κατά καιρούς διέρρευσαν στον Τύπο «παπαρατσικές» φωτό με κάποιες φίλες του, η σεξουαλική του ταυτότητα είναι κοινό μυστικό, εξάλλου έβγαλε ένα λογύδριο δημόσια θεωρώντας την απαγόρευση του γάμου και της υιοθεσίας από άτομα του ίδιου φύλου αντισυνταγματικά. Στον τελικό διαγωνίστηκαν 14 τραγούδια. Καλεσμένη η Nuša Derenda. Στους υποψηφίους συναντάμε τη Rebeka Dremelj (SLN 08-4η) και τους Atomik Harmony, με καριέρα στις γερμανόφωνες χώρες (3οι).
Jenny (AND 06-Jennifer Serrano): γεννήθηκε στο Mieres το 1984, αλλά σπούδασε μουσική στη Βαρκελώνη. Το κανονικό της επάγγελμα είναι σερβιτόρα. Μετακόμισε το 2004 στην Ανδόρα. Με ελάχιστη εμπειρία ως τραγουδίστρια, πήγε στο casting για τη Γιουροβίζιον. Η Γιουροβίζιον ήταν η πρώτη και τελευταία της εμφάνιση μπροστά σε κοινό. Προκλήθηκε σάλος και γιουχαρίσματα, όταν σε μία πρόβα εμφανίστηκε με ζαρτιέρες. Προέκυψε με εσωτερική επιλογή και το τραγούδι ανακοινώθηκε σε ένα τηλεοπτικό σώου, με καλεσμένες την Marta Roure (AND 04) και την Marian van de Wal (AND 05). Υπήρξαν πολλές υποψηφιότητες από Ισπανία και Γαλλία. Προτεραιότητα, πάντως, θα δινόταν στους εγχώριους καλλιτέχνες, εάν υπήρχαν. Η Jenny είναι Ισπανίδα. Πήρε ένα 8άρι από την πατρίδα της και τίποτε άλλο. Στον τελικό η Ανδόρα έδωσε το 12άρι στην Ισπανία, ενώ στον ημιτελικό στην Πορτογαλία.
Polina Smolova (BLR 06-Palina Petrovna Smolava): γεννήθηκε στο Μινσκ το 1980. Ξεκίνησε από κοριτσάκι σε φολκ σχήματα. Σπούδασε πιάνο και τραγούδι. Υπήρξε σολίστ στη χορωδία της αστυνομίας του Μινσκ. Το 2005 κέρδισε στο φεστιβάλ Slavic Bazaar. Έναν χρόνο μετά μετείχε ενεργά στην καμπάνια υποστήριξης του δικτάτορα Λουκασένκο. Είναι πολυβραβευμένη. Το 2008 μετακόμισε στη Μόσχα μαζί με τον άνδρα της, επιχειρηματία Artur και την κόρη τους, Ruslana. Αργότερα απέκτησαν και δύο αγόρια. Έχει πλέον δική της εταιρεία παραγωγής, αλλά και σχολή για ποπ τραγουδιστές. 4ο και τελευταίο της άλμπουμ το 2013. Ήταν υποψήφια το 2012 για τη Ρωσία, με ένα τραγούδι που μιλούσε για τον Michael Jackson (7η). Ακόμα μια φορά, πάλι για τη Ρωσία, προσπάθησε στην εσωτερική επιλογή του 2014. O ημιτελικός μετάδόθηκε τηλεοπτικά, όχι όμως και ο τελικός. Τα 15 τραγούδια του τελικού ψήφισε το κοινό, με τα τρία πρώτα να προκρίνονται. Εκεί ανέλαβε 8μελής επιτροπή. Ο αρχικός τίτλος ήταν Mama. Η καλλιτέχνιδα είχε αρχικά υποβάλει το τραγούδι Sait odinochestva, αλλά λίγο πριν από τον ημιτελικό το άλλαξε. Εκεί συναντούμε τον Κoldun (BLR 07-8ος) και τους Litesound (BLR 12-6οι). Ψηφίστηκε μόνο από τρεις ανατολικές χώρες (Ρωσία, Μολδαβία, Ουκρανία). Τους στίχους έγραψε ο ποιητής Andrey Κostuygav, ενώ την πλαισίωσε το μπαλέτο του Sergei Yepikhov.
Luiz Ejlli (ALB 06): γεννήθηκε το 1985 στη Σκόδρα. Τελείωσε μουσικό σχολείο, όπου ειδικεύτηκε στο φαγκότο. Αυτοπροσδιορίζεται ως τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, ηθοποιός και πρώην διπλωμάτης (δούλεψε στην αλβανική πρεσβεία στο Παρίσι ως γραμματέας για θέματα πολιτισμού). Αφότου κέρδισε το αλβανικό “Idol”, ήρθε 2ος στον εθνικό τελικό του 2004, για να τον κερδίσει έναν χρόνο μετά. Μαζί με την Juliana Pasha πρώτευσαν το 2010 στο φεστιβάλ Kënga Magjike. Έκτοτε, απείχε για πολλά χρόνια, αφού έλειπε στο Παρίσι, και ξανασυστήθηκε στο κοινό το 2022 μέσω του “VIP Big Brother”, το οποίο μάλιστα κέρδισε, με τον τελικό να σημειώνει ρεκόρ τηλεθέασης. Εκεί μετείχε και η τηλεπαρουσιάστρια Kiara Tito, με την οποία παντρεύτηκαν και απέκτησαν την Luna Mari. Σε αυτήν αφιέρωσε το άσμα Me Ty. Αμέσως μετά έπαιξε σε σήριαλ. Από το 2022 έχει μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη για πλαστογραφία εγγράφου σχετικά με την περιουσία ενός ατόμου. Ανέβασε ένα story που τον δείχνει να οδηγεί ένα αυτοκίνητο με πινακίδα “Αστυνομία” και τον ίδιο να λέει ότι τη γλίτωσε από τη δικαιοσύνη, κίνηση που προκάλεσε αντιδράσεις. Ένα δάνειο που αδυνατούσε να αποπληρώσει επίσης απασχόλησε τα tabloids. Παλαιότερα τα είχε με την Maggie κόρη της βουλευτού Jozefina Topalli. To Festivali i Këngës περιελάμβανε δύο ημιτελικούς και τον τελικό με 20 τραγούδια. Παρόλο που ψηφίστηκε από πολλές χώρες, δεν κατάφερε να προκριθεί. Υπήρξε έντονη φημολογία ότι θα προσπαθούσε να εκπροσωπήσει την Αλβανία το 2024, αλλά αυτό δεν πραγματοποιήθηκε.
Kate Ryan (BEL 06-Katrien Verbeek): γεννήθηκε το 1980 στο Tessenderlo. Έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη με διασκευές τραγουδιών της France Gall (LUX 65), της Desireless, της Françoise Hardy (MON 63) και της Mylène Farmer. Κατέβηκε, λοιπόν στη Γιουροβίζιον όχι μόνο ως μεγάλο όνομα, αλλά και ως ένα από τα φαβορί, με τον αποκλεισμό της να προκαλεί σοκ και δέος στους φαν. Είναι η πρώτη που τραγούδησε σε περισσότερα από δύο μικρόφωνα (τόσα είχαν η France Gall και η Τάνια Τσανακλίδου). Πέρα από τις σπουδές τραγουδιού, πιάνου και κιθάρας, έχει μάθει την τέχνη της κοσμηματοποιίας. Υπήρξε μέλος των Melt, μέχρι που γνώρισε τον παραγωγό Andy Janssens, με τον οποίο έγιναν ζευγάρι, γράφοντας μαζί τραγούδια. Το ρούχο της που κόστισε 14.000 Ευρώ δημοπρατήθηκε για φιλανθρωπιούς σκοπού.ς. Το 2008 βραβεύτηκε στο Μονακό ως η καλλιτέχνιδα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στο Benelux. Παραμένει ενεργή και επιτυχημένη, δισκογαφώντας άλλοτε διασκευές, άλλοτε πρωτότυπο υλικό. Πέντε άλμπουμ και πολλά singles.To Je t’adore πήγε στο #1 του Βελγίου (Φλάνδρα), το #4 της Πολωνίας, το #11 του Βελγίου (Βαλλονία), καθώς και σε χαμηλές θέσεις των charts άλλων χωρών. Το 2020 παντρεύτηκε τον Kristof Steegmans. Έγινε εθνικός τελικός, όπου ψήφισαν επτά ομάδες επιτροπών και το κοινό. Είχαν προηγηθεί τέσσερεις προημιτελικοί και δύο ημιτελικοί. Στους ειδικούς συναντάμε και τον Johnny Logan. Υποψήφιες η Vanessa Chinitor (BEL 99) που έμεινε στον προημιτελικό, η πολύ γνωστή στη χώρα Els de Schepper (7η), η Barbara Dex (BEL 93-5η) και η Katerine, δηλαδή η Κατερίνα Αυγουστάκη (στον ημιτελικό). Έγινε promo σε πολλές χώρες (εμφανίστηκε ακόμα και στον «Πρωινό καφέ»), με έξοδα του φλαμανδικού υπουργείου τουρισμού και της ΕΜΙ. Ψηφίστηκε από πολλές χώρες, καμία όμως δεν της έδωσε παραπάνω από 7 βαθμούς.
Annet Artani (CYP 06-Annette Denise Stamatelatos): γεννήθηκε το 1976 στη Νέα Υόρκη. Έχει καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Το μικρό της όνομα παραπέμπει στη γιαγιά από την πλευρά της μητέρας της, ενώ το επώνυμο σε εκείνη από την πλευρά του πατέρα της. Μαζί με την αδελφή της Diana δημιούργησαν τις Nootropia, με ροκ ρεπερτόριο. Ξεκίνησε ως opening act στη Μαντώ. Έχει κάνει φωνητικά στον Frank Sinatra και τη Britney Spears, για την οποία έγραψε την παγκόσμια επιτυχία Everytime, παρόλο που η σταρ συχνά παραλείπει να αναφέρει το όνομά της. Κάτι ανάλογο έγινε με το Nothing Lasts Forever για λογαριασμό του κορεατικού γκρουπ Girls Day. Ως επί το πλείστον, πέρα από κάποιες δικές της επιτυχίες (ένα άλμπουμ και πέντε singles), γράφει για άλλους καλλιτέχνες Τη μάθαμε μέσα από το “Fame Story 3”, από το οποίο αποχώρησε επεισοδιακά, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει πολυετές συμβόλαιο. Το 2006 έλαβε πρόσκληση να μετάσχει στον κυπριακό τελικό, ωστόσο σε συνέντευξή της άφησε να εννοηθεί πως ήταν προαποφασισμένο το αποτέλεσμα. Εκείνη τη βραδιά έπασχε από λαρυγγίτιδα. Εκ των υστέρων επιστρατεύτηκε ρωσική φιλαρμονική ορχήστρα στην ηχογράφηση. Το 2007 την προσέγγισε η ΕΡΤ για πιθανή εκπροσώπηση. Μολονότι ετοίμασε τρία τραγούδια, δεν τα υπέβαλε, καθότι υπήρξε μια εμπλοκή μεταξυ της αμερικανικής και της ελληνικής δισκογραφικής της εταιρείας (από την οποία είχε προσφάτως αποχωρήσει) και μάλλον αναγκάστηκε από μόνη της να αποσυρθεί. Για τα απίστευτα μπάχαλα της χρονιάς μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Καλεσμένες στους ημιτελικούς οι Azucar Moreno, η Chiara, η Nicki French και η Μάρω Λύτρα, ενώ στον τελικό ο Σταύρος Κωνσταντίνου, η Linda Martin και ο Fabrizio Faniello. Για τη δήλωση της Αννέτ ότι η Άννα Βίσση δεν ήθελε να περάσει η Αννέτ στον τελικό, δείτε εδώ. Παράλληλα, αισθάνθηκε ότι η Ελλάδα δεν στήριξε καθόλου το τραγούδι της, αφού δεν παιζόταν πουθενά. Δήλωσε μετανιωμένη που δεν έβαλε το πράσινο φόρεμα του Παντελή Μήτσου και προτίμησε το κίτρινο ένδυμα. Με την ιδιότητα της πολιτικής ακτιβίστριας έγινε η τραγουδίστρια των Citizens United Protest Band. Το 2010 παντρεύτηκε τον κηνυγό ταλέντων Kirk Ceballos, ωστόσο δύο χρόνια μετά πήραν διαζύγιο. Πήρε 25 κιλά κατά την εγκυμοσύνη της στον γιο της Γρηγόρη και έπεσε σε κατάθλιψη, την οποία ξεπέρασε, όπως και τον καρκίνο. Κάποιοι μιλούσαν για νευρική ανορεξία ή αφαίρεση πλευρών, με την ίδια να παραδέχεται ότι έκανε μόνο μία επέμβαση στήθους, διότι δεν είχαν το ίδιο μέγεθος. Ότα ήταν έγκυος και καθώς έβγαζε βόλτα το σκυλί της, ένας άλλος σκύλος τους επιτέθηκε. Στην προσπάθειά της να προστατευτεί, έπεσε και χτύπησε στην κοιλιά, ευτυχώς χωρίς επιπτώσεις. Ο νέος της σύντροφος, Κάρλ Μίρα, με τον οποίο αρραβωνιάστηκαν, τη στηρίζει. Μια άλλη αποκάλυψη που έκανε ήταν ότι δεχόταν σεξουαλική παρενόχληση από επί χρόνια συνεργάτη της. Μεσούσης της καραντίνας άρχισε να γράφει παιδικά βιβλία. Τα τελευταία χρόνια επιδίδεται -όπως και η Μαρλαίν Αγγελίδου– στο Bodybuilding!
Séverine Ferrer (MON 06-Séverine Dijoux ): γεννήθηκε το 1977 στο Μονπελιέ της Γαλλίας, μεγάλωσε ωστόσο στο νησί της Réunion που αποτελεί υπερπόντιο διαμέρισμα της Γαλλίας στον Ινδικό Ωκεανό. Ο πατέρας της έχει ινδική καταγωγή, ενώ η μητέρα της νορμανδική, ιταλική και βιετναμέζικη. Στα 7 της κέρδισε σε παιδικά τοπικά καλλιστεία. Ήδη από τα 9 παρουσίαζε παιδικά προγράμματα. Όταν μεταπήδησε στη Γαλλία, ξεκίνησε ως ηθοποιός σε σήριαλ και ταινίες, αλλά και παρουσιάστρια της πολύ επιτυχημένης μουσικής εκπομπής “Fan de” στο κανάλι M6 από το 1997 έως το 2005. Ακολούθησε πλήθος εκπομπών μέχρι σήμερα, ενώ έχει εμφανιστεί σε τηλεπαιχνίδια και reality show ως παίκτρια. Πλέον έχει επικεντρωθεί περισσότερο στο θέατρο. Παράλληλα, λάνσαρε σειρά ρούχων για έγκυες. Το 2004 έγραψε το πρώτο της βιβλίο. Μένει στο Chatou, όπου εξελέγη δημοτική σύμβουλος με δεξιό κόμμα. Ούσα κι η ίδια παιδί-σταρ, ίδρυσε πρακτορείο μανεκέν για παιδιά και εφήβους. Πρόσφατα έκανε περιοδεία με το δικό της έργο “La voie des femmes” που εξυμνήθηκε από φεμινιστικές οργανώσεις. Έχει αποκτήσει δύο γιους, τον Milo, ο οποίος έκανε τα πρώτα του βήματα ως ηθοποιός, και τον Joshua. Η δισκογραφία της περιλαμβάνει έναν και μόνο δίσκο το 2004, γι’ αυτό και αποτέλεσε έκπληξη η επιλογή της, αφού κατά βάση δεν είναι τραγουδίστρια. Έγινε εσωτερική επιλογή. Ήδη από το 2005 βρέθηκε στην τελική 12άδα των καλλιτεχνών. Μετά από audition σε Μονακό και Παρίσι ορίστηκε εκείνη. Το τραγούδι γράφτηκε από τους J. Woodfeel and Iren Bo, ψευδώνυμα των Philippe Bosco (συνθέτης MON 04, 05 και επιστήθιος φίλος του Πρίγκηπα Αλβέρτου) και Irka Bochenko. Για πρώτη φορά ακούστηκαν Ταϊτινά. Το τραγούδι παρουσιάστηκε σε σουηδική ραδιοφωνική εκπομπή. Πήρε ένα 8άρι από τη Γαλλία και χαμηλούς βαθμούς από τρεις ακόμα χώρες. Η Ferrer αποτελεί, μέχρι και σήμερα, την τελευταία εκπρόσωπο του Μονακό στον διαγωνισμό.
Για τους Ich Troje (POL 03, 06) και τα πιπεράτα κουτσομπολιά που τους συνοδεύουν, βλ. το αφιέρωμα στους γιούροσταρ του 2003. Ο εθνικός τελικός είχε 15 τραγούδια. Στην Α’ βάθμια επιτροπή μετείχαν διακεκριμένοι φαν, αλλά και ο Paweł Rurak Sokal, μέλος των Blue Café. Στη Β’ βάθμια επιτροπή πάλι μετείχε και εκπρόσωπος των φαν. Στον τελικό ψήφισαν κοινό και επιτροπή. Στην πρώτη θέση ισοψήφισαν οι Ich Τroje και η Kasia Cerekwicka, αλλά υπερίσχυσε η ψήφος του κοινού, με την επιτροπή να τους έχει μόλις 6ους. Μαζί τους είχαν τον γνωστό ράπερ των ’90’ς O-Jay από το dance group M. C. Sar & The Real McCoy που έκανε θραύση τη δεκαετία του ’90 και συνεχίζει να εμφανίζεται μέχρι σήμερα. Ο Olaf Jeglitza, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1965 στο Δυτικό Βερολίνο. Σπούδασε φωτογραφία και εργάστηκε ως φωτογράφος σε διαφημιστική εταιρεία. Σιγά-σιγά στράφηκε στη ραπ, δισκογραφώντας με διάφορους καλλιτέχνες, κάνοντας μηνιαία ραδιοφωνική εκπομπή και εκδίδοντας σχετικό περιοδικό. Το 1999, μετά από τον απροσδόκητο θάνατο του πατέρα του αποφάσισε να γίνει παραγωγός. Το 2003 έπαθε καρδιακή προσβολή, αλλά ανέρρωσε πλήρως. Παραμένει ιδιαίτερα ενεργός με όλες αυτές τις ιδιότητες. Οι Ich Troje ήθελαν να τραγουδήσουν σε πολλές γλώσσες, αλλά δεν το επέτρεψε η EBU. Καλεσμένοι οι Blue Café. Υποψήφια και η Kasia Moś (POL 17-11η). Στη σκηνή είδαμε τους ιδρυτές του γκρουπ, Michał Wiśniewski και Jacek Łągwa , τον ράπερ O-Jay, καθώς και τις τρεις τραγουδίστριες που πέρασαν κατά καιρούς από αυτό: τη Justyna Maijowska (παρούσα και το 2003), Αnia Wiśniewska και Magda Femme. Η Magda προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάνει σόλο καριέρα. Κυκλοφόρησε τρεις αποτυχημένους δίσκους. Έκτοτε κάνει μαθήματα φωνητικής σε παιδιά. H Ania έγινε ρεσεψιονίστ. Κατά καιρούς οι πρώην κατηγορούσαν η μία την άλλη και όλες μαζί τον Michał Wiśniewski, δίνοντας “τροφή” στα κουτσομπολίστικα έντυπα και εκπομπές.
Treble (NDL 06): γνωρίστηκαν σε ένα πάρτυ το 1995. Είναι η Caroline Hoffman (1975) και οι αδελφές Niña (1985) και Djem van Dijk (1987). οι γονείς των κοριτσιών ζήτησαν από την Caroline να γίνει η δασκάλα μουσικής τους και κάπως έτσι σχημάτισαν το γκρουπάκι παίζοντας στους δρόμους, αναμειγνύοντας αφρικανικούς ήχους και τραγουδώντας σε φανταστική γλώσσα και δευτερευόντως σε αγγλικά και γαλλικά. Το 2003 με το Ramaganana πήγαν στο #1 των singles. Προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη η ερμηνεία τους στη «Σαμιώτισσα» σε ελληνικό κανάλι. Κανονικά συνοδεύονταν από τρεις μουσικούς: Olaf Fase (drums), Emanuel Platino (μπάσο) και Willem Philips (κιθάρα), οι οποίοι -άγνωστο γιατί- δεν βρέθηκαν στη σκηνή της Γιουροβίζιον, κάνοντας την εμφάνιση φτωχή. Το δεύτερό τους άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε Χαβάη και Λος Άντζελες και το προμόταραν στους δρόμους των Καννών. Κέρδισαν τον εθνικό τελικό με το 72% των ψήφων του κοινού. Εκεί διαγωνίστηκαν τρία act με τρία υποψήφια τραγούδια το καθένα. Στο superfinal έμπαιναν και τα τρία με το τραγούδι που είχε ξεχωρίσει η επιτροπή (εκεί βρίσκουμε και τη Glennis Grace-NDL 04). Καλεσμένοι το ελληνικό χορευτικό γκρουπ Evropi! Έκαναν promo σε πολλές χώρες, ωστόσο καμία χώρα δεν τους έδωσε πάνω από 5 βαθμούς. Μετά την αποτυχία έβγαλαν δύο singles. Οι αδελφές σπούδασαν στο ωδείο του Άμστερνταμ και τελικά το 2010 διαλύθηκαν και ακολούθησαν σόλο καριέρες. Η Niña van Dijk πήγε το 2012 στο “Voice” και έφτασε μέχρι τους 32. Το 2016 άνοιξε δική της σχολή τραγουδιού. Η Djem έγινε για τρία χρόνια μέλος των Dialogue και μετά προσχώρησε στους Caramba. Το 2023 ίδρυσε τους Bakelied. Μες στον Σεπτέμβριο αναμένεται μία reunion συναυλία. Το Amambanda πήγε στο #33 των charts.
Nonstop (POR 06): δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του talent show “Popstars” το 2001. Σημείωσαν επιτυχία με το πρώτο τους άλμπουμ, από το οποίο ξεχώρισε το τραγούδι Au limite eu vou. Μαζί τους δούλεψε ο διεθνούς φήμης συνθέτης και παραγωγός Eliot Kennedy. Επί σκηνής είδαμε τις Ana Rita Reis, Andrea Soares, Kátia Moreira, Liliana Almeida. Το 5ο μέλος τους, Fátima Sousa, είχε αποχωρήσει ήδη από το 2002. Ανάμεσα στα τραγούδια τους που έγιναν επιτυχίες ξεχωρίζει η διασκευή του Play-Back, δηλαδή της πορτογαλικής συμμετοχής του 1981. Έκαναν περιοδεία σε Γαλλία, Καναδά, Νότια Αφρική και Βέλγιο. Υπήρξαν το opening act σε συναυλία του Ronan Keating. Ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν Vem Dançar. Στον εθνικό τελικό, με 10 τραγούδια, ισοψήφισαν με το αγαπημένο του κοινού, δηλαδή το Sei Quem Sou (Portugal) με τη Vânia de Oliveira, αλλά υπερίσχυσε η επιτροπή (μέλος της και η Simone de Oliveira-POR 65, 69). Στους καλεσμένους βρίσκουμε και τον Rui Drumond των 2B (POR 05). Το κανάλι έλαβε πλήθος παραπόνων μέσω διαδικτύου από τον απλό κόσμο, ενώ και ο συνθέτης Carlos Coincas άσκησε κριτική για το σύστημα ψηφοφορίας και τους ανθρώπους που αποτέλεσαν την επιτροπή. Κέρδισαν, πάντως, το βραβείο Barbara Dex, ως οι πιο κακοντυμένες της χρονιάς. Η δισκογραφία τους σταματά το 2006. Η αποχώρηση της Kátia το 2007 σήμανε τη διάλυσή τους (αργότερα διαγωνίστηκε στο “Voice”). Έκτοτε τις βρίσκουμε είτε σε σόλο καριέρες είτε να εμφανίζονται ανά δύο (οι Liliana & Andrea έπλασαν τις Kaya Project). Η Andrea αφαίρεσε καλοήθη όγκο από τις φωνητικές της χορδές και αναγκάστηκε να σταματήσει για καιρό το τραγούδι. Εξαιτίας της εμφάνισής της με το ροζ μαλλί παραλίγο να πέσει θύμα ξυλοδαρμού από νεαρούς Βραζιλιάνους που την αποκαλούσαν “παπαγάλο” και “κακατουίδα”, έτσι αναγκάστηκε να αλλάξει εμφάνιση. Επίσης, την χλεύαζαν, επειδή χρησιμοποιούσε το μετρό, θεωρώντας ότι θα έπρεπε να είχε γίνει πλούσια. Επέστρεψε σε τάλεντ σώου ως ένας από τους 100 (!) κριτές. Όταν η Liliana μπήκε στο “Vip Big Brother” της χρέωσαν σχέση με τον Bruno de Carvalho. Τότε η σύντροφός της, κομμώτρια, θεραπεύτρια και πρώην χορεύτρια της Madonna, Jaci Duarte, αποκάλυψε φωτογραφίες που αποδείκνυαν ότι ήταν μαζί. Τότε αποκάλυψε τη σεξουαλικότητά της, την οποία ανακάλυψε τυχαία, κάνοντας πλάκα… Έκαναν τρεις επανεμφανίσεις όλες μαζί το 2014, 2017 και 2018. Τις τίμησαν μαζί με άλλους καλλιτέχνες στα 50 χρόνια του Festival da Canção.
Sandra (EST 06-Sandra Maria Oxenryd): γεννήθηκε το 1982 στο Kristinehamn της Σουηδίας. Ο πατέρας της υπήρξε μέλος της χορευτικής μπάντας Skytts. Έγινε γνωστή όταν κέρδισε το “Fame Factory” το 2005, παρόλο που είχε κάνει ήδη τηλεοπτικές εμφανίσεις (μάλιστα σε έναν διαγωνισμό μιμήθηκε την Carola και ήριε 2η). Δούλεψε τόσο στους πολυχώρους Wallmans της Στοκχόλμης, του Όσλο και της Κοπεγχάγης, όσο και στο ισπανικό νησί της Menorca. Σπούδασε οικονομικά, ενώ παράλληλα υπήρξε παίκτρια floorball. Παρόλο που το τραγούδι αγαπήθηκε από τους φαν, δεν κατάφερε να προκριθεί. Έκτοτε εμφανίζεται σε ρεβύ, μιούζικαλ, κρουαζιερόπλοια και ρεστωράν που έχουν μουσικοχορευτικό πρόγραμμα. Δεν κατάφερε ποτέ να «απογειώσει» την καριέρα της. Το 2008 τη βρίσκουμε στον πολωνικό τελικό (8η). Δυο κοπέλες από τους πέντε χορωδούς της είναι Εσθονές και οι υπόλοιποι Σουηδοί. Γενικά ο Τύπος ήταν αρνητικός απέναντί της, καθότι οι Εσθονοί προτιμούσαν να εκπροσωπηθούν από εγχώριους καλλιτέχνες (παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν και το 2002 για τη Sahlene, παρόλο που τους έφερε μια 3η θέση). Τον εθνικό τελικό συμπαρουσίασε η Gerli Padar (EST 07). Στην Α’ Βάθμια επιτροπή βρίσκουμε τη Maarja-Liis Ilus (EST 96, 97), ενώ στους υποψηφίους (10 τον αριθμό) την Ines (EST 00-2η). Στη διεθνή Β’ βάθμια επιτροπή ψήφισαν η Maria Naumova (LTV 02), η Maja Tatić (BIH 02), ο πανίσχυρος Γερμανός παραγωγός Jürgen Meier-Beer, ο Βρετανός παραγωγός Josh Groves, ο Ολλανδός δημοσιογράφος Sietse Bakker, μετέπειτα μέλος της EBU, ο Jari Sillanpää (FΙΝ 04), η Sandra Simò (SWI 91), o Bo Halldórsson (ISL 95), η Σλοβένα στιχουργός Urša Vlašic και ο Ισραηλινός μαέστρος Kobi Oshrat. Υπήρχε και τηλεψηφοφορία, η οποία όμως δεν μετρούσε στο αποτέλεσμα. Το κοινό προτίμησε τη Meribel που ήρθε τελικά 4η. Αν εξαιρέσουμε το Μονακό και την Ιρλανδία, όλες οι άλλες χώρες που την ψήφισαν ήταν Σκανδιναβικές ή Βαλτικές.
Silvia Night (ISL 06): η Silvía Nótt Sæmundsdóttir, όπως ονομάζεται στα ισλανδικά, είναι σατιρικός χαρακτήρας βγαλμένος από το πρόγραμμα Sjáumst með Silvíu Nótt που έπαιζε σε τηλεοπτικό κανάλι και βραβεύτηκε ως η καλύτερη κωμική σειρά και ο καλύτερος πλασματικός χαρακτήρας. Παράλληλα ψηφίστηκε ως η πιο σέξυ γυναίκα της χώρας τον Φεβρουάριο του 2006. Το άλμπουμ της που κυκλοφόρησε το 2007 πήγε στο #1. Προηγουμένως της άρεσε να προκαλεί τον κόσμο στον δρόμο, κάνοντάς τους απρεπείς ή προβοκατόρικες ερωτήσεις. Ο χαρακτήρας πλάστηκε από την τραγουδίστρια του γκρουπ Ske και άσημη ακόμα ηθοποιό, Ágústa Eva Erlendsdóttir και τον σκηνοθέτη Gaukur Úlfarsson, με σκοπό να αναδείξουν τα αρνητικά στοιχεία του ανθρώπινου χαρακτήρα, κυρίως των νεόπλουτων. Γεννημένη το 1982 σε ένα χωριό, εγκατέλειψε το σχολείο. Ξεκίνησε με τη ραπ μπάντα Kritical Mazz. Τι κάνει στο σήμερα; Παίζει σε σήριαλ και φιλμ, είναι μέλος των Sycamore Tree και επιδίδεται παράλληλα στη ζωγραφική. Έχει αποκτήσει ένα παιδί από κάποιον σύντροφό της που αγνοούμε και ένα δεύτερο από τον χαντμπωλίστα Aron Pálmarsson, ο οποίος έκανε καριέρα και στην Ουγγαρία. Η γλώσσα της Silvia Night είναι γεμάτη slang, ενώ σκοπίμως κάνει γραμματικά και συντακτικά λάθη. Ιδιαιτερα αγαπητή στη νεολαία, έχει δεχθεί ταυτόχρονα αυστηρή κριτική. Ο αρχικός τίτλος ήταν Til hamingju Ísland και μιλούσε για πιθανή νίκη της Ισλανδίας στη Γιουροβίζιον. Παρόλο που είχε κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο πριν από τον εθνικό τελικό, παραδόξως δεν ακυρώθηκε από τη δημόσια τηλεόραση, παρόλο που συνθέτης άλλου υποψήφιου τραγουδιού έκανε καταγγελία. Αναγκάστηκε, πάντως να αλλάξει τους στίχους. οπτικά παραπέμπει κάπως στη Cindy Lauper. Ήταν τόσο τραβηγμένη η συμπεριφορά της που εισέπραξε γιουχαρίσματα (η ίδια υποστήριξε ότι τα έβαλαν επίτηδες οι διοργανωτές στην τηλεοπτική μετάδοση). Χαρακτήρισε σε άπταιστα ελληνικά «μαλάκες» τους Έλληνες τεχνικούς (που παρεμπιπτόντως ήταν… Σουηδοί!), τσουλάκια (“Sluts”) τις Ολλανδές, άσχημους τους Φινλανδούς, είπε για την Carola (“ugly, fucking old bitch”) ότι βρέθηκε στον διαγωνισμό, επειδή έκανε σεξ σε αυτοκίνητο με τον επικεφαλής της EBU. Όταν έμεινε στον ημιτελικό ανέβηκε στην κορυφή του σκηνικού και χόρευε και εν συνεχεία χαστούκισε τον φίλο της και απειλούσε τάχα να αυτοκτονήσει από μία γέφυρα. Σε μία πρόβα δε την έβγαλαν έξω σηκωτή, για να δημιουργηθεί ντόρος. Εννοείται ότι το blog της είχε τρελή επισκεψιμότητα. Στα φωνητικά της η βετεράνος Sigga (ISL 90, 92, 94). Είχαν γίνει τρεις ημιτελικοί και ένας τελικός. Τα 24 τραγούδια έπρεπε να ακουστούν υποχρεωτικά στα ισλανδικά. Στη Γιουροβίζιον ήταν θέμα των νικητών να επιλέξουν γλώσσα. Υποψήφιοι ο Gunnar Ólason (ΙSL 01, 11-στον ημιτελικό), o Friðrik Ómar (ISL 08-3ος), η Birgitta (ISL 03-4η), η Regína Ósk (ISL 08-2η), αλλά και ο Sjonni Brink (στον τελικό-χωρίς κατάταξη), ο αδόκητος θάνατος του οποίου δημιούργησε τους Sjonni’s Friends το 2011. Καλεσμένοι ο Paul Oscar (ISL 97) και οι Bobbysocks! (NOR 85). Ψήφισε μόνο το κοινό. Η Silvia Night πήρε 70.190 ψήφους έναντι 30.018. Το Congratulations σκαρφάλωσε στο # των ισλανδικών singles chart.
Πρώτη μου live επαφή με το φαινόμενο της Eurovision, αφού τον παρακολούθησα, όπως και τον τελικό φυσικά, μέσα στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Πολύ προβοκατόρικη η stage persona της Silvia Night, και νομίζω ότι ελάχιστοι κατάλαβαν ότι η συμπεριφορά της εκείνες τις ημέρες ήταν μέρος αυτής της persona και ότι απλώς έκανε acting. Προσωπικά επειδή έχω μια τρελή αδυναμία στη Cindy Lauper, δεν με χάλασε η συμμετοχή της Ισλανδίας (και για να πω την αμαρτία μου δεν μου άρεσαν τα γιουχαρίσματα που έπεσαν κατά ριπάς στα στάδιο, με το που βγήκε στη σκηνή η Silvia- τότε δεν είχαμε και ειδικά μηχανήματα για να κρυφτούν όπως έγινε φέτος με την ισραηλινή συμμετοχή χεχεχε….), αλλά η όλη εμφάνιση επί σκηνής παραήταν over-the-top! Θεωρώ ότι θα αποκλείονταν από τον τελικό, ανεξαρτήτως attitude της τραγουδίστριας. Προσωπικά όμως με έκανε να χαμογελάσω αυθόρματα στο σημείο με το τηλέφωνο, οπότε και μόνο για αυτό το αυθόρμητο χαμόγελο που μου έβγαλε, θα την ήθελα στον τελικό!
Γενικώς, τόσο το 2006 όσο και το 2007 πολλά τραγούδια που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον, έμειναν εκτός τελικού. Όσον αφορά το 2006, εκτός από την Ισλανδία, θα μου άρεσαν να είχαν περάσει στον τελικό η Ολλανδία (πολύ catchy τραγούδι), το Βέλγιο (νομίζω εν τέλει άδικα αποκλείσθηκε, αν και προσωπικά ουδέποτε το είδα ως μεγάλο φαβορί για βραβείο που έλεγαν κάποιοι τότε), η Πολωνία (ο Γερμανός ράπερ λίγο το “χάλασε” από τη μέση και μετά του τραγουδιού, αλλά ως τραγούδι ήταν μια χαρά, και στο στάδιο θυμάμαι “ξεσήκωσαν” αρκετά το κοινό), αλλά και η Βουλγαρία (φωνάρα!!!). Αλλά δυστυχώς το σύστημα ψηφοφορίας, αλλά και οι κανονισμοί περί qualification/disqualification ήταν τότε αρκετά περίεργοι και μάλλον άδικοι (ευτυχώς άλλαξαν προς το καλύτερο μετά το 2008 με τους 2 ημιτελικόύς, και ακόμα περισσότερο το 2011 με την προσθήκη και των επιτροπών στους ημιτελικούς) και έτσι είδαμε δυστυχώς αρκετές “βαρεμάρες”- π.χ. Ελβετία, Μολδαβία, Μάλτα, Δανία, Ισπανία, Τουρκία- στον τελικό είτε λόγω καλής θέσης την προηγούμενη χρονιά, είτε λόγω BIG 5 status, είτε λόγω bloc/diaspora voting, ενώ κάποια πιο ενδιαφέροντα τραγούδια έμειναν εκτός!
Υ.Γ. Μακάρι να ξαναδούμε eurovision στην πατρίδα μας. Για όσους τυχόν δεν την έχουν ζήσει live, είναι μια μοναδική εμπειρία, πολύ διαφορετική από την εμπεριία π.χ. μιας μεγάλης συναυλίας
Υ.Γ.2 Πολύ όμορφος και τότε, αλλά περισσότερο σήμερα ο Αλβανός ερμηνευτής. Μειδίασα πάντως με τον αυτοπροσδιορισμό του ως “διπλωματικός υπάλληλος”!
Υ.Γ.3 Πολύ συμπαθής και καταδεκτικός θυμάμαι ήταν ο Σλοβένος τραγουδιστής (εννοείται gay). Τον θυμάμαι στο euroclub στο Γκάζι να χορεύει και να είναι πολύ κοινωνικός. Μάλιστα σε κάποια φάση βρεθήκαμε να χορεύουμε και να γελάμε στην ίδια παρέα (btw και αυτός θα μου άρεσε να ήταν στον τελικό)
Τα είπες όλα!!! Την είχα λατρέψει τη Silvia Night παρόλο που είχε ξεφύγει τελείως!!!
Βέλγιο και Πολωνία τα περίμενα κι εγώ στον τελικό. Ίσως η πρώτη βγήκε αντιπαθητικά όμορφη και οι δεύτεροι λίγο αχταρμάς. Επίσης ήλπιζα να περάσει η Σλοβενία, η Εσθονία, ίσως και η Ολλανδία. Η Κύπρος δεν είχε καμία ελπίδα. Πολλή φωνή για το τίποτα.
Ο Αλβανός, ναι, είναι απίστευτα όμορφος.
Μακάρι να το ζήσουμε ξανά στην Ελλάδα, αν και δεν βλέπω να υπάρχει ούτε η πολιτική βούληση, ούτε προθυμία από πλευράς ΕΡΤ.
Δυστυχώς, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στην τελευταία παράγραφο σου. Δεν βλέπω- προς το παρόν τουλάχιστον- ανωθεν βούληση! Να δούμε εάν η πρόσφατη απόφαση περί εθνικού τελικού μπορεί να σηματοδοτει κάτι, αλλά και να σηματοδοτεί χρειάζεται να μπει πολύ νερό στο αυλάκι.
Βέβαια, ας κρατήσουμε πια και το γεγονός ότι η eurovision είναι πια project για πολύ γερούς κρατικούς κορβαναδες
Ευχαριστούμε πολύ για τα υπέροχα αφιερώματα.
-Όχι ιδιαίτερα δυνατός ημιτελικός (σε σχέση με 2004, 2005 και 2007, τις χρονιές δηλαδή που υπήρχε το σύστημα-που ευτυχώς καταργήθηκε-του ενός μεγάλου ημιτελικού).
-Ξεχωρίζω την Kate Ryan, της άξιζε μια θέση στον τελικό αναμφισβήτητα. Την ακολουθώ σαν φαν χρόνια, αν και τελευταία δεν κάνει πολλά πράγματα.
-Κούκλοι ο Αλβανός και ο Κροάτης στο σήμερα.
-Ανδόρρα και Μονακό αρκετά πιασάρικες συμμετοχές, αναρωτιέμαι πώς θα τα πήγαιναν αν εκπροσωπούσαν άλλες χώρες
-Ολλανδία και κυρίως Πορτογαλία, περίεργες συμμετοχές που δύσκολα αρέσουν, ούτε με το σύστημα των δυο ημιτελικών θα περνούσαν
-Silvia Night απλά ότι καλύτερο. Λυπάμαι για την στενομυαλιά των ελληνικών ΜΜΕ, την αντιμετώπισαν με τόσο ηλίθιο τρόπο
Πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις!
Έχω μια θεωρία περί Kate Ryan: όσοι εμφανίστηκαν υπεργκόμενοι ή υπεργκόμενες, δεν προτιμήθηκαν από τον κόσμο, ο οποίος προτιμά ανθρώπους “της διπλανής πόρτας”.
Τα ελληνικά μεσημεριανάδικα “διψούσαν τότε για αίμα”. Είχα μάθει από δημοσιογράφο του STAR ότι είχαν εντολή, εάν δεν υπήρχε είδηση, να την κατασκευάσουν. Με την ίδια στενομυαλιά και ηλιθιότητα διατυμπάνιζαν ότι η συμμετοχή των Afro-dite αποτελεί αντιγραφή του τραγουδιού “Τα παιδιά του Πειραιά”!
Ανδόρρα και Μονακό σίγουρα θα τα πήγαν καλύτερα. Απορώ πως ο Πρίγκηπας Αλβέρτος δεν έκανε κανένα “δωράκι” στη φιλοχρήματη EBU. Μέχρι και βραβείο θα μπορούσε να αγοράσει. Άλλες δηλαδή πως το έκαναν;