Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -50α- 2005 (ημιτελικός)

Καλλιτέχνες που για διάφορους λόγους δεν κατάφεραν να προκριθούν στον τελικό. Πώς επηρέασε -αν επηρέασε- αυτό το αποτέλεσμα τη μετέπειτα πορεία τους; Τα σκάνδαλα, οι αντεγκλήσεις, οι προσωπικές ιστορίες. Παραδόξως αυτή η χρονιά έχει να επιδείξει αρκετούς καταδικασμένους για διάφορα αδικήματα…

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

Global Kryner (AUT 05): Ιδρύθηκαν το 2003 και διαλύθηκαν το 2013, έχοντας αποσπάσει πολλά βραβεία στην Αυστρία και σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία στις γερμανόφωνες χώρες. Τα μέλη τους ήταν οι: Christof Spörk (κλαρινέτο), Sebastian Fuchsberger (τρομπόνι και yodelling), Edi Köhldorfer (κιθάρα), Karl Rossmann (τρομπέτα), Anton Sauprügl (ακορντεόν) και Sabine Stieger (τραγούδι). Ο αποκλεισμός τους οδήγησε τη δημόσια τηλεόραση ORF να αποσυρθεί την επόμενη χρονιά, δηλώνοντας: «Είναι ένας παράλογος διαγωνισμός, για τον οποίο η μουσική παράδοση της Αυστρίας δεν σημαίνει τίποτα». Ιδρύθηκαν από τον Spörk (1972-), ο οποίος υπήρξε τραγουδιστής των Die Landstreich. Έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, αγγλικά και ισπανικά στη Βιέννη, το Valladolid της Ισπανίας και το Σαντιάγο της Χιλής. Είναι κάτοχος διδακτορικού. Θεωρείται από τους καλύτερους αρτίστες καμπαρέ στη χώρα. Έγραψε και ένα βιβλίο. Ο Fuchsberger (1971-) ήταν στους Mnozil Brass, ενώ επί δέκα χρόνια έδωσε συναυλίες και έκανε ηχογραφήσεις με πολύ σημαντικές συμφωνικές ορχήστρες. Από το 2008 είναι τενόρος σε παραστάσεις όπερας, κυρίως στη Λειψία. Ο Köhldorfer (1966-), με ειδίκευση στη τζαζ, έχει περάσει από πολλά σχήματα. Όπως και ο προηγούμενος, έχει εργαστεί ως μουσικός σε πολλές ορχήστρες. Έχει γράψει ένα βιβλίο. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Ο Sauprügl (1965-), αρνήθηκε να γίνει αγρότης όπως οι δικοί του και επιδόθηκε στη μουσική. Έπαιζε για χρόνια εκκλησιαστικό όργανο. Ως ακορντεονίστας πέρασε από πολλές μπάντες. O Pechmann (1984-) συνεργάζεται με διάφορα σχήματα. Η Stieger (1982-) σπούδασε τζαζ, αλλά και σχέδιο μόδας. Από το 2011 είναι εγκατεστημένη στο Αμβούργο, όπου εργάζεται ως τραγουδίστρια. Παλιότερα χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Sandy Jones. Κυκλοφόρησαν έξι άλμπουμ, μάλιστα το ένα μαζί με τις Rounder Girls (ΑUT 00). Το εν λόγω τραγούδι σκαρφάλωσε στο #23 των αυστριακών charts. Ο εθνικός τελικός Song.Null.Fünf περιελάμβανε πέντε καλλιτέχνες που είπαν από δύο τραγούδια ο καθένας. Υποψήφιος και ο Alf Poier (AUT 03). Η ψηφοφορία των σταθερών τηλεφώνων υπολογίστηκε με βάση τα 9 διαμερίσματα της χώρας συν μία ψηφοφορία μέσω κινητών. Επτρόκειτο να είναι και ο δημοφιλής DJ Ötzi, αλλά τον ανάγκασαν να αποσυρθεί, διότι τα τραγούδια που υπέβαλε ήταν διασκευές δύο -όχι και τόσο γνωστών- ασμάτων. Το άλλο μεγάλο όνομα που μετείχε ήταν ο ποπ σταρ Marque. Ο Alf Poier έχασε με 4 πόντους διαφορά. Παρόλο που είχε πάρει συνολικά 45.000 ψήφους παραπάνω, δεν επελέγη λόγω του παράλογου συστήματος που ανακοινώθηκε λίγο πριν από την έναρξη του σώου, ενώ αρχικά επρόκειτο να γίνουν δύο γύροι, όπου θα μετρούσε η συνολική ψηφοφορία. Στον δεύτερο επρόκειτο να προκριθεί ένα τραγούδι από κάθε καλλιτέχνη. Ο μάνατζέρ του, René Berto έκανε τη δηλητηριώδη δήλωση: «προτιμούμε να είμαστε ο ηθικός νικητής παρά να πάρουμε μια φτηνή νίκη χάρη στην αλλαγή της τελευταίας στιγμής που έκανε το ORF στο σύστημα ψηφοφορίας».

Laura and the Lovers (LIT 05): είναι η Laura Čepukaitė, ο Donatas Paulauskas (κιθάρα), o Martynas Lukoševičius (ντραμς) και ο Audrius Piragis. Κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ. Λόγω οικονομικών προβλημάτων σταμάτησαν τις εμφανίσεις τους το 2008 ή 2009 και διαλύθηκαν. Η Laura μαζί με τον σύζυγό της διευθύνουν αλυσίδα εστιατορίων, καθώς και μια σχολή μαγειρικής. Έχουν τρεις κόρες. Προηγουμένως έκανε δουλειά γραφείου. Έχουν επισκεφθεί περίπου 90 εστιατόρια ανά τον κόσμο με αστέρι Michelin, για να πάρουν ιδέες. Ο Donatas Paulauskas, δηλαδή ο σύζυγος της Laura, τον οποίο δέχτηκε να παντρευτεί μετά από δέκα χρόνια σχέσης, εργάζεται σε ναυτιλιακή εταιρεία. Ο Martynas Lukoševičius ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ο Audrius Piragis είναι ο μόνος που συνεχίζει να σχολείται με τη μουσική, ως κιθαρίστας σε διάφορα γκρουπ, κυρίως τους Pelenai. Κάποια πηγή αναφέρει ότι ήταν υποψήφιος το 1994. Σουηδογραμμένο τραγούδι (από τον Bobby Ljunggren), είχε στα φωνητικά τη γνωστή από το Melodifestivalen Sonja Aldén και την Caroline Jönsson (φωνητικά SWE 06). Η διαδικασία επιλογής περιελάμβανε οκτώ σώου, με συνολικά 54 από τα 60 τραγούδια που υπεβλήθησαν. Τέσσερα αποσύρθηκαν, ενώ ένα ακυρώθηκε ως αντιγραφή τραγουδιού του Michael Jackson. Από γιούροσταρ συναντάμε τους 4Fun (LIT 07-στον ημιτελικό) και την Aistė Pilvelytė (12 φορές υποψήφια-9η). Καλεσμένοι στον τελικό οι Skamp (LIT 01) και η Marie N. (LAT 02). Ψήφισε μόνο ο κόσμος.

2B (POR 05): Πρόκειται για τους Luciana Abreu (Luciana Abreu Sodré Costa Real) & Rui Drumond (Rui Alberto Martins Golias Drumond de Sousa). Αμφότεροι είχαν καταλάβει την 6η θέση σε διαφορετικά talent show. To κανάλι RTP απηύθυνε πρόσκληση στους José da Ponte (συνθέτης POR 91), Alexandre Honrado και Ernesto Leite να γράψουν τη συμμετοχή της χώρας. Τον Μάρτιο ανακοινώθηκε το τραγούδι και οι καλλιτέχνες. Στον ημιτελικό το 12άρι πήγε φυσικά στον Πορτογάλο Nuno Resende, ο οποίος εκπροσωπούσε το Βέλγιο. Η Luciana γεννήθηκε το 1985 στο Πόρτο. Στα 14 κέρδισε σε ένα τηλεοπτικό σώου. Ειδικεύτηκε από νωρίς στο μουσικό θέατρο. Μετά από την αποτυχία στη Γιουροβίζιον έγινε κομμώτρια και μανικιουρίστα, μέχρι που προσελήφθη ως ηθοποιός στη σαπουνόπερα Floribella, με το soundtrack να ανεβαίνει στο #1 και την ίδια να γίνεται διάσημη. Πήρε δική της παιδική εκπομπή, κέρδισε το πορτογαλικό “Dancing with the stars”, διακρίθηκε και στο “Your face sounds familiar”, όπου κέρδισε σε τέσσερα επεισόδια. Σαπουνόπερες, κωμικά σκετς σε διάφορες εκπομπές, προγράμματα στην τηλεόραση της Αγκόλας, μεταγλωττίσεις, φιλανθρωπική δράση. Ήταν υποψήφια και το 2009. Υπήρξε παντρεμένη με τον πρώην ποδοσφαιριστή Yannick Djaló, από τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Δεύτερος γάμος με τον ξεναγό Daniel Souza και δεύτερο διαζύγιο, αφού τον κατήγγειλε για ξυλοδαρμό και βιασμό. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο. Οι δίδυμες κόρες τους γεννήθηκαν πρόωρα, ωστόσο επέζησαν. Το 2023 βρέθηκε σε βραχύχρονη σχέση με τον ταυρομάχο João Benito de Moura Caetano. Το 2016, κατόπιν καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία, τη μήνυσε ο πατέρας της, ζητώντας από την ίδια και τηλεοπτικό κανάλι 40.000 Ευρώ για δυσφήμiση, αλλά η καλλιτέχνιδα αθωώθηκε. Είχαν 20 χρόνια να συναντηθούν, Κάποια στιγμή που εκείνος προσπάθησε να τη δει, δέχθηκε επίθεση από συναδέλφους της στην τηλεόραση. Ο Rui γενήθηκε το 1980 στο Torres Vedras. Μετά από τη Γιουροβίζιον κέρδισε το “Voice” και την αναγνωρισιμότητα. Προσελήφθη από το κανάλι ως μόνιμος χορωδός σε τηλεοπτικές εκπομπές, παράλληλα με την καριέρα του, κάνοντας εμφανίζεις σε μπαρ μαζί με τη μπάντα του. Κάνει voice over σε διαφημίσεις, ενώ έπαιξε και σε μία σαπουνόπερα. Ήταν ξανά υποψήφιος το 2017, αλλά έμεινε στον ημιτελικό. Κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ το 2014 (#9) και κάποια δισκάκια. Παρόλο που δεν διαρρέει πληροφορίες για την προσωική του ζωή, έσπευσε να κοινοποιήσει τη γέννηση της κόρης του Julia από τη σύντροφό του.

Lise Darly (MCO 05-Elise Granier): γεννήθηκε το 1981 στη Νίκαια. Το 1999 κέρδισε στο talent show “Graine de Star Tour”. Δύο χρόνια μετά ξεκίνησε επαγγελματικά, ως μέλος της ορχήστρας του Jean-Claude Laura, η οποία πλαισίωνε στις συναυλίες τους τον Dave (υποψήφιος NDL 69, με μεγάλη καριέρα στη Γαλλία) και την Jeane Manson (LUX 79). To 2005 έγινε μέλος της ορχήστρας Baie des Anges και αργότερα συνεργάστηκε με διάφορα σχήματα. Παρόλο που ήρθε 2η στη διαδικασία επιλογής καλλιτέχνη για την εκπροσώπηση του Μονακό, τελικά προτιμήθηκε εκείνη. Συνυποψήφιές της (δεν υπήρχε κανένας άνδρας στην τελική 12άδα) ήταν κάποιες γνωστές στάρλετ του γαλλικού τραγουδιού: Élodie Frégé, Ève Angeli, Melissa Mars, Séverine Ferrer (ΜΟΝ 06) και η Nolwenn Leroy, η οποία αποσύρθηκε από τη διαδικασία. Στην επιτροπή μετείχαν στελέχη του μονεγασκικού καναλιού TMC, του γαλλικού καναλιού TF3, ο πρίγκηπας Αλβέρτος και η πριγκήπισσα Στεφανί του Μονακό. Ο συνθέτης Philippe Bosco που είχε γράψει και τη συμμετοχή του 2004 είναι προσωπικός φίλος του Αλβέρτου. Η παρουσίαση του τραγουδιού, το οποίο μάλιστα ηχογραφήθηκε με την Συμφωνική Ορχήστρα του Μονακό, υπό τη διεύθυνση του Jean-Louis Dedieu, έγινε διαδικτυακά στον ιστότοπο ESCToday. Παρόλο που ήρθε προτελευταία στον ημιτελικό, απέσπασε ένα βραβείο Marcel-Bezençon και συγκεκριμένα εκείνο του Τύπου. Της έγραψε τραγούδια -μεταξύ άλλων- ο Rick Allison, ο οποίος «απογείωσε» την καριέρα της Lara Fabian. Το 2012 έφτασε στην τρίτη φάση του “Voice”. Πλέον ζει και εργάζεται μόνιμα στο Πριγκηπάτο. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ και κάποια μεμονωμένα τραγούδια. Μαζί με τον Johny Maalouf είχαν υποβάλει το τραγούδι Focused στη διαδικασία επιλογής 12 καλλιτεχνών για λογαριασμό της Γαλλίας το 2021, αλλά δεν προκρίθηκαν.

Angelica Agurbach (BLR 05-Angelica Anatolyevna Yalinskaya): γεννήθηκε το 1970 στο Μινσκ. Είναι πρώην μοντέλο και εστεμμένη (Miss Belarus 1988-τότε λεγόταν ακόμα Lika Yalinskaya), αλλά και τραγουδίστρια. Από το 1990 έως το 1995 ήταν μέλος του γκρουπ Verasy, προτού αρχίσει τη σόλο καριέρα της Το 1991 κερδίζει δεύτερο τίτλο (Mis Photo U.S.S.R.). Αρχικά είχε επιλεγεί το τραγούδι Boys and Girls για τα θύματα της μαρτυρικής Μπεσλάν, όπου Τσετσένοι τρομοκράτες την 1η Σεπτεμβρίου του 2004 επιτέθηκαν σε ένα σχολείο, κρατώντας επί τρεις ημέρες ως ομήρους μαθητές και καθηγητές, οδηγώντας στον θάνατο 334 άτομα. Ηχογραφήθηκε στα ιστορικά Αbbey Road Studios του Λονδίνου. Καθώς η υποδοχή του τραγουδιού στην Ευρώπη δεν ήταν η αναμενόμενη, η δημόσια τηλεόραση έψαξε για νέο τραγούδι. Παρήγγειλε τραγούδια από τον Svika Pick (συνθέτης του Diva, ο οποίος της έστειλε το Show me your Love) και τον Νίκο Τερζή (συνθέτης του Die for You). Το κοινό μετείχε σε δημοψήφισμα για το ποιο από τα δύο προτιμούσε, αν και τελικά αποφάσισε επιτροπή. Η όλη διαδικασία, ο ντόρος που δημιουργήθηκε, το πρωτοφανές promo tour σε 37 χώρες και το γεγονός ότι ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη συμμετοχή όλων των εποχών, την κατέταξαν ανάμεσα στα φαβορί. Παρά την αλλαγή ρούχων (από Τσαρίνα Αικατερίνη Β’ μεταμορφώθηκε σε disco queen), τα καλοδουλεμένα χορευτικά και τα φωνητικά από Βικτώρια Χαλκίτη και Χρυσώ Σταματοπούλου (η αδελφή της Μαντώς), έμεινε στον ημιτελικό. Φήμες λένε ότι μπράβοι του τότε συζύγου της, ο οποίος είχε περίεργες διασυνδέσεις, έψαχναν τους δημιουργούς (στιχουργός ο Νεκτάριος Τυράκης), για να τους… δείρουν. Φέτος κυκλοφόρησε το άλμπουμ Love me tonight με τρεις βερσιόν του ομώνυμου τραγουδιού και τα υπόλοιπα δικά της άσματα που σχετίστηκαν με τον διαγωνισμό. Το 2021 την έσυραν στα δικαστήρια για προσβολή του δικτάτορα Λουκασένκο, ο οποίος δεν δίστασε να τη φυλακίσει για μικρό διάστημα. Την ίδια χρονιά έχασε και δεύτερο δικαστήριο από την εταιρεία Belkoopsoyuz, η οποία της είχε διαθέσει 40 γούνες αξίας 83.000 δολαρίων προς πώληση, ωστόσο εκείνη τις κράτησε για τον εαυτό της. Πρώτος γάμος με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Igor Lenev. Απέκτησαν μία κόρη. Ακολούθησε 6χρονη σχέση με τον μποντυμπιλντερά Valery Bizyuk. Μαζί έκαναν έναν γιο. Δεύτερος γάμος με τον μάνατζέρ της Nicolai Agurbash. Απέκτησαν έναν γιο. Το θυελλώδες διαζύγιό τους, με αλληλοκατηγορίες στα Μ.Μ.Ε. ήρθε το 2012 Έκτοτε και μέχρι το 2015 ήταν σε σχέση με τον Καζάκο επιχειρηματία Anatoly Pobiyakho. Παρά τη συστηματική προβολή της σε όλες τις χώρες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., η καριέρα της δεν απογειώθηκε ποτέ λόγω έλλειψης ταλέντου και καλών τραγουδιών, όπως της προσάπτουν κάποιοι κριτικοί. Παρόλα αυτά τής έχουν δώσει μερικά βραβεία. Έχει παίξει σε ταινίες και έχει τραγουδήσει σε soundtrack τηλεοπτικών σειρών. Ο ημιτελικός με 15 τραγούδια, τα οποία ψήφισε το κοινό, μεταδόθηκε τηλεοπτικά, όχι όμως και ο τελικός με τα τρία που προκρίθηκαν. Εκεί μπήκε η επιτροπή, για τα γνωστά «μαγειρέματα». Υποψηφία και η Polina Smolova, η οποία είχε περάσει ως πρώτη (η Angelica ήταν 3η στον ημιτελικό). Για την ιστορία, η Ελλάδα τής έδωσε 8άρι, για να εισπράξει ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στον τελικό.

Glennis Grace (NDL 05-Glenda Hulita Elisabeth Batta): γεννήθηκε το 1978 στο Άμστερνταμ, από μητέρα Ολλανδή και πατέρα από το Curaçao της Καραϊβικής. Το 1989 τραγούδησε σε gala της Unicef, όπου μετείχε ο Julio Iglesias και της πρότεινε να τραγουδήσουν μαζί σε συναυλία του. Η φωνή της μοιάζει με εκείνη της Whitney Houston, εξάλλου έγινε γνωστή όταν στα 15 της κέρδισε το “Soundmixshow” κάνοντας μία μίμησή εκείνης. Την τίμησε αργότερα σε αφιερωματική συναυλία, η οποία ηχογραφήθηκε. Αμέσως ξεκίνησε να δισκογραφεί, με επιτυχίες στα charts. Με τη Γιουροβίζιον, στην εθνική επιλογή της οποίας την πήγαν σχεδόν με το ζόρι, προπάθησε να αναβιώσει την καριέρα της, η οποία παρουσίαζε κάμψη, ωστόσο η αποτυχία έκανε τη δισκογραφική και τον μάνατζέρ της να την εγκαταλείψουν. Ευτυχώς το ολλανδόφωνο άλμπουμ του 2006 την επανέφερε στο προσκήνιο για τα καλά. Το 2011 έφτασε στο #1 με τη διασκευή του τραγουδιού Afscheid των Volumia!. Έναν χρόνο μετά ίδρυσε τις Ladies of Soul, μαζί με τη σαξοφωνίστα Candy Dulfer και τις τραγουδίστριες Berget Lewis, Edsilia Rombley και Trijntje Oosterhuis, η οποία αποχώρησε το 2018. Το 2018 πήγε στο “America’s Got Talent” και έφτασε λίγο πριν από την 5άδα. Το 2020 επρόκειτο να τραγουδήσει στο διάλειμμα της ακυρωμένης Γιουροβίζιον, μαζί με τον DJ Afrojack. Αυτό έγινε τελικά το 2021, ερμηνεύοντας το Titanium. Το 2022 ξεκίνησε ως κριτής στο “Voice”, το οποίο μετά από δύο εβδομάδες ακυρώθηκε, μετά από κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση κάποιων παικτών (όχι από την Glennis!). Για το περιστατικό ξυλοδαρμού σε παράρτημα των Jumbo που την οδήγησε στη φυλακή και την καταδίκη σε κοινωνική εργασία, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Εξαιτίας αυτού έφυγε από τις Ladies of Soul, όπου θα επιστρέψει η Trijntje το 2025. Παλαιότερα (2011) είχε βρίσει έναν μοτοσυκλετιστή που έπεσε πάνω της κατά τη διάρκεια συνέντευξης. Το 2016 κατήγγειλε δημόσια ότι η μητέρα της τη χτυπούσε, με τους συγγενείς της να ισχυρίζονται ότι συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο, μάλιστα της είχε προκαλέσει μια μελανιά στην κοιλιά, απείλησε δε μια θεία της να μην μιλήσει γι’ αυτό. Τέσσερεις ημιτελικοί με 24 τραγούδια και ένας τελικός με 12. Το κοινό έβγαζε κάθε φορά τα δύο πρώτα, ενώ ένα τρίτο προέκυπτε από την επιτροπή (Cornald Maas, Esther Hart-NDL 03, Paul de Leeuw). Στον τελικό ψήφισαν 50-50, με την επιτροπή να ενισχύεται με radio jury και international jury. Στις υποψήφιες συναντάμε τη Justine Pelmelay (NDL 89-στον ημιτελικό), την Laura Vlasblom (NDL 86), ως μέλος των Airforce (2οι), με άσμα του Johnny Logan, αλλά και τον Waylon (NDL 18-στον ημιτελικό). Καλεσμένοι ο Johnny Logan (IRL 80, 87-με άλλα λόγια και διαγωνιζόταν ως συνθέτης και εμφανιζόταν ως guest star!), η Mandy Huydts (NDL 86), οι Maxine & Frankin Brown (NDL 96), η Marlayne (NDL 99) και η Esther Hart (NDL 03).

Για τη Selma (ISL 99, 05-Selma Björnsdóttir), βλ. 1999. Την προσέγγισε η δημόσια τηλεόραση για την εκπροσώπηση, δεδομένου ότι το 1999 είχε φέρει τη 2η θέση. Παρόλο που ήταν διστακτική, δέχτηκε, αρκεί ένας από τους συνθέτες να ήταν ο Þorvaldur Bjarni Þorvaldsson, όπως και τότε. Η παρουσίαση έγινε σε τηλεοπτική εκπομπή. Στα φωνητικά της η Regína Ósk που εκπροσώπησε τη χώρα τρία χρόνια μετά ως μέλος των Euroband. Αν και στηρίχθηκε από Σουηδία, Δανία, Νορβηγία που -όπως ισχυρίζονται- δεν αλληλοψηφίζονται… ποτέ!, έμεινε στον ημιτελικό. Ως «ευχαριστώ» έδωσε 12 στη Νορβηγία και 10 στη Δανία και στα δύο σώου. Τη Σουηδία την αγνόησε εντελώς στον τελικό.

Nuno Resende (BEL 05-Nuno Guilherme de Figueiredo Resende): γεννήθηκε το 1973 στο Πόρτο. Φοίτησε σε γαλλικό σχολείο. Όταν ήταν 12 ετών μετακόμισαν οικογενειακώς στο Βέλγιο. Εκεί έγινε μαθητής στο Ευρωπαϊκό σχολείο, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τένις. Αφότου σπούδασε γυμναστική, έκανε στροφή στο τραγούδι. Μετείχε σε πολλές hard-rock μπάντες. Το 2000 ήταν υποψήφιος ως μέλος των La Teuf (6οι). Την ίδια χρονιά ηχογράφησε τον ύμνο της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου του Βελγίου, με τίτλο Allez, allez, allez. Ο Alec Mansion, ο οποίος έγραψε και τη συμμετοχή του στη Γιουροβίζιον, ανέλαβε την προώθηση της καριέρας του. Ήδη από το 1999 παίζει σε μιούζικαλ και ροκ όπερες, με αδιάκοπη επιτυχία. Το 2013 έρχεται 3ος στο “Voice” και κάνει τουρνέ σε Γαλλία και Λίβανο. Έναν χρόνο μετά κάνει περιοδεία με τον Julio Iglesias Jr. και τον Damien Sargue. Έχει μετάσχει αφιλοκερδώς σε φιλανθρωπικές συναυλίες. Διαθέτει πλούσια δισκογραφία. Από τα 170 τραγούδια που υπεβλήθησαν, τα πέντε έφτασαν σε ζωντανή ακρόαση απο επιτροπή. Από αυτά τα δύο πρώτα μπήκαν στη διαδικασία του τελικού, όπου ψήφισε αποκλειστικά το κοινό. Ο Nuno κέρδισε με το 50, 2%. 2η η Tiffany Ciely, γνωστή πλέον ως Typh Barrow, με σημαντική καριέρα στη χώρα (θεωρείται η Βελγίδα Adele). Δυστυχώς η εντυπωσιακή του φωνή αγνοήθηκε: πήρε ένα 12 από την πατρίδα του την Πορτογαλία, 7 και 6 Από Γαλλία και Ολλανδία και κάτι ψιλά από Μολδαβία και Αλβανία.

Suntribe (EST 05): είναι η Mari-Leen Kaselaan (1987-), η Rebecca Kontus (1984-), η Laura Põldvere (1988-, γνωστή και ως Laura) και η Jaanika Vilipo (1984-). Ειδικά για τον διαγωνισμό προστέθηκε -με χοντρό μέσο- η Daana Ots (1987-). Τις ένωσε ο συνθέτης Sven Lõhmus, μετά από casting που διοργάνωσε ραδιοφωνικός σταθμός Sky Plus. Κυκλοφόρησαν μαζί όλα κι όλα δύο singles. Αμέσως μετά διαλύθηκαν. Η Laura στον ίδιο τελικό διαγωνίστηκε και ως σόλο καλλιτέχνιδα και ήρθε 2η. Επανήλθε το 2017 μαζί με τον Kooit Toome και το Verona. Το 2021 ήταν υποψήφια για τη Φινλανδία (7η). Έχει κάνει σπουδές και στο Berklee. Είναι ανηψιά του γνωστού αθλητή Oleg Ljadov. Ο αδελφός της σκοτώθηκε το 2016 στην Ταϋλάνδη. Όσο ήταν παντρεμένη με τον πιανίστα Joel-Rasmus Remmel, χρησιμοποιούσε το όνομα Laura Remmel. Συχνά εμφανίζεται με τους Carrot Lights. Εδώ και πολλά χρόνια παραδίδει μαθήματα φωνητικής. Υπήρξε ζευγάρι με τον χορευτή Roger Niitmäe. H Rebecca, με σπουδές και στο Παρίσι, έχει ειδικευτεί στη τζαζ. Έxει συνεργαστεί με πολλά σχήματα. Παράλληλα σπούδασε αρχιτεκτονική, αποκτώντας μεταπτυχιακό δίπλωμα. Η Mari-Leen, με αρκετά βραβεία στο ενεργητικό της, απείχε από το 2011 μέχρι το 2023 λόγω κατάθλιψης, αλλά επέστρεψε δυναμικά. Απέκτησε δύο παιδιά από τον γάμο της. για χρόνια συζούσε με τον Ολλανδό Sietse Bakker, επιφανή γιούροφαν και πρώην στέλεχος στην EBU. Ήθελαν μάλιστα να υιοθετήσουν και ένα παιδί. Οι υπόλοιπες εγκατέλειψαν τον χώρο, εκτός από σποραδικές εμφανίσεις. Προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, όταν κράτησε μια τεράσις σημαία του Ισραήλ στην περσινή εβδομάδα μόδας. H Jaanika σπούδασε δημοσιογραφία και εργάζεται σε διαφημιστική εταιρεία. Παραδέχτηκε ότι είχε πολλούς εραστές στη ζωή της. Όπως δήλωσε, η καριέρα της τελείωσε, επειδή ήταν πολύ… κοντή. Την χαρακτήριζαν “ασχημόπαπο” και “μικρή καρακάξα”. H Daana είναι δασκάλα. Υπήρξε σε σχέση με τον βιολονίστα Karl Juhan Paadam. O πατέρας του, Juhan Paadam, ήταν αρχηγός της εσθονικής αποστολής μεταξύ 1997 και 2008, ενώ το 2002 ήταν ο εκτελεστικός παραγωγός της Γιουροβίζιον που πραγματοποιήθηκε στο Ταλίν. Κατά καιρούς εμφανίζεται με το τρίο Violina, όπου παίζουν όλες το συγκεκριμένο μουσικό όργανο. Δίνει συμβουλές στα Μ. Μ. Ε. για τη διατήρηση της καλής φόρμας. Στην κριτική επιτροπή, η οποία επέλεξε τη δεκάδα του τελικού συναντάμε τη Maarja Liis-Ilus (EST 96, 97) και τον Urmas Lattikas, πρώτο μαέστρο της χώρας το 1994. Το τραγούδι ψηφίστηκε κυρίως από τις γειτόνισσες.

Geir Rönning (FIN 05): είναι Νορβηγός, γεννημένος στο Ålesund το 1962. Αφού περιπλανήθηκε σε Όσλο (ως μέλος των Haft Band, με τους οποίους ήρθαν 2οι σε ροκ διαγωνισμό) και Στοκχόλμη, όπου ξεκίνησε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα, κατέληξε στο Ελσίνκι, όπου έγινε ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των Leningrad Cowboys. Μεγάλο μέρος της καριέρας του περιστρέφεται γύρω από τη Γιουροβίζιον. Το 1994 γράφει το Gi alt vi har για τον Jahn Teigen (5ος). Ο ίδιος είναι υποψήφιος στη Νορβηγία το 1995 (7ος), 1996 (2ος, με το Uten de να γίνεται μεγάλη επιτυχία) και 1997 (7ος).Διαγωνίζεται στους φινλανδικούς εθνικούς τελικούς το 2002 (3ος) και το 2004 (5ος). Το 2006 προσπαθεί ξανά για την πατρίδα του, μαζί με την Jorun Erdal, με ένα τραγούδι σε στυλ ΑΒΒΑ (4οι). Ξανά για τη Φινλανδία το 2010, όπου δεν προκρίθηκε καν στους ημιτελικούς. Την ίδια χρονιά ήρθε 7ος στο σουηδικό “Idol”. Έχει κάνει εμφανίσεις σε Η.Π.Α., Αγγλία, Ρουμανία, Αλβανία και φυσικά τις Σκανδιναβικές χώρες. Η συμμετοχή του αναφέρεται -όπως και η αρχική συμμετοχ΄ητης Λευκορωσίας- στο περιστατικό ομηρείας της Μπεσλάν. Παρότι στηρίχθηκε από Νορβηγία, Σουηδία, Δανία και Εσθονία, δεν προκρίθηκε. Έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ και λίγα singles. Πάσχει από μια κληρονομική ασθένεια που ονομάζεται ΗΑΕ και του προκαλεί οιδήματα και κρίσεις. Στα 60 έκανε μια λεπτή εγχείρηση στον αυχένα, μετά από γλίστρημα και πτώση που του προκάλεσε μερική ακινησία. Έχει επτά παιδιά: τα δύο μεγαλύτερα μένουν στη Νορβηγία, τα δύο μεσαία στη Σουηδία και τα τρία μικρά στη Φινλανδία. Χώρισε και από τις τρεις του γυναίκες. Είναι πλέον παππούς. Προηγήθηκαν τέσσερεις ημιτελικοί και ο τελικός. Οι καλλιτέχνες έπρεπε να διαθέτουν φινλανδική υπηκοότητα ή να μένουν μόνιμα στη χώρα. Στην επιτροπή συναντάμε και τη Laura Voutilainen (FIN 02), η οποία εμφανίστηκε στο διάλειμμα, όπως και ο Jari Sillanpää (FIN 04), οι Boney M (!), αλλά και ο Frederik, ο οποίος υπήρξε υποψήφιος το 1981 με το Titanic που, αν και ήρθε 7ο, έκανε πάταγο και έγινε evergreen στη χώρα, ενώ έκανε επιτυχία και με τη διασκευή του Dschinghis Khan (GER 79). Στους υποψηφίους συναντάμε την πρόωρα χαμένη Hanna-Riika Siitonen (φωνητικά 1996, 2004), κόρη του Fredi (FIN 67, 76), η οποία πλαισίωσε τον Geir στα φωνητικά, όπως και η Nina Tapio, με την οποία διαγωνίστηκαν μαζί ως ντουέτο, αλλά έμειναν στον ημιτελικό.

Marian van de Wal (AND 05): γεννήθηκε το 1970 στο Vianen της Ολλανδίας. Διευθύνει μαζί με τον σύντροφό της οικογενειακό ξενοδοχείο στη μικρή πόλη L’Aldosa της Ανδόρρας και παράλληλα εμφανίζεται επιτόπου, αλλά και σε διάφορους χώρους. Σε πρώτη φάση (Οκτώβριος με Δεκέμβριος), από τους 32 υποψηφίους κατέληξαν σε τρεις καλλιτέχνιδες: η Marian, η Mar Capdevila και η Ishtar Ruiz. Οι δύο τελευταίες έλκουν την καταγωγή τους από το κρατίδιο, καθώς ήταν απαραίτητη προϋπόθεση είτε η υπηκοότητα είτε η μόνιμη παραμονή στην Ανδόρρα και οπωσδήποτε η άριστη γνώση της Καταλανικής γλώσσας. Τον Δεκέμβριο στη δεύτερη φάση ξεχώρισε η Marian (μάλιστα ισοψήφισε με την Mar, παίρνοντας και οι δύο 3 από τους διαθέσιμους επτά πόντους, πέντε από την 5μελή επιτροπή και δύο από το κοινό, αλλά υπερίσχυσε η ψήφος του νεότερου μέλους της επιτροπής), ενώ στην τρίτη φάση, τον Ιανουάριο, παρουσίασε τρία τραγούδια, τα οποία ψήφισε ο κόσμος με SMS (σε ποσοστό 2/9) και η επιτροπή (σε ποσοστό (7/9). Καλεσμένη η Ruslana. Το promo περιορίστηκε στον ελληνικό τελικό. Ο τίτλος της επιλογής, Desitja’m sort (Ευχήσου μου καλή επιτυχία), μόνο προφητικός δεν ήταν… Στα φωνητικά της η Anabel Conde (SPA 95). Πήρε 10 από την Ισπανία, 7 από την Ολλανδία και κάτι λίγα από Μολδαβία και Αλβανία. Έδωσε τα αποτελέσματα το 2007. Μαζί με τη δασκάλα φωνητικής που τη βοήθησε στη Γιουροβίζιον, την Helen Robson, δημιούργησαν ένα ντουέτο. Μαζί δισκογράφησαν καταλανικές διασκευές τραγουδιών από διάφορα ολλανδικά γκρουπ. Τέλος, με τον μουσικό Oriol Vilella ηχογράφησε δύο πρωτότυπα τραγούδια.

Kaffe (BLG 05-Каффе): ιδρύθηκαν το 2001 και διαλύθηκαν το 2006. O Orlin Pavlov (1979-) ήταν ο τραγουδιστής τους. Γιος τραγουδιστών της όπερας, σπούδασε θέατρο στη Σόφια, όπου γεννήθηκε. Ο παππούς του ήταν ήρωας πολέμου, καθώς σκοτώθηκε με το πολεμικό του αεροπλάνο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεκίνησε, ωστόσο, ως χορευτής, με εμφανίσεις σε πολλές χώρες. Κάποια στιγμή διάβασε σε μια εφημερίδα ότι το γκρουπ έψαχνε για τραγουδιστή και κάπως έτσι δούλεψαν μαζί. Πλέον κάνει επιτυχημένη σόλο σταδιοδρομία ως τραγουδιστής, τηλεπαρουσιαστής, μεταγλωττιστής και ηθοποιός, με επιτυχίες στα charts, ενώ έχει μετάσχει σε τρία reality show. To 2015 ήταν κριτής στη Junior Eurovision. Ο κιθαρίστας Georgi Yanev (1977-), αν και γεννήθηκε στο Μπλαγκόεβγκραντ, έζησε για πολλά χρόνια στη Ρωσία, όπου πήγε σχολείο. Αφού σπούδασε στο Berklee, επέστρεψε και ίδρυσε μαζί με τον Valery Tsenkov το συγκρότημα Badu, που ήταν ο πρόδρομος των Kaffe. Έχει σπουδάσει και ψυχολογία. Δραστηριοποιείται κυρίως ως μάνατζερ. Ο Milen Kukosharov (1978- στο Plovdiv) παίζει keyboards. Ξεκίνησε με τους Infinity. Συνεργάζεται ως μουσικός με μεγάλα ονόματα εντός και εκτός Βουλγαρίας. O ντράμερ Valery (1973-) παίζει αρκετά όργανα. Μετά από σπουδές στην Αυστρία, κατέληξε στο Berklee, όπου γνωρίστηκε με τον Georgi. O τρομπετίστας Martin Tashev (1979- στο Plovdiv) ήταν κι αυτός στους Infinity. Σε ένα τραγούδι τους ραπάρει στα ισπανικά. Ο μπασίστας Veselin Veselinov-Eko (1963- στη Σόφια) παίζει και κοντραμπάσο. Είναι επαγγελματίας μουσικός, συνθέτης και παραγωγός. Το 2003 κυκλοφόρησαν το ένα και μοναδικό τους άλμπουμ που ψηφίστηκε «άλμπουμ της χρονιάς». Μετείχαν και σε κάποια φεστιβάλ. 24 τραγούδια διαγωνίστηκαν στον ημιτελικό και τα 12 που προκρίθηκαν από την 11μελή επιτροπή, στον τελικό, όπου ψήφισε αποκλειστικά ο κόσμος. Ανακοινώθηκαν μόνο τα τρία πρώτα. Στους υποψηφίους συναντάμε τους Deep Zone Project (BLG 08-εκτός τριάδας), τη Mariana Popova (BLG 06-εκτός τριάδας) και τη Sofi Marinova (BLG 12-2η). Προκλήθηκε μεγάλο σκάνδαλο με το κοινό να γιουχάρει και να αποχωρεί. O Slavi Trifonov, με τον οποίο η Sofi Marinova είχε τραγουδήσει ως ντουέτο στον ημιτελικό, διάβασε ένα μανιφέστο (με τη Sofi παρούσα), καταγγέλοντας ότι οι μάνατζερ του γκρουπ είχαν αγοράσει πάνω από 10.000 κάρτες SIM, αξιας 50.000 λέβα και είχαν προσλάβει κόσμο, για να τους ψηφίσει. Πράγματι, είχαν λάβει μόνο 3.000 ψήφους πριν από τον τελικό και ξαφνικά βρέθηκαν με 60.000 επιπλέον. Η τηλεφωνική εταιρεία ισχυρίστηκε πως όλα ήταν νόμιμα, το κανάλι απειλούσε με μηνύσεις τον Trifonov, επειδή όχι μόνο αρνήθηκε να τραγουδήσει στον τελικό, αλλά προέβη και στις αιχμηρές καταγγελίες. Οι εφημερίδες ασχολήθηκαν για μέρες και μιλούσαν για χάος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τρεις φορές έγινε black out. Το «κερασάκι στην τούρτα»: το τραγούδι κατηγορήθηκε για αντιγραφή από το Ne si otivay του Ruslan Mainov (2001).

Donna & Joe (IRL 05-Donna and Joseph McCaul): γεννημένοι το 1984 και 1989 αντίστοιχα στο Athlone, συχνά αποκαλούνται The McCauls. Ο πατέρας τους εγκατέλειψε την οικογένειά του, όταν ήταν μικρά, αφήνοντας τη μητέρα τους να μεγαλώσει μόνη της έξι παιδιά. Όταν πήγαν ήταν οι νεότεροι εκπρόσωποι της χώρας. Αμέσως μετά έπεσαν στην αφάνεια. Το 2008 μετείχαν στο reality show “Fáilte Towers”. Επένδυσαν τις 30.000 λίρες που κέρδισαν σε φιλανθρωπικό ίδρυμα Η Donna πάθαινε κρίσεις πανικού, ενώ πάσχει και από κλειστοφοβία. Έχει αφαιρέσει κύστεις από τους μαστούς και τις ωοθήκες. Κέρδισε σε έναν εφηβικό διαγωνισμό τραγουδιού και ηχογράφησε κάποιες διασκευές με περιορισμένη κυκλοφορία.. Η Donna προκάλεσε σούσουρο στη συντηρητική Ιρλανδία, όταν δήλωσε δημόσια ότι είναι λεσβία. Ο Joe προσπάθησε στο “Χ Factor UK”, αλλά έμεινε στα bootcamp. Η Donna έκανε φωνητικά στον μαλτέζικο εθνικό τελικό του 2011 για λογαριασμό του J. Anvil (10ος). Επέστρεψε στον ιρλανδικό τελικό το 2012 (3η). Το 2015 βρέθηκε στις bind auditions του “Τhe Voice USA”, καθότι ζει πλέον στο Los Angeles. Μέλος των Weekend Celebrity παλαιότερα, είναι πλέον στο γκρουπ Identity Theft. To 2020 παντρεύτηκε τη σύντροφό της Sanna, με την οποία θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια. Ο Joe τραγουδά περιστασιακά με τους The Good, The Bad and The Funky. Παρουσιάζει μια εκπομπή σε τοπικό ραδιόφωνο της πόλης τους, εξάλλου έχει κάνει σπουδές δημοσιογραφίας. Όταν διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας ένιωσε να καταρρέει, αλλά το αντιμετωπίζει στωικά. Για άλλη μία φορά χρησιμοποιήθηκε ως επιλογή το talent show “You’re a Star”.Στους υποψηφίους συναντάμε την Sinéad Mulvey (IRL 09), αλλά και τις Jade (2ες), οι οποίες ξεκίνησαν από εκεί τη θεαματική πορεία τους. Τραγούδησαν ξανά τη συμμετοχή τους το 2011 στον γάμο του συνθέτη του άσματος Karl Broderick, με τον τηλεπαρουσιαστή Alan Hughes. Οι αντιδράσεις του Τύποι ήταν ποικίλες: από συμπάθεια μέχρι οργή. Υπήρξαν σχόλια ότι προσπαθούν να αντιγράψουν το Diva. Παρόλο που επιστρατεύτηκαν ειδικοί, για να τους βοηθήσουν από φωνητικής και χορευτικής απόψεως, το αποτέλεσμα χαρακτηρίστηκε “παιδιάστικο”, ακόμα και “καταστροφικό” από την πάντα μελιστάλακτη Linda Martin.

Omar Naber (SLN 05, 17-Omar Kareem Naber): γεννήθηκε το 1981 στην πρωτεύουσα. Ο οδοντίατρος πατέρας του είναι Ιορδανός. Η μητέρα του είναι καθηγήτρια πιάνου. Είναι πτυχιούχος οδοντοτεχνίτης, μάλιστα άσκησε το επάγγελμα επί ένα εξάμηνο, αλλά προτίμησε τη μουσική. Ξεκίνησε με τη χορωδία Veter, με μέλη από διάφορα σχολεία. Με τη ροκ μπάντα του εμφανίζονται μαζί από το 1999. Ξεχώρισε όταν κέρδισε σε έναν τοπικό διαγωνισμό. Αμέσως έγινε χορωδός γνωστών καλλιτεχνών. Το 2011 καταδικάστηκε σε επτά μήνες φυλάκιση με αναστολή για σεξουαλική επίθεση σε μια γυναίκα μέσα σε ένα κλαμπ. Κατά καιρούς του έχουν “χρεώσει” κάποιες φιλενάδες, παραμένει πάντως ανύπαντρος. Έχει κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ, εκ των οποίων το τελευταίο (2014) στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και πολλά singles. Από όλα του τα τραγούδια του μόνο το On My Way, δηλαδή η συμμετοχή του 2017, μπήκε στα charts (#12). Έγινε εθνικός τελικός με 14 συμμετοχές, εκ των οποίων τα τρία πρώτα άσματα μπήκαν στο superfinal. Η επιτροπή είχε επιλέξει τα 13, ενώ ο Omar Naber μπήκε ως νικητής του Bitka Talentov, χάρη στο οποίο τον έμαθε όλη η χώρα. Ψήφισε αποκλειστικά το κοινό. Καλεσμένοι η Ruslana και ο Željko Joksimović. Διαγωνίστηκαν γνωστά ονόματα, όπως η Regina (SLN 96), η Rebeka Dremelj (SLN 08-3η) και η Nuša Derenda (SLN 01). Ψηφίστηκε κυρίως από τις πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες και τη Ρωσία. Τελικά το Κίεβο δεν είναι η τυχερή του πόλη, αφού και τις δύο φορές απέτυχε να προκριθεί… Η αλήθεια είναι ότι η δισκογραφική του τον πίεσε ασφυκτικά να λάβει μέρος και ότι απαξίωσε έντονα τον διαγωνισμό. Ίσως η αγάπη των φαν να τον έκανε να αλλάξει γνώμη. Ως εκ τούτου, στον σλοβενικό τελικό προσπάθησε επίσης το 2009 με το I still carry on (2oς), το 2011 με το Bistvo skrito je očem (εκτός τελικής δυάδας) και το 2014 με το I Won’t Give Up (εκτός τελικής δυάδας), το βίντεο-κλιπ του οποίου περιέχει ένα gay φιλί με τον Gašper Kemperle που προκάλεσε σάλο στη συντηρητική Σλοβενία και συζητήθηκε κατά κόρον ανά την Ευρώπη από φαν και μη, ενώ το 2016 δοκίμασε την τύχη του στην Ελβετία με το Take me far (δεν πέρασε στον τελικό).

Ivan & Delfin (POL 05): ιδρύθηκαν το 2002 στη Βαρσοβία από τους Wojciech Olszewski και Łukasz Lazer, με το όνομα Delfin. Λίγο μετά συνάντησαν τον Ρώσο τραγουδιστή, τσιγγανικής καταγωγής, Ivan Komarenko (1976-) που έγινε ο frontman, αλλά και ο στιχουργός των τραγουδιών τους (τρία άλμπουμ συνολικά). Η μητέρα του είναι μισή Ρωσίδα, μισή Κορεάτισσα και ο πατέρας του Γεωργιανός, οι οποίοι χώρισαν πολύ νωρίς, με αποτέλεσμα να μείνουν στους γονείς της μητέρας του. Έχει μία αδελφή και έναν ετεροθαλή αδελφό από την πλευρά εκείνης. Σπούδασε τρομπέτα. Μετακόμισε στη Μόσχα, για να βοηθήσει έναν άρρωστο φίλο του. Ήρθε πρώτη φορά στην Πολωνία, για να προσκυνήσει τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο Β’. Επανήλθε, όταν δούλεψε ως εθελοντής σε ίδρυμα για τυφλά παιδιά. Αφότου κατάφερε με την τρίτη απόπειρα να πάρει άδεια παραμονής, σπούδασε Πολωνική Φιλολογία και συνέχισε τον χορό, τον οποίο σπούδαζε από παιδί. Ξεχώρισε σε διαγωνισμό που διοργάνωσε ο τραγουδιστής των Ich Troje, Michał Wiśniewski. Διοργάνωσε μεγάλη συναυλία στο Τορόντο, για την οποία βραβεύτηκε. Το 2015 μαζί με τους No Logo ηχογράφησαν τραγούδι για τη συμφιλίωση Ουκρανίας και Ρωσίας. Επί σκηνής είχαν εκτάκτως την ακοντεονίστα και τραγουδίστρια Gosia Andrzejewicz, για να ενισχύσει τα φωνητικά, η οποία προσπάθησε έναν χρόνο μετά να επροσωπήσει τη Λευκορωσία και το 2014 την Ελβετία. Απασχολεί συχνά τα tabloid, άλλοτε για τις αισθητικές της επεμβάσεις, άλλοτε για τις δίαιτες στις οποίες υποβάλλεται. Το 2007 αποχώρησε ο Ivan μετά από διαφωνιες και, αφου διαλύθηκαν για ένα διάστημα, προσελήφθη η Joanna “Aisha” Czarnecka. Για λίγο πήραν το όνομα Aisha & Delfin, όμως η κοπέλα αποχώρησε μαζί με τον Łukasz Lazer και δημιούργησαν τους Red Lips, με μεγάλη επιτυχία. Επίσημα το γκρουπ διαλύθηκε το 2009. ΟIvan Komarenko κυκλοφόρησε ως σόλο καλλιτέχνης δύο άλμπουμ. Αποτελεί πλέον αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, όχι μόνο επειδή είναι ανοιχτά ρωσόφιλος (παρόλο που το 2009 απαρνήθηκε τη ρωσική του υπηκοότητα-το 2010 έλαβε την πολωνική), αλλά και επειδή είναι κατά των εμβολιασμών των παιδιών και διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας για τον Covid-19, λέγοντας ότι ο Bill Gates και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προωθούν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό όλου του πληθυσμού με σκοτεινούς σκοπούς. Έγινε εσωτερική επιλογή από 28μελή κριτική επιτροπή. Το τραγούδι παρουσιάστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή, με καλεσμένους τους Ich Troje (POL 03, 06) και τους Blue Café (POL 04). Ανακοινώθηκε η τελική δεκάδα και οι βαθμοί που έλαβε κάθε τραγούδι. 9η ήρθε η Lady Tullo, δηλαδή η Magdalena Tul (POL 11). Αν και ψηφίστηκε από αρκετές χώρες, μάλιστα η Ελλάδα του έδωσε τον μεγαλύτερο βαθμό (ένα 10άρι), δεν προκρίθηκε για τέσσερεις μόλις βαθμούς. Είχαν προηγηθεί πολλές αντιδράσεις στη χώρα για το κατά πόσον αυτού του είδους το τραγούδι είχε ελπίδες να διακριθεί. Πιθανότατα, πάντως, επελέγησαν, διότι το 2004 έκαναν την επιτυχία του καλοκαιριού Jej czarne oczy, αλλά και επειδή ήταν προστατευόμενοι του Michał Wiśniewski.

Κεντρική φωτό: Wiwibloggs