Είχαν στείλει τραγούδια, αλλά δεν πέρασαν στην 10άδα η Θεανώ, η Γιάννα Λυμπέρη, η Ειρήνη Μερκούρη, η Ιωάννα Σεβοπούλου, οι C-Real (με τη φωνή της Σοφίας Στρατή και το Thinking of you από το άλμπουμ Stop killing time, το οποίο όμως είχε ήδη κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2000), ίσως η Πάμελα και κυρίως η Ίνα Λαζοπούλου, η οποία βγήκε στα κανάλια και φώναζε. Από ό, τι φαίνεται είχε στείλει και η Μπέσσυ Αργυράκη το Pourquoi, τραγούδι του Σπύρου Βλασσόπουλου (του γνωστού ντουέτου των ‘70’ς Λήδα & Σπύρος) που το είχε υποβάλει και παλαιότερα για το Λουξεμβούργο. Η φήμη που κυκλοφόρησε για τους Παπαροκάδες (σε ντουέτο με τη Μπέσσυ ή τη Σοφία Βόσσου, μαζί με την κόρη της, Ερασμία) είναι μάλλον αβάσιμη. Η επιτροπή (Γιώργος Κατσαρός, Αντώνης Ανδρικάκης, Γιώργος Κύβελος, Λευτέρης Κογκαλίδης, Δάφνη Μπόκοτα, Σύνια Κούσουλα) συνεδρίασε για 2 μέρες, ώστε να ακούσει και τα 158 τραγούδια, έβγαλε πρώτα τα 40 και μετά κατέληξε στα 10 του τελικού.
Την τελική βραδιά, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Rex, στις 26 Φεβρουαρίου, τα 5 πρώτα ακούστηκαν ακόμα μια φορά και μπήκαν στην τηλεψηφοφορία. Η 2η Πέγκυ Ζήνα (μετά από φημολογούμενη άρνηση του Λάμπη Λιβιεράτου) άλλαξε τη Χρυσοπηγή ή Χρύσα Ντάλλιου (κάποιοι ισχυρίζονται πως είναι η Χρύσπα) στο τραγούδι του Θάνου Καλλίρη. Η τελευταία «πήρε αμπάριζα» τα κανάλια, διότι είχε χρυσοπληρώσει τον συνθέτη (με ένα εκατομμύριο δραχμές), για να της το γράψει. Ο Καλλίρης προτίμησε πιο έμπειρη τραγουδίστρια και της έδωσε τα χρήματά της πίσω. Η Ντάλλιου κατάφερε δικαστικά μέτρα, τα οποία δεν συνέχισε, όταν δεν εξελέγη το τραγούδι. To Love is a wonderful thing πήγε στo #2 του τοπ και έγινε χρυσό. Η Κατερίνα Τοπάζη ήταν η αντικαταστάτρια της Μαρίας Λουίζας Βασιλοπούλου, η οποία μπήκε με δύο τραγούδια στον τελικό και δεν ήθελε να μοιραστούν οι ψήφοι. Στα φωνητικά της Μαρίας Λουίζας (τραγούδι Τερζή / Παππά) οι Illusions, οι οποίες μετονομάστηκαν σε Not 4 Sale (Άννι, Τζένη και η μελαμψή βρετανίδα Σαμάνθα), ενώ το τραγούδι πήγε στο #4 των singles και ήρθε 3ο στον τελικό.
To τραγούδι του Κώστα Μπίγαλη και της Μιρέλλας Φραγκοπούλου, βαφτισιμιάς της Δούκισσας, έχει τον ίδιο τίτλο με την Αγγλική συμμετοχή του 1975 και μπήκε στο Τοπ 20. Ακολούθησαν οι Motive με το Fire. Ο συνθέτης τους, Γιάννης Μεθενίτης εργάζεται σε ραδιοφωνικό σταθμό, κάτι που ίσως βοήθησε στην είσοδό τους στην 5άδα (στοιχείο που τονίζουν και στο single τους), ενώ ο τραγουδιστής Γιώργος Φραντζεσκάκης παρουσίασε τη Junior Eurovision 2003 και 2004 και έιναι μόνιμος εκφωνητής των trailer της κρατικής τηλεόρασης. Η Γιουγκοσλάβα Βερονίκη (= Βερόνικα Μπιελίτσα) τραγούδησε στα Ιταλικά το Tu non c’eri qui, ενώ εμφανίστηκε με καπέλο à la Raffaella Carrà και γούνα, την οποία πέταξε κάποια στιγμή. Σε μια εκπομπή της Άννας Δρούζα (όπου η Δάφνη Μπόκοτα χρειάστηκε σκονάκι που της έδωσαν οι φαν, διότι δεν ήξερε σε ποια θέση είχαν έρθει οι ελληνικές συμμετοχές…), αντί να τραγουδήσει κάτι από τη συμμετοχή της χόρεψε τη συμμετοχή της Μαρινέλλας, κάτι που ίσως της κόστισε. Παρεμπιπτόντως, στην ίδια εκπομπή, ο Μιχάλης Ρακιντζής ήταν ο μόνος που δεν παρέστη… Το τραγούδι Pension sweet Home πέρασε μεν με τη φωνή του συνθέτη του, Χρήστου Κωνσταντινίδη, στον τελικό, αλλά ερμηνεύτηκε από 4 νέα παιδιά. Όπως έγινε γνωστό, το τραγούδι υπήρχε και στην κλειστή επιλογή του 1985, ενώ στη νέα του μορφή ηχογραφήθηκε στο στούντιο του παλιού τραγουδιστή Πάνου Μπουλουγουρά, ο οποίος από τότε αυτοχρίσθηκε Γιουροβιζιονολόγος και εκφέρει άποψη επί παντός του επιστητού, όσον αφορά στο διαγωνισμό. Ειρήσθω εν παρόδω πως Μπουλουγουράς, Κωνσταντινίδης και Πάνος Κόκκινος (ο πατέρας των δύο αγοριών του γκρουπ αποτελούσαν το παλιό συγκρότημα Faces).
Ο Χρήστος Γιαννόπουλος, έχοντας στα φωνητικά του τον Ανδρέα Λεούδη (φωνητικά Κύπρου 1997, υποψήφιος το 2010 με τους Emigre), αλλά και μία κοπέλα από την ελληνική επιλογή του 2001 (φωνητικά στο Killed angels), προσπάθησε με την Πρώτη φθινοπωρινή βροχή και το μπαγλαμαδάκι, αλλά μάταια. Εκ των υστέρων, το τραγούδι διασκευάστηκε από τη Ζανέτ Καπούγια και τον Νότη Σφακιανάκη. Φαινομενικά, η μεγαλύτερη αδικία ήταν αυτή που έγινε στην Κατερίνα Τοπάζη, η οποία τραγούδησε το ελληνοϊσπανικό Μοιάζει να’ναι σινεμά/Y tu cruel, σε σύνθεση Γιάννη Στίγκα (θυμάστε το Κοριτσάκι του μπαμπά😉 και βαριά ροκ ενορχήστρωση –αλά Carlos Santana- του πρώην συζύγου της, Χρήστου Δάντη, σε ύφος όμως ιδιαίτερα ξένο ως προς τον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον.
Υπήρχε εκ των προτέρων ένταση: ήδη τα κανάλια έστρεψαν την MLV εναντίον των Κωνσταντοπούλου / Γεωργίου, με δημοσκοπήσεις, οι οποίες τις έφεραν ως πρώτα φαβορί. Πριν, αλλά και μετά τον διαγωνισμό, προκλήθηκε σάλος για τον κακό ήχο της ΕΡΤ, έγιναν ενστάσεις και εκλήθησαν οι ηχολήπτες του σταθμού σε ειδική συνεδρίαση να αποφανθούν για το τι συνέβη και ορισμένα τραγούδια ακούστηκαν (αλλά και εμφανίστηκαν) με αλλοιώσεις. Επιπλέον, θεωρήθηκε η επιλογή στημένη και υπέρ του, φίλα προσκείμενου στο ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Ρακιντζή, ο οποίος με δηλώσεις ότι θα τρίψει το βραβείο στη μούρη των επικριτών του, αλλά και ότι θα κάνει βόλτες με το ελικόπτερό του πάνω από την Αθήνα για τα επινίκια, έριχνε περισσότερο λάδι στη φωτιά. Κατηγορήθηκε και η Δάφνη Μπόκοτα πως δεν έδωσε το σήμα για την έναρξη της ψηφοφορίας, έτσι –όπως είπε ο Θάνος Καλλίρης– ούτε η ίδια του η μάνα δεν μπόρεσε να τον ψηφίσει!
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες (κυρίως η Ζήνα, ο Μπίγαλης, η Κωνσταντοπούλου και ο Δάντης) “έβγαλαν όλη τους τη χολή”, ο Μπίγαλης μάλιστα αποχώρησε επιδεικτικά από εκπομπή, εκφωνώντας το αλήστου μνήμης “πάμε, Μιρέλλα”, για να ευχηθούν τελικά «καλή επιτυχία στον Μιχάλη!», ενώ στα πάνελ των καναλιών έκαναν παρέλαση παλιοί γιούροσταρς και γιουροδημιουργοί, αλλά και ειδικοί, που ανέλυαν κατά πόσο ήταν play back η ερμηνεία του Μιχάλη στην επιλογή και ο ήχος ο ενδεδειγμένος. Ο Δάντης δήλωσε ότι μέχρι το καλοκαίρι θα απεδείκνυε ότι το δικό του ήταν το καλύτερο, καθώς θα έπαιζε σε όλα τα ραδιόφωνα (το ακούσατε εσείς πουθενά;) και ότι η επιτροπή δεν ήξερε με ποιον τα είχε βάλει. Η Κατερίνα Τοπάζη (της οποίας σχεδόν τελείωσε η καριέρα με την εμφάνιση αυτή) μίλησε για αδικία, η MLV συμφώνησε με την κρίση της επιτροπής και η Μάριαν Γεωργίου δήλωσε πως θυσιάστηκαν, για να βγει άλλο τραγούδι, αφού αν έμπαιναν στον τελικό θα ήταν σίγουρα πρώτες. Τελικά η μεγάλη κερδισμένη ήταν η Πέγκυ Ζήνα που είδε την καριέρα της να απογειώνεται.
Στην press conference του Μιχάλη Ρακιντζή στο Τάλλιν έγινε μια ερώτηση αν ήταν η εμφάνιση με τα δερμάτινά του kinky, κάτι που ερέθισε την ελληνική αποστολή και έκανε τον Βρετανό δημοσιογράφο που την υπέβαλε να αναιρέσει, προκαλώντας αντιδράσεις και σε αρκετούς φαν του διαγωνισμού εναντίον του Μιχάλη. Στα φωνητικά του είχε τον ανηψιό του, Γιάννη Κάρμα (keyboards), τον Μιχάλη Κυριακίδη (κιθάρα), τον Νίκο Μενεμένογλου (ντραμς) και τον Τέρρυ Μαυρίδη (μπάσο).
Η πανωλεθρία εικόνας (με τις αποκρουστικές στολές των ειδικών δυνάμεων της Ελληνικής Αστυνομίας, σε χορογραφία εμπνευσμένη από τους Εύζωνες) και ήχου την τελική βραδιά στη Γιουροβίζιον, ίσως να οφείλεται και σε εκδίκηση των Σουηδών διοργανωτών, για τα απαράδεκτα σχόλια του Star Channel, ότι η συμμετοχή της Σουηδίας ήταν κλεμμένη από τα… “Παιδιά του Πειραιά” (αν είναι ποτέ δυνατόν!). Όσο για τα μεθεόρτια, ο τύπος επιτέθηκε αρκετά στον Ρακιντζή, αλλά και τον ίδιο το θεσμό («Γυμνό, μαστίγια και…ολίγον τραγούδι»), εκείνος προσπάθησε να εξηγήσει τι έφταιξε, ενώ κυκλοφόρησε και η ανυπόστατη φήμη πως είχαμε αποκλειστεί για δύο χρόνια. Πολλά χρόνια αργότερα κάποια μέλη των ΟΝΕ (υποψήφιοι με την Κύπρο την ίδια χρονιά) δήλωσαν ότι τους απέφευγε και ότι επίτηδες έβαλε το πάρτυ της ελληνικής αποστολής την ίδια μέρα και ώρα με αυτό της κυπριακής σε άλλο χώρο, κάτι που δεν ξαναέγινε ποτέ. Όσο για το τραγούδι του, πήγε στο #4 των album. Θυμίζουμε πως το 1989 ο Μιχάλης Ρακιντζής είχε έρθει 6ος στην επιλογή με τη Νανά, ένα από τα λίγα τραγούδια που έχουν κάνει επιτυχία από ελληνικούς τελικούς. Ανάμεσα σε αυτά φιγουράρουν οπωσδήποτε πολλά από το 1980 και το 2002, τις χρονιές με τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, τα οποία μάλλον τελικά βοήθησαν με τον τρόπο τους στη διαφήμιση και εν τέλει τις πωλήσεις.
Αντικειμενικά το τραγούδι της Σουηδίας θυμίζει λίγο παιδιά του Πειραιά. Και είναι ένα τραγούδι που έχει διασκευαστεί σε πολλές γλώσσες…Το ρεφρεν το θυμίζει έντονα. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι διεθνείς κανόνες για να θεωρηθεί μια μελωδία κλεμμένη αλλά φαίνεται να είναι…
Μία μικρή διόρθωση: To τραγούδι του Κώστα Μπίγαλη και της Μιρέλλας Φραγκοπούλου δεν έχει τον ίδιο τίτλο με την Αγγλική συμμετοχή του 1972, αλλά του 1975.