Μια κριτική για την ταινία Eurovision Song Contest: The Story Of Fire Saga

Η είδηση ότι το Netflix, η πλατφόρμα η οποία έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο παρακολουθούμε ταινίες και σειρές, θα γύριζε ταινία με θέμα την Eurovision προκάλεσε ενθουσιασμό στους fans του διαγωνισμού, ειδικά όταν στο cast της ταινίας περιλαμβάνονταν μεγάλα ονόματα του Hollywood, όπως ο Will Ferrell, η  Rachel McAdams και ο Pierce Brosnan. Μάλιστα, η ακύρωση του διαγωνισμού της Eurovision 2020 λόγω της πανδημίας του ιού COVID-19 έκανε ακόμη μεγαλύτερη την προσμονή για την ταινία, η οποία προβλήθηκε τελικά από το Netflix στις 26 Ιουνίου.

Στην συνέχεια του άρθρου θα γράψω τις εντυπώσεις που αποκόμισα από την ταινία, ως ένας απλός fan του διαγωνισμού. Επειδή σε καμία περίπτωση δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου,  δεν θα ασχοληθώ ούτε με την σκηνοθεσία ούτε με τις ερμηνείες των ηθοποιών, παρά μόνο με την ίδια την ιστορία της ταινίας και την προσέγγιση της στον διαγωνισμό. Σε αυτό το σημείο να προειδοποιήσω  όσους δεν έχουν δει την ταινία ότι στην συνέχεια του άρθρου θα υπάρξουν spoilers, όχι τόσο για την εξέλιξη της ταινίας αλλά για σκηνές που υπάρχουν μέσα σε αυτήν.

Ξεκινώντας την κριτική, θα αναφέρω τα σημεία που με απογοήτευσαν στο The Story Of Fire Saga . Αρχικά η ταινία υποτίθεται πως είναι κωμωδία, ειδικά από την στιγμή που πρωταγωνιστής της είναι ο Will Ferrell, ωστόσο σε κανένα σημείο της ταινίας δεν ένιωσα πραγματικά να γελάω με την ψυχή μου, οι όποιες γκάφες των Fire Saga στην προσπάθεια τους να εκπροσωπήσουν την Ισλανδία στην Eurovision, πιο πολύ οίκτο μου προκαλούσαν  προς τους πρωταγωνιστές (ιδιαίτερα με τις ατυχίες επί σκηνής του Ισλανδικού τελικού και του ημιτελικού της Eurovision) ή αμηχανία (στην τεχνική πρόβα) παρά γέλιο. Στην συνέχεια η ταινία είχε αρκετά κλισέ στην πλοκή της, που έχοντας δει παρόμοιες ταινίες μαντέυεις στο περίπου την εξέλιξη της.

Έπειτα αν κάποιος είναι fan της τραγουδίστριας Demi Lovato που είναι στο cast της ταινίας, μάλλον θα απογοητευτεί που εκείνη θα εμφανιστεί σε 3 μόνο σκηνές, με τον ρόλο της να είναι μάλλον περιττός στην όλη ιστορία. Τέλος έγιναν και μερικά λαθάκια με το ίδιο το concept του διαγωνισμού, με σημαντικότερο ίσως την παρουσίαση της ψηφοφορίας των επιτροπών στον ημιτελικό, κάτι που ως γνωστόν συμβαίνει μόνο στον τελικό, αλλά κάτι τέτοιο μπορώ να το συγχωρήσω ως “ποιητική αδεία”.

Στα θετικά της ταινίας μπορώ να αναφέρω την σωστή ως επί το πλείστον, προσέγγιση στο πνεύμα του διαγωνισμού. Δεν υπήρχε σε κάποιο σημείο προσπάθεια για χλευασμό του διαγωνισμού, αντιθέτως η ταινία μοιάζει να δημιουργήθηκε με σκοπό να μυήσει στην Eurovision ανθρώπους που δεν την έχουν παρακολουθήσει ποτέ. Από την αρχή της ταινίας, όπου οι μικρού Lars και Sigrit,  μαγεύτηκαν από την συμμετοχή των ABBA με το Waterloo για την Σουηδία στην Eurovision 1974, και μεγαλώνοντας σχηματίζουν τους Fire Saga με μοναδικό σκοπό της ζωής τους να κερδίσουν την Eurovision, μέχρι την συμμετοχή τους στον Ισλανδικό εθνικό τελικό, τις προετοιμασίες τους για την Eurovision ακόμα και τα Eurovision parties, μπορεί να καταλάβει κάποιος για το πόσο σημαντικός είναι ο διαγωνισμός της Eurovision για όλη την Ευρώπη (και την Αυστραλία).

Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι ως χώρα προέλευσης των πρωταγωνιστών επιλέχθηκε η Ισλανδία, μια χώρα με πολύ μικρό πληθυσμό, απομονωμένη γεωγραφικά από την υπόλοιπη Ευρώπη, που αντιμετώπισε τεράστια οικονομικά προβλήματα με την αρχή της οικονομικής κρίσης (κάτι που αναφέρεται στην ταινία) και που δεν έχει κερδίσει ακόμα τον διαγωνισμό, κάτι που την κάνει εξ’ αρχής το τέλειο outsider. Για τον ρόλο του Alexander Lemtov που έπαιζε ο Dan Stevens, αρχικά το βρήκα αρνητικό που ο “κακός” της ταινίας έπρεπε να είναι Ρώσος όπως προστάζουν τα κλισέ από τις ψυχροπολεμικές αμερικανικές ταινίες, η αποκάλυψη όμως του μυστικού που έκρυβε, ότι ήταν ομοφυλόφιλος ίσως χρησιμοποιήθηκε ως μια κριτική για την μη ανεκτικότητα της Ρωσίας για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα αλλά και για να δείξει ότι η Eurovision είναι ανοικτή προς όλους.

Ως Έλληνα fan βέβαια μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν ένα από τα φαβορί του διαγωνισμού στην, με την τραγουδίστρια Mita Xenakis την οποία έπαιζε η Ελληνικής καταγωγής ηθοποιός Melissanthi Mahut, η οποία παρουσιαζόταν ως μια από τις πιο sexy τραγουδίστριες, αντλώντας προφανώς την έμπνευση από αντίστοιχες συμμετοχές Ελλάδας και Κύπρου (Έλενα Παπαρίζου, Ελένη Φουρέϊρα, Καλομοίρα, Καίτη Γαρμπή κτλπ). Η Ελληνική παρουσία στην ταινία δεν σταματάει εδώ, καθώς έπαιζαν και τα αδέλφια Κυπριακής καταγωγής, Jamie και Natasia Demetriou.

Φυσικά δεν γίνεται να μην κάνουμε αναφορά στην παρουσία αρκετών Eurostars στην ταινία, εκ των οποίων οι περισσότεροι εμφανίστηκαν στο Sing-A-Long όπου τραγουδούσαν παλαιότερες συμμετοχές του διαγωνισμού ή άλλα γνωστά hits. Στην ταινία λοιπόν εμφανίζονται οι παρακάτω πρώην συμμετέχοντες του διαγωνισμού: John Lundvik (Σουηδία 2019), Anna Odobescu (Μολδαβία 2019), Bilal Hassani (Γαλλία 2019), Loreen (Σοηηδία 2013), Jessy Matador (Γαλλία 2010), Alexander Rybak (Νορβηγία 2009 & 2018), Jamala (Ουκρανία 2016), Elina Nechayeva (Εσθονία 2018), Conchita Wurst (Αυστρία 2014),  Netta (Ισραήλ 2018) και  Salvador Sobral (Πορτογαλία 2017). Στην ταινία επίσης εμφανίζονται ο Graham Norton ο σχολιαστής της Eurovision για το BBC και ο William Lee Adams ο εκδότης της σελίδας Wiwibloggs. Όλοι οι καλλιτέχνες που αναφέραμε παραπάνω εμφανίζονται στην παρακάτω σκηνή η οποία ίσως ήταν μια από τις καλύτερες της ταινίας.

Τέλος αξίζει να γίνει και μια αναφορά για τα πρωτότυπα τραγούδια που γράφτηκαν για την ταινία, σε πολλά εκ των οποίων ακουγόταν η φώνη της Molly Sanden, μια Σουηδέζα τραγουδίστρια  που εκπροσώπησε την χώρα της στην Junior Eurovision 2006 κατακτώντας την τρίτη θέση και συμμετείχε 3 φορές στο Melodifestivalen. Τα τραγούδια της ταινίας προσέγγισαν το πνεύμα του διαγωνισμού καθώς πολλά από αυτά θα μπορούσα να τα φανταστώ να διαγωνίζονται. Μπορείτε να τα ακούσετε στην παρακάτω playlist. Ίσως το καλύτερο εξ αυτών, πολλοί να θεωρήσουν το Husavik το οποίο η Sigrit ερμήνευσε τελικά στον διαγωνισμό, εγώ βέβαια παραμένω fan του Volcano Man το οποίο θα ήθελα να το ακούσω σε τρίλεπτη έκδοση.

https://www.youtube.com/watch?v=bj2cN_KglvI

Συνεπώς το Eurovision Song Contest: The Story Of Fire Saga  δεν θα έλεγα πως ήταν η καλύτερη ταινία που έχω δει, εξυπηρετεί όμως τον σκοπό της που είναι ο θεατής να περάσει ένα ευχάριστο δίωρο με πολύ Eurovision, και φυσικά το μήνυμα της ταινίας είναι να επιμείνεις στον στόχο και τα όνειρα σου όσο σκληρή και αν είναι η κριτική του περίγυρου σου.