Από τους “Απαράδεκτους” το 1992 στο “Ελλάδα χώρα του φωτός” το 1993

Κακά τα ψέματα: η συμμετοχή της Σοφίας Βόσσου το 1991 έδωσε νέα πνοή στη Γιουροβίζιον, η οποία πέρασε “πέτρινα χρόνια” κατά τη δεκαετία του ’80, με χαμηλές τηλεθεάσεις, αρκετά τραγούδια που δεν άρεσαν ούτε καν στο ελληνικό κοινό και παντελή αδιαφορία εκ μέρους τηλεθεατών και Τύπου (με το ζόρι έγραφαν οι δημοσιογράφοι μερικά μονόστηλα κι αυτά -συνήθως- με επικριτική και απαξιωτική διάθεση).

Το επεισόδιο της περίφημης κωμικής σειράς “Οι Απαράδεκτοι” με τίτλο “Eurovision ’92” που προβλήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1992, κατά την περίοδο της υποβολής τραγουδιών για την εσωτερική επιλογή της ΕΡΤ (θυμίζουμε ότι το “Όλου του κόσμου η ελπίδα” με την Κλεοπάτρα ανακοινώθηκε στις 14 Μαρτίου) αντικατοπτρίζει την απογοήτευση των Ελλήνων για την μέτρια θέση, αλλά και τη συζήτηση που αναζωπυρώθηκε σχετικά με το τι πρέπει να στείλει η Ελλάδα στη Γιουροβίζιον (σλόγκαν, διεθνή στίχο, ενδιαφέρουσα μουσική, κινησιολογία, κιτς, διασκευή γνωστού τραγουδιού), πως να το οργανώσει και πως να το παρουσιάσει, για να πάρει μια καλή θέση, μια συζήτηση στην οποία όλοι είχαν άποψη, ειδικοί, ημιμαθείς και αδαείς.

Δεν λείπουν από το επεισόδιο ούτε οι αριστερίζουσες ιδεοληψίες που έφεραν την Ελλάδα στο ναδίρ κατά τη δεκαετία του ’80, ούτε η διχόνοια των Ελλήνων, παρά το κοινό όνειρο για μια ευρωπαϊκή διάκριση, ούτε η “ξερολίασή” τους (έτσι την χαρακτηρίζουν), ούτε καν η κριτική σε κάποιες ελληνικές συμμετοχές. Οι ίδιοι οι “Απαράδεκτοι” (Δήμητρα Παπαδοπούλου, Σπύρος Παπαδόπουλος, Βλάσης Μπονάτσος, Γιάννης Μπέζος, Ρένια Λουιζίδου, Βασίλης Χαλακατεβάκης, με μαέστρο τον Γιώργο Γιαννόπουλο) αποφασίζουν τελικά να στείλουν ένα δικό τους τραγούδι, εντελώς ελληνοπρεπές, με θέμα την Ελλάδα και μήνυμα την ενοποίηση και ομόνοια των διχασμένων Ελλήνων. Η επιτροπή της ΕΡΤ αποφασίζει τελικά “λόγω χαμηλότατου επιπέδου να μην στείλει κανένα τραγούδι στη Γιουροβίζιον”, μια δικαιολογία που επιστρατεύτηκε στην πραγματικότητα για την αποχή της χώρας το 1982 (το 1984 ήταν η Γιουροβίζιον που χαρακτηρίστηκε ως “χαμηλού επιπέδου” και η Ελλάδα απαξίωσε να της στείλει τραγούδι).

Ακολουθούν οι στίχοι, οι οποίοι παρουσιάζουν κάποιες ομοιότητες με τη συμμετοχή της Ελλάδας το 1993, οδηγώντας τότε πολλούς φαν στο να θεωρήσουν ότι ο Δημοσθένης Στριγκλής εμπνεύστηκε -έστω εν μέρει- το “Ελλάδα, χώρα του φωτός”, που ανατέθηκε τελικά στην Καίτη Γαρμπή, από το τηλεοπτικό τραγούδι των “Απαράδεκτων”, χωρίς τις υπερβολές και τον χιουμοριστικό του χαρακτήρα.

Απαράδεκτοι
Eίμαστε ομάδα με πατρίδα την Ελλάδα,
είμαστε ωραίοι και ιστορικά μοιραίοι.
δώσαμε τα φώτα, η Ελλάς δεν είναι κότα.
δώσαμε τα φώτα, η Ελλάς δεν είναι κότα.

όπα είπα, κράτσα κρούτσα, ζήτω οι ομάδες!
όπα είπα, κράτσες κρούτσες και στον 20ο αιώνα.
κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα
κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα

ζήτω η Ελλάδα και η πόλη της Αθήνας!
τσαμπουκάδες κάναμε και ναυμαχίες Σαλαμίνας.
βγάλαμε Αριστοτέλη και κρασί απ’ το βαρέλι.
βγάλαμε Αριστοτέλη και κρασί απ’ το βαρέλι.

όπα είπα, κράτσα κρούτσα, ζήτω οι ομάδες!
όπα είπα, κράτσες κρούτσες και στον 20ο αιώνα.
κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα
κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα
όπα είπα, κράτσα κρούτσα, ζήτω οι ομάδες!
όπα είπα, κράτσες κρούτσες και στον 20ο αιώνα.
κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα
κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα

Απολαύστε το τραγούδι, αλλά και ολόκληρο το ιστορικό επεισόδιο, ένα ντοκουμέντο της νοοτροπίας της εποχής.