Το συγκλονιστικό τραγούδι “Non mi avete fatto niente” των Ermal Meta και Fabrizio Moro κέρδισε χτες το Sanremo 2018 και θα εκπροσωπήσει την Ιταλία στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 2018. Ας ρίξουμε μια ματιά στους στίχους του τραγουδιού στα ελληνικά.
Δεν μου κάνατε τίποτα (Non mi avete fatto niente)
Στο Κάιρο δεν ξέρουν τι ώρα είναι τώρα
Ο ήλιος πάνω από τη Ράμπλα δεν είναι ο ίδιος σήμερα
Στη Γαλλία έχει μια συναυλία, ο κόσμος διασκεδάζει
Κάποιος τραγουδά δυνατά, κάποιος φωνάζει “Θάνατος”
Στο Λονδίνο πάντα βρέχει, αλλά σήμερα δεν είναι άσχημα
Ο ουρανός δεν χαρίζεται, ούτε καν σε μια κηδεία
Στη Νίκαια η θάλασσα είναι κόκκινη από φωτιές και ντροπή
Από κόσμο στην άσφαλτο και αίμα στον υπόνομο
Κι αυτό το γιγάντιο σώμα που ονομάζουμε γη
Πληγωμένο στα όργανά του από την Ασία ως την Αγγλία
Γαλαξίες ανθρώπων διασκορπισμένων στο διάστημα
Αλλά το σημαντικότερο είναι ο χώρος μιας αγκαλιάς
Από μητέρες χωρίς παιδιά από παιδιά χωρίς πατέρες
Από φωτισμένα πρόσωπα, σαν τοίχοι χωρίς κάδρα
Λεπτά σιγής, σπασμένα από μια φωνή
“Δεν μου κάνατε τίποτα”
Δεν μου κάνατε τίποτα
Δεν μου πήρατε τίποτα
Αυτή είναι η ζωή μου που πάει μπροστά
Πέρα από όλα, πέρα απ’ τον κόσμο
Δεν μου κάνατε τίποτα
Δεν είχατε τίποτα
Γιατί όλα πάνε πέρα
Από τους άχρηστους πολέμους σας
Υπάρχει αυτός που κάνει το σταυρό, αυτός που προσευχεται πάνω σε χαλί
Οι εκκλησίες και τα τζαμιά, οι ιμάμηδες και όλοι οι ιερείς
Χωριστές είσοδοι στο ίδιο σπίτι
Δισεκατομμύρια άνθρωποι που ελπίζουν σε κάτι
Μπράτσα χωρίς χέρια, πρόσωπα χωρίς ονόματα
Να αλλάξουμε το δέρμα, κατά βάθος είμαστε άνθρωποι
Γιατί η ζωή μας δεν είναι άποψη
Και δεν υπάρχει ειρηνική βόμβα
Θα πέσουν οι ουρανοξύστες, τα μετρό
Τα τείχη της αντίθεσης, χτισμένα για το ψωμί
Αλλα ενάντια σε κάθε τρόμο που εμποδίζει το μονοπάτι
Ο κόσμος θα σηκωθεί με το χαμόγελο ενός παιδιού
Με το χαμόγελο ενός παιδιού
Με το χαμόγελο ενός παιδιού
Ξέρω ότι τίποτα δεν γυρίζει πια
Η ευτυχία πέταξε
Όπως πετά μακριά μια φούσκα
Μία μικρή ανάλυση
Οι δύο πρώτες στροφές αναφέρεται ξεκάθαρα σε διάφορες τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων χρόνων. Κάιρο (11 Δεκεμβρίου 2016), Ράμπλα στη Βαρκελώνη (17 Αυγούστου 2017), Bataclan στη Γαλλία (13 Νοεμβρίου 2015), Λονδίνο (3 Ιουνίου 2017), Νίκαια (14 Ιουλίου 2016).
Στη συνέχεια γίνεται μια αναφορά στη Γη που έχει πληγωθεί από την ανθρωπότητα και τους πολέμους της.
Οι τραγουδιστές τονίζουν ότι η τρομοκρατία δεν τους κάνει και δεν τους παίρνει τίποτα, ότι όλοι οι πόλεμοι είναι άχρηστοι.
Οι Χριστιανοί, οι Μουσουλμάνοι, όλα τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που πιστεύουν σε κάτι είναι στην ουσία το ίδιο, σαν διαφορετικές είσοδοι για το ίδιο σπίτι. Όλες οι ζωές είναι εξίσου σημαντικές και δεν υπάρχει πόλεμος που γίνεται με σκοπό να φέρει την ειρήνη κάπου.
Τέλος υπάρχει η ελπίδα ότι τα παιδιά θα αλλάξουν τον κόσμο με το χαμόγελό τους ακόμα κι αν όλα γκρεμιστούν, αλλά και η απαισιοδοξία ότι οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω και τίποτα δεν θα κάνει ξανά ευτυχισμένους όσους έχασαν κάποιον δικό τους.
Το βίντεο
Στο επίσημο βίντεο του “Non mi avete fatto niente” βλέπουμε σκηνές από πολέμους και επιθέσεις με παιδιά σε πρώτο πλάνο. Είναι υποτιτλισμένο σε διάφορες γλώσσες.
Ό,τι και να πω είναι λίγο. Συγχαρητήρια στην Ιταλία για ένα εξαιρετικό κομμάτι!
Έτσι! 🙂
Εντάξει, είπαμε να μην είναι όλα τα τραγούδια για αγάπες και λουλούδια, αλλά φέτος μην πέσουμε και σε κατάθλιψη παρακολουθώντας τη Eurovιsion.
Θες να περάσεις σώνει και καλά ένα μήνυμα, πολιτικό, κοινωνικό, εθνικό; Καλώς. Αλλά στη γλώσσα σου δεν γίνεται, αγαπητή Ιταλια. Θα κάνεις την καρδιά σου πέτρα και θα το τραγουδήσεις στα αγγλικά. Εκτός αν έχεις απαίτησει να γνωρίζουν όλοι ιταλικά.
Ακόμα και το Γαλλικό τραγούδι, πολύ πιο απτό και προσιτό στο αυτί, είχε την εξυπνάδα να στηρίξει όλο το μήνυμα σε ένα όνομα, μία διεθνή λέξη, που εύκολα μπορεί να σηματοδοτήσει το όλο περιεχόμενο του τραγουδιού. Όλο αυτό το ακατάσχετο μπλα-μπλα στα ιταλικά, ποιός θα το καταλάβει;
Ίσως οι ίδιοι που κατάλαβαν τη Σερβία το 2007, την Ιταλία το 2015, την Πορτογαλία το 2017 και πολλά ακόμα. Δεν είναι ίδιας κατηγορίας ούτε ίδιου στυλ ούτε έχει δυνατή μελωδία αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως η γλώσσα δεν είναι πολλές φορές εμπόδιο. Εύχομαι φέτος να έχουμε όσο γίνεται λιγότερα αγγλικά τραγούδια άλλωστε.
Πάντως μην ανησυχείς. Δεν νομίζω να πέσουμε σε κατάθλιψη. Για άλλη μια χρονιά θα έχουμε τραγούδια για όλα τα γούστα. Με κοινωνικό μήνυμα, όπερες, γλυκανάλατες μπαλάντες, ποπάκια, χορευτικά, παλιακά, σύγχρονα, δήθεν ψαγμένα, και εθνικ ποπ με κλαρίνο!
Το τελευταίο που το πας!!!
Όλα τα τραγούδια που ανέφερες ήταν απλά ερωτικά τραγούδια και κανένα ιδιαίτερο μήνυμα δεν είχαν να μεταφέρουν. Το συναίσθημα και η ερμηνεία, επομένως, ήταν αρκετά. Το τραγούδι της Ιταλίας, ή της Γαλλίας, είναι άλλη περιπτώση.
ΟΚ, ωραίοι στίχοι, δε λέω, αλλά λίγη αμεροληψία δε βλάπτει.
Κανένας δεν αντιλέγει ότι είναι ένα καλό τραγούδι, νομίζω, αλλά πρέπει να είμαστε και λίγο δίκαιοι απέναντι και στις υπόλοιπες συμμετοχές. Γιατί τόσος ντόρος και καλά για αυτό το τραγούδι; Λόγω των στίχων του; Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά είναι που ακούμε ένα τραγούδι με τέτοιους στίχους και νόημα. Ωστόσο, δεν θυμάμαι να είχατε δημοσιεύσει άρθρα-αφιερώματα σε τέτοιου είδους συμμετοχές στο βαθμό που το κάνετε τώρα για τη φετινή Ιταλική συμμετοχή.
Δεν θέλω να ακουστώ αγενής, σε καμία περίπτωση, απλά νομίζω ότι ένα άρθρο πρέπει να διέπεται από αντικειμενικότητα μέχρι κάποιο βαθμό και δυστυχώς αυτό δεν το βλέπω τις τελευταίες ώρες με αυτά που διαβάζω στη σελίδα…
Όπως και να έχει, καλή επιτυχία στην Ιταλία! 🙂
Μαλλον δεν ειδατε και τα αρθρα μας για τη γαλλικη συμμετοχη και εκεί γράψαμε για τους στίχους και για την ιστορια που περιγράφει. Επίσης προφανώς για ένα φεστιβαλ σαν το Sanremo σε σχέση πχ με το DMGP θα αφιερώσουμε παραπανω αρθρα. Για το Melodifestivalen εχουμε ηδη πολλα περισσοτερα!
Δε διαφωνώ με τα παραπάνω, αλλά εν μέρει φαίνεται η ξεκάθαρη “αδυναμία” προς το συγκεκριμένο τραγούδι με εκφράσεις όπως “Το συγκλονιστικό τραγούδι” ή “[…] καλή επιτυχία στην πανέμορφη συμμετοχή της Ιταλίας […]” κλπ. Προφανώς τα επίθετα περιττεύουν, αν αναλογιστούμε ότι όντως, ενώ υπάρχουν αρκετά άρθρα και για άλλα φεστιβάλ όπως το MF, DMGP, παρά τις όποιες προβλέψεις για καλό πλασάρισμα κλπ, μου φαίνεται πως δεν φαίνεται τόσο έντονος ο ενθουσιασμός του αρθρογράφου. Σε καμία περίπτωση δεν είναι καταδικαστέο αυτό, αλλά θεωρώ ότι θα ήταν σωστό τα άρθρα να διέπονται από μία αμεροληψία γενικότερα, ώστε να μην “κατευθύνουν” κατά κάποιο τρόπο τους αναγνώστες. Πέραν αυτού, θεωρώ τη δουλειά που γίνεται εκ μέρους της ομάδας της σελίδας εξαιρετική και πολύ αξιόπιστη !
Σας ευχαριστούμε!!
Το τραγούδι το βρίσκω κάπως (έως πολύ) επαναλαμβανόμενο αλλά, για να κάνω και λίγο χιούμορ, αποτελεί και καταπληκτικό παράδειγμα αυτού του αμυντικού μηχανισμού που ο Freud θα ονόμαζε άρνηση (έχει γίνει της μουρλής δηλαδή, νεκροί, πόνος, θρήνος, αλλά εγώ εκεί…δε συνέβη τίποτα, δε μου κάνατε τίποτα, δεν έχω επιθυμία να καταλάβω ή να πενθήσω για τίποτα).
Kι εγώ στην αρχή αυτή την εντύπωση είχα και θεωρούσα ότι ίσως να μην είναι πρέπον να χρησιμοποιούν τέτοιες φράσεις εκ μέρους των θυμάτων. Όμως διαβάζοντας το σύνολο των στίχων νομίζω ότι αυτό που εκφράζει είναι η στιγμή που ο μελλοθάνατος μαζεύει όλο του το θάρρος για να δείξει την απόλυτη περιφρόνησή του προς τους δημίους του. Νομίζετε ότι μου παίρνετε τα πάντα αλλά δεν μου παίρνετε τίποτα, εγώ έχω νικήσει όχι εσείς.
Δεν έχετε άδικο, και ίσως και η δική σας ανάλυση να έχει μεγάλες δόσεις αλήθειας. Απλά εγώ διαφωνώ με τη λέξη “τίποτα”. Σίγουρα δεν τα πήραν όλα, ένα στραβοπάτημα, μια τραγωδία δεν τα παίρνει όλα. Η μητέρα, για παράδειγμα, που έχασε την κόρη της μέσα από τα χέρια της όταν την παρέσυρε το φορτηγό στη Νίκαια, μπορεί ίσως να χαμογελάσει ξανά, να ξαναζήσει όμορφες στιγμές κτλ. Αλλά δεν θα είναι σαν να μην της έκαναν “τίποτα”. Η κόρη της έφυγε και αυτό δεν το ονομάζεις “τίποτα”. Είναι απώλεια, και μάλιστα βαρβάτη. Και η διαφωνία μου με την λέξη “τίποτα” στον τίτλο δεν στρέφεται εναντίον του στιχουργού ή των τραγουδιστών. Στρέφεται εναντίον μιας κυρίαρχης νοοτροπίας, ενδημικής πια, που επιβάλλει να μην λυπόμαστε, να μην μιλάμε για τις απώλειές μας, να χαμογελάμε πάντα, να είμαστε πάντα χαζοχαρούμενοι, έστω κι αν μέσα μας αιμορραγούμε. Τέλος πάντων, για να είμαι δίκαιος, οι στίχοι του τραγουδιού δεν είναι και τόσο κακοί. Αλλά αυτή η μονότονη, επαναλαμβανόμενη μελωδία του δεν τρώγεται.
Μονο και μονο που μας εχει διχάσει έτσι κ καθόμαστε και αναλύουμε το στίχο τους σημαίνει ότι πέτυχε το σκοπό του, σαν τραγουδι.
Ίσως και να έχετε δίκιο κύριε Αργυρίου. Α, τώρα που μου ήρθε στο μυαλό…Εσείς που είστε πιο πεπειραμένος περί της Eurovision…τι προβλέπετε για το 12άρι της Αλβανίας μεταξύ Κύπρου και Ιταλίας; Το ένστικτό μου μου λέει Ιταλία.
Το θεωρω δεδομενο οτι θα το πάρει η Ιταλία. Πέρα από την αγαπη των Αλβανων για τους Ιταλους, δεν συγκρινεται η δημοτικοτητα του Ermal Meta με αυτή της Φουρέιρα στη γείτονα. Θεωρω θα παρουν 24 βαθμους από την Αλβανια Meta & Moro (κοινο κ επιτροπη)
Όπως διαβάζω, οι καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν τους στίχους από αυτην εδώ την επιστολή που απηύθηνε στους τρομοκράτες ο σύζυγος ενός εκ των θυμάτων της επίθεσης στο Μπατακλάν:
http://www.iefimerida.gr/news/236122/sygkinitiko-gramma-syzygoy-thymatos-toy-makeleioy-pros-toys-tzihantistes-klepsate-ti-zoi
Ευχαριστουμε για την πληροφορια. Τμημα της απαγγέλθηκε στη βραδιά των ντουέτων στο Sanremo!
Για άλλη μια χρονιά η Ιταλία κάνει τη διαφορά!