Τα interval acts πάντα ήταν συνυφασμένα με την ιστορία του διαγωνισμού της Eurovision. Από το ξεκίνημα του θεσμού έχουν ενσωματωθεί στην σκαλέτα της εκάστοτε χρονιάς καθώς είναι το διάστημα που μεσολαβεί από το τέλος της παρουσίασης των υποψήφιων τραγουδιών έως την ανακοίνωση των βαθμολογιών.

Μέσα στις δεκαετίες έχουν παρουσιαστεί διάφορα δρώμενα σε αυτό το ευχάριστο διάλειμμα που συνήθως διαρκεί γύρω στα δέκα λεπτά: ερμηνείες καλλιτεχνών, χορευτικά, βίντεο με ομορφιές των διοργανωτριών χωρών, σκετσάκια, μουσικοχορετικά σόου, acts με τοπικές παραδόσεις κ.ά. Άλλοτε με περισσότερη φαντασία κι άλλοτε χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα, στόχος αυτών είναι από την μία πλευρά να παρουσιάσουν ένα όμορφο θέαμα κρατώντας συντροφιά στο κοινό κατά την διάρκεια της διαδικασίας της ψηφοφορίας αλλά από την άλλη βοηθούν στο να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων. Αν και στην χώρα μας εκείνη την ώρα συνήθως προβάλλονται διαφημίσεις, δεν είναι λίγοι οι fans που τα αναζητούν στο διαδίκτυο (ένας από αυτούς κι εγώ), ιδιαιτέρα αν είναι ένα act υψηλού επιπέδου.

Ας ξεκινήσουμε μια αναδρομή στο μακρινό παρελθόν για να τα θυμηθούμε.

60’s- H εποχή του ασπρόμαυρου και της απλότητας

Εκτός του ότι δεν έχει έρθει ακόμα το χρώμα στις τηλεοράσεις μας, αυτή η πρώτη περίοδος διακρίνεται από acts που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με την φυσικότητά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το interval act του 1961 όπου ο Γάλλος χορευτής Max Bozzoni και η Γαλλίδα ηθοποιός Tessa Beaumont δημιουργούν μία παράσταση χορεύοντας μπαλέτο.

Για να φανταστούμε τι ήταν αστείο για εκείνη την εποχή ας πάρουμε και μία γεύση από το interval act της επόμενης χρονιάς όπου ο Γάλλος καλλιτέχνης και κλόουν Achille Zavatta προσπαθούσε με διάφορες αφέλειες να διασκεδάσει το κοινό.

Το 1963 ακροβατικά πάνω σε ένα ποδήλατο από τους Ola & Barbro.

70’s-80’s: Σταδιακά χρώμα στις οθόνες μας, acts με πολλά άτομα και αρκετές μπάντες

Η δεκαετία του 1970

Μπαίνοντας το χρώμα στην ζωή μας, ήταν φυσικό κάποια πράγματα να αλλάξουν στην σκηνική παρουσία των interval acts. Το χρώμα δίνει περισσότερες ευκαιρίες στο να αναδειχθούν οι διοργανώτριες χώρες, να προβληθούν πολύχρωμα ρούχα που “χτυπάνε” όμορφα στο μάτι ενώ η μουσική κι ο χορός μπαίνουν δυναμικά στο πρόγραμμα.

Κάποια interval acts που ξεχωρίζουν είναι τα εξής:

1971– Μετά την πρώτη νίκη της Ιρλανδίας ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Δουβλίνο. Οι διοργανωτές του RTE επέλεξαν να μας δείξουν ως interval act μία χορωδία γυναικών όπου τραγουδούσε δείγματα της κέλτικης παράδοσης μέσα από τον μεσαιωνικό πύργο Bunratty. To βίντεο συνδυάστηκε με διάφορες παραδόσεις της Ιρλανδίας, μουσικά όργανα και κλακέτες.

1972– Αν και είχε κερδίσει την προηγούμενη χρονιά το Μονακό, την Eurovision εκείνης της χρονιάς διοργάνωσε το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς το πρώτο αδυνατούσε να αντέξει το βάρος μίας τέτοιας διοργάνωσης. Ο διαγωνισμός διεξάγεται στο Εδιμβούργο, την πρωτεύουσα της Σκωτίας και ως interval act επιλέγεται ένα πρωτότυπο θέαμα για μουσικό διαγωνισμό. Μία εντυπωσιακή παρέλαση της βασιλικής στρατιωτικής φρουράς Tatoo του Εδιμβούργου η οποία αποτελεί το πολυπληθέστερο act που έχουμε δει στην ιστορία της Eurovision.

Οι επόμενες χρονιές δεν έχουν να επιδείξουν κάτι εντυπωσιακό καθώς έχουν να κάνουν με απλοϊκά σκετς όπως το interval act του 1973 με τον Ισπανό κλόουν Charlie Rivel έως την παρουσίαση της ολλανδικής jazz μπάντας Swing College Band το 1976 που συνοδεύτηκε με συνεντεύξεις των διαγωνιζομένων.

1979– Η Eurovision διοργανώνεται στην Ιερουσαλήμ και για αυτήν την χρονιά είδαμε ως interval act εναλλαγές μουσικής και χορευτών οι οποίες απαιτούσαν αρκετό επαγγελματισμό. Όλα υπό το πρίσμα του Shalom 79 που στα εβραϊκά σημαίνει ειρήνη.

Η δεκαετία του 1980

Παρόμοια acts αλλά με διαφορετικά μουσικά στυλ χρησιμοποιούνται και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980.

1981– H folk μπάντα Planxty παίζει το Timedance το οποίο χωρίζεται σε τρία μέρη: το παραδοσιακό, των νέων συνθέσεων της ιρλανδικής μουσικής και το τελευταίο η επίδραση της παραδοσιακής μουσικής στην σύγχρονη. Το χορευτικό μέρος του act απαρτίζει το μπαλέτο της πόλης του Δουβλίνου. Παρόμοια θεματολογία με χορευτικό σόου υπήρχε και το 1983 με μπαλέτο του μουσικού διαγωνισμού.

1984- Στην σκηνή ανεβαίνει το ευρηματικό Prague Theatre Of Illuminated Drawings όπου ο καλλιτέχνης κάνει διάφορα σκετσάκια με έναν γάιδαρο που έχει σχεδιαστεί πάνω σε μαύρο φόντο.

https://youtu.be/0hZAQNrpOCo

Οι επόμενες χρονιές της δεκαετίας είχαν μουσικά όργανα όπως η μουσική παράσταση των Guitars Unlimited το 1985 και ο Mark Grauwles με την φλογέρα του το 1987, γκρουπ όπως το ιρλανδικό ροκ συγκρότημα Hothouse Flowers που παρουσίασε το τραγούδι Don’t Go το 1988 αλλά και τόξα το 1989 με τον Guy Tell να χαρίζει ένα απολαυστικό θέαμα με όσα μπορούσε να κάνει με τα βέλη του.

1986– Ένα από τα πιο όμορφα και νοσταλγικά interval acts, που αξίζει να το αναφέρουμε ξεχωριστά, είναι αυτό του 1986 όταν η Eurovision διεξήχθη στον Νορβηγία και συγκεκριμένα στην πόλη Bergen. Σε αυτό το μαγνητοσκοπημένο διάλειμμα ερμηνεύτηκε η Bergensiana από τους Sissel Kyrkjebo (ερμηνεύτρια) και Steinal Ofsdal (φλογέρα). Η Bergensiana έχει διάφορες ονομασίες και αποτελεί το τραγούδι της πόλης Bergen. Οι στίχοι του γράφτηκαν το 1790 ενώ ο Νορβηγός συνθέτης Johan Halvorsen είχε γράψει διάφορες ορχηστρικές παραλλαγές στην μελωδία του.

90’s: Περιορισμός σκετς, κυριαρχία μουσικών-χορευτικών συνόλων και θεαμάτων

Σταδιακά από την δεκαετία του 1990 ξεκινάνε να υπάρχουν αλλαγές ως προς το τι θα παρουσιαστεί στο κοινό. Κάποια στοιχεία του παρελθόντος συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά με νέα οπτική και με περισσότερη ωριμότητα ενώ άλλα εξαφανίζονται βαθμιαία.

1991– Η Eurovision λαμβάνει χώρα στην Ρώμη και στην σκηνή ανεβαίνει ο performer Arturo Brachetti για να μας παρουσιάσει μαγικά κόλπα και γρήγορες εναλλαγές διαφόρων καταστάσεων. Ουσιαστικά είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε κάποιον καλλιτέχνη να μας παρουσιάζει κάτι τόσο θεατρικό και πέρα από την μουσική.

Το 1992 πραγματοποιείται το project A Century Of Dance όπου μέσω του χορού παρουσιάζονται διαφορετικά μουσικά είδη αλλά κι επιρροές από άλλες μουσικές παραδόσεις. Του σόου ηγήθηκε ο Σουηδός χορευτής David Johnson, ο οποίος έχει πάρει μέρος και στα Melodifestivalen του 1985 και 1986 ως χορευτής ενώ το interval act του 1993 αποτελούνταν από δύο προηγούμενους νικητές της Ιρλανδίας: την Linda Martin (1984 2η και 1992 1η) και τον Johnny Logan (νικητής 1980 και 1987).

1994– Αυτήν την χρονιά παρουσιάζεται το εμβληματικό πλέον Riverdance, ένα θεατρικό σόου που συνδυάζει την ιρλανδική παραδοσιακή μουσική και τον χορό. Συνθέτης του ο Bill Whelan ενώ σε αυτό συμμετέχουν και κορυφαίοι χορευτές όπως ο Jean Butler. Μετά την παρουσίαση του στo Point Theatre του Δουβλίνου, το μουσικοχορευτικό σόου ταξίδεψε σε περισσότερες από 450 εκδηλώσεις ενώ το έχουν δει περισσότερα από 25 εκατομμύρια. Αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες χορευτικές παραγωγές που έγιναν ποτέ.

1995– Συνεχίζοντας στο ίδιο υψηλό επίπεδο οι Ιρλανδοί το 1995 παρουσιάζουν την σύνθεση Lumen η οποία ερμηνεύτηκε από τους Monks of Glennstall Abby. Στο σόου συμμετέχουν οι τρεις αδερφές Brennan οι οποίες προέρχονται από γνωστή οικογένεια μουσικών της Ιρλανδίας αλλά αυτός που ξεχωρίζει είναι ο εκπρόσωπος της Ιρλανδίας το 2006 Brian Kennedy.

1996– Το Beacon Burning ήταν η μουσικοχορευτική πρόταση της Νορβηγίας, δίνοντας έμφαση στην κουλτούρα και στην μουσική της χώρας.

Το 1997 οι Ronan Keating & Boyzone μας παρουσιάζουν το τραγούδι Let The Message Run Free ενώ το 1998 ανεβαίνει η παράσταση Jupiter, The Bringer of Joviality η οποία τόνιζε την πολυφυλετική κοινωνία του Ηνωμένου Βασιλείου στο οποίο ενσωματώνονται διαφορετικές κουλτούρες. Επίσης είναι η τελευταία φορά που χρησιμοποιείται ζωντανή ορχήστρα στον θεσμό.

1999– Κλείνουμε αυτό το πρώτο μέρος του αφιερώματός μας με την μία και μοναδική Dana International η οποία, μετά την περσινή της νίκη με το Diva, μας παρουσίασε με ένα δυναμικό μουσικοχορευτικό σόου το τραγούδι Free.

Μείνετε συντονισμένοι στον INFE Greece για το δεύτερο μέρος του αφιερώματος από το 2000 έως σήμερα και για ό,τι έχει σχέση με τον διαγωνισμό της Eurovision!