Στην αρχή οι παρουσιάστριες Petra Mede και Malin Åkerman ερμήνευσαν το Tattoo μέσα σε μηχανήματα ινστιτούτου ομορφιάς. ΟΙ στίχοι, αλλαγμένοι, περιέγραφαν πώς μπορεί να ταξιδέψει κανείς από τη Στοκχόλμη στο Μάλμε.
Στο πρώτο διάλειμμα Έλενα Παπαρίζου, Charlotte Perrelli (Charlotte Nilsson, το πάλαι ποτέ) και Sertab (Sertab Erener) ερμήνευσαν τα νικητήρια τραγούδια τους. Μαζί τους τραγουδούσε το κοινό της αίθουσας και -για πρώτη- φορά κοινό από το σπίτι που είχε συμπληρώσει ειδική αίτηση για το εν λόγω sing-along. Κάτι ανάλογο, αλλά μόνο με το κοινό της αίθουσας, είχε γίνει για το Rainmaker της Emmelie de Forest.
Λίγο αργότερα, η Charlotte κάνει μία ακόμα εμφάνιση, μαζί με την Petra Mede και τη Sarah Dawn Finer (υποδυόμενη την Lynda Woodruff, μία περσόνα που έπλασε ο κειμενογράφος Edward af Sillén, ως επίσημη εκπρόσωπο της EBU). Μαζί ερμηνεύουν ένα χιουμοριστικό τραγούδι, μέσω του οποίου ζητούν από τον κόσμο -με επιχειρήματα- να μην μισεί τόσο τη Σουηδία για τις νίκες και τις διακρίσεις της. Μια εξιλέωση της σουηδοκρατίας, η οποία αντικατοπτρίζεται κι άλλες φορές στα κείμενα των δύο παρουσιαστριών που έγραψε, όπως αναφέραμε ήδη, ο Edward af Sillén. Μάς υποσχέθηκαν ότι δεν θα ξανακερδίσουν και πώς δεν θα ξαναστείλουν τη Loreen, ζήτησαν, ωστόσο, ένα ακόμα βραβείο, για να ξεπεράσουν την Ιρλανδία! Στο πλαίσιο της “συγγνώμης” εκ μέρους της Σουηδίας, κάποια στιγμή βλέπουμε και τον Käärijä στο Cha Cha Cha, ο οποίος παρολίγο να τους στερήσει πέρυσι το βραβείο. Το τραγούδι, σε στυλ μιούζικαλ -με αγγλικούς υπότιτλους- φέρει τον τίτλο “We Just Love Eurovision Too Much”.
Μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι Herreys, νικητές το 1984, κάνουν μια επετειακή εμφάνιση, για να γιορτάσουν τα 40 χρόνια από εκείνη τη νίκη. Επιπλέον, πριν από λίγες μέρες τα αδέλφια Per (1958-), Richard (1964-) & Louis (1966-) Herrey κυκλοφόρησαν νέο τραγούδι, 30 χρόνια μετά από την τελευταία κοινή τους δισκογραφική απόπειρα.
