Eurovision 2023: trivia, παράξενα, στατιστικά (Μέρος Α΄)

Για άλλη μια χρονιά συγκεντρώσαμε μερικά αξιοσημείωτα στοιχεία. Το Β’ Μέρος θα γραφτεί, αφού ολοκληρωθεί η Γιουροβίζιον, οπότε θα έχουμε μια πλήρη εικόνα.

Είναι η 9η φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο θα αναλάβει τη διοργάνωση (1960, 1963, 1068, 1972, 1974, 1977, 1982, 1998). Η χώρα, ωστόσο, μετρά 5 νίκες (1967, 1969, 1976, 1981, 1997). Τις άλλες φορές προθυμοποιήθηκε, όταν οι νικήτριες χώρες -για διάφορους λόγους- αδυνατούσαν ή αρνήθηκαν να επωμιστούν το φορτίο μιας διοργάνωσης. 25 χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία Γιουροβίζιον σε βρετανικό έδαφος και συγκεκριμένα στο Birmingham.
Από το 1980, οπότε αρνήθηκε το Ισραήλ, η διοργάνωση γίνεται πάντα στη χώρα που κέρδισε την προηγούμενη χρονιά.
Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία (μετά απέσυρε το ενδιαφέρον της), Σουηδία, Ολλανδία, Πολωνία και Ηνωμένο Βασίλειο θέλησαν να αναλάβουν αντί της Ουκρανίας, η οποία βάλλεται εδώ και έναν χρόνο. Μία από τις φετινές παρουσιάστριες, η Julia Sanina, καθώς και ο Timur Miroshnychenko (θα τον δούμε στο “τυρκουάζ χαλί”) είναι Ουκρανοί.
19 πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο έθεσαν υποψηφιότητα. Μολονότι η Γλασκώβη φάνταζε ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί, το promo video του Λίβερπουλ συνέβαλε τα μάλα στο να κερδίσει.

Στους ημιτελικούς θα ψηφίσει μόνο το κοινό, κάτι που είχε γίνει ξανά το 2004 και το 2007. Το 2008 και 2009 οι 9 χώρες προκρίνονταν μέσω τηλεψηφοφορίας, ενώ η 10η προέκυπτε από τις επιτροπές, με τη Σουηδία να ευνοείται από τότε.
Για τρίτη χρονιά επιτρέπονται τα προηχογραφημένα φωνητικά (η καημένη η Κροάτισσα Doris Dragović τιμωρήθηκε το 1999 επειδή έκανε το ίδιο-τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν μπροστά από την εποχή της…).
Μόλις 37 χώρες συμμετέχουν, μετά από τον αποκλεισμό της Ρωσίας και της Λευκορωσίας λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, αλλά και την αποχώρηση της Βόρειας Μακεδονίας, της Βουλγαρίας και του Μαυροβουνίου για οικονομικούς λόγους. Παρόλα αυτά οι δύο πρώτες βαλκανικές χώρες φιγουράρουν στα στοιχήματα. Τα συμπεράσματα δικά σας… Το Καζακστάν, ενώ συμμετέχει στη Junior Eurovision, δεν έχει πάρει άδεια από την EBU για την κανονική Γιουροβίζιον. Με το 1/9 της έκτασής του να βρίσκεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχει κάθε δικαίωμα, αρκεί να γίνει τακτικό μέλος της EBU.
Loreen (SWE 12) και Pasha Parfeny (MLD 12, φωνητικά MLD 13) θα συναντηθούν ξανά. Ήταν διαγωνιζόμενοι το 2012. Μετά από 10 χρόνια επιστρέφει και ο Marco Mengoni (ITA 13). Και οι τρεις βρίσκονται στη λίστα με τα ρεκόρ επανεμφάνισης καλλιτεχνών, ως προς τη χρονική απόσταση ανάμεσα στις συμμετοχές τους, με την πρωτοκαθεδρία της Άννας Βίσση να μην απειλείται επουδενί (24 χρόνια: CYP 82-GRE 06!).
Επιστρέφουν ακόμα η Λιθουανή Monika Linkytė (LΙΤ 15), αλλά και ο Gustaph (φωνητικά BEL 18, 21). H Γεωργιανή Iru κέρδισε τη Junior Eurovision το 2011, ως μέλος των Candy.
Στη Σουηδία και τη Φινλανδία, οι νικητές σάρωναν στα στοιχήματα των εθνικών τελικών και συνεχίζουν να είναι φαβορί για τη νίκη στον διαγωνισμό.
Μπορεί το Μαρόκο να μετείχε μία και μοναδική φορά το 1980, όμως φέτος “εκπροσωπείται” από δύο τραγουδίστριες μαροκινής καταγωγής: είναι η Loreen (Lorine Zineb Nora Talhaoui) και η La Zarra (Fatima Zahra Hafdi).
Εάν κερδίσει η Loreen, η Σουηδία θα ισοφαρίσει της 7 νίκες της Ιρλανδίας (κάτι που επιθυμεί η χώρα διακαώς) και η ίδια η καλλιτέχνιδα το ρεκόρ του Johnny Logan με δύο νίκες (1980, 1987).

Φήμες για αντιγραφές από άλλα τραγούδια ακούγονται για Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία και Πολωνία. Θα προσθέσουμε και κάποιες επιρροές από το “Personal Jesus” των Depeche Mode στη συμμετοχή του Αγίου Μαρίνου.
Η Κύπρος στέλνει τον Andrew Lambrou, Αυστραλό, κυπριακής καταγωγής. Για δεύτερη φορά, μετά από το 2017, με την περίπτωση της Δανίας (Anja Nissen), Αυστραλοί τραγουδιστες θα εκπροσωπήσουν δύο χώρες.
Η Ελλάδα, στέλνει τον νεότερο εκπρόσωπό στην ιστορία της, σπάζοντας το ρεκόρ που κατείχε η Στεφανία. Ο 16χρονος Βίκτωρ Βερνίκος (Victor Vernicos Jørgensen) είναι ο τέταρτος, μετά από την Κατερίνα Ντούσκα (Καναδάς). τη Στεφανία Λυμπερακάκη (Ολλανδία), την Αμάντα Γεωργιάδη Tenfjord (Νορβηγία), τρεις αοιδούς από την ομογένεια, με ευρωπαϊκές διασυνδέσεις (ο πατέρας του είναι Δανός).
Για δεύτερη φορά μετά από τις αδελφές Μαγγίρα (2008, 2009) δύο γυναίκες αναλαμβάνουν τον σχολιασμό στην Ελλάδα: είναι η Μαρία Κοζάκου (2011-2017, 2019-2023) και η Τζένη Μελιτά.

Η Μόνικα Παπαδάτου θα είναι αρχηγός της αποστολής, ο Γιώργος Σεγρεδάκης έχει αναλάβει το ενδυματολογικό κομμάτι και ο Κωνσταντίνος Ρήγος τη σκηνική παρουσία, ο οποίος είχε αναλάβει παλαιότερα την εμφάνιση των Λούκα Γιώρκα & Stereo Mike (2011) και της Ελευθερίας Ελευθερίου (2012). Δισκογραφική εταιρεία, όπως και για την Κύπρο, η Panik Records.
Αντιπολεμικό χαρακτήρα έχουν οι συμμετοχές της Κροατίας, της Ελβετίας και της Τσεχίας. Έμμεσα και της Ουκρανίας
Πέρα από τις BIG 5 και την Ουκρανία, την περσινή νικήτρια, με τις Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία να ψηφίζουν στον Α’ και τις Ισπανία, Ουκρανία και Ηνωμένο Βασίλειο στον Β’, φέτος στους δύο ημιτελικούς θα προστεθούν οι ψήφοι ανθρώπων από χώρες εκτός Γιουροβίζιον, υπό τον τίτλο “Rest of the World”. Το ίδιο θα συμβεί και στον τελικό.
Για δεύτερη φορά μετά από τη Γαλλία 1991 ο Αμερικανός διηγηματογράφος Edgar Allan Poe έχει την τιμητική του-φέτος από την Αυστρία. “Stay” (LIT 23) ήταν ο τίτλος και της Νορβηγίας 2012. Από την ίδια χρονιά ξαναβρίσκουμε το “Echo” (FRA 12, GEO 23). “Solo” (POL 23) μάς τραγούδησε και η Alsou (RUS 00)
Η Cazzi Opeia και ο Duncan Lawrence έχουν συμβάλει στη σουηδική και την ολλανδική συμμετοχή αντίστοιχα. Μάλιστα, η Cazzi Opeia θα είναι η πρώτη συνθέτις που θα έχει γράψει νικητήριο τραγούδι και για τη Γιουροβίζιον και για την αντίστοιχη αμερικανική έκδοση, στην περίπτωση που νικήσει η Σουηδία φέτος.
Ίσως για πρώτη φορά έχουμε τόσες συμμετοχές με στοιχεία rock / hard rock (Γερμανία, Φινλανδία, Αυστραλία, Άγιος Μαρίνος, Ιρλανδία, Σλοβενία, Αζερμπαϊτζάν, Κροατία). Είναι “βαριά” η κληρονομιά των Måneskin (προφέρεται Μόνεσκιν κι όχι… Μάνεσκιν!), όπως φάνηκε από πληθώρα ανάλογων τραγουδιών στις εθνικές επιλογές.
Στον Β’ Ημιτελικό, τέσσερεις συμμετοχές στη σειρά αρχίζουν από Β- (“Because of you”-BEL, “Break a Broken Heart”-CYP, “Breking my Heart”-DEN, “Bridges”-EST). Μάλιστα οι δύο έχουν παρεμφερή τίτλο.
Για πρώτη φορά η Τσεχία θα καταγραφεί όχι ως Czech republic, αλλά ως Czechia.
Ως προς τις γλώσσες κυριαρχούν και φέτος τα Αγγλικά. Στη γλώσσα τους θα τραγουδήσουν η Κροατία, η Πορτογαλία, η Σερβία (μισό-μισό), η Τσεχία (σε Αγγλικά, Ουκρανικά, Τσεχικά και… Βουλγαρικά), η Φινλανδία, η Μολδαβία, η Αρμενία (μισό-μισό), η Ρουμανία (μισό-μισό), η Αλβανία (στη Γκεγκική διάλεκτο), η Σλοβενία (ο τίτλος μόνο είναι στα Λατινικά), η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ουκρανία (μισό-μισό). Η Λετονία έχει δύο φράσεις στη γλώσσα της (“Aijā, aijā / Saldā miegā”), η Νορβηγία φθόγγους στα Ιταλικά (“Lai, la-li-la / Rai, rai-ri-rai-rai-ri”) και μία φράση στα Λατινικά (δεν την εντοπίσαμε), το Ισραήλ τρεις στίχους στα Εβραϊκά (“אני לא כמו כולם / מול כל העולם […] / אין לי דאווין”), η Αυστρία μία φράση στα Ιταλικά (“Oh, mio padre”), η Λιθουανία μία επαναλαμβανόμενη φράση στα Λιθουανικά (“Čiūto tūto”).
Ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης φέτος είναι 61 και ο νεότερος 16 (φυσικά είναι ο Βίκτωρας!). Δείτε το παρακάτω διαφωτιστικό βίντεο.