Επόμενη πρωινή πρόβα αυτή της Πορτογαλίας. Ένα τραγούδι που δεν έχει ενθουσιάσει τους φαν, σήμερα όμως άφησε καλές εντυπώσεις. Ένα στήσιμο μπάντας επί σκηνής, υψηλού επιπέδου. Οι μουσικοί καλοντυμένοι, χωρίς υπερβολές, με στέρεα φωνητικά και εκφραστικότητα από τον Tatanka που παραπέμπει λίγο στον εκλιπόντα Prince. Ξεκινά ασπρόμαυρο, σαν να είναι βγαλμένο από τους διαγωνισμούς της δεκαετίας του ’60, και μετά γίνεται έγχρωμο. Τα γραφικά που παραπέμπουν σε ολλανδικά κτήρια και οι φωτισμοί στο φόντο δίνουν μια μεγαλοπρέπεια στο τραγούδι.
Σε κάποια φάση εμφανίζεται -σε animation- το πρόσωπο μίας κοπέλας και μια γυναικεία σιλουέτα να περπατά ανάμεσα σε φανάρια και τον τραγουδιστή να την ακολουθεί, αλλά να μην τη φτάνει. Προς το τέλος, μια εικονική συμφωνική ορχήστρα με τον μεάστρο της, πίσω από τα μέλη της μπάντας, μας θύμισε νοσταλγικά τι έχει χαθεί από τις σύγχρονες γιουροβίζιον. Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι έκτακτο και τα σχόλια διθυραμβικά. Νομίζουμε ότι οι επιτροπές δεν θα μείνουν ασυγκίνητες. Θα περάσει; Μεγάλο ερωτηματικό.
