Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -40- 1995

Συνεχίζουμε την πορεία μας μέσα στον χρόνο. Διευκρινίζουμε για άλλη μία φορά πως ο τίτλος αυτής της σειράς άρθρων σχετίζεται με το γεγονός πως δίνουμε έμφαση στην προσωπική ζωή των γιούροσταρ και τις ατυχίες που συμβαίνουν σε όλους τους ανθρώπους, με στόχο να φωτίσουμε την αθέατη πλευρά, όταν σβήνουν τα φώτα και οι προβολείς.

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

Justyna (POL 95-Justyna Maria Steczkowska): γεννήθηκε το 1972 στην πόλη Rzeszów και έχει οκτώ αδέλφια. Έγινε γνωστή, όταν εμφανίστηκε, μαζί με όλη την οικογένειά της σε τηλεοπτική σειρά, ως οικογενειακό γκρουπ (εκείνη έπαιζε βιολί). Για πολλά χρόνια έκαναν περιοδεία στη Δυτική Ευρώπη με κλασικό και ποπ ρεπερτόριο. Ακολούθησε η νίκη της στο πρόγραμμα Szansa na Sukces. Έχει σπουδάσει στη Μουσική Ακαδημία του Gdansk. Το 1995 κέρδισε στο Baltic Song Contest. Xρειaζόταν μεταφραστής, για να συνεννοηθεί ο αρχιμουσικός Noel Kelehan με το διευθυντή ορχήστρας της. Η μεταφράστρια όμως δεν ήξερε μουσική ορολογία, έτσι το πρόβλημα ήταν ακόμα πιο έντονο. Επίσης μάλωσε η τραγουδίστρια με το συνθέτη της για την ταχύτητα του τραγουδιού (η Justyna το ήθελε λίγο πιο γρήγορο). Είχε την κακή συνήθεια να μη θέλει να τη φωτογραφίζουν καθόλου. Το τραγούδι της μιλά για τη μοναξιά και τον Θεό, παρουσιάζοντας την ίδια ως μια μύγα καθισμένη πάνω σε ένα ουρανοξύστη. Έχει κυκλοφορήσει 12 σόλο άλμπουμ και πολλά single που σημείωσαν επιτυχία. Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία. Είναι παντρεμένη με τον αρχιτέκτονα και μοντέλο Maciej Myszkowski και έχει τρία παιδιά (ο μεγάλος, Leon Myszkowski είναι DJ). Χώρισαν το 2017, αλλά επανενώθηκαν. Παλαιότερα ήταν σε σχέση με τον προβεβλημένο ψυχολόγο Pawel Fortuna. Κατά καιρούς εργάζεται ως ηθοποιός, τηλεπαρουσιάστρια, σχεδιάστρια μόδας και φωτογράφος. Είναι δικομανής: το 2003 μήνυσε τους παραγωγούς μιας ταινίας για κακή διαχείρηση της εικόνας της· το 2009 μήνυσε μία εφημερίδα, διότι δημοσίευσε γυμνές φωτογραφίες της από ένα οικογενειακό ταξίδι· το 2010 κέρδισε την αγωγή κατά κουτσομπολίστικης εφημερίδας, την οποία μήνυσε ξανά το 2020, υποχρεώνοντάς την να δημοσιεύσει δημόσια απολογία· έναν χρόνο πριν έκανε το ίδιο με άλλη φυλλάδα. Βρίσκεται στα “μαχαίρια” με την Edyta Górniak. Τελευταίο επεισόδιο της κόντρας τους ήταν μια φιλανθρωπική συναυλία για την Ουκρανία, όπου Edyta εμφανίστηκε αφιλοκερδώς, ενώ η Justyna φαίνεται πως πληρώθηκε (εκ των υστέρων αναγκάστηκε να χαρίσει τα χρήματα). Έχει απασχολήσει τα tabloids για τις αλλεπάλληλες πλαστικές επεμβάσεις, στις οποίες έχει υποβληθεί.

Eddie Friel (IRL 95-Edward Joseph Friel): γεννήθηκε το 1962 στο Μπέλφαστ. Δάσκαλος στο επάγγελμα (εργάστηκε για έναν χρόνο, πριν το εγκαταλείψει για τη μουσική), παίζει πιάνο σε club και pub του Μπέλφαστ, του Καναδά και της Ευρώπης. Επίσης έκανε τουρ ως πιανίστας του VanMorrison. Ετοίμαζε τότε το πρώτο του άλμπουμ, με δικά του τραγούδια. Το τραγούδι κατηγορήθηκε ότι είναι αντιγραφή του Moonlight της Julie Felix (1971). Ο παραγωγός Mickie Most που έχει τα δικαιώματά του απείλησε με μήνυση, αν κέρδιζε η Ιρλανδία. Μετά από ανάκριση, το κανάλι RTE το κράτησε (αυτή είναι η επίσημη εκδοχή). Υπήρχε η σκέψη να σταλεί το πρώτο επιλαχόν, αλλά ήταν και εκείνο κλεμμένο! Βάσει των κανόνων της εποχής, η χώρα δεν δικαιούτο να παρουσιάσει τρίτο τραγούδι, άρα κινδύνευε να μην λάβει μέρος στη Γιουροβίζιον που η ίδια διοργάνωνε! Τελικά, όπως διαβάσαμε σε ιρλανδικά Μ.Μ.Ε., διέρρευσε πως πληρώθηκε με ένα ποσό ο Mickie Most και το θέμα έληξε, προκαλώντας έκπληξη στους πάντες το ότι δεν ακυρώθηκε. Ο συνθέτης ήθελε αρχικά να εκτελεστεί το μισό στα γαλλικά, αλλά δεν έγινε δεκτό. Το τραγούδι πήγε στο #5 της Ιρλανδίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι έτυχε αγγλικής και ρωσικής διασκευής από τον Philipp Kirkorov (RUS 95). Το κανάλι δεν ήθελε να διοργανώσει ξανά τον διαγωνισμό, ως εκ τούτου είχε ακουστεί τότε ότι επέλεξε το χειρότερο τραγούδι του εθνικού τελικού.

Stone & Stone (GER 95-Glen Penniston & Tatjana Cheyenne): εκείνη τη χρονιά το κανάλι ARD έδωσε τη Γιουροβίζιον στο NDR. Μπήκε το televoting, για να έχει το κοινό την ευθύνη. Επιπλέον στη Γερμανία δεν ήθελαν επουδενί να κερδίσουν. Ο Glen είναι Ολλανδός ντράμερ της τζαζ και του ροκ, γεννημένος στην Αρούμπα το 1954. Τη δεκαετία του ’70 εργαζόταν στην Ολλανδία, πριν μετακομίσει στη Γερμανία. Το 1987 έγραψε για την Mandy Winter το μεγάλο χιτ Julian, αλλά είχε και ένα σόλο χιτ στο ραδιόφωνο, με το remake του Games people play. Η Tatjana είναι μουσικός, τραγουδίστρια και συνθέτης -Ιρανικής καταγωγής- από τη Βαυαρία, γεννημένη το 1959. Γνωρίστηκαν το 1979. Αρχικά δημιούργησαν το γκρουπ Universe και παντρεύτηκαν το 1985 (έχουν πέντε παιδιά). Το στούντιό τους βρισκόταν στο υπόγειο του σπιτιού τους. Μεγαλύτερή τους επιτυχία το I wish you were here (16 εβδομάδες στα γερμανικά charts-#31), από το άλμπουμ «Miracles». Η συμμετοχή τους στη Γιουροβίζιον είναι το πρώτο και τελευταίο τους τραγούδι στα Γερμανικά, επειδή δεν είχε ακόμα απελευθερωθεί η γλώσσα. Ο πρωτότυπος τίτλος τoυ είναι I Realized It’s You. Επρόκειτο για χριστιανικό ντουέτο και δηλώνουν ερωτευμένοι με το Θεό, ενώ το τραγούδι τους το επέλεξαν επειδή άρεσε στον καγκελάριο Helmut Kohl! Η θλιβερή επέτειος των 50 χρόνων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απέβη μοιραία γι’αυτούς. Παρατηρήθηκε ότι χάρη στον βαθμό που τους έδωσε η Μάλτα, αυξήθηκε το ποσοστό των Γερμανών τουριστών στο νησί κατά 20% εκείνο το καλοκαίρι. Όταν επέστρεψαν, όλη η χώρα γελούσε μαζί τους. Σήμερα έχουν χωρίσει και τραβούν ξεχωριστούς δρόμους.

Davorin Popović (BIH 95): Γεννήθηκε το 1946 στο Σεράγεβο και ήταν γνωστός μπασκετμπωλίστας (και δευτερευόντως χαντμπωλίστας). Ξεκίνησε με τους Pauci το 1961. Προσπαθούσε από το 1967 ως καλλιτέχνης συνοδευόμενος από τους Indexi (Indeksi Bend-το πρώτο rock ‘n’ roll συγκρότημα της πόλης-ιδρύθηκαν το 1962) να πάει στη Γιουροβίζιον, με το Pružam ruke (άγνωστο αποτέλεσμα). Μαζί έβγαλαν πολλά EP και singles, αλλά και δύο άλμπουμ. Πήγαν ακόμα το 1969 (5^οι), με το Zaborav ως Ismet Arnautalić & Davorin Popović (και συνοδεία του τρίο Indexi). Το 1973 και 1974 ήταν στα 36 του ημιτελικού. Το 1975 μπαίνουν στη δωδεκάδα (άγνωστη η θέση που πήραν) με το όνομα εφεξής μόνο του συγκροτήματος, το 1982 με το To se traži (9^οι), το 1983 με το Na svoj način (5^οι), το 1987 με το Bila jednom ljubav jedna (8^οι). Μετείχαν συχνά σε διάφορα φεστιβάλ της χώρας. Οι μεγαλύτερές τους επίτυχίες ήταν το Sve ove godine και το Ti si mi bila naj naj (της επιλογής 1975). Μόνος του πήγε και το 1993, με άγνωστο αποτέλεσμα. Η επιλογή το 1995, στην οποία είπε και τα οκτώ τραγούδια, έγινε με συνθέτες που ζούσαν στη Βοσνία και το εξωτερικό. Η αποστολή έμεινε δύο εβδομάδες στη Σλοβενία, πριν πάει στην Ιρλανδία. Τα φωνητικά του ήταν Ιρλανδοί. Το εν λόγω δεν έκανε καμία επιτυχία, χάρη όμως σε αυτό ηχογράφησε το μοναδικό του σόλο άλμπουμ. Πρωτοτυπία ήταν το γεγονός ότι η εκφωνήτρια των αποτελεσμάτων εμφανίστηκε μπροστά στην κουρτίνα (έγραφε επάνω 21^ος αιώνας) που χρησιμοποιήθηκε και στο βίντεο-κλιπ. Πέθανε μετά από σοβαρή ασθένεια μερικών εβδομάδων (καρκίνο στο πάγκρεας) το 2001, τρεις μήνες πριν κλείσει τα 55, αφήνοντας πίσω του έναν γιό 10 ετών. Προς τιμήν του δίδεται το μουσικό βραβείο Davorin (το οποίο το 2008 μετονομάστηκε σε Indexi) και διοργανώνεται ένα τουρνουά μπάσκετ (το Dačo, από το ψευδώνυμό του). Είχε ακόμα ένα ψευδώνυμο, Pimpek, από ένα σπυράκι κοντά στο αριστερό του αυτί.

Secret Garden (NOR 95): πήρε 12άρια από 6 χώρες που δεν ήταν τα πρώτα χρόνια στον διαγωνισμό και που βρίσκονται στις τέσσερις άκρες τις Ευρώπης (POL, RUS, ISL, TUR, GRE, POR). Έγινε σκάνδαλο στις εφημερίδες που δεν της ψήφισε η Σουηδία. Αποκάλεσαν τους Σουηδούς «Sura bror» (ξινούς αδελφούς), αντί του συνηθισμένου «Söta bror» (γλυκείς αδελφοί). Ο Σουηδός πρόξενος στο Όσλο ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τον Νορβηγικό λαό. Οι Σουηδικές εφημερίδες κατέθαβαν το τραγούδι. Πρόεδρος της επιτροπής της Νορβηγίας ήταν η έγκυος τότε Elisabeth Andreasson. Ψήφισαν το κοινό και τέσσερις επιτροπές, τρεις νορβηγικές και μία από Δουβλίνο (με Niamh Kavanagh, Paul Harrington και Charlie McGettigan). Οι τελευταίοι άκουσαν τα τραγούδια από κασέτα. Σημειωτέον ότι η μετάδοση των τραγουδιών στη νορβηγική επαρχία (με εξαίρεση την πατρίδα του συνθέτη) ήταν ιδιαίτερα προβληματική, κάτι που φαίνεται ότι ευνόησε το συγκεκριμένο τραγούδι. Για πρώτη φορά ξένοι κριτές μπήκαν το 1985 (συνέπεσαν στα δύο βραβεία τους). Στο βιολί η Ιρλανδή Fionuuala Sherry (1962-), μέλος της ορχήστρας του RTE και τότε φιλενάδα του συνθέτη, γεγονότα που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις, καθώς υπήρχε η ιρλανδική επιτροπή στην επιλογή. Έχει παίξει επιπλέον για το Van Morrison και τη Sinead O’Connor αλλά και στο περίφημο Love is all around των Wet Wet Wet. To 1996 έκανε εγχείρηση μετά από κάταγμα στους δύο ώμους (έπεσε από τις σκάλες), όπου της έβαλαν λάμες και βίδες. Αυτό της προκάλεσε φόβο να βρεθεί στη σκηνή. Το 2019 διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους. Αφαίρεσε έναν επιθετικό όγκο με δύο εγχειρήσεις, ενώ ακολούθησαν χημειοθεραπείες. Παντρεύτηκε το 2010 τον επιχειρηματία Bernard Doyle. Το εν λόγω κυκλοφόρησε σε 60 χώρες. Έκαναν τουρνέ σε όλο τον κόσμο. Από το 1982 o Rolf Løvland (Rolf Undsæt Løvland, 1955-) έχει στείλει 8 τραγούδια σε εθνικούς τελικούς. 4 από αυτά πήγαν στη Γιουροβίζιον (1985, 1987, 1994, 1995) και 2 πήραν το βραβείο, έχοντάς τον επί σκηνής. Επίσης ενορχήστρωσε τα δύο του Ketil Stokkan (1986, 1990) και ήταν ο μουσικός σύμβουλος του καναλιού NRK στη διοργάνωση του 1986. Την ίδια χρονιά διακρίθηκε ως συνθέτης στο World Popular Song Festival της Ιαπωνίας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος. Στο τραγούδι η Gunnhild Tvinnereim (1965-), η οποία υπήρξε μέλος σε χορωδίες (δεν έκανε καμία καριέρα-είναι διπλωματούχος αρχειοθέτις) και στα υπόλοιπα όργανα η Åsa Jinder (βιολί με πλήκτρα) και ο Hans Fredrik Jacobsen (φλάουτο). O στιχουργός, Peter Skavlan, δεν είχε γράψει μέχρι τότε κανένα άλλο τραγούδι στη ζωή του! Είναι συγγραφέας και σκηνοθετης στο θέατρο, την τηλεόραση και το σινεμά. Ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Γιουροβίζιον του 1996. Ανέβηκε στα charts πολλών χωρών. Με τον τίτλο Aufbruch περιελήφθη στο CD «Weltreise» (Νο 1 στη Γερμανία), από το techno duo Schiller. Το είχαν βρει σε ένα CD στην Κίνα (!), το πέρασαν για παραδοσιακό τραγούδι και το ηχογράφησαν, χωρίς να πληρώσουν για τα δικαιώματα, κάτι που έκαναν εκ των υστέρων, όταν ένα e-mail τούς ενημέρωσε ποιο τραγούδι ήταν. Την επόμενη χρονιά η EBU έσπευσε να θέσει όριο στίχου, καθώς με 24 μόνο λέξεις πολλοί το θεωρούν instrumental κι όχι κανονικό τραγούδι. Έχουν κυκλοφορήσει 10 άλμπουμ και έχουν κάνει εκατομμύρια πωλήσεις. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ασία και την Αυστραλία. Οι Secret Garden (δηλαδή το ντουέτο) αρνούνται πεισματικά να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε εκδήλωση σχετίζεται με τη Γιουροβίζιον. Το 2015 κυκλοφόρησαν την αυτοβιογραφία τους.

Philipp Kirkorov (RUS 95-Philipp Bedsorovich Kirkorov): είναι Ρώσος, βουλγαρικής καταγωγής. Γεννήθηκε το 1967 στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Έχει 1.95 ύψος. Η Alla Pugacheva (RUS 97) έκανε την παραγωγή στο τραγούδι. Παντρεμένοι τότε για έναν χρόνο (ο γάμος έγινε στα Ιεροσόλυμα), δήλωσε ότι τον ήξερε 15 χρόνια και ότι τον «καλλιέργησε» για τον εαυτό της. Κέρδισε στον διαγωνισμό Hit 90, με το τραγούδι Sky and Earth. Δύο χρόνια αργότερα πήρε τον Χρυσό Ορφέα με το You, you, you (καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς). Τουρνέ σε όλη τη Ρωσία. Είπε όλα τα άσματα της επιλογής. Το τραγούδι (ρωσικός τίτλος Kольıбельная Вулкану) που παρουσίασε είναι αντιπολεμικό. Είχε ήδη τέσσερα άλμπουμ, πριν πάει στον διαγωνισμό. Λιποθύμησε λίγο πριν βγει στη σκηνή. Έκανε μια εξαιρετική διασκευή του Die for you (GRE 01). Έχει επίσης κάνει μαζί με τη σύζυγό του μια διασκευή στα εβραϊκά του ISR 91 με τίτλο Can No laditi ! Χώρισαν το 2005. Έχει κερδίσει πέντε φορές στο Μόντε Κάρλο το World Music Award, ως καλύτερος διεθνής καλλιτέχνης από τη Ρωσία. Κυκλοφόρησε έναν δίσκο στο Iσραήλ με διασκευές τούρκικων τραγουδιών, όπως το Simarik του Tarkan, καθώς και 4 βερσιόν του Diva της Dana International. Ήταν guest του Michael Jackson σε συναυλία στο Μόναχο, όπου τραγούδησε το τελευταίο. Επανήλθε αρκετές φορές ως συνθέτης (BLR 07, UKR 08, MLD 21-συχνά με τη βοήθεια του Δημήτρη Κοντόπουλου). Έχει τη φήμη του “κακού παιδιού”, καθότι έχει προκαλέσει πολλά σκάνδαλα (σεξιστικά σχόλια, ξυλοδαρμούς από τους μπράβους του άλλων τραγουδιστών, χαστούκι σε γυναίκα δημοσιογράφο-μετά από αυτό κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική του Ισραήλ όπου είχε καταφύγει, δημόσιες αντιδράσεις στις κατηγορίες ότι είναι ομοφυλόφιλος, κατηγορίες ότι κλέβει τραγούδια, αποκλεισμός από διάφορες χώρες επειδή τάχθηκε υπέρ της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία και της εισβολής της στην Ουκρανία). Το 2009 αναγκάστηκε να παραιτηθεί από πρόεδρος της ρωσικής επιτροπής, όταν Δανός δημοσιογράφος τον κατηγόρησε για φιλικές σχέσεις με τον Σάκη Ρουβά (την ίδια ακριβώς ώρα που ο Πούτιν δεξιωνόταν τον Νορβηγό Alexander Rybak….). Έχει αποσπάσει αναρίθμητα βραβεία, τα οποία έχουν κατηγορηθεί πως είναι στημένα. Το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει αυτούσιο το 1983 επί Ε.Σ.Σ.Δ. με την Μολδαβή Anastasia Lazariuc ως Buna Seara Stelelor.

Bo Halldórsson (ISL 95-Björgvin Helgi Halldórsson): γεννήθηκε το 1951 στο Hafnarfjörður. Ξεκίνησε με τους Bendix. Στα 18 του κέρδισε βραβείο ποπ τραγουδιστή. Αμέσως μετά υπέγραψε συμβόλαιο και έβγαλε το πρώτο του single, το οποίο έγινε hit. Έχει ηχογραφήσει πάνω από 400 τραγούδια και έχει 25 χρυσούς δίσκους. Το 1994 πήρε βραβείο για τη συνολική του προσφορά στην ισλανδική μουσική σκηνή και το 2011 τη μεγαλύτερη διάκριση που υπάρχει (ο ιπποτικός σταυρός). Είναι και θεατρικός ηθοποιός. Κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα, δίνει μια καθιερωμένη συναυλία. Για πολλά χρόνια ήταν τηλεπαρουσιαστής στο ιδιωτικό κανάλι Stöð 2 (τον αποκαλούσαν “Hin gullna rödd Stöðvar 2”: «η χρυσή φωνή του καναλιού»). Πριν πάει είχε ήδη πει δέκα τραγούδια σε επιλογές. Καλύτερες θέσεις του το 1988 (5^ος, με το I tango, μαζί με την Εdda B), 1989 (4ος), 1990 (3^ος και 4ος) και το 1992 (3^ος–Mig dreymir). Το 1995 τον έστειλαν χωρίς επιλογή. Ο συνθέτης, Ed Welch είναι Αγγλοϊρλανδός. Έχει γράψει τη μουσική για σήριαλ και προγράμματα, όπως το Blockbusters, το Catch Phrase (= Βρες τη φραση) και το National Lottery Live του BBC. To 2001 έβγαλε το album «Núna», το οποίο περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια που έχει πει στους εθνικούς τελικούς. Υπήρξε τρεις φορές (2002, 2003, 2006) πρόεδρος της ισλανδικής επιτροπής που ψήφισε στον εσθονικό τελικό. Κόρη του είναι η Svala, εκπρόσωπος της χώρας το 2017. Έχει κακή φήμη για τον χαρακτήρα του. Αρνείται να πληρώσει οδηγούς ταξί και ντελιβεράδες, λέγοντας την ατάκα: “Myndirðu rukka Elvis?” (Θα ζητούσες λεφτά από τον Έλβις;).

Stella Jones (AUS 95-Stellisa Zacher): γεννήθηκε στο Δυτικό Βερολίνο το 1971, κόρη της τραγουδίστριας της τζαζ, Christine Jones και του αμερικανού τρομπετίστα, Carmell Jones. Μετακόμισαν στη Βιέννη το 1977, όπου άρχισε την καριέρα της στα οκτώ της χρόνια. Πρώτο άλμπουμ στα 13 της, ως μέλος των Rififi (με επιτυχία το Feuer am Dach) και πολλές δουλειές με γνωστούς καλλιτέχνες. Το 1992 με τους Powerplay ανέβηκαν στο #1 με το Birthday Song. Παίζει πιάνο, συνθέτει, ενορχηστρώνει και χορεύει. Έχει κυκλοφορήσει τρία σόλο άλμπουμ. Είναι παντρεμένη με τον μαραθωνοδρόμο Peter Schrammel. Στο ίδιο αγώνισμα αγωνίζεται και ο πατριός της, τον όποίο και προπονεί η ίδια! Με τους Papageno ήρθε 3^η το 1990, με το Sonnenkind. Το τραγούδι της έλεγε αρχικά η Sandra Pires αλλά ήθελε οπωσδήποτε να το πει στα αγγλικά και την έδιωξαν. Στο αρμόνιο τη συνόδευσε ο Gary Lux (AUT 83-ως μέλος των Westend, 85, 87, φωνητικά 84, 93). Το 1996 ήταν στη χορωδία της αυστριακής συμμετοχής. Παίζει σε μιούζικαλ και ειδικεύεται στη μουσική dancefloor και house. Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με διεθνή ονόματα, όπως η Taylor Dayne, η Gloria Gaynor, η Chaka Chan και η Nina Hagen, αλλά και πολλά εγχώρια. Την ίδια χρονιά υπήρχε και τραγούδι των Siegel και Meinunger για τους Waterloo & Robinson (AUS 76), που αποσύρθηκε για άγνωστους λόγους. Το 2014 ήταν μέλος της αυστριακής επιτροπής. H εκπληκτική σαξοφωνίστα που θυμίζει κάπως Candy Dulfer είναι η Gerlinde Spazierer!

Anabel Conde (SPA 95-Ana Isabel Conde Sánchez): Γεννήθηκε το 1975 στην Fuengirola, κοντά στη Μάλαγα και ετοιμαζόταν τότε να μπει στο πανεπιστήμιο. Έχει σπουδάσει μουσική, πιάνο και τραγούδι. Το τοπικό συμβούλιο πολιτισμού τής έδωσε την ευκαιρία να εμφανιστεί στο πλατύ κοινό. Στην press-conference είπε accapella το I’ll always be loving you. Δεν μιλούσε αγγλικά, αλλά ήταν πολύ διαχυτική με όλους. Οι κάμεραμεν την συμπαθούσαν ιδιαίτερα, κάτι που φαίνεται από τα χαμόγελα που τους στέλνει, κατά τη διάρκεια της ερμηνείας της, όταν εκείνοι της έκαναν πειράγματα. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη σώου-μπιζ, λόγω προβλημάτων με τη δισκογραφική της, η οποία δεν την προωθούσε (η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι η εταιρία χρεωκόπησε). Η ιδιαίτερή της πατρίδα, πάντως, ονόμασε μια πλατεία προς τιμήν της. Για χρόνια εργαζόταν σε βίντεο-κλαμπ. To 2000 ήρθε 4^η στην επιλογή, σε ντουέτο με τον David Domínguez (Ni colores, ni fronteras). Μετείχε και στα διαλείμματα της επιλογής του 2001. Το 2005 υπέβαλε τραγούδι (το Incéndiame), αλλά δεν πέρασε στην Ισπανία. Την επόμενη χρονιά έστειλε το τραγούδι Sappho (Σαπφώ) στην Πολωνία, αλλά δεν μπήκε στον τελικό. Το υπέβαλε ξανά ως ντουέτο με την αδελφή της Cristina στη χώρα της, αλλά πάλι δεν προκρίθηκε. Τελευταία της προσπάθεια το 2010 στον ισπανικό τελικό (Sin Miedos-8η). Έναν χρόνο μετά έκανε διαδικτυακή έκκληση για χρηματοδότηση, προκειμένου να κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ. Αυτό έγινε τελικά το 2014. Συνολικά έχει τρία άλμπουμ και επτά single. Πέρα από σποραδικές εμφανίσεις. (π. χ. με τον Serafin Zubiri-SPA 92, 00, η οποία διεκόπη λόγω της πανδημίας), εργάζεται πλέον ως καθηγήτρια μουσικής. Ο συνθέτης, José maria Purón είναι πρώην δικηγόρος και γνωστός τραγουδιστής στην Ισπανία και τη Λατινική Αμερική. Τραγούδια του ανέβηκαν στην κορυφή των τσαρτς, με τη φωνή της Νάνας Μούσχουρη και του José Luis Rodríguez. Ο διευθυντής ορχήστρας, Eduardo Leiva, έχει συνεργαστεί επανειλημμένως με το Julio Iglesias. Την ξαναείδαμε στα φωνητικά της Ανδόρρας το 2005. Έχοντας πετύχει την καλύτερη θέση της χώρας τα τελευταία 44 χρόνια, την καλούν συχνά σε εκπομπές σχετικές με τον διαγωνισμό.

Arzu Ece (TUR 89, 95-Arzu Özkaraman): γεννήθηκε στην Πόλη το 1963 και έγινε γνωστή χάρη σε έναν τοπικό διαγωνισμό τραγουδιού στα 13 της, με έπαθλο την κυκλοφορία δύο single. Το 1980 έπαιξε σε δύο ταινίες. Αφότου τελείωσε το σχολείο συνεργάστηκε με αρκετά συγκροτήματα και πήγε σε πολλά φεστιβάλ, όπως της Χιλής ή της Μπρατισλάβα. Ήταν μέλος των Pan (TUR 89). Το 1995 αντικατέστησε την τελευταία στιγμή την Yeşim Dönüş Işın, η οποία είχε κάνει κανονικά τις πρόβες στον εθνικό τελικό. Η ίδια η Arzu ήταν κανονικά υποψήφια στον ίδιο τελικό μαζί με τον Fatih Erkoç και το τραγούδι Sevda. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, είπε τελικά και τα δύο τραγούδια. Ανακοινώθηκαν μόνο τα δύο πρώτα. Συνθέτης της, ο ίδιος που έγραψε το Halley (TUR 86), Melih Kibar. Υπήρξε επίσης υποψήφια το 1987 μαζί με τους Rüya Ersavci, Fatih Erkoç & Harun Kolçak (άγνωστη κατάταξη), το 1998 μαζί με τον Cigdem Tunc (άγνωστη κατάταξη), ενώ το 1991 μαζί με τον Gür Akad ήρθε 2^η. Στα φωνητικά της ο Sertan Belciler, η Fusun Coskun και η Ece Sandalli. Ο ρυθμός του τραγουδιού ήταν πιο αργός κανονικά και ξεπερνούσε το χρονικό όριο, έτσι το είπαν πιο γρήγορα, ώστε να γίνει ακριβώς 3’. Το 1994 κυκλοφόρησε το δεύτερό της άλμπουμ. Αμέσως μετά από τον διαγωνισμό αποσύρθηκε από τη σώου-μπιζ, εκτός από μία συμμετοχή σε φεστιβάλ το 1998. Παντρεύτηκε τον Ali Otyam το 1999, αλλά χώρισαν το 2007. Απέκτησαν έναν γιο. Διαγνώστηκε με λευχαιμία το 2009 και υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες. Έκανε σύντομο comeback το 2012 με το τραγούδι Kemo Ağa που μιλά ακριβώς για αυτού του είδους τις θεραπείες, με εμφάνιση που σοκάρει. Το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας της απαρτίζεται από single των συμμετοχών της στους εθνικούς τελικούς και κάποια φεστιβάλ. Δεν σημείωσε ποτέ μεγάλη επιτυχία ούτε στη χώρα της, ούτε στην τουρκική διασπορά.

Magazin & Lidija (CRO 95-Lidija Horvat-Dunjko): ιδρύθηκαν το 1979 με αρχικό όνομα Mladih batala που την ίδια χρονιά άλλαξε σε Dalmatinski magazin. Με την αποχώρηση της Majda Šoletić το 1982 βαπτίστηκαν Magazin. Έχουν κερδίσει σε πολλά φεστιβάλ. Γκρουπ της χρονιάς για το 1986, 1988 και 1994, ειδικεύονται στην έθνικ μουσική από διάφορες περιοχές. Πήγαν και στην επιλογή του 1992 (αν και η χώρα δεν μετείχε ακόμα), 1997 (5οι), 1998 (6οι) αλλά και 1999 (5οι). Η τότε τραγουδίστρια τους Danijela (Danijela Martinović) ήταν η εκπρόσωπος της Κροατίας το 1998 στον διαγωνισμό (βιογραφικό θα αναρτηθεί σε εκείνη τη χρονιά). Ως Cronika πήγαν και το 2000. Ο αρχηγός τους διέδιδε πριν την επιλογή ότι εκείνοι θα πήγαιναν στη Στοκχόλμη. Στη σκηνή εμφανίστηκαν μαζί με τις δύο καλλιτέχνιδες, και οι: Željko Baričić (κιθάρα), Tonci Huljić (CRO 95, 99, 01, 09-το 1987, 1988, 1994 ψηφίστηκε ως ο καλύτερος συνθέτης της Κροατίας-έχει γράψει για τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας-πάσχει από διάσπαση προσοχής), Ante Miletić (ντραμς-το 2015 έπαθε εγκεφαλικό, έπεσε για αρκετές μέρες σε κώμα και έχασε το 90% της όρασής του), Nenad Vesanović. Όπως είναι φυσικό, μέχρι σήμερα, οπότε παραμένουν ενεργοί, έχουν γίνει πάμπολλες αλλαγές στη σύνθεσή τους. Στίχους έγραψε η γυναίκα του συνθέτη, Vjecoslava, γνωστή στιχουργός, ποιήτρια, συγγραφέας παιδικών έργων και κριτικός λογοτεχνίας. Ο διευθυντής ορχήστρας, Stipica Kalogjera, είναι διάσημος τρομπετίστας στη χώρα του (όπως και ο Ossi Runne στη Φινλανδία). Ακριβώς τον ίδιο τίτλο είχε ένα τραγούδι των Impulsi (επιλογή YUG 74). Η Lidija, γεννημένη το 1967 στο Varaždin, είναι τραγουδίστρια της όπερας (η πρώτη ντιβα της χώρας). Έχει ενσαρκώσει πάνω από 30 ρόλους σε θέατρα ανά τον κόσμο, από το Τορόντο μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ και από το Μπουένος Άιρες μέχρι τη Μόσχα. Το 2003 ίδρυσε σχολή κλασικού τραγουδιού. Παράλληλα διδάσκει στη Μουσική Ακαδημία του Ζάγκρεμπ. Είναι διαζευγμένη και μητέρα δύο παιδιών. Πριν από έναν μήνα αθωώθηκε για παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, αφού ο αστυνομικός που την έγραψε δεν πήγε στο δικαστήριο.

Nathalie Santamaria (FRA 95): γεννήθηκε το 1973 στο Ajaccio. Φιλόλογος (;) (δεν έχει διασταυρωθεί) από την Κορσική, με σπουδές πιάνου, τραγουδιού και μουσικολογίας. Στιχουργός της ο Didier Barbelivien (FRA 78, MON 78, MON 79-έχει γράψει για τους καλύτερους γάλλους καλλιτέχνες, όπως ο Johnny Hallyday, ο Michel Sardou και ο Gérard Lenorman) και συνθέτης ο François Bernheim που έγραψε το 1978 για τη Noëlle Cordier το Tombe l’eau (4η). Είναι επίσης υπεύθυνος για το λανσάρισμα της Patricia Kaas και έχει γράψει ένα single για τον Gérard Depardieu! Σύμφωνα με κάποιες φήμες, αρχικά είχε επιλεγεί ένα τραγούδι με ένα δωδεκάχρονο παιδί, κάτι που απερρίφθη μετά από ένσταση Ελλάδας και Κύπρου. Το εν λόγω-που δεν της αρέσει προσωπικά- επρόκειτο να είναι B-side σε ένα single της. Η γαλλική τηλεόραση όμως το επέλεξε και έτσι βρέθηκε στη σκηνή. Μάλιστα ήταν η πρώτη της φορά μπροστά σε μεγάλο κοινό. Μετά από τον διαγωνισμό, τον οποίο θεωρεί ότι υπήρξε μια καλή εμπειρία για εκείνη, διαφώνησε έντονα με τον παραγωγό της. Έβγαλε ένα CD το 1997, με τρεις συνθέτες, εκ των οποίων ο Patrick Fiori (FRA 94). Έκανε σχετική επιτυχία με το single Si délicat, τίποτε άλλο όμως έκτοτε. Έχει εξαφανιστεί από τη σώου-μπιζ.

Csaba Szigeti (HUN 95): γεννήθηκε το 1969 στη Βουδαπέστη και άρχισε να ασχολείται από παιδί με τη μουσική και το τραγούδι. Αρχικά σε σχολική μπάντα, το 1987 εργάστηκε ως επαγγελματίας πιανίστας σε κανονική μπάντα και από το 1989 έως το 1992 πήγε στο Βερολίνο, όπου σπούδασε κλασική και τζαζ μουσική και έπαιζε πιάνο σε ηχογραφήσεις δίσκων. Έχει εμφανιστεί σε πολλά ουγγρικά φεστιβάλ, όπως εκείνο του Eger, όπου βραβεύτηκε. Γράφει και για άλλους καλλιτέχνες. Από το 2002 έχει δικό του στούντιο. Δύο χρόνια μετά κυκλοφόρησε το μοναδικό του σόλο άλμπουμ. Είναι εκ γενετής τυφλός. H oυγγρική επιτροπή παραλίγο να αποσύρει το τραγούδι, διότι ο τραγουδιστής αρρώστησε κατά το γύρισμα του βίντεο κλιπ στην παραλία. Ο συνθέτης και ο στιχουργός είναι μέλη του κορυφαίου συγκροτήματος της χώρας, Taurus Ex-T. Το τραγούδι του, το οποίο κυκλοφόρησε μόνο σε λίγες promo κασσέτες, αναφέρεται στο χωρισμό ενός ζευγαριού. Η Δάφνη Μπόκοτα, μην έχοντας δει τα φιλμάκια, θεώρησε ότι πρόκειται για γυναίκα καλλιτέχνιδα! Δεν ξέρουμε αν έχει κάποια συγγένεια με τον συνονόματο μποντυμπιλντερά.

Frédéric Etherlinck (BEL 96-Frédéric Idesbald Van Goitsenhoven-Maeterlinck): γεννήθηκε το 1968 στις Βρυξέλλες αλλά έζησε ως το 1977 στο Λος Άντζελες. Πήγε για τρία χρόνια στη Νίκαια, πριν επιστρέψει στην πατρίδα του. Έχει σπουδάσει τραγούδι και κρουστά και έχει εμφανιστεί κυρίως σε πιάνο μπαρ και καμπαρέ. Είναι υιοθετημένος εγγονός του Count Maurice Maeterlinck (Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1911). Αντίστοιχα, η Olivia Newton-John είναι εγγονή του Max Born (Νόμπελ Φυσικής το 1954). Το 1988 μετείχε σε ένα φιλανθρωπικό CD της Opération Thermos, η οποία μοιράζει γεύματα σε άστεγους. Μεταξύ άλλων εκεί τραγούδησαν η Morgane (BEL 92) και η Nathalie Pâque (FRA 89). Αρχικά του προτάθηκε το Dis Oui (το οποίο έμελλε να γίνει η συμμετοχή του Βελγίου τη μεθεπόμενη χρονιά), αλλά το απέρριψε. Το τραγούδι του παίζει με το λογοπαίγνιο voie (= δρόμος) και voix (= φωνή). Ο διευθυντής ορχήστρας, Alec Mansion είναι υπεύθυνος για τους μουσικούς που έπαιξαν στο περίφημο album «Thriller» του Michael Jackson. Το τραγούδι είναι κλεμμένο από το χριστουγεννιάτικο τραγούδι When a chid is born, αλλά και από το Le vin me saoule του Nicolas Peyrac. Παρόλα αυτά πήγε στο #21 των Βαλλονικών charts. Ακολούθησε ένα άλμπουμ που έκανε ελάχιστες πωλήσεις, ως εκ τούτου στράφηκε στην ηθοποιία, κυρίως στο σινεμά. Ζει μόνιμα στο Μόντρεαλ. Στο παρελθόν ήταν σε σχέση με τις τηλεπαρουσιάστριες Bérénice Bourgueil και Maria del Rio.

Love City Groove (UK 95): Είναι ο Paul Hardy, ο Beanz (Stephen Rudden), ο Jay Williams και η Reason (Yinka Charles), όλοι από το Λονδίνο. Το εν λόγω ήταν το πρώτο τους single. Τους δημιούργησε ο Beanz (28 τότε), υπεύθυνος και για το χορευτικό σχήμα Plutonic. Ο Jay (21) είναι DJ κι έχει παίξει με τους RPM. Επίσης είναι μπασκετμπωλίστας. Ο Paul (26) έχει τραγουδήσει με τη Sade, τη Dina Caroll και τον Tom Jones. Η Reason έχει γυρίσει τον κόσμο με τον E-Zee Posse. Το 1994 ήρθε 2^η στο UK Rap Competition, όπου ήταν η μόνη γυναίκα ράπερ που προκρίθηκε. Το τραγούδι ανέβηκε στο #7 της Αγγλίας (το πρώτο που μπήκε στο Τοπ 10, μετά από αυτό του 1982) και γνώρισε πολλά remixes. Η original rapper του ήταν η Q-Tee (Tatsiana Mais-φιγουράρει σε ορισμένες από τις ηχογραφήσεις του τραγουδιού), που έφυγε πριν από την επιλογή, διότι θεώρησε (όχι άδικα) τους ερμηνευτές unhip και uncool. Έβγαλαν δύο ακόμα singles και ένα μάλλον αποτυχημένο άλμπουμ. Μετά από πολλές αλλαγές στη σύνθεση, διαλύθηκαν. Ο Rudden υπέβαλε το 1988 με τους Collective, ένα τραγούδι, το When We’re Alone (We Dream) που είχε γραφτεί αρχικά για τους Love City Groove. Ήρθαν τελευταίοι. Ο Rudden συνέχισε να γράφει για άλλους καλλιτέχνες, την τηλεόραση και το σινεμά, ενώ υπέβαλε αρκετές φορές τραγούδια για τη Γιουροβίζιον, δίχως επιτυχία. Το 2011 μαζί με τον Paul Hardy και την ράπερ Moxiie επανακυκλοφόρησαν τη συμμετοχή τους. H Reason συνέχισε την τραγουδιστική καριέρα της, με σημαντικές συνεργασίες. O Williams αποσύρθηκε από τη σώου-μπιζ. Ο Paul Hardy διαγωνίστηκε στο The Voice UK το 2016. Στην επιλογή βρέθηκαν να διαγωνίζονται μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως οι Londonbeat, οι Deuce και οι Sox (με τραγουδίστρια την Samantha Fox)!

Tó Cruz (POR 95-António José Ramos da Cruz): με καταγωγή από το Πράσινο Ακρωτήριο γεννήθηκε το 1967 και ξεκίνησε το 1985 με ένα τραγούδι ραπ (στο τοπ για πολλές εβδομάδες). Με δικό του συγκρότημα έκανε καριέρα στο Algarve, για δύο χρόνια, πριν γυρίσει στην πόλη του τη Λισσαβώνα το 1989, όπου επικεντρώθηκε σε διασκευές. Για πολλά χρόνια έκανε δεύτερη φωνή (π. χ. στη Sara Tavares-POR 94 ή τη Laura Pausini) και εκφωνήσεις σε διαφημιστικά jingles. Έχει κάνει πολλά σώου, τηλεοπτικές εμφανίσεις και παραστάσεις στο εξωτερικό. Το 1993 απέκτησε ένα παιδί και μείωσε για λίγο τους ρυθμούς στο πρόγραμμα του. Το τραγούδι είναι αντιρατσιστικό (θέμα που επανήλθε το 2001). Στα φωνητικά η Ana-Isabel, δεύτερη στην επιλογή την ίδια χρονιά. Εκείνη τη χρονιά έγινε ένα τηλεοπτικό σώου, το Selecção Nacional, όπου κέρδισε ο Tó, για να επιλεγούν οι φωνές για το RTP Festival da Canção. Κάνει πλέον καριέρα άλλοτε με το όνομα TC, άλλοτε ως António TC Cruz. Για ένα διάστημα έζησε στις Η.Π.Α.. Κανένα από τα τέσσερά του άλμπουμ δεν σημείωσε επιτυχία. Επιστρέφοντας στην Πορτογαλία, ειδικεύτηκε στις μεταγλωττίσεις. Ο συνθέτης, Antonio Vitorino de Almeida, ήταν για χρόνια ακόλουθος τύπου στην Πορτογαλική πρεσβεία στην Αυστρία. Η στιχουργός, Rosa Lobato de Faria (POR 92, 94-5, 97) που απεβίωσε φέτος, ήταν επίσης ηθοποιός και ποιήτρια (πρώτη στο φεστιβάλ της Leiria το 1989), αλλά και σεναριογράφος σε σαπουνόπερες.

Alex Panayi (CYP 95, 00-Alexandros Panayi): Γεννήθηκε το 1970 στη Λευκωσία. Έχει κάνει σπουδές πιάνου, γαλλικού κόρνου και τραγουδιού. Έχει εμφανιστεί σε πολλά μουσικά παιδικά προγράμματα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου. Το 1985 πήρε το πρώτο βραβείο σε παγκύπριο διαγωνισμό ταλέντων και πήγε στο Berklee. Δούλεψε με τον Richard Marx και τον Billy Joel, ενώ το 1993 πήρε το Outstanding Performer Award στη Βοστώνη. Συνέχισε κάνοντας μεταπτυχιακά στο Ωδείο της Βοστώνης, όπου ήταν καθηγητής και διευθυντής χορωδίας. Πρώτη του σόλο εμφάνιση στην τηλεόραση έγινε το 1988. Μετείχε σε θεατρικά και μιούζικαλ, έχει δώσει συναυλίες με τον Πνευματικό Όμιλο Λεμεσού και έχει κάνει φωνητικά σε πολλούς Ελληνες καλλιτέχνες αλλά και στη Γιουροβίζιον το 1989 και το 1991 για την Κύπρο και το 2005 για την Ελλάδα. Ως το 1995 είχε ήδη εκδόσει τρία άλμπουμ στην Κύπρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρόγραμμα της βραδιάς είχε τα απίστευτα λάθη στην κυπριακή συμμετοχή με αποκορύφωμα το «κι όμως δεν νίστεψα…». Στη σκηνή μαζί του ήταν η Χριστίνα Αργύρη (αρμόνιο-CYP 00, φωνητικά CYP 02), η Νάσια Τραχωνίτου (γνωστή από κυπριακές επιλογές), η Κατερίνα Ανδρέου, ο Φίλιππος Κωνσταντίνος Φιλίππου (τύμπανα-μέλος των ΟΝΕ-CYO 02) και ο Δημήτρης Χωριανόπουλος (ντραμς-CYP 07). Συμμετείχε σε πολλές μεταγλωττίσεις, καθώς είναι ο διευθυντής του Τμήματος Μεταγλώττισης του Disney στην Ελλάδα). Το 1990 και το 1993 ήρθε 3^ος στην επιλογή με το Πιστεύω και το Για σένα τραγουδώ αντίστοιχα, ενώ το 1998 ήταν 2^ος, σε ντούο με τη Μαρλαίν Αγγελίδου και το Φτερούγισμα. Λίγο μετά από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, χώρισε από τον Ουκρανό συζυγό του Matvii, ο οποίος ήταν τότε στη στρατιωτική ακαδημία. Φιλοξένησε δε κάποιους συγγενείς του στην Κύπρο. Ο Άριστος Μοσχοβάκης (CYP 81-συνθέτης 93) απεσύρθη, διότι το ΡΙΚ αρνήθηκε να αποκαλύψει τα ονόματα των κριτών. Το τραγούδι του Mια βροχή επρόκειτο να ερμηνεύσει η Μπέσσυ Αργυράκη. Περισσότερες πληροφορίες για την κυπριακή συμμετοχή του 1995 και τον εθνικό τελικό μπορείτε να βρείτε εδώ. Για την εντυπωσιακή του πορεία στη Γιουροβίζιον μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Jan Johansen (SWE 95-Jan Christian Johansen): 29 ετών τότε, είχε τελειώσει τις μουσικές του σπουδές. Οι γονείς του είναι νορβηγικής καταγωγής. Ο πατέρας του, Egil, παίζει τζαζ (ντραμς) και η μητέρα του υπήρξε διάσημη τζαζ αοιδός, η Ellen Böbak. Το μόνο που είχε κάνει πριν την ESC ήταν ένα ντουέτο με τη ροκ τραγουδίστρια Erika, καθώς και μια περιοδεία πέντε ετών με μια μπάντα. Ο στιχουργός του Bobby Ljunggren είναι Ελληνοσουηδός. Αλλά και ο ίδιος ο Jon μιλά αρκετά ελληνικά, αφού ήταν ξεναγός στη Ρόδο για έξι μήνες. Μετά από μια press conference, έγινε η απονομή του χρυσού του δίσκου για το Se på mig, το οποίο προτάθηκε και για Grammy, το οποίο κέρδισε τελικά το Det Vackraste με τη Cecilia Vennersten. Η υποψηφιότητα αυτή προκάλεσε τεράστια διαφήμηση για το MF 96. Το άλμπουμ του «Jan Johansen 2» πήρε χείριστες κριτικές από τον τύπο. Το εν λόγω πήγε στο #1 της χώρας (4 εβδομάδες πριν και 5 μετά τη Γιουροβίζιον) και του έκαναν πολλά mixes. Ήταν 7^ος το 2002, με το Sista andetaget. Το 2003 ήρθε 2ος με το Let Your Spirit Fly, ένα ντουέτο με την Pernilla Wahlgren (δηλαδή τη μητέρα του Benjamin Ingrosso-SWE 18). Tον κάλεσαν ξανά στο ΜF το 2021, για να ερμηνεύσει τη συμμετοχή του στον 1ο ημιτελικό,. Εκεί του πρότειναν να αναλάβει το τραγούδι Miraklernas Tid, ως αντικαταστάτης του Thorsten Flinck που αποκλείστηκε γιατί εξαπέλυσε απειλές και έκανε βανδαλισμούς. Είχε μόνο μία εβδομάδα, για να προετοιμαστεί. Δεν πέρασε στον τελικό. Το 2013 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του “Με νέα μάτια” (Med nya ögon), όντας πέντε χρόνια αποτοξινωμένος από το αλκοόλ, μετά από αυστηρή θεραπεία. Έχει κυκλοφορήσει περίπου 15 άλμπουμ και πολλά singles. Μέχρι το 2015 ήταν παντρεμένος επί 14 έτη με την Pia Johansen. Απέκτησαν έναν γιο, τον Tim.

Aud Wilken (DEN 95): Ανατολικογερμανίδα, γεννημένη το 1965, ζει στη Δανία από το 1974. Ο πατέρας της είναι Δανός και η μητέρα της Γερμανίδα. Από το 1985 κυριαρχεί στη ροκ underground σκηνή. Έγινε γνωστή όταν δημιούργησε το γκρουπ The Poets (προηγήθηκαν οι The Overloads). Κάνει πλέον σόλο καριέρα. Αν πιστέψουμε κάποιες πηγές, βγήκε λίγο μεθυσμένη στη σκηνή. Οι συντελεστές του τραγουδιού, Mette Mathiesen-Lise Cabble, είναι μέλη του διάσημου ροκ συγκροτήματος Miss B. Haven, με επιτυχίες και εκτός Σκανδιναβίας. Μαζί της στη σκηνή οι Josephine Akvana, Pia Trojgaard, Arvid Nielsen και Anders Orsager, οι οποίοι αποτελούν αυτόνομο φωνητικό γκρουπ. Την βρίσκουμε ξανά υποψήφια το 2007 (έμεινε στον ημιτελικό και επιπλέον έχασε την wild card από την DQ). Την ίδια χρονιά έφυγε για τις Η.Π.Α., όπου κυρίως έκανε φωνητικά σε άλλους καλλιτέχνες. Έχει κυκλοφορήσει ένα μόνο άλμπουμ το 1999, καθώς και 15 περίπου singles. Έχει μετάσχει σε φιλανθρωπικά CD.

Darja Švajger (SLN 95, 99): γεννήθηκε το 1965 στο Maribor. Έκανε σπουδές στo Graz της Αυστρίας (σόλο τραγούδι και τζαζ) και συνεργάζεται με το Εθνικό θέατρο της Σλοβενίας στην ιδιαίτερή της πατρίδα. Εμφανίζεται τακτικά σε μιούζικαλ, τόσο στη Σλοβενία, όσο και τη Γερμανία. Επίσης έχει συνεργαστεί με διάφορα γκρουπ και ορχήστρες. Το 1993 κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Koper Pop Festival. Τότε έβγαλε και το πρώτο της άλμπουμ. Έχει εμφανιστεί ήδη –από το 1993 οπότε ξεκίνησε να μετάσχει η χώρα– πέντε φορές σε επιλογές (το 1993 και το 1997 ήταν 2^η, το 1998 6η), τις παρουσίασε δύο φορές (2002, 2015), ενώ έχει υπάρξει αρκετές φορές μέλος της εθνικής επιτροπής. Το 1995 και το 1996 κέρδισε το βραβείο καλύτερης ποπ τραγουδίστριας. Έχει μετάσχει σε φεστιβάλ της χώρας της. Το εν λόγω τραγούδι πήγε στο #2 και γνώρισε νέες βερσιόν (αγγλική και σλοβενική) το 1999. Έχει κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ μέχρι σήμερα. Ο συνθέτης-στιχουργός, Primož Peterca, είναι μηχανικός αεροσκαφών, γράφει από το 1988 και συνεργάζεται με τη Darja εδώ και πολλά χρόνια. Εϊναι παντρεμένη με τον Ivo Mohorič. Απέκτησε το διδακτορικό της το 2015. Σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Ljubljana, όπου διδάσκει σόλο τραγούδι.

Liora (ISR 95-Liora Fadlon Simon): γεννήθηκε στο Ashkelon. 26 ετών τότε, είχε ήδη εκπροσωπήσει το Ισραήλ σε εμφανίσεις σε όλη την Ευρώπη, τη Βραζιλία, τον Καναδά και τις Η.Π.Α.. Υπηρέτησε στο ναυτικό. Το πρώτο της άλμπουμ, που βγήκε το 1994, πήγε στο #1 της χώρας. Το τραγούδι της έγραψε ο Mosche Datz (ISR 91), ο οποίος ήταν παρών, μαζί με τη γυναίκα του, Orna (και υποτιθέμενη αδελφή της Liora, όπως έλεγαν τότε. Πολλά χρόνια αργότερα, η Liora αποκάλυψε πως δεν υπάρχει καμία συγγένεια και πως το ντουέτο είχε βρει μια ευκαιρία για προβολή), για να τη στηρίξουν. Το Amen πήγε στο #2 στο Ισραήλ, αφού το Laila Tov Eropa της Dana International (2ο στην ίδια επιλογή) έμεινε στο #1 για 5 εβδομάδες και το έριξε το Nocturne. Μπήκε στη λίστα με τα 10 καλύτερα της χρονιάς. Γέννησε, όπως και η Dafna (ISR 92), αλλά και η Regina (SLN 96) το 1996. Οι δύο Ισραηλίτισσες δήλωσαν ότι είναι ό,τι καλύτερο τους έχει συμβεί στη ζωή τους, μαζί με τη συμμετοχή τους στη Γιουροβίζιον. Σήμερα κάνει συναυλίες στη Νότια Αμερική, μάλιστα έζησε τρία χρόνια στην Αργεντινή, όπου είναι πολύ αγαπητή, έπαιξε δε και σε μία σαπουνόπερα. Είναι φίλη με τη Mercedes Sosa, με την οποία έχουν κάνει κοινές εμφανίσεις. Έχει κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ, με το τελευταίο να βγαίνει το 2008. Έχει διασκευάσει πολλά τραγούδια της Esther Ofarim (SWI 63). Παράλληλα με το τραγούδι, διδάσκει yoga και χορούς οριεντάλ. Παντρεύτηκε δύο φορές, απέκτησε δύο παιδιά και ζει μόνιμα στο Omer.

Mike Spiteri (MAL 95): γεννήθηκε στο Żabbar. Άρχισε να τραγουδά από τα 14 ως αρχηγός ροκ γκρουπ. Πέρα από τη Μάλτα έκανε καριέρα και σε θέρετρα της Βορείου Αφρικής. Έκανε φωνητικά σε συναυλίες του Joe Kocker. Θριάμβευσε στο International Malta Song Festival, με ένα τραγούδι των Ray Agius-Alfred Sant (ίδιοι συντελεστές και στην ESC), κάτι που οδήγησε σε μια δεκάχρονη μουσική συνεργασία. Όσο για το δίδυμο, συνεργάζονται επί 25 χρόνια και έχουν εκπροσωπήσει τη Μάλτα στα φεστιβάλ Cesme, Vina del Mar, Cavan, Castlebar, Bratislava, και Τokyo. Τα φωνητικά του ήταν Ιρλανδοί. Πήγε το 1991 στην επιλογή (άγνωστη η θέση του) και το 1992, όπου ήρθε 3^ος, με το Lonely people. Ο τραγουδιστής είναι αδελφός της θρυλικής Mary Spiteri (MAL 92, υποψήφια πολλές φορές ήδη από το 1971). Παραμένει ενεργός και εμφανίζεται κυρίως σε γάμους και εκδηλώσεις. Το 2019 “πήραν φωτιά” τα μαλτέζικα Μ.Μ.Ε., όταν ένας στίχος του μπήκε στα πρακτικά δικαστηρίου τριών ατόμων που αθωώθηκαν για διατάραξη κοινής ησυχίας και πρόκληση ζημιών: “‘Fejn thobb il-qalb jimxu r-riglejn’ (Εκεί όπου η καρδιά αγαπά, εκεί περπατούν τα πόδια!).

Elina Κonstantopoulou (GRE 95-Μαρία-Ελπίδα Κωνσταντοπούλου): γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φωνητική στο Ωδείο Αθηνών και ξεκίνησε από το θρυλικό πρόγραμμα «Να η Ευκαιρία», όπου πήρε άριστα από όλους τους κριτές. Από τα 18 της τραγουδά επαγγελματικά. Μαζί με τους Γιούροσταρ Θάνο Καλλίρη και Kαίτη Γαρμπή, αλλά και τον Νίκο Ακαρέπη των Μπλα-Μπλά, είχε πάρει μέρος στο δίσκο “1500 Φιλάκια-Fresh Hits”. Η ίδια είχε ήδη έναν προσωπικό δίσκο το «Σαν Παραμύθι» (#1 στο ελληνικό τοπ) και δυο μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό της, το Όταν το τηλέφωνο χτυπήσει και το Έρημος. Έκανε φωνητικά στον δίσκο της Καίτης Γαρμπή «Του φεγγαριού αναπνοές». Την είδαμε ξανά το 2002 υποψήφια μαζί με την Μάριαν Γεωργίου σε εκείνον τον επεισοδιακό τελικό, ενώ το 2005 έκανε φωνητικά στον Κωνσταντίνο Χριστοφορου. Εκείνη τη χρονιά οι βασικοί τραγουδιστές Ελλάδας και Κύπρου βρέθηκαν στα φωνητικά χιαστί (η Ελίνα στην Κύπρο και ο Άλεξ στην Ελλάδα). Εμφανίστηκε δις στη σειρά “Δυο Ξένοι” όπου ερμήνευσε πολλές επιτυχίες της. Κυκλοφόρησε συνολικά οκτώ άλμπουμ. Κάποια στιγμή αποφάσισε να αποσυρθεί. Σήμερα διατηρεί ζαχαροπλαστείο με γλυκά Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα σχεδιάζει κοσμήματα. Το τραγούδι είχε υποβληθεί εκπρόθεσμα το 1994 και κρατήθηκε στα συρτάρια της ΕΡΤ έναν χρόνο, αν και προκηρύχθηκε παράλληλα και κλειστή επιλογή. Η ελληνική δεξίωση έγινε στη «Greek Taverna» του Δουβλίνου, όπου οι Ισραηλινοί τραγούδησαν στα ελληνικά τον Σωκράτη και χόρεψαν ελληνικούς χορούς. Είναι το μόνο τραγούδι στο οποίο ακούγονται αρχαία ελληνικά, παρόλο που οι ξένοι τα προφέρουν με εντελώς διαφορετική προφορά (την ερασμιακή) από τη δική μας. Η ίδια είχε δηλώσει ότι πήγαινε για να σπάσει το ανθελληνικό κατεστημένο. Παρασκήνια από εκείνη τη συμμετοχή μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Παραλειπόμενα από τον εθνικό τελικό του 2002 διαθέτουμε εδώ. Έχει δηλώσει μεταξύ άλλων:

“Όταν ετοιμαζόμουν να βγάλω τον πρώτο μου δίσκο, ξαφνικά βρέθηκα εκτός της εταιρείας γιατί μια μεγάλη τραγουδίστρια δεν με ήθελε. Στα show της Ρούλας θεωρούσαν ότι μπορούσαν να με βάλουν οπουδήποτε να τραγουδήσω, αλλά κάποια στιγμή δεν τους έκανα το χατίρι και τους κακοφάνηκε […] Δέχθηκα παρενοχλήσεις και εκβιασμούς πάνω στη δουλειά μου […] «Στη Γιουροβίζιον δεν με βοήθησαν οικονομικά, χτενίστηκα και βάφτηκα μόνη μου. Μερικοί δεν με γνωρίζουν στο δρόμο και μερικοί δεν πιστεύουν ότι τους εξυπηρετώ εγώ στο μαγαζί. Θα επέστρεφα δισκογραφικά και στη νύχτα. Όταν κάποτε είχα πει για τα κασέ που έπαιρνα μπήκαν στο σπίτι και με κλέψανε. Όταν έβγαινες εκτός Αθηνών, έπαιζε και το ένα εκατομμύριο δραχμές».