Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -47- 2002

Μια χρονιά, από την οποία δεν καταγράφονται απώλειες, μόνο ανθρώπινες ιστορίες. Για κάποιον λόγο είχαμε πολλά παρατράγουδα στους εθνικούς τελικούς (και στον ελληνικό, φυσικά), με ακυρώσεις και αντικαταστάσεις τραγουδιών, αποκλεισμούς μεγάλων ονομάτων, προπηλακισμούς, ακόμα και ξυλοδαρμό!

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

ONE (CYP 02): όπως έχει ακουστεί, το ΡΙΚ έκανε κρούση τόσο στον Μάριο Τόκα, όσο και στον Peter Andre, πριν καταλήξει στον Γιώργο Θεοφάνους. Τα γυρίσματα του βίντεο-κλιπ έγιναν στην Ελλάδα από τον Κώστα Κωνσταντινίδη. Το συγκρότημα, του οποίου αρχηγός ήταν ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου (CYP 96, 05), ιδρύθηκε το 1999, χρονιά κατά την οποία έβγαλαν το πρώτο τους CD, “ONE”, που έγινε χρυσό στην Ελλάδα και πλατινένιο στην Κύπρο. Το maxi-single «2001-ONE» έγινε επίσης πλατινένιο, ενώ το 2^ο τους CD «Moro mou» πούλησε επίσης πάρα πολύ. Τα υπόλοιπα μέλη είναι ο Κύπριος Φίλιππος-Κωνσταντίνος Φιλίππου (τύμπανα CYP 95) και οι Ελλαδίτες Δημήτρης Κουτσαβλάκης, Αργύρης Ναστόπουλος και Πάνος Τσερπές. Αρχικά επρόκειτο να ονομαστούν «Τέσσερα», αλλά ισοψήφισαν στην audition ο Αργύρης με τον Πάνο, έτσι έγιναν 5 τα μέλη. Τους υπόλοιπους 3 ήξερε ο Γιώργος Θεοφάνους από παλαιότερες συνεργασίες. Για πρώτη φορά γίνεται ανάθεση από το ΡΙΚ (άλλαξαν οι κανονισμοί, για να το επιτρέψουν). Ένιωθαν τότε πως εκπροσωπούσαν και την Ελλάδα. Επιθυμούσαν να κάνουν διεθνή καριέρα. Ο Κωνσταντίνος (περισσότερα στο αφιέρωμα του 1996) είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος σε σχέση με το κυπριακό ζήτημα. Γεννημένος στη Λευκωσία το 1977, ήταν ο πρώτος Κύπριος καλλιτέχνης που έκανε χρυσό δίσκο στα 17 του. Ο Φίλιππος γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1977 και ξεκίνησε από παιδί την καριέρα του. Σπούδασε σε δραματική σχολή στην Αθηνα, ενώ πέρασε από την audition για τους Five. Ο Πάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980 και ήταν αθλητής του μποξ. Λατρεύει τις μοτοσυκλέτες και τους υπολογιστές. Ο Αργύρης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1979, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα και το όνειρο του ήταν να γίνει ταχυδακτυλουργός. Για αρκετά χρόνια υπήρξε δισκογραφικός παραγωγός και μάνατζερ. Ο Δημήτρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977, σπούδασε όπερα και εργάστηκε ως μοντέλο, μάλιστα το 1987 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό «Manhunt» που έγινε στην Σιγκαπούρη. Έζησε στο Αμβούργο και το Μιλάνο, όπου δούλεψε για τον Giorgio Armani και τον Gianfranco Ferrè. Οι φήμες ότι έζησε ένα ειδύλλιο με την εκπρόσωπο της Δανίας ελέγχονται. Το εν λόγω έγινε χρυσό στην Ελλάδα και πήγε στο #2 του Τοπ. Με την αποχώρηση του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου το 2003, για να κάνει σόλο καριέρα, ανέλαβε ο Δήμος Μπέκε (CYP 93). Ακολούθησαν γκρίνιες και τσακωμοί. To γκρουπ διαλύθηκε το 2005, μετά από απόφαση του Γιωργου Θεοφάνους και τη ρητή απαγόρευσή του τα μέλη να ερμηνεύουν τα τραγουδια τους, αλλά επανενώθηκε το 2019. Είχε προηγηθεί μια σπέσιαλ εμφάνιση στον ελληνικό τελικό του 2015. Υπήρξαν υποψήφιοι με την επιτυχία Billy Bam Bam που κυκλοφόρησε το 2020 (#1 στην Κύπρο και Τοπ 20 στην Ελλάδα). Έχουν κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ και αρκετά δισκάκια. Στα φωνητικά τους η Χριστίνα Αργύρη (CYP 00, φωνητικά CYP 95). Επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Jessica Garlick (UK 02-Jessica Julie Ann Garlick): Ουαλλή, γεννημένη το 1981 στο Derby, είχε μόλις έξι μήνες εμπειρία, καθώς ξεπήδησε από το πρόγραμμα «Pop idol», το οποίο όμως δεν κέρδισε (ήταν ανάμεσα στους 10 φιναλίστ). Στo πλαίσιo του προγράμματος έκανε τουρ σε όλη τη χώρα και τραγούδησε ενώπιον του πρίγκηπα Καρόλου. Όταν ήταν σε ένα κοριτσίστικο συγκρότημα, ερμήνευε συνέχεια το Love shine a light, ένα από τα πρώτα τραγούδια που έμαθε. Κέρδισε στο σώου «Star for a night» και τη συνέκριναν με το αηδόνι της Ουαλλίας, τη Mary Hopkin (UK 70). Η συμμετοχή της στη Γιουροβίζιον σήμανε και το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό. Κέρδισε την επιλογή συντριπτικά με 67.798, έναντι 28.621 ψήφων της δεύτερης Tricia Penrose (γνωστής ηθοποιού από το σήριαλ «Heartbeat»). Εκεί υπήρχε και το Lovestuck των Honey Trap, που είχε κυκλοφορήσει στη Σουηδία κι έτσι ακυρώθηκε, λίγο πριν από τον ημιτελικό. Το Never in a million years με την Zee Asher μπήκε στα 4 του τελικού, αλλά ακυρώθηκε, διότι είχε κυκλοφορήσει στην Ουγγαρία, έτσι μπήκαν οι Level Best με το Every step of the way (3^οι τελικά). 4^οι ήρθαν οι γνωστοί Surf n’ Turf με το I give in, αντιγραφή του UK 93. Ο τραγουδιστής τους, Jonathan Maitland, είναι γνωστός Βρετανός ρεπόρτερ. Ο παρουσιαστής της επιλογής, Christopher Price, αυτοαποκαλείτο «χοντρός, φαλακρός και ομοφυλόφιλος». Πέθανε ενάμισι μήνα μετά την επιλογή, στα 34 του. Τέλος, ο Jonathan King, υπεύθυνος για τη Γιουροβίζιον, παύθηκε από το BBC ως το 2009, διότι καταδικάστηκε για σεξουαλική παρενόχληση ανήλικων αγοριών. Η τρίτη θέση της συμμετοχής της Jessica, την οποία ξεπέρασε o Sam Ryder 20 ακριβώς χρόνια μετά, ανέβηκε στο #13. Η ίδια μετείχε σε αντικαπνιστική καμπάνια την ίδια χρονιά, έδωσε τους βαθμούς της ουαλικής επιτροπής το 2003 και εμφανίστηκε σε εκπομπές με αναλύσεις για τον διαγωνισμό. Παντρεύτηκε τον Owen Satterley, απέκτησε μια κόρη και επανήλθε το 2009, με ένα single που κυκλοφόρησε πριν από τον 1ο ημιτελικό, χωρίς όμως επιτυχία.

Manuel Ortega (AUS 02-Manuel Hanke): γεννήθηκε το 1980 στο Steyregg και η μητέρα του είναι ισπανίδα από τη Σεβίλλη. Στα 10 του έγινε μέλος της παιδικής χορωδίας Florianer Sängerknaben, ενώ όταν ήταν 17 έγινε μέλος του boy band Whatz Up, που έγιναν διάσημοι με τη διασκευή του Happy Christmas του John Lennon, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε 1300 υποψήφιους για τη θέση του κύριου τραγουδιστή του γκρουπ. Πριν από αυτούς ήταν μέλος των SBAFF, κάνοντας πάνω από 200 συναυλίες μέσα σε δύο χρόνια. Το 2001 έγινε διάσημος με το El amor, la vida και καθιερώθηκε ως ο “Ricky Martin” της χώρας. Κέρδισε για έναν βαθμό τους Stermann & Grisemann, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι οι σχολιαστές του διαγωνισμού του σταθμού FM4 από το 1995, κάνοντας μετάδοση κοροϊδεύοντας και λέγοντας αστεία (στη σκηνή είχαν δύο ντυμένους αρκούδες). Στην επιλογή (κάτι που είχε να γίνει από το 1994) ψήφισαν μέσω Internet, SMS και τηλεφώνων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιτροπή του Internet ήταν μια ομάδα από φαν του διαγωνισμού, οι οποίοι προέκυψαν μετά από εξετάσεις γνώσεων πάνω στον διαγωνισμό! 3^οι ήρθαν οι διάσημοι Bluatschink (θεωρούνται οι “Simon & Garfunkel” της Αυστρίας) με το Bluama in da Scherba στη διάλεκτο του Τυρόλου, υπέρ της Βοσνίας. Υπήρχε και ένα στα τούρκικα: το Güle Güle του Kubilay Bas, που τελείωσε με 0 βαθμούς. Συνέντευξη έδωσαν η Bobbie Singer, ο Gary Lux, ο Thomas Forstner και η Elisabeth Engstler των Mess, ενώ καλεσμένες ήταν οι Rounder Girls. Κατηγορήθηκε ως αντιγραφή του All right now των Free. Επιστρατεύτηκε ένας μουσικός αναλυτής που έβγαλε το πόρισμα ότι μόνο τρεις νότες ήσαν όμοιες έτσι η EBU έδωσε το O.K. Το εν λόγω (αλλά και ο προηγούμενος δίσκος του) γνώρισε προβολή και στην Ελλάδα από το ALTER και το MAD TV. Έχει μετάσχει τόσο σε αυστριακό, όσο και σε ουκρανικό reality show χορού. Παραμένει ενεργός δισκογραφικά, με επιτυχίες στα charts (το εν λόγω ανέβηκε στο #11), ενώ παράλληλα διδάσκει φωνητική στην Ακαδημία που ίδρυσε το 2008. Το 2011 νυμφεύτηκε την Isabella Zellmann. Απείχε επί δέκα χρόνια, για να κάνει οικογένεια. Φέτος άνοιξε καφετέρια στην περιοχή Ηietzing της Βιέννης, ενώ παράλληλα έχει διευθυντική θέση σε εταιρεία πωλήσεων μέσω διαδικτύου.

Michalis Rakintzis (GRE 02-Μιχάλης Ρακιντζής): γεννημένος στο Ρέθυμνο το 1957, γιος λυράρη, στις αρχές του ’80 ίδρυσε τους Scraptown, τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα. Μαζί έβγαλαν 3 δίσκους στα αγγλικά, σε στυλ ρέγγε και φανκ. Το τραγούδι τους Viva Sahara μπήκε στα ευρωπαϊκά τοπ. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του σε φεστιβάλ (ως μέλος του γκρουπ Ηλεκτρικός Αργοναύτης, με κλεμμένο γαλλικό τραγούδι του Enrico Macias που αργότερα έγινε γνωστό ως “Τα γιασεμάκια σου” με τον Γιάννη Κατέβα), διαγωνιστικού χαρακτήρα (το Pop Festival 73) για ερασιτεχνικά συγκροτήματα, όπου συνδιαγωνιζόμενος ήταν -μεταξύ άλλων- ο Κώστας Μπίγαλης (ως μέλος των Live-το λες και κάρμα, αφού συναντήθηκαν ξανά στον ελληνικό τελικό 29 χρόνια μετά!). Κάποτε είχε αποβληθεί από το σχολείο, επειδή έβαψε τα μαλλιά του. Η σόλο του καριέρα ξεκίνησε με τη μεγάλη επιτυχία του Μωρό μου φάλτσο το 1987. Πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής, με σπουδές Μηχανολογίας στην Αγγλία, άλλαξε τον μουσικό χάρτη της Ελλάδας. Το 1991 ψηφίστηκε καλύτερος τραγουδιστής, ενώ έχει συνεργαστεί με τον Ian Gillan των Deep Purple, τη μελλοντική γιούροσταρ Bonnie Tyler (της έγραψε το περίφημο Desert in your heart, σε ντουέτο με τη Σοφία Αρβανίτη (υποψήφια το 1987), με την οποία συνδεόταν αισθηματικά και έκαναν επιτυχίες όπως το Μη μου μιλάς για καλοκαίρια), τον Βασίλη Καρρά, την Ελένη Δήμου, τον Πασχάλη (GRE 77, υποψήφιος το 1978) και πολλούς άλλους, στους οποίους έχει γράψει τραγούδια. Διακρίνεται και στη σύνθεση μουσικής για τηλεοπτικές εκπομπές. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι ζευγάρι με την Κωνσταντίνα Στεφανοπούλου (γνωστή από το σώου «3, 2, 1»). Το 1989 ήρθε 6^ος στην επιλογή με τη Νανά, ένα από τα λίγα τραγούδια που έχουν κάνει επιτυχία από ελληνικούς τελικούς. Έχει και δίπλωμα πιλότου ιδιωτικού ελικοπτέρου. Έχει πει για τη Γιουροβίζιον ότι ήταν μία από τις χιλιάδες συναυλίες που έχει κάνει. Μια τεράστια καριέρα. Λατρεμένα παρασκήνια και παραλειπόμενα που μάς έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη, μπορείτε να θυμηθείτε εδώ.

Rosa (SPA 02-Rosa María López Cortés): γεννήθηκε κοντά στη Γρανάδα το 1981 από φτωχή οικογένεια. Εργαζόταν ως νοικοκυρά στο σπίτι της, εκτός από τα σαββατοκύριακα, όπου ο πατέρας της την πήγαινε σε γάμους και βαπτίσεις, όπου τραγουδόυσε. Με το σύστημα του Big Brother έγινε η επιλογή, κάτι που προκάλεσε σάλο, όταν πρωτοανακοινώθηκε. Ανάμεσα στους δασκάλους συναντούμε τη Nina (SPA 89), ενώ παρουσιαστής ήταν ο Carlos Lozano, ηθοποιός του Almodóvar. Ο τίτλος του σώου ήταν «Operación Triunfo» (= επιχείρηση θρίαμβος). Οι υποψήφιοι ήσαν 16 και το πρόγραμμα έγινε το πιο πετυχημένο σε τηλεθέαση όλων των εποχών στη χώρα. Από τους 6 ημιφιναλίστ παρέμειναν τελικά οι τρεις. Ο David Bustamante είχε 7 κινητά τηλέφωνα, έτσι 40.000 κλήσεις έγιναν από τη γενέτειρά του (πήρε 18, 8 %). Ο 2^ος, David Bisbal, πήρε 20, 9 % και η Rosa 26, 6 %, η οποία τελικά είχε τους άλλους δύο στα φωνητικά. Η ίδια έχασε 27 κιλά σε όλο αυτό το διάστημα, κάτι που φαίνεται και στο βίντεο-κλιπ (όταν πήγε ήταν 101 κιλά, μάλιστα αισθανόταν μεγάλη ντροπή για το σώμα της και δεν μπορούσε να εκφραστεί όπως ήθελε). Για τον τελικό έγιναν 3 gala: στο πρώτο είπαν ο καθένας από 3 τραγούδια. Σε ένα από αυτά ο Bisbal ξέχασε τα λόγια του και έλεγε la, la, la. Δύο από κάθε τραγουδιστή προκρίθηκαν για το 2^ο gala (με καλεσμένους τον Sergio Dalma, τον David Civera και τον Marcos Llunas) και τα 3 κορυφαία για τον τελικό (συνολικά είχαν υποβληθεί 500). Εκεί ήσαν καλεσμένοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, που είπαν κομμένα τραγούδια. Οι συνθέτες του εν λόγω είναι αυτοί του περίφημου Yo quiero bailar με τις Sonia y Selena. Το νικητήριο ανακοινώθηκε 5 λεπτά πριν κλείσει η προθεσμία της EBU. Κέρδισε με 49, 9 %, έναντι του 2^ου Corazón latino με 32, 8 %. Τη βραδιά του διαγωνισμού, η πόλη της είχε στήσει video-walls και ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους, για να γιορτάσουν την πολυαναμενόμενη -για τους Ισπανούς- νίκη της. Η Γιουροβίζιον της χρονιάς ήταν το πρόγραμμα με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση όλων των εποχών από τότε που ιδρύθηκε και η ιδιωτική τηλεόραση. Το ξεπέρασε μόνο ο τελικός του Euro 2008. Το άλμπουμ με τη συμμετοχή της έγινε πέντε φορές πλατινένιο και το εν λόγω τραγούδι έμεινε στο #1 για τέσσερεις εβδομάδες. Αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι της στη Γρανάδα και να αγοράσει ένα μικρότερο διαμέρισμα στη Μαδρίτη, λόγω χρεών. Ένας απατεώνας εξαπάτησε τον πατέρα της και του πήρε τις 90.000 Ευρώ που είχε κερδίσει η Rosa ως έπαθλο στο talent show. Ο πρώτος άνδρας που τη φίλησε στο στόμα -αν και φιλικά- ήταν ο David Bustamante και εκείνη τον ερωτεύτηκε, όπως και τον Manu Guix, δάσκαλο στην Ακαδημία. Από τις αλλεπάληλλες συναυλίες έπαθαν ζημιά οι φωνητικές της χορδές. Κάποιος κομπογιαννίτης της χορήγησε ένα μπλε υγρό στον πισινό. Τελικά, ο τότε φίλος της, γιατρός Pablo Muñoz Cariñanos, χειρούργησε την κύστη που έιχε στην αριστερή φωνητική χορδή. Η ίδια κατέφυγε στα αντικαταθλιπτικά. Παραμένει από τα μεγαλύτερα ονόματα της ισπανικής μουσικής σκηνής. Από το 2019 είναι ζευγάρι με τον Iñaki García, εκπαιδευτή σκύλων στην αστυνομία. Διάγει υγιεινή ζωή και αθλείται. Έχει χάσει συνολικά πάνω από 40 κιλά.

Vesna Pisarović (CRO 02): γεννήθηκε το 1979 στη Βοσνία (Brčko), αλλά μεγάλωσε στην Κροατία. Πήρε για πρώτη φορά μέρος σε φεστιβάλ στα 11 της. Ακολούθησαν κι άλλα φεστιβάλ παιδικών και ενηλίκων. Σπούδασε σε μουσικό σχολείο και παίζει φλάουτο. Το 2000 έβγαλε το 1^ο της άλμπουμ. Ήταν τότε φοιτήτρια της κροατικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, έτοιμη να τελειώσει τις σπουδές της. Η επιλογή περιελάμβανε 20 τραγούδια. Πήρε 130, με άριστα το 132. Όλοι οι καλλιτέχνες έπρεπε να έχουν βγάλει τουλάχιστον ένα άλμπουμ, για να έχουν δικαίωμα συμμετοχής. Δύο συνθέτες απέσυραν τα τραγούδια τους, ο Marco Tomasević, διότι είχε 3 στον τελικό και ο Sandro Bastijancić, διότι ήταν μέλος τοπικής επιτροπής. Σκάνδαλο έγινε, όταν η Jelena Rozga των Magazin είπε από πριν τον τίτλο. Αν και βρέθηκε λύση και επετράπη να συμμετάσχει το Tko me zove, απεσύρθη τελικά, διότι επισήμως ήταν 4’30’’ (στην πραγματικότητα το απέσυρε ο συνθέτης Tocni Huiljić, αφού ο προστατευόμενός του Maesto Mrvika δεν μπήκε στο διάλειμμα της επιλογής, αλλά η Ιταλίδα Spagna). Ο γνήσιος τίτλος του εν λόγω είναι Saskim sigurna (= εντελώς σίγουρη). Ήταν 6^η το 2000 και 4^η το 2001 στους εθνικούς τελικούς, ενώ είχε συμπεριληφθεί αρχικά στους καλλιτέχνες της Dora 96. Πολύ ιδιαίτερη η συμμετοχή Ave Maria Laudata από τις 4’33’’ (είναι το όνομα του γκρουπ), στα λατινικά. Υπήρξαν προβλήματα με τις ψηφοφορίες. Τις ψήφους των καλλιτεχνών έδωσε η Vanna. Εκ των υστέρων έγινε televoting, για το αν θα πήγαινε στα αγγλικά ή τα κροατικά (η ίδια προτιμούσε το 2ο). Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στην Αθήνα, αφού η συνθέτης και ψυχοθεραπεύτρια στο σήμερα Milana Vlaović (και μέλος των φωνητικών το 1990) ήταν τότε σύζυγος του παίκτη του Παναθηναϊκού Goran Vlaović. Η αγγλική βερσιόν έγινε με τη συνεργασία του Γιάννη Λιονάκη, παραγωγού της Άννας Βίσση. Το 2004 έγραψε τη συμμετοχή της Βοσνίας In the Disco με τον Deen. To 2009 παντρεύτηκε τον Ozren Pupovac, γιο του Σέρβου πολιτικού Milorad Pupovac. Εννέα δίσκοι μέχρι σήμερα. Ένας τραυματισμός στο πόδι την ανάγκασε να ακυρώσει πολλές εμφανίσεις της. Παλιότερα είχε αποσυρθεί για μεγάλο διάστημα, διότι δεν ήθελε πια να είναι τραγουδίστρια, αλλά μόνο μουσικός. Έχει πάντως περιορίσει τις πολύ σέξυ εμφανίσεις…

Prime Minister (RUS 02-Premyer-Ministr): απαρτίζονται από τον Jean Grigoriev-Milimerov, τον Peter Jason (γεννημένο το 1979 στη Μόσχα), τον Μολδαβό Vyacheslav Bodolika (γεννημένο το 1977 και φίλο του συνθέτη Kim Breitburg) και τον μοσχοβίτη Marat Chanyshev (το 1975). Τους ένωσε τo 1997 ο παραγωγός -και συνστιχουργός του εν λόγω-Evgeny Fridland, με σκοπό να κάνει ένα boy-band για ενήλικες και όχι για έφηβους. Αρχικά υπήρχε στο γκρουπ ο Dmitry Lansky, ο οποίος έφυγε το 2001 για σόλο καριέρα και αντικαταστάθηκε από τον Marat. Το τραγούδι του τελευταίου Two Diamonds τους έβαλε στο τοπ. Έκαναν επίσης τεράστια επιτυχία με τη διασκευή του Oriental song του David Toukhmanov. Μαζί τους έχουν στις συναυλίες μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς της Ρωσίας. Πίστευαν ότι θα μπουν στην 5άδα. Έπαθαν σοκ, όταν τους ανακοινώθηκε ότι θα πήγαιναν στη Γιουροβίζιον, αλλά πίστευαν ότι είχαν ευρωπαϊκού στυλ τραγούδι, άρα θα ξεχώριζαν. Ήθελαν να καταστρέψουν το παλιό image της Ρωσίας ως κακής αυτοκρατορίας. Έγινε εσωτερική επιλογή του ORT TV. Υπεβλήθησαν 11.742 τραγούδια (!), από τα οποία 25 ήταν φιναλίστ. Ανακοινώθηκε μόνο το 1^ο. Ο Kim Breitburg ήταν αρχηγός του σούπερ γκρουπ Dialogue, ενώ η συνστιχουργός και ποιήτρια Karen Kavaleryan πήρε μέρος στο πρώτο εγχείρημα σε αγγλορωσική γλώσσα, το «Gorky Park», που έκανε επιτυχία στη Δυτική Ευρώπη και τις Η.Π.Α. στα τέλη των ’80’ς. Το 2005 τσακώθηκαν με τον παραγωγό τους, ο οποίος τους αντικατέστησε με τέσσερα νέα μέλη, ενώ οι αρχικοί τραγουδιστές μετονομάστηκαν σε Group PM. Αυτό συνέβη όταν έδιωξε τον Peter και οι υπόλοιποι αντέδρασαν. Ο παραγωγός τούς έχει απαγορεύσει να ερμηνεύουν τα τραγούδια που έβγαλαν ως Prime Minister και γενικά τούς έκλεισε όλες τις πόρτες. To 2014 αποχώρησε ο Vyacheslav, ο οποίος απέκτησε ισπανική υπηκοότητα και έγινε δισκογραφικός παραγωγός. Ο πατέρας του είχε ψηφιστεί κάποτε καλύτερος τραγουδιστής της Μολδαβίας. Ο ίδιος παίζει βιολί, ενώ ως ποδοσφαιριστής κατέκτησε το πρωτάθλημα της χώρας. Ένας τραυματισμός στο πόδι τον ανάγκασε να σταματήσει. Έχει έναν γιο και μία κόρη από διαφορετικούς γάμους. Το 2020 έφυγε και ο Jean για σόλο καριέρα. Τσιγγανικής καταγωγής, είχε έναν αδελφό, ο οποίος σκοτώθηκε σε δυστύχημα, αλλά και τέσσερα ετεροθαλή αδέλφια. Οι γονείς του τραγουδούσαν σε τσιγγάνικο σχήμα. Ο ίδιος εμφανιζόταν σε εστιατόριο, όταν τον εντόπισε ο παραγωγός τους. Έχει υπάρξει κριτής, αλλά και παίκτης σε διάφορα talent show. Με τη σύζυγό του χώρισαν. Έχει έναν γιο και μία κόρη. Ακολούθησε ο Marat στις αποχωρήσεις, οπότε το 2023 διαλύθηκαν οριστικά. Είναι διαζευγμένος με μία κόρη. Έχει μια μικρή εταιρεία πώλησης και διανομής κρασιών. Ο πατέρας του Pete(r) είναι Κενυάτης. Έχει έναν αδελφό, επίσης μουσικό, με τον οποίο εμφανίζονται μαζί. Έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά από τρεις γάμους. Η πρώτη του σύζυγος μένει μαζί με τη μητέρα του. Με τις άλλες δύο δεν έχει επαφές. Εδώ και κάποια χρόνια είναι με την ηθοποιό Aigul Milstein.

Sahlene (EST 02-Anna Cecilia Sahlin): γεννήθηκε το 1976 σε μια μικρή σουηδική πόλη, κόρη πολύτεκνης οικογένειας με πολλά μουσικά ταλέντα. Ξεκίνησε να τραγουδά και να παίζει όργανα (κυρίως όμποε) σε μικρή ηλικία. Στα 9 της έπαιξε στην ταινία «Barnen I Bullerbyn», βασισμένη στο ομόνυμο βιβλίο της Astrid Lindgren (είναι η συγγραφέας της Πίπης Φακιδομύτη). Στα 18 πήγε στη Στοκχόλμη, όπου διακρίθηκε στα φωνητικά καλλιτεχνών (Carola, Eric Gadd, Robyn κ.α.), ως μέλος των One Voice, φωνητικού γκρουπ υπό τη διεύθυνση του Gabriel Forss (ένας από τους Blond-SWE 97). Το εν λόγω γκρουπ έκανε φωνητικά στη Charlotte Nilsson το 1999 και την Claudette Pace το 2000. Σύντομα έγινε η τραγουδίστρια της r’n’b pop μπάντας Rhythm Avenue. Αυτοί έβγαλαν ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε στη Σουηδία και την Ιαπωνία. Το 1999 έβγαλε το πρώτο της σόλο άλμπου, με τραγούδια της αμερικανίδας Kara Dio Guardi (συνθέτης της Céline Dion, του Ricky Martin και της Kylie Minogue) και παραγωγό τον Patrik Berger (λανσάρει τη Robyn και τη Jennifer Brown). Δύο single της μπήκαν στο τοπ και την οδήγησαν να είναι supporting artist στους Bon Jovi και τον Robert Plant. Στο διάλειμμα του εθνικού τελικού, οι πιο πολλοί γιουροκαλλιτέχνες της χώρας είπαν τις συμμετοχές τους (δεν πήγε η Camille και οι γιουρονικητές, αφού δεν μιλιούνταν πλέον μεταξύ τους). 10 διεθνείς κριτές έδωσαν ψήφους (μεταξύ των οποίων οι Marlain, Nuša Derenda, Mosche Datz, Nikki French και Bo Halldorsson). Η Ines (EST 00) απέρριψε το εν λόγω τραγούδι δύο μέρες πριν ηχογροαφηθεί η κασσέτα για τους κριτές. Kατηγορήθηκε δε ως αντιγραφή του I believe I can fly του R. Kelly και το έκριναν ειδικοί της EBU, πριν αποφανθούν ότι ήταν εντάξει. Ανέβηκε, πάντως στο #20 των σουηδικών charts όπου έμεινε για 14 εβδομάδες. H ίδια (η οποία σημειωτέον αρνήθηκε τρεις φορές να πάει σε σουηδική επιλογή) δήλωσε ότι αισθάνεται πολύ περήφανη για το γεγονός ότι οι Εσθονοί -που αντιδρούσαν έντονα- επέλεξαν μια ξένη να τους εκπροσωπήσει και ότι θα έδινε όλο της τον εαυτό γι’αυτό. Τη βρίσκουμε στο Melodifestivalen του 2003 (ημιτελικός). Το 2004 υπήρχε φήμη ότι θα έλεγε το Baby I can’t stop, αλλά το εμρήνευσε τελικά η Gladys del Pilar (SWE 02). Από το 2005 κάνει καριέρα ως Anna Sahlene. To 2o της άλμπουμ κάνει επιτυχία σε Σουηδία και Φινλανδία. Το 2006 μένει πάλι στον ημιτελικό. Το 2008 ακουγόταν ότι θα μετάσχει στον ρουμανικό τελικό, σε ντουέτο με την LaGaylla Frazier που ήρθε τελικά 10η. Το 2009 μαζί με την Maria Haukaas Storeng είναι υποψήφιες στο MF (ημιτελικός και #10 στα charts). Το 2016 έκανε φωνητικά στην Dami Im και το 2019 στον Michael Rice. Το 2022, 20 έτη μετά, διαγωνίστηκε στον εσθονικό τελικό (4η), γεγονός που τράβηξε πολύ την προσοχή των Μ.Μ.Ε. Όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ενεργή, παίζοντας κυρίως σε μιούζικαλ, πραγματοποιώντας μεταγλωττίσεις και κάνοντας εμφανίσεις με το τζαζ γκρουπ New Blues Tranfusion. Είναι παντρεμένη από το 2010 με τον κιθαρίστα Jimmy Wahlsteen και έχουν δύο παιδιά, τη Lily και τον Orlando που εργάζονται από μικρά ως ηθοποιοί.

Karolina (FYR 02, 07-Karolina Gočeva): γεννήθηκε το 1980 στην πόλη Bitola και στα 11 της εμφανίστηκε στο Makfest’91, εγκαινιάζοντας μια σειρά από εμφανίσεις σε φεστιβάλ, όπου έχει κερδίσει πολλά βραβεία. To 1992 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με παιδικά τραγούδια, το Mamo, pušti me (μητέρα, άσε με). Το 1998 ήρθε 4^η και το 2000 2^η. Την ίδια χρονιά βγήκε το πρώτο της άλμπουμ ως ενήλικη, το οποίο έκανε απίστευτες πωλήσεις. Το 2001 βγήκε το 2^ο άλμπουμ που είχε πολλές επιτυχίες στα charts. Ο γνήσιος τίτλος του εν λόγω είναι Od nas zavisi. Ο τελικός είχε 18 τραγούδια και το νικητήριο βγήκε με 346 έναντι μόλις 238 του 2^ου Oh šeri, mon šeri με την Andrijana Janevska (αξίζει να σημειωθεί ότι επρόκειτο να το πει με τη θρυλική Maja Odžaklievska, αλλά η τελευταία λόγω υποχρεώσεων δεν πήγε στην επιλογή). Παρουσιαστής ο ηθοποιός Igor Djambazov, γιός του Aleksandar, του τελευταίου διευθυντή ορχήστρας στην ιστορία της Γιουροβίζιον και μέλους της κριτικής επιτροπής. Η Karolina θεωρείται από τις κορυφαίες τραγουδίστριες της χώρας, στην οποία κάνει διαρκώς τουρνέ. Είναι γνωστή σε όλες τις πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες και τη Βουλγαρία, καθώς έχει κάνει ηχογραφήσεις στα σερβο-κροατικά και τα αγγλικά (έχει σπουδάσει αγγλική φιλολογία). Εμφανίστηκε φορώντας ένα φόρεμα στα χρώματα της σημαίας των Σκοπίων, σχέδιο του Aleksandar Nospal. Πήρε το απόλυτο άριστα το οποίο έδωσαν η τηλεψηφοφορία, η επιτροπή και το κοινό του θεάτρου (με 40%, 40% και 20% αντίστοιχα). Ο συνθέτης και βιολιστής Nikola Perevski είναι ο ιδρυτής του διάσημου στη χώρα γκρουπ Aperitif, αλλά και του ακόμα πιο επιτυχημένου Knockout. Κιθαρίστας στα δύο αυτά γκρουπ είναι ο στιχουργός Vladimir Krstevski, γεννημένος στο Παρίσι, με σπουδές γαλλικής φιλολογίας. Με 12 άλμπουμ και πάμπολλα δισκάκια παραμένει ιδιαίτερα ενεργή και πολυβραβευμένη. Έχει πάρει μέρος σε καμπάνιες κατά των ναρκωτικών και του καρκίνου. Είχε μια επώνυμη σχέση με τον Mihajlo Ražnatović, γιο του γνωστού στρατιωτικού Arkan που δολοφονήθηκε και άφησε χήρα την τραγουδίστρια Ceca. Ακολούθησε άλλη σχέση με ένα Έλληνα από τη Μπίτολα, έναν Νίκο που έχει εργοστάσιο υφασμάτων. Παντρεύτηκε τον εικαστικό Mihail Korubin, γιο γνωστού ζωγράφου και έξι χρόνια μικρότερό της (έγινε ένα σκανδαλάκι στα Μ.Μ.Ε. περί αυτού) μετά από δύο χρόνια σχέσης, την οποία αγνοούσαν τα Μ.Μ.Ε..

Sarit Hadad (ISR 02): γεννήθηκε το 1978 στην Afula, η μικρότερη από 9 αδέλφια, όλοι μουσικοί. Από τα 8 της είναι στον χώρο, χωρίς να το ξέρουν οι γονείς της, αφού “το έσκαγε” στα κρυφά. Η μητέρα της ήταν πρόσφυγας από το Dagestan. Ως έφηβη, ήταν μέλος ενός νεανικού γκρουπ της πόλης Hadera, όπου είχαν μετακομίσει. Είναι αυτοδίδακτη μουσικός. Παίζει τρομπόνι, ντραμς, όργανο, ξυλόφωνο, τσέλο, κιθάρα, ακορντεόν και νταρμπουκά (είδος κρουστού). Το 1999 πήγε στο #1 με το Kmo Cinderella, ενώ το άλμπουμ που το περιελάμβανε πούλησε 180.000 αντίτυπα και έγινε διπλά πλατινένιος. Με εμφανίσεις στην Ιορδανία (η πρώτη τραγουδίστρια της χώρας που εμφανίστηκε εκεί), είναι πασίγνωστη και στον αραβικό κόσμο, τραγουδώντας στην αραβική γλώσσα. Τρεις φορές ψηφίστηκε τραγουδίστρια της χρονιάς, ενώ έχει μετάσχει σε παιδικά θέατρα και μιούζικαλ. Ελλέιψει χρήμάτων δεν πραγματοποιήθηκε Kdam, αλλά έγινε απευθείας ανάθεση στην καλλιτέχνιδα η οποία ήταν τότε η κορυφαία της χώρας. Η ισραηλινή τηλεόραση απευθύνθηκε σε συνθέτες, τους οποίους ενέκρινε η καλλιτέχνιδα και ο μάνατζερ της. Νικητές ήσαν ο Tzvika Pick (ISR 98-είχε 3 από τα 4 τραγούδια) και ο Yoav Ginai (ISR 98). Ο γνήσιος τίτλος είναι Bo’u venadik beyahad ner (= Let’s light a candle together). Πολιτικό τραγούδι, αναφέρεται στην κατάσταση στο Ισραήλ. Η ίδια, αλλά και ο συνθέτης της προτιμούσαν το Mr DJ Superman. Το άλμπουμ, «Child of love», έγινε πλατινένιο τη μέρα που κυκλοφόρησε (πάνω από 80.000 αντίτυπα) και περιλαμβάνει και τα 4 τραγούδια από την επιλογή. Με εμφανίσεις στην Αμερική έχει πολλούς διάσημους φαν, ανάμεσά τους η Madonna. Το 2001 συνελήφθη για υπερβολική ταχύτητα. Όχι μόνο απείλησε τον αστυνομικό, αλλά έβαλε δύο φίλους της να τον δείρουν. Ως αποτέλεσμα, πλήρωσε πρόστιμο και υποχρεώθηκε σε 100 ώρες κοινωφελούς εργασίας. Έχει αποκτήσει τρεις κόρες από τον σύντροφό της, Tamar Yahami, την ύπαρξη του οποίου αποκάλυψε μόλις το 2021. Ψηφίστηκε αοιδός της δεκαετίας του ΄10. Τραγουδά -μεταξύ άλλων γλωσσών- και στα ελληνικά. Πάρα πολλά τραγούδια από τα 21 άλμπουμ της έχουν μπει στα charts. Δεν τραγουδά ποτέ το Σάββατο και στις εβραϊκές αργίες. Είναι κριτής στο “Voice”.

Francine Jordi (SWI 02-Francine Lehmann): γεννημένη το 1978, ανήκει στην ομάδα της γερμανόφωνης «Volkmusic», με τουρ σε όλες αυτές τις χώρες. Τραγουδά σε κοινό από τα 10 της χρόνια, αρχικά μαζί με τις αδελφές της Nicole και Tanja. Μαζί με τους γονείς τους, Franz και Margrit διασκέδαζαν Ιάπωνες τουρίστες στην πόλη της, το Interlaken. Εκεί μυήθηκε στην παραδοσιακή μουσική, αλλά και το gospel, στο οποίο διαπρέπει. Δίνει περίπου 150 κοντσέρτα το χρόνο, ενώ το 1998 πήρε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό φολκ μουσικής, όπου ψήφιζε το κοινό. Το πρώτο της άλμπουμ είχε τίτλο «Verliebt in das Leben» και έγινε χρυσό (η ίδια είχε γράψει τη μουσική και τους στίχους σε αυτό), ενώ τραγούδια της μπήκαν στο τοπ. Παρουσιάστρια σε σώου της γερμανικής τηλεόρασης, πήρε 3 φορές το «Prix Walo», για τη δουλειά της στην TV. Πήρε επίσης το ίδιο βραβείο κοινού ως η πιο αγαπημένη Ελβετίδα καλλιτέχνιδα σε όλες τις κατηγορίες (μουσική, σπορ, κουλτούρα και ψυχαγωγία). Τελείωσε μουσικές σπουδές στο ωδείο του Neuchâtel. Η επιλογή θα είχε 9 τραγούδια (είχαν υποβληθεί 145) και έγινε στο club «Garage Music» της Bellinzona. Στην τελική πρόβα έπεσαν τα φώτα αλλά και ένας από τους φιναλίστ, ο Camen, απεσύρθη, διότι έκλεισε η φωνή του, έτσι απέμειναν 8 στον τελικό. Της Francine της έκλεψαν το κινητό εκείνη τη βραδιά. 7o ήρθε το Mia vita, με τον Ιταλό Luciano de Soria, γραμμένο από Έλληνα συνθέτη, το Γιώργο Βερνάρδο. 3^η η Nina Dimitri, μέλος του Circus Monti με πολλά χρόνια παραμονής στη Βολιβία, σε τραγούδι της Véronique Müller (SWI 72, στιχουργός SWI 80), το οποίο θεωρήθηκε αντιγραφή του Casíno olami από το Kdam 87 με τους Miki Kam. Καλεσμένη η Lys Assia, η οποία είπε το Oh, mein Papa σε νέα βερσιόν. Της έδωσαν βραβείο για τη συνολική προσφορά της. Η ίδια είχε υποβάλει ένα τραγούδι, το οποίο απέρριψε η ελβετική τηλεόραση. Από το 2015 παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή Musikantenstadl, μετέπειτα Stadlshow. Πολλές φορές παρουσίασε το Πρωτοχρονιάτικο σώου της γερμανόφωνης τηλεόρασης. To 2001 γνώρισε τον ποδηλάτη Tony Rominger, τον οποίο παντρεύτηκε το 2009, αλλά χώρισε δύο χρόνια μετά. Τον άφησε για τα μάτια του τραγουδιστή Florian Ast. Μετά από δύο χρόνια σχέσης, εκείνος την άφησε για την ηθοποιό Solveig Romero που εγκατέλειψε τον σύζυγό της για χάρη του. Το 2018 προσβλήθηκε από καρκίνο του στήθους, τον οποίο αντιμετώπισε με ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες. Φέτος όχι μόνο γιόρτασε 25 χρόνια καριέρας, αλλά εξέδωσε και ένα βιβλίο με συνταγές μαγειρικής. Πολλά τραγούδια στα charts των γερμανόφωνων χωρών. Το άλμπουμ με το εν λόγω πήγε στο #65 της Αυστρίας και το #28 της Ελβετίας (#49 το δισκάκι). Δεν κάνει τίποτα, αν δεν συμβουλευτεί πρώτα τα άστρα. Της αρέσει να περιποείται τον κήπο της. Η κακή της συνήθεια: παίρνει πάντα ένα σάντουιτς από τον μπουφέ των ξενοδοχείων, παρόλο που δεν επιτρέπεται…

Afro-Dite (SWE 02): το όνομά τους προέρχεται από τη θεά Αφροδίτη, περιλαμβάνει όμως και το Afro, που είναι η αγαπημένη τους μουσική. Είναι η Kayo Shekoni (Kayode Maria Söderberg Shekoni, 1964-), η Blossom Tainton (Blossom Alexandra Liliana Tainton-Lindquist, 1962-) και η Gladys del Pilar (Εva Gladys del Pilar Berg, 1967-). Για πολλά χρόνια κυριαρχούν στη σουηδική σώου-μπιζ. Η Kayo, με καταγωγή από τη Νιγηρία, πήγε στο #1 ως μέλος των Freestyle το 1981, με το Vill ha dej. Δεν ήθελε να συμμετάσχουν, γιατί βρίσκει τη Γιουροβίζιον βαρετή και χαοτική. Ως μέλος του ντουέτου Le Click έκανε χιτ σε Βόρεια Αμερική και Γερμανία. Το 2006 έμεινε στον ημιτελικό του MF. To 2010 ερμήνευσε εκεί ένα medley. Έχει πολλά σόλο άλμπουμ, με πιο επιτυχημένο αυτό του 1994. Παράλληλα είναι μοντέλο, ηθοποιός (με παραστάσεις σε Φινλανδία, Νότια Αφρική και Η.Π.Α.), ξεναγός, σπήκερ, σωουγούμαν και τηλεπαρουσιάστρια. 5 σόλο άλμπουμ. Φέτος συνεργάζεται με τη drag queen Robert Fux στο reality “Drag Race Sverige”. Τα αδέλφια της Blossom είναι γνωστοί ηθοποιοί και χορευτές, ενώ και η ίδια έχει πάρει μέρος σε πολλά μιούζικαλ και σώου. O Νοτιοαφρικανός πατέρας της, Graham Tainton, ο οποίος εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω του apartheid, υπήρξε χορογράφος των ΑΒΒΑ. Τηλεπαρουσιάστρια, αλλά και γυμνάστρια / personal trainer, ειδικεύεται στον χορό και το gospel και παντρεύτηκε λίγο μετά από τον διαγωνισμό. Κάνει σποραδικές μόνο εμφανίσεις. Ευχαριστεί και τους εχθρούς της που την έκαναν αυτό που είναι σήμερα. Η Gladys ήρθε στη χώρα με τη δίδυμη αδελφή της από τον Ισημερινό, όταν ήταν 7 ετών. Εκεί ζούσαν σε ορφανοτροφείο υπό άθλιες συνθήκες. Υιοθετήθηκαν από σουηδική οικογένεια. Για τέσσερα χρόνια εμφανίζονταν μαζί, αλλά η αδελφή της θέλησε να κάνει οικογένεια. Η ίδια ξεκίνησε από νωρίς να ερμηνεύει gospel, ενώ το 1994 ήρθε 2^η στο MF με το Det vackraste jag vet. Δούλεψε προηγουμένως με ονόματα όπως ο Denniz Pop και ο Dr Alban, ενώ έκανε τεράστια επιτυχία, όταν συμμετείχε στην παράσταση «Abba-The true story» που ανέβηκε στη Στοκχόλμη. Ακολούθησαν διάφορα μιούζικαλ. Διευθύνει δική της χορωδία. Έχει ντουμπλάρει ήρωες και έχει τραγουδήσει σε ταινίες του Disney, ενώ έχει δύο παιδιά, τον David και την Amanda. Μαζί ξεκίνησαν από το 2001, κυρίως δίνοντας σώου σε σε όλη τη χώρα. Το άλμπουμ τους κυκλοφόρησε στα τέλη του 2002. Το εν λόγω θεωρήθηκε από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ως αντιγραφή του Ζορμπά του Μίκη Θεοδωράκη, κάτι που προκάλεσε την οργή των Σουηδών και κατ’ επέκταση την τιμωρία του Μιχάλη Ρακιντζή με προβλήματα ήχου στην Εσθονία, δεδομένου ότι η ομάδα των τεχνικών ήσαν Σουηδοί. Ξεπέρασε τις 15 εβδομάδες στο τοπ, έγινε πλατινένιο και πήγε στο #1 τόσο των singles, του airplay αλλά και του dance chart. Το άλμπουμ, με τίτλο το όνομά τους και μια σειρά από ντίσκο τραγούδια, έφτασε στο #7 το σουηδικού τοπ, κέρδισε διθυραμβικές κριτικές και έγινε χρυσό, ενώ οι κοπέλες έγιναν οι απόλυτες disco-queens της χώρας. Η εταιρεία τους τούς έκανε απίστευτη προβολή, στέλνοντας το άλμπουμ, βιογραφικά και το εξαιρετικό βίντεο-κλιπ σε πολλά gay-friendly περιοδικά και οργανισμούς. To τραγούδι είχε προταθεί στους Alcazar, αλλά αρνήθηκαν να το πουν. Επανήλθαν το 2003 (7ες) και το 2012 (έμειναν στον ημιτελικό). Έχουν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ και οκτώ δισκάκια, με πιο πρόσφατο εκείνο του 2022. Σε μια πρόβα εμφανίστηκαν με ολόσωμο ρούχο, πάνω στο οποίο υπήρχαν πέτρες που στραφτάλιζαν, δίνοντας την εντύπωση πως ήταν ολόγυμνες, γεγονός που προκάλεσε σοκ.

Laura (FIN 02-Sanna Laura Voutilainen): γεννήθηκε το 1975 στη Jyväskylä και πήγε σε μουσικό νηπιαγωγείο, ενώ στα 6 της ξεκίνησε να μαθαίνει τσέλο. Όταν ήταν 15 έκανε την πρώτη της μπάντα, Kevytinja. Το πρώτο της single, Muutanut oot maailmain σήμανε και την πρώτη της εμφάνιση στο πλατύ κοινό. Αμέσως μετά έκανε το πρώτο της χιτ Kerran, ξεκινώντας μια σειρά από επιτυχίες. Είχε δικό της τηλεοπτικό σώου, έχει παίξει σε μιούζικαλ και έχει κάνει πολλές μεταγλωττίσεις. Συνεργάζεται συχνά με το μουσικό θέατρο Uusi Iionen teatteri. Έχει κερδίσει δύο βραβεία Emma, το 1994 και το 1996. Η φινλανδική τηλεόραση TV2 (η οποία ανέλαβε για πρώτη φορά, αντί του κλασικού YLE) είχε λάβει 476 συμμετοχές. Για πρώτη φορά μπορούσαν να μετάσχουν και ξένοι πολίτες. Καλεσμένοι στον εθνικό τελικό το κουαρτέτο Hector (στιχουργός 1974, 1992), Kirka (FIN 84), Pave (FIN 92, φωνητικά FIN 82, 83, 93) & Pepe Willberg (συνθέτης FIN 88, φωνητικά FIN 78, 93). Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τρία πρώτα, αλλά και το 3^ο του εσθονικού τελικού ήταν γραμμένα από τον Μaki Kolehmainen, μια “μηχανή επιτυχιών”. Μετείχαν και σουηδοί γιουροσυνθέτες, όπως ο Thomas G:son, ο Lars «Dille» Diedrichson και ο Marcos Ubeda. Είχε στείλει ένα τραγούδι στα ισπανικά, αλλά δεν πέρασε στον τελικό, η Anneli Saaristo (FIN 89). Από τις στιχουργούς, η Tracy Lipp είναι καλιφορνέζα, με συνεργασίες με νικητές και υποψήφιους καλλιτέχνες για Grammy, ενώ η Janina Frostell είναι supermodel (το περιοδικό «Arena» την ανακύρηξε 5^η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου). Το προμο που της έγινε ήταν το μεγαλύτερο όλων των εποχών για φινλανδική συμμετοχή. Ήταν ξανά υποψήφια το 2007 με δύο τραγούδια: το ένα έμεινε στον ημιτελικό, ενώ το άλλο ήρθε 4ο. To 2010 ήρθε 2η στο “Dancing with the stars”. Παραμένει ενεργή δισκογραφικά. Το 1994 ενεπλάκη σε δικαστική διαμάχη με την μάνατζερ Hannele Laurila και την εταιρεία της Uniartist Oy που λειτουργούσε ως μεσάζοντας, επειδή η Laura έσπασε το συμβόλαιό της, θεωρώντας ότι την κλέβουν. Βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση (τους έδωσε πίσω περίπου 500 Ευρώ), ωστόσο η υπόληψή της είχε ζημιωθεί, διότι οι φαν την θεωρούσαν άπληστη. Από το 1998 μέχρι το 2016 ήταν παντρεμένη με τον μουσικό Juha Heikkilä. Απέκτησαν δύο γιους. Η ανηψιά της Jasmine Yamajako, με πατέρα από το Μπενίν και τη Γαλλία, είναι γνωστή ηθοποιός και τραγουδίστρια. Η Laura, μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών, φέτος πήρε το δίπλωμά της ως θεραπεύτριας. Η ίδια έκανε επί χρόνια θεραπείες, διότι αισθανόταν σεξουαλικά ανεπαρκής… Από τα 14 της άλμπουμ, τα 13 μπήκαν στα charts.

Malene (DEN 02-Malene Winther Mortensen): γεννήθηκε το 1982. Η μητέρα της, Karen Mortensen, όσο ζούσε, ήταν ντράμερ στο γκρουπ Hos Anna και έπαιζε σε τζαζ σώου. Η ίδια είχε εμφανιστεί με τη μητέρα της πολλές φορές, παίζοντας κύμβαλο. Ο τρομπετίστας πατέρας της, Jens Winther, με πανευρωπαϊκή καριέρα, πέθανε το 2011 στη Γενεύη, μόλις 50 ετών. Παίζει πολλά όργανα, ενώ αργότερα αποφάσισε ότι θα γίνει τραγουδίστρια της τζαζ και της ποπ. Έγινε γνωστή, χάρη στο σώου «Stjerne for en aften» (= αστέρια για ένα βράδυ-προφητικός ο τίτλος του), όπου ήρθε 2η. Την πρότεινε το ίδιο το DR ως ερμηνεύτρια. Μετά τον διαγωνισμό έδωσε τις τελικές εξετάσεις στο μουσικό λύκειο όπου φοιτούσε. Ο τελικός είχε 10 τραγούδια, από τα 662 που είχαν σταλεί. Το εν λόγω “έκαψαν” οι ειδικοί με 4, ενώ οι υπόλοιποι βαθμοί του ήταν 12άρια. Συμπαρουσιάστρια η Signe Svendsen (DEN 01). 2^οι οι Neighbours, από τους οποίους ο Helge Engelbrecht είναι ο συνθέτης του DEN 87. Στα 10 του τελικού υπήρχε τραγούδι του Carsten Colster (ντράμερ DEN 87), με τον Bjarne Langhoff. 5^ο ήρθε το Som en drøm (ίδιος τίτλος με το SWE 67), με τον Paetur vid Keldu από τα νησιά Φερόες (από το 1979 είχε να βρεθεί συμμετοχή τους σε δανική επιλογή). Ο γνήσιος τίτλος του εν λόγω είναι Vis mig hvem du er (= δείξε μου ποιος είσαι). Ο συνθέτης της, Michael Ronson, είναι Ρουμάνος (= Mircea Romcescu) και είχε στείλει ακόμα δύο φορές τραγούδια σε δανική επιλογή. Καλεσμένος ο Cliff Richard, που δεν είπε όμως τα εν λόγω (UK 68, 73). Στην επιτροπή ειδικών ο γιουροστιχουργός Keld Heick, η Gry Meilstrup (πρώην Johansen-DEN 83) και η Sanne Gottlieb (MGP 00, 01). Ασκήθηκε έντονη κριτική για τους στίχους και το φόρεμά της και κατηγορήθηκε ότι την προώθησαν απροκάλυπτα το DR και τα media γενικότερα. Έχει κυκλοφορήσει 10 άλμπουμ, εκ των οποίων ένα αποκλειστικά στην Ταϋλάνδη, στην οποία έχει περιοδεύσει τέσσερεις φορές, εξάλλου κάνει καριέρα σε ασιατικές χώρες κυρίως. Στα φωνητικά της μετείχε κι ο Kenny Lübcke (DEN 92, φωνητικά DEN 99, 05).

Maja (BOS 02-Maja Tatić): γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1970, αλλά από μωρό έμεινε στη Banja Luka, μέχρι το 1992, όπου την κάλεσαν να μετακομίσει στις Κανάριες Νήσους, για να ξεκινήσει σόλο καριέρα. Εκεί εμφανίστηκε επό οκτώ χρόνια σε κλαμπ και ξενοδοχεία. Πρώτο της φεστιβάλ, όταν ήταν μόλις 7, το «Djeca pjevaju» στη Banja Luka. Τελείωσε μουσικό σχολείο και παίζει κιθάρα. Πριν από τον πόλεμο, ανήκε σε δύο γκρουπ, τους Skitnice και τους Monaco. Με τους τελευταίους ετοιμάζονταν να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ, αλλά ο πόλεμος σταμάτησε τα σχέδια τους. Τον καιρό της Γιουροβίζιον ετοίμαζε το πρώτο της άλμπουμ. Το διάλειμμα της επιλογής ήταν ένα αφιέρωμα στον εκλιπόντα Davorin Popović (BOS 95), με τη συμμετοχή των: Sabahudin Kurt, Alma, Dejan, Amila Glamocak και Nino Pršes (μέλος και της 8μελούς επιτροπής), να λένε το δικό του τραγούδι. Στο ρεφραίν μπήκαν και όλοι οι διαγωνιζόμενοι, ενώ ακουγόταν και η φωνή του Davorin. Αγγλικούς στίχους στο εν λόγω έγραψε ο Stevko Cvikić (στιχουργός YUG 87, 88, 89), ενώ οι βοσνιακοί ανήκουν στον δημοφιλή τραγουδιστή Ruzika Cavić (3^ος στην επιλογή του 2001). Ενορχήστρωση έκανε ο Radivoje Radivojević (συνθέτης YUG 92). Στα φωνητικά οι αδελφές Dalida & Daria Dikić, αλλά και η ξανθιά σεξοβόμβα Tinka Milinović (14^η στον ίδιο τελικό, με το Sve što imaš ti, αλλά και μέλος των Six4One-SWI 06). Η τελευταία θα παρουσίαζε σώου μετά τη Γιουροβίζιον στο FTV, ενώ το άλμπουμ της κυκλοφόρησε στην Κροατία. Της ζήτησαν επιτόπου να κάνει φωνητικά στη Maja, μετά από την εκρηκτική της εμφάνιση, ντυμένη νύφη με προκλητικά ρούχα, περιστοιχισμένη από 5 ημίγυμνους γαμπρούς (το κοινό έπαθε σοκ). Υπήρχε τραγούδι Primaballerina (πρβ. GER 69) με τον Romeo και τη Biljana, η οποία μπήκε τελευταία στιγμή, για να το ενισχύσει. Στα 16 η Dragana Ilić-Venus (φωνητικά σε επιλογές YUG 91, 92) και οπαδός του Hare Krishna. Τελευταίος ήρθε ο Edin Pašić, στον οποίο έκανε φωνητικά η Amila (BOS 96). Στα 16 και η Mica (στιχουργός BOS 97) σε ντουέτο με τη Selma (βιολί BOS 99) και το Samo zapjevaj, που έγινε μεγάλο χιτ, ακολουθούμενο από δηλώσεις ότι οι κριτές πρέπει να πυροβοληθούν δημόσια! 4^οι οι Boris Rezak & Kati Karney (μέλος των Mekado-GER 94 !!!), με το Ti I ja smo mogli sve, που ήταν το μεγάλο φαβορί. Ο γνήσιος τίτλος είναι Na zastuku za dvoje (= σ’ ένα μαξιλάρι για δυό), ενώ οι στυλίστες την έκαναν άλλο άνθρωπο, κυριολεκτικά αγνώριστη, σε σχέση με την επιλογή. Έχει κυκλοφορήσει μόνο δύο άλμπουμ, έχει εμφανιστεί σε αρκετά φεστιβάλ και εργάζεται ως καθηγήτρια φωνητικής.

Sergio & The Ladies (BEL 02-Serge Jean Karel Quisquater): γεννήθηκε το 1965 στη Louvain και έβγαλε το πρώτο του single το 1987. Για πολλά χρόνια ήταν μέλος του ντουέτου Touch of Joy, μαζί με τη Sandy Boets (είναι η γνωστή Xandee-BEL 04, σε εκείνη τη συμμετοχή λειτούργησε ως μάνατζερ). Μαζί είχαν πολλά χιτ στα charts του Benelux, αλλά και στα σουηδικά χορευτικά charts. Μαζί δούλεψαν με το συνθετικό/στιχουργικό δίδυμο των αδελφών Paelinck που κατάφεραν να βάλουν 3 τραγούδια στον τελικό. Είχε δικό του τηλεοπτικό σώου, ενώ παράλληλα παρουσίασε το μεγαλειώδες σώου «One hour full power». Έχει το ψευδώνυμο «Mr. Entertainment». Οι Ladies -με σόλο καριέρες πλέον- είναι οι Ολλανδές Jody Pijper, Ingrid Simons και Ibernice McBean. Η Jody ήταν πολλές φορές στα φωνητικά της Γιουροβίζιον για την Ολλανδία (1982, 1984, 1990, 1996). Η Ingrid ήταν μέλος του γρουπ Ebonique (2^ες στην ολλανδική επιλογή 2001), αλλά και χορωδός το 1996. Θεωρούνταν το καλύτερο φωνητικό γκρουπ στο Benelux. H Ibernice είναι πλέον περιζήτητη καθηγήτρια φωνητικής. Η επιλογή τους περιελάμβανε 7 τραγούδια. Είχαν υποβάλει άσματα μεγάλα ονόματα της βελγικής σώου-μπιζ, όπως η Kim Kay, η Iris, οι VandaVanda, ο Christoff, ο Raf, η ηθοποιός Danae, η Tanja Dexters-μις Βέλγιο, κ.α. πρόσωπα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου). Οι μη επιλεγέντες κατέφυγαν στα κανάλια και κατήγγειλαν σωρεία αδικιών. Στην επιλογή οι νικητές εμφανίστηκαν ως Sergio @ The Ladies, το οποίο άλλαξε, όπως είπαν για να μην υπάρχει παρερμηνεία του στυλ “Ο Sergio στις γυναικείες τουαλέτες”. Πήραν 52, με άριστα τους 54 πόντους. 2^οι ήρθαν οι Spark, με το Someday, τους οποίους έσπρωχνε ο Tύπος, λέγοντας: «Vote blond with balls» (ένεκα της χυμώδους τραγουδίστριάς τους, Claudia). O Sergio το 2006 κέρδισε το “Just the 2 of us”. Έχει παρουσιάσει αρκετά τηλεοπτικά προγράμματα. Πολλά τραγούδια του έχουν σαρώσει στο φλαμανδικό τοπ. Το εν λόγω πήγε στο #3 και έγινε χρυσό. Το 2015 κατηγορήθηκε από θαμώνα εστιατορίου ότι του έκανε κεφαλοκλείδωμα χωρίς λόγο. Μπαίνοντας στο νοσοκομείο για μία επέμβαση πριν από λίγους μήνες, οι εξετάσεις ήταν κάκιστες μετά από χρόνια καταχρήσεων (κακή διατροφή, περιττά κιλά, εθισμός στην κoκαϊνη-κάτι που ο ίδιος διέψευσε, τσιγάρο, ποτό, έλλειψη ύπνου) οι γιατροί του συνέστησαν ξεκούραση. Με πατέρα καρκινοπαθή, αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής. Είναι ιδιοκτήτης καφετέριας στο Lommel. Η κόρη του Steffi έχει γράψει βιβλίο μαγειρικής για vegan. Έχει και έναν γιο.

Sandrine François (FRA 02): γεννημένη το 1980 στο Παρίσι, πρωτοεμφανίστηκε το 1999 στο δημοφιλές τοκ-σώου της Mireille Dumas, για τα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα των καλλιτεχνών της γαλλικής σώου-μπιζ (εκεί και ο Patrick Juvet-SWI 73, που μίλησε για τη δική του οικονομική καταστροφή και τους εθισμούς του). Η Sandrine παρουσιάστηκε τότε ως ανερχόμενη, αφού εμφανιζόταν σε μια παρισινή παμπ. Εκεί την εντόπισε ο Erick Benzi, πρώην μέλος των Canada και βασικός συνθέτης του Johnny Hallyday και μαζί ετοίμαζαν το πρώτο της άλμπουμ. Η Rachel Kahn, υπεύθυνη του καναλιού France 3 καθόρισε τους κανόνες για τη συμμετοχή: όχι ερασιτέχνες, ο ήχος έπρεπε να είναι γαλλικός, οι ανοιχτές επιλογές ήσαν λάθος. Συνθέτης ο βέλγος Rick Allison, ο οποίος έκανε μεγάλο όνομα την Lara Fabian, αλλά έχει γράψει και για τον Patrick Fiori. Στιχουργός ο πολύ σημαντικός τραγουδιστής και ηθοποιός Patrick Bruel. Την τραγουδίστρια πρότεινε η BMG, το όνομά της δε αποκαλύφθηκε πολύ αργότερα από αυτό του συνθέτη και των στιχουργών. Ακούγονταν αρχικά ονόματα όπως η Vanessa Paradis και η Judith Bérard. Το τραγούδι παίχτηκε για πρώτη φορά ζωντανά στο ραδιοφωνικό σώου «France Bleu» και το ίδιο βράδυ έδωσε η καλλιτέχνιδα την πρώτη της συνέντευξη στο France 3. Μένει στα προάστια του Παρισιού και έχει ως είδωλο τη Dion. Το κανάλι τής αφιέρωσε ένα σώου, το «Sur la route de l’Eurovision», με καλεσμένη την αιώνια Marie Myriam (η οποία είπε τον δικό της ύμνο σε νέα βερσιόν), η Natasha St-Pier, η οποία τραγούδησε το νέο της χιτ Tu trouveras (#4), η Lara Fabian, ο Etienne Daho και η Dani, η οποία έκανε μεγαλειώδες comeback και φυσικά ο Patrick Bruel. Ο τελευταίος δήλωσε ότι το εμπνεύστηκε από την καταστροφή της 11^ης Σεπτεμβρίου στο World Trade Center. Το άσμα απέσπασε το βραβείο των δημοσιογράφων Marcel Bezençon για το καλύτερο τραγούδι, ένα βραβείο το οποίο δόθηκε τότε για πρώτη φορά. Το 2003 ανακοίνωσε τη βαθμολογία. Κάποια τραγούδια της ακούστηκαν στο σήριαλ “Sous le soleil”. Συνεχίζει το τραγούδι, παρόλο που δισκογραφικά έμεινε σε εκείνο το πρώτο άλμπουμ. Έκανε φωνητικά σε έναν δίσκο της Dion, συνεργαζόμενη έτσι με το είδωλό της. Τέλος, σπούδασε πλαστικές τέχνες και σχέδιο, ενώ κατά καιρούς παραδίδει μαθήματα φλάουτου στο πλαίσιο master class.

Corinna May (GER 02-Corinna Meyer): είναι εκ γενετής τυφλή, γεννημένη το 1970, στη Βρέμη. Άρχισε να τραγουδά στα 21 της με την αδελφή της σε εκκλησιαστική χορωδία. Ήταν ήδη επαγγελματίας, όταν ανακαλύφθηκε από το Radio Bremen, σε έναν διαγωνισμό Karaoke το 1996. Νίκησε στην επιλογή του 1999 με το 33% των ψήφων (έναντι 19, 6%). Μπήκε στον τελικό, μετά την απόσυρση του Mattias Reim. Της έδωσαν το Hör den Kindern einfach zu (#59 στο γερμανικό τοπ), που όμως ακυρώθηκε, διότι είχε ήδη βγει στα αγγλικά από τους Number Nine το 1997 στο άλμπουμ τους «Gaiety» (μέλος τους ο συνθέτης Frank Zumbroich), με τίτλο Where have all the good times gone?, κάτι που δεν γνώριζε η ίδια ούτε η τηλεόραση, αλλά το ήξερε ο μάνατζέρ της και το αποσιώπησε. Από ό,τι φαίνεται η αποκάλυψη αυτή οφείλεται μάλλον στον Ralf Siegel (συνθέτης του 2^ου τραγουδιού, Reise nach Jerusalem, που πήγε τελικά στο διαγωνισμό). Εξάλλου, άλλες δύο φορές είχε καταφέρει να ακυρώσει το νικητήριο τραγούδι, το 1976 και το 1980. Εκ των υστέρων εμφανίστηκε κλαίουσα σε πολλά σώου εν εξάλλω καταστάσει για τον μάνατζέρ της, με τον οποίο όμως έμεινε τελικά μαζί, γιατί την είχε προωθήσει σημαντικά. Πρώτο της single το 1998 και άλμπουμ αμέσως μετά τον τελικό. Πήγε στην Ιερουσαλήμ ως guest της TV. Το 2000, έχοντας πλέον ως συνθέτη της τον Ralf Siegel που την είχε ακυρώσει ήρθε 2^η με το I believe in God. Το 2001 έκανε επιτυχία με τη διασκευή του Blowin’in the wind του Bob Dylan. Όταν ο Siegel της πρότεινε να πάει με το εν λόγω (#72) για τρίτη φορά σε επιλογή, εκείνη αρνήθηκε, μέχρι που το άκουσε. Έγινε τεράστια προβολή από τα media και ανακοινώθηκαν ψευτοσκάνδαλα (ότι ψόφησε ο σκύλος της Ireen Sheer κ.α. παρόμοια). Καλεσμένοι ο προβεβλημένος και πανίσχυρος φαν της εποχής Kato M. Hansen, εξαιτίας του οποίου η Ελλάδα και έξι ακόμα χώρες μπήκαν στη μαύρη λίστα για ανταλλαγές βαθμών, ένας παλιός Εσθονός πρωθυπουργός και ο Guirdo Horn. 13^οι ήρθαν οι Disco Brothers & The Weather Girls: πρόκειται για την Izora Armstad, η οποία εμφανίστηκε σε καροτσάκι, μετά από επέμβαση στο γοφό και την κόρη της Dynelle Rhodes, στο Get up, stand up. Η μητέρα, μαζί με μια άλλη καλλιτέχνιδα έχουν πει το μυθικό It’s raining men, το οποίο διασκεύασε η Gerry Hallywell. Υπήρχαν ακόμα ένα χριστιανικό γκρουπ, έχοντας ως μοτίβο: «Με τον Θεό στη Γιουροβίζιον», η Αλβανίδα Shemsi, η Πορτογαλίδα Isabel, σε τραγούδι του Dieter Bohlen, η Ρωσίδα Natalie και η αγγλίδα Linda Carriere. 9^ος ο Nino de Angelo, 7^οι η Ireen Sheer και ο Bernhard Brink (6 φορές σε γερμανικούς τελικούς από το 1979 και εξής). Μόλις 4οι οι ιρλανδοαμερικανοί Kelly Family, το μεγάλο φαβορί, γνωστοί τη δεκαετία του ’90, έχοντας πουλήσει 15 εκατομμύρια αντίτυπα (είχαν προσπαθήσει και το 1998, για την Ιρλανδία). 2^η η βετεράνoς Joy Fleming (GER 75) μαζί με τους Zambalaya, με το Joy to the world. Αν πήγαινε, θα ήταν η μεγαλύτερη -μέχρι τότε- γιουροκαλλιτέχνιδα όλων των εποχών, 13 χρόνια μεγαλύτερη από την κατέχουσα το ρεκόρ, 56χρονη Lale Andersen (GER 61). Στο διάλειμμα εμφανίστηκαν οι Modern Talking. Πρόκειται για τη γερμανική επιλογή με τους περισσότερους αλλοδαπούς καλλιτέχνες όλων των εποχών. Στη σκηνή η Corinna είχε το τρίο Queensize και τις σολίστ Philly Z & Nadine, έχοντας όλες δισκογραφική παρουσία, κάνοντας φωνητικά σε καλλιτέχνες. Το 2006 ήταν καλεσμένη στην επιλογή. Μετά από τέσσερα άλμπουμ, ο δίσκος που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά δεν έκανε καμία επιτυχία, οπότε λύθηκε το δισκογραφικό της συμβόλαιο οριστικά, η ίδια ωστόσο κυκλοφόρησε τρία ακόμα δισκάκια με δικά της έξοδα. Αν δεν πρόκειται για συνωνυμία, εργάζεται στο Columbia University School of Arts και στην ομάδα Theatrical Intimacy, όπου παραδίδει μαθήματα. Παράλληλα κάνει live jazz εμφανίσεις σε εμπορικά κέντρα, ιδιωτικά πάρτυ και βιομηχανικούς χώρους. Κυκλοφόρησε ένα βιβλίο σε αυτοέκδοση. Συνεργάζεται με διάφορα σχήματα, πάντοτε στη Βρέμη. Το 2019 παντρεύτηκε τον επί χρόνια σύντροφό της Claus, τραγουδιστή της μπάντας Mozhart. Μαζί διευθύνουν το project OneKiss, το οποίο έχει αναλάβει την παραγωγή του φεστιβάλ Rock den Deich. Μάχεται ενεργά υπέρ των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία για την ισότιμη ένταξή τους στην κοινωνία.

Buket Bengisu & Group Sapphire (TUR 02-Grup Safir): η Buket, που θα μπορούσε να είναι η μικρότερη αδελφή της Άντζελας Δημητρίου, γεννήθηκε το 1978 στην Πόλη και κατάγεται από μουσική οικογένεια (μπασίστας πατέρας και πιανίστα μητέρα). Από μικρή παίζει πιάνο και κιθάρα και κάνει μαθήματα φωνητικής, μάλιστα αποφοίτησε από το Κρατικό Ωδείο του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης το 2000. Όταν πήγε στον διαγωνισμό σπούδαζε στο τμήμα Μουσικολογίας του ίδιου πανεπιστημίου. Έχει τραγουδήσει με πολλές ορχήστρες και έχει παίξει σε ιδιωτικά θέατρα και παιδικά έργα. Τα μέλη του γκρουπ της: Eser Alioğlu, Dilek Aba, Gülnur Gökçe και Sitare Bilge. Για τον πρώτο δεν καταφέραμε να βρούμε κάτι. Η δεύτερη έχει γίνει ηθοποιος. Η τρίτη, γεννημένη στη Γερμανία, έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ και εργάζεται παράλληλα ως ηθοποιός. Η τέταρτη, με πολύ πλούσιο καλλιτεχνικό βιογραφικό, διδάσκει από το 2008 μουσική και θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Ο τελικός είχε μόνο 5 τραγούδια (από 195 που είχαν σταλεί) και ανακοινώθηκε μόνο το πρώτο. Πολλά γνωστά ονόματα είχαν υποβάλλει συμμετοχές. Το γεγονός ότι δεν δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις για τον μικρό αριθμό των τραγουδιών, οδήγησε σε υποψίες για στημένο αποτέλεσμα, μιας και σε όποιο τραγούδι μπαίνει στον τελικό, το TRT δίνει πολλά χρήματα (ίσως συνέτρεχαν και οικονομικοί λόγοι). Ακούστηκε επίσης ότι γι’ αυτό ευθυνόταν ο καυγάς ανάμεσα στο τηλεοπτικό (είχε περισσότερα μέλη στην Α’βάθμια επιτροπή) και το μουσικό τμήμα του καναλιού. Καλεσμένη η Pinar Ayhan και οι SOS, χωρίς τον έναν από το γκρουπ (TUR 00) και ο Sedat Yüce (TUR 01), οι οποίοι μίλησαν πολύ θετικά για τη Γιουροβίζιον. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Fani Hodara (με πολλές συμμετοχές σε εθνικά φεστιβάλ) ήταν η πρώτη γυναίκα συνθέτης και στιχουργός που εκπροσωπούσε τη χώρα, κάτι που θα είχε γίνει από το 1979, αν είχε πάει η Maria Rita Epik (εκείνη το ερμήνευε κιόλας). Ένα κοινό σημείο των δύο αυτών γυνακών είναι ότι ανήκουν αμφότερες σε θρησκευτικές μειονότητες. Από την επιλογή, οι Dolunay με το Gunes Dogarken, είχαν μεγάλη προβολή από τα μέσα, διότι όπως οι Antique ζούσαν στη Σουηδία και ο συνθέτης τους, Akin Bayraktaroğlu είναι μέλος τοπικού φαν κλαμπ. Καλεσμένη στο διάλειμμα και η σούπερ-σταρ Sertab Erener (TUR 03, επιλογή 89, 90). Το εν λόγω πέρασε απαρατήρητο από τα media. To 2011 κέρδισε δύο βραβεία, ένα σε φεστιβάλ της Μολδαβίας και ένα στη Βουλγαρία καλύτερου τραγουδιού. Την ίδια χρονιά έδωσε ειδική συναυλία με τραγούδια της Γιουροβίζιον. Τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησε πέντε δισκάκια, άρα παραμένει ενεργή, παρόλο που δεν έγινε ποτέ μεγάλο όνομα. Από ό,τι διαβάσαμε, εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα σε Κωνσταντινούπολη και Αλικαρνασσό και διδάσκει στην Dormen Academy. Παντρεμένη με τον μουσουργό Doğan Kospançalı (εμφανίζονται συχνά μαζί), έχει έναν γιο, τον Doruk, ο οποίος σπουδάζει κλαρινέτο και έκανε φωνητικά σε κάποια από τα τραγούδια της.

Ira Losco (MAL 02): Γεννήθηκε το 1981 στη Sliema και τραγουδά από παιδί, κάνοντας παράλληλα μαθήματα φωνητικής. Στα 15 της έγινε μέλος των Tiara, που ψηφίστηκαν καλύτερο συγκρότημα στο Φοιτητικό Φεστιβάλ Μάλτας 1999. Την ίδια χρονιά πήρε μέρος στο Festival Kanzunetta ghaz-Zghazagh, με ένα δικό της τραγούδι, το Thallinix (5^η). Στην επιλογή του 2000 είχε δύο τραγούδια, το Shine και το Falling in love (6^η και 7^η). Η επιτυχία της αυτή την οδήγησε σε πολλά τηλεοπτικά σώου. Το 2001 είχε 4 τραγούδια στην εθνική επιλογή, το Spellbound (2^η), το Don’t give up (4η), το Deep inside my heart (9^η) και το We’ll ride the win (11^η). Έκτοτε βγήκε κανονισμός κάθε καλλιτέχνης να μετάσχει με δύο τραγούδια μάξιμουμ στον τελικό. Στο μαλτέζικο φεστιβάλ της ίδιας χρονιάς είχε δύο συμμετοχές, το Hawn jien jekk tridni (3o) και το Fejn stahbejtli (1^o). Είναι η παραγωγός του τέκνο Summer Breeze μαζί με τον DJ J-Joy, που έγινε μεγάλο χιτ στις ντισκοτέκ του νησιού. Το πρώτο της άλμπουμ βγήκε στις αρχές του 2002, με τίτλο «Butterfly» και πήγε στο #2. Η ίδια ήρθε στην επιλογή του 2002 και 3^η, με το ντίσκο One step away (θυμίζει το Guardian Angel του Nino de Angelo). 11^η ήρθε η Olivia Lewis, με πολλές συμμετοχές σε επιλογές, αλλά και στήριξη από το εργατικό κόμμα, με τους φαν της να έχουν κατακλύσει την αίθουσα. Το εν λόγω βγήκε πρώτο με το απόλυτο άριστα 160 και η Ira εμφανίστηκε ντυμένη με ένα Ινδικό εξωτικό ρούχο. Καλεσμένοι η Malene, οι ONE και η Laura, αλλά και ο Faniello που είπε τη συμμετοχή του στα αγγλικά και τα μαλτέζικα. Η ηχογράφηση έγινε στη Φρανκφούρτη. Αυτό που τη συνδέει με την αμέσως προηγούμενη τραγουδίστρια (της Τουρκίας) είναι το γεγονός ότι και οι δύο πάσχουν από στραβισμό, κάτι που στην περίπτωση της Ira καλύφθηκε αρκετά από το μακιγιάζ. Επανήλθε το 2016, ούσα σε εγκυμοσύνη στον γιο της από τον σύντροφό της Sean Gravina, την οποία ανακοίνωσε δύο ημέρες πριν από τον 1ο ημιτελικό. Παντρεύτηκαν το 2019. Έναν χρόνο μετά απέκτησαν και μία κόρη Μολονότι κέρδισε με το Chameleon, άλλαξε τραγούδι και προτίμησε το σουηδογραμμένο Walk on Water. Το πρόμο στη 2η της συμμετοχή κόστισε 1.500.000 Ευρώ, ενώ οι προηγούμενες συμμετοχές περίπου 200.000 Ευρώ. Έχει κυκλοφορήσει επτά άλμπουμ και παραμένει από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της χώρας. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας της απένειμε την ανώτατη διάκριση της χώρας, Midalja għall-Qadi tar-Repubblika (μετάλλιο για την υπηρεσία στη δημοκρατία), με τον τίτλο M.Q.R. να συνοδεύει έκτοτε το όνομά της. Έχει εμφανιστεί σε 15 χώρες, πλάι σε διεθνή ονόματα (Elton John, Maroon C, Ronan keating, Melanie C, Bob Geldof, Gigi d’Alessio κλπ.). Υποστηρίζει ανοιχτά τα δικαιώματα της LGBT+ κοινότητας (μάλιστα στη Στοκχόλμη διοργάνωσε ένα gay friendly party) και των θυμάτων σχολικού εκφοβισμού. Έχει κατηγορηθεί ότι χρηματίζεται, για να προωθεί μέσω των μέσω κοινωνικής δικτύωσης συγκεκριμένους πολιτικούς. Η ίδια δεν το αρνήθηκε.

Monica Anghel & Marcel Pavel (ROM 02): έγινε ένα τοκ-σώου μετά την επιλογή, όπου τους επιτέθηκαν δημοσιογράφοι και κοινό, έτσι οι δύο καλλιτέχνες εγκατέλειψαν το πλατώ στα μισά του σώου. Η Monica, γεννημένη το 1971 στην πρωτεύουσα, θεωρείται από τα μεγαλύτερα ονόματα στη χώρα, έχοντας σπουδάσει όπερα στις Η.Π.Α. και δράμα στο Βουκουρέστι. Έχει ανοίξει συναυλίες του Ray Charles, αλλά και του Julio Iglesias (SPΑ 70). Γνωστή και στο εξωτερικό, κέρδισε το 1998 το 1^ο βραβείο στο φεστιβάλ Αυστραλίας, με το As long as I shall live. Μετείχε στην επιλογή του 1993 με ένα και σε εκείνη του 1994 με δύο τραγούδια (δεν ανακοινώθηκε η κατάταξη), ενώ το 2000, μαζί με τον Gheorghe Zamfir και τους Body & Soul ήρθε 3^η. Eίχε έρθει πρώτη στην εθνική επιλογή του 1996, με τους Sincron και το Rugă pentru pacea lumii (= προσευχή για την ειρήνη του κόσμου), αλλά όμως απέτυχε να περάσει στη ραδιοφωνική επιλογή που έγινε εκείνη τη χρονιά. Το 2002 ήρθε επίσης 10η. Έχει κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ. Εργάζεται κυρίως ως ηθοποιός στη θεατρική ομάδα Divertis, ενώ έχει κάνει και κάποιες μεταγλωττίσεις. Η αισθητη απώλεια των κιλών της προκάλεσε το ενδιαφέρον των Μ.Μ.Ε.. Με τη βοήθεια δικηγόρου κατέθεσε αγωγή κατά ιστοσελίδων που χρησιμοποιούσαν εν αγνοία της φωτογραφίες της, για να προωθήσουν προϊόντα αδυνατίσματος. Ο Marcel, γεννημένος το 1959 στο χωριό Independenta, έχει μπει πολλές φορές στο τοπ της χώρας και έχει συμμετάσχει σε πολλούς τοπικούς διαγωνισμούς, ενώ θεωρείται από τους καλύτερους τραγουδιστές της χώρας. Είναι εγγονός του ραψωδού Ion Taraș, ενώ ο πατέρας και τα αδέλφια του έιναι όλοι μουσικοί. Σπούδασε κρουστά, ενώ στην πορεία έμαθε κι άλλα όργανα. Από το 1981 έχει δώσει συναυλίες ως μουσικός σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα με την Κύπρο. Το 2000 ξεκίνησε η καριέρα του ως αοιδού, άλλοτε σόλο, άλλοτε ως μέλος των Riff και των Semnal M. Είναι μέλος του κόμματος των οικολόγων. Το 1992 νυμφεύτηκε την Ρωσίδα πρώην μπαλαρίνα στα Μπαλσόι, Violeta Śmîșleaeva. Οι γιοι του ενδιαφέρονται να κάνουν μουσική καριέρα. Έχει και μία μικρή κόρη. Οκτώ άλμπουμ και πλήθος βραβείων μέχρι σήμερα. Ο συνθέτης, Ionel Tudor, ήταν τότε ο διευθυντής ορχήστρας της Big Band της κρατικής ρουμανικής ραδιοφωνίας, ενώ η στιχουργός Mirela Fugaru ήταν η διευθύντρια του Golden Star Festival.

Sestre (SLN 02): Το γκρουπ αποτελούν η Miss Marlenna (Tomaž Mihelič, 22 ετών τότε-φοιτητής εργοθεραπείας σε ιατρικό κολλέγιο και σπουδαστής τραγουδιού πλάι στον Diego Barrios Ross), η Daphne (Srečko Blas, 28-φοιτητής αγρονομίας και χορευτής στο θέατρο της Λιουμπλιάνα, μετέπειτα ανθοπώλης και DJ) και η Emperatrizz (Damjan Levec, 22-μακιγιές και αισθητικός, αλλά και 2^η στα Ευρωπαϊκά καλλιστεία τραβεστί), οι οποίες ξεκίνησαν ως Štrumpant’I Sisters και θεωρούνται οι πρώτες drag-queen της χώρας. Πρώτες εμφανίσεις στη gay σκηνή και σύντομα επεκτάθηκαν σε διάφορα σώου, κυρίως μετά την εμφάνισή τους στο Magnifico’s concert στο καλοκαιρινό θέατρο της Ljubljana. Μέχρι τότε μιμούντο άλλους καλλιτέχνες, έτσι το εν λόγω ήταν η πρώτη τους ατομική δουλειά. Είχαν τεράστια έκθεση στα media, ιδίως λόγω των αλλεπάλληλων σκανδάλων που δημιουργήθηκαν και έφθασαν μέχρι το CNN. Θαυμάστριες του διαγωνισμού, εκπλήρωσαν ένα παιδικό τους όνειρο. Την επιλογή παρουσίασαν η Nuša Derenda και η Darja Švajger, οι οποίες ξεκίνησαν με τη σλοβένικη βερσιόν του Everybody αλλά και ένα ποτ-πουρί παλιών νικητών στο διάλειμμα. Στα 18 του τελικού ήταν η Alenka Šmid-Cena (μέλος των Moulin Rouge-επιλογή 87, 88), όπως και ο Gianni Rijavec (επιλογές 87, 98, 99). Επίσης η Deja Mušis, με το Shangri-la (θυμίζει NL 88), η οποία είχε και μια Ινδή χορεύτρια επί σκηνής, η Regina (SLN 96) και η Ana Dezman, κόρη της καλύτερης ποπ τραγουδίστριας των ‘60’ς και ‘70’ς, Elda Viler (πήγε σε πολλές επιλογές και ήταν 2^η το 1966, 1968 και 1974). 3^ο ήρθε το μεγάλο φαβορί Še in še με την Karmen Stavec (SLN 03, φωνητικά 98), τραγούδι το οποίο ετοίμαζε 6 μήνες. Εμφανίστηκαν postcards από παλιούς νικητές (από τη Lys Assia ως την Elisabeth Andreassen), ενώ καλεσμένη ήταν η Ines (EST 00). Υπήρξε μεγάλο πρόβλημα με το televoting, καθώς το computer “τρελάθηκε” και έδινε άσχετα αποτελέσματα. Οι Sestre ήσαν καθαρά μπροστά στους ειδικούς και ένα πόντο μπροστά στην τηλεψηφοφορία. Η Karmen έπαθε νευρικό κλονισμό, ξέσπασε σε κλάματα και έφυγε από την αίθουσα. Ο συνθέτης των Sestre έδωσε μια κεφαλιά σε αυτόν της Karmen, μέσα σε ένα καμαρίνι, κάτι που προκάλεσε τεράστιο σκάνδαλο. Το θέμα των τραβεστί έφθασε μέχρι τη βουλή, όπου συζητήθηκε η ακαταλληλότητά τους να εκπροσωπήσουν τη χώρα. Τις στήριξαν οι τοπικοί φαν, αλλά και οι ομοφυλοφιλικές οργανώσεις της χώρας. Η τηλεόραση έκανε έρευνα για το συνέβη με το televoting και απεφάνθησαν ότι δέχθηκαν 90.000 τηλέφωνα και το σύστημα έπεσε. Δόθηκαν μάλιστα 3 λίστες τηλεψηφοφορίας (στα 5’, τα 7’ και το τέλος του σώου), αν και οι γραμμές είχαν ανοίξει 3΄ νωρίτερα από το κανονικό, κάτι που οδήγησε στην ακύρωση του televoting. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι όποιο από τα τρία κι αν μετρούσε, ο νικητής δεν άλλαζε. Ο γενικός διευθυντής του TVSLO ζήτησε νέα EMA, με νέα επιτροπή που θα μέτραγε 50%, είδηση που έπεσε σαν βόβμα, καθώς θα οδηγούσε σε ακύρωση όλων των τραγουδιών, αφού είχαν ήδη ακουστεί. Ξεσηκώθηκαν λοιπόν οι gay ακτιβιστές και έκαναν διαδηλώσεις μπροστά στο κτίριο της τηλεόρασης, με τη συνδρομή Ολλανδής ευρωβουλευτού (της Lonsewies van der Laan), η οποία ευθέως μίλησε για ομοφοβική συμπεριφορά και προσπάθεια ακύρωσης των Sestre επίτηδες. Ο συνθέτης, αλλά και ηθοποιός Robert Pešut-Magnifico πήρε μέρος ο ίδιος στην EMA 98, αλλά ήταν ήδη πασίγνωστος τη δεκαετία του ’80 από τα τραγούδια του, όπου προκαλεί τις οπισθοδρομικές αντιλήψεις των Σλοβένων και την έλλειψη ανοχής απέναντι στους μετανάστες και τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους. Στίχοι από τη γυναίκα του, Barbara, καθηγήτρια μουσικής που έγινε γνωστή από την ερωτική θεατρική κωμωδία «Muca Maca» (η γατούλα, αλλά και το αιδοίο). Μετά από τον διαγωνισμό εμφανιστηκαν σε πολλές χώρες. Λίγο μετά διαλύθηκαν και επανενώθηκαν το 2015, με νέα σύνθεση, χωρίς τη Daphne, αλλά με την Michelle (Miha Kavčič). Τα μέλη τους εμφανίζονται σποραδικά, κυρίως στο Βελιγράδι.

Marie N (LAT 02-Marija Naumova-Bullita): γεννήθηκε το 1973 στη Ρίγα. Η μητέρα της είναι ηθοποιός, έτσι από 10 ετών έπαιζε σε παραστάσεις. Ανακαλύφθηκε από τον μαέστρο Raimonds Pauls το 1995 και ξεκίνησε ως τραγουδίστρια της τζαζ με κοινό μεσήλικες και υπερήλικες. Κέρδισε διθυραμβικές κριτικές για τον ρόλο της στο μιούζικαλ «Carrie». Το 1997 μετείχε σε μια σειρά κοντσέρτων για τα 100 χρόνια του George Gershwin. Το 1999 έδωσε συναυλίες με το θρυλικό στη χώρα Robertino Loretti και το 2000 άνοιξε το κοντσέρτο του Joe Cocker. Την ίδια χρονιά έβγαλε το πρώτο της άλμπουμ που έγινε αμέσως χρυσό και μετά από έναν χρόνο πλατινένιο (αν και είχε ήδη βγάλει ακόμα ένα, ανεπίσημο, με λαϊκά τραγούδια στα ρωσικά, στο οποίο έκανε παραγωγή η ίδια). Το 2001 κυκλοφόρησε το 2^ο, με γαλλικά τραγούδια αλλά και γαλλότροπα τραγούδια στα λεττονικά και τίτλο «Ma voix, ma voie». Έχει ηχογραφήσει τραγούδια σε πέντε γλώσσες. Μετείχε στην επιλογή του 2000 με το For you, my friends και του 2001, με το Hey boy, follow me (2^η). Καθώς η συμμετοχή της την προηγούμενη χρονιά είχε ψηφιστεί από τους τηλεθεατές ως η πιο δημοφιλής, ήταν κοινό μυστικό ότι θα κέρδιζε το 2002. Έχει bachelor στη νομική και εργάζεται και ως θεατρική ηθοποιός. Από το 1995 έχει μετάσχει σε πολλά φεστιβάλ, ενώ έχει επανειλλημένως κερδίσει το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ της. 15 τραγούδια στον τελικό, από 68 που είχαν σταλεί (ρεκόρ για τη χώρα), ενώ το σώου έκανε ρεκόρ τηλεθέασης όλων των εποχών. Ανοικτός στο κοινό, είχε και τη σημαντική παρουσία του Πρωθυπουργού. Δυστυχώς τα δικαιώματα να παίζει το εν λόγω τραγούδι είχε μόνο το κρατικό ραδιόφωνο, κάτι που οδήγησε σε περιορισμένο airplay. Καλεσμένοι οι ONE, η Sahlene, ο Dave Benton και ο Arnis Mednis. Παρωδία του Too much έκανε η χορωδία σπουδαστών του Ventspils. Οι τηλεθεατές επέλεξαν ποιο σύστημα ήθελαν και το televoting βγήκε με 100% (κάπως ύποπτο αυτό). Τα κινητά τηλέφωνα βγήκαν εκτός λειτουργίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι ξένοι ειδικοί (των οποίων η ψήφος δεν μέτρησε) την έβγαλαν 1^η. Ο συνστιχουργός, Marats Samauskis, είναι φυσικός. Το τραγούδι της είναι το πρώτο νικητήριο της Γιουροβίζιον που δεν κυκλοφόρησε εκτός της χώρας του, στην οποία μάλιστα δεν έφτασε καν στο Τοπ 30. Το 2003 συμπαρουσίασε τη Γιουροβίζιον. Το 2005 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα καλή θέλησης της Unicef. To 2012 παντρεύτηκε και μετακόμισε στη Γαλλία. Μετά από τέσσερα χρόνια αποχής, επέστρεψε με ένα άλμπουμ το 2016. 9 δίσκοι συνολικά. Από το 2017, αφότου επέστρεψε στην πατρίδα της, συνεργάζεται με το θέατρο Daile, στις παραστάσεις του οποίου παίζει.

Aivaras (LIT 02-Aivaras Stepukonis): γεννήθηκε το 1972. Ως έφηβος εμφανιζόταν με τους Galilėja. Από το 1998 μέχρι το 2001, πριν ξεκινήσει σόλο καριέρα, ήταν μέλος των Pėdsakai που κυκλοφόρησαν ένα δίσκο. Κυκλοφόρησε τρία προσωπικά άλμπουμ. Ήδη μετά το δεύτερο σταμάτησε τις εμφανίσεις και επικεντρώθηκε στη σύνθεση και την ηχοληψία. Όσον αφορά στις σπουδές του, αρχικά σπούδασε κλαρινέτο στην πατρίδα του και αργότερα θεολογία και φιλοσοφία στις Η.Π.Α.. Πήρε μεταπτυχιακό στη φιλοσοφία στη Διεθνή Ακαδημία Φιλοσοφίας που εδρεύει στο Schaan του Λίχτενσταϊν. Συνεχισε με διδακτορικό στο Βίλνιους. Με υποτροφία της Unesco, καθώς και μία ακόμη, πήγε για περαιτέρω έρευνα στη Βιέννη και τη Χαβάη. Από το 2005 είναι καθηγητής πανεπιστημίου σε ερευνητικό ίδρυμα της Λιθουανίας. 15 τραγούδια στην επιλογή, από τα οποία ανακοινώθηκαν οι θέσεις μόνο των 10 πρώτων, όλα στα αγγλικά. Στα 15 ο Kosmo που αντικατέστησε την Aisté (LIT 99) και το Grace, διότι είχε ήδη ακουστεί και ήταν αντιγραφή της Lara Fabian. 1^οι ήρθαν οι B-Avarija, με το We all (40 έναντι 38 βαθμών), ως τρίο πια (το 2001 ήσαν κουαρτέτο). Το τραγούδι τους όμως είχε κυκλοφορήσει, έτσι ακυρώθηκε, παρά τη σθεναρή αντίσταση της Λιθουανικής τηλεόρασης, την οποία η EBU απείλησε ευθέως με αποκλεισμό. Ο Aivaras είχε μια υποχρέωση κι έτσι έψαχναν τον 3^ο Saules Kliošas με το Singing in the night, εκείνος όμως δεν ήθελε πλέον να πάει, έτσι πίεσαν τον Aivaras που τελικά δέχθηκε.