Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα. 17. 1972

Μια “καταραμένη” χρονιά

Με οκτώ καλλιτέχνες να φεύγουν από τη ζωή λόγω της επάρατης νόσου, έναν να χάνεται σε ναυάγιο και μία να αυτοκτονεί, το 1972 είναι από τις πλέον στενάχωρες χρονιές, όσον αφορά στην τύχη των γιούροσταρ. Το παζλ συμπληρώνουν επώδυνα διαζύγια, εμπρησμοί, διάφορα προβλήματα υγείας, οικονομικές καταστροφές και διακοπή της τραγουδιστικής καριέρας αρκετών καλλιτεχνών, οι οποίοι αναζήτησαν τα προς το ζην ασκώντας άλλα επαγγέλματα.

Οι γιούροσταρ του 1972 αναλυτικά

Mary Roos (GER 72, 84-Marianne Rosemarie Schwab): Γεννήθηκε το 1949 στο Bingen am Rhein. Όταν ήταν μικρή διασκέδαζε μαζί με την αδελφή της τους πελάτες του ξενοδοχείου που είχε ο πατέρας της. Κατάφερε να γίνει από τα μεγαλύτερα ονόματα της γερμανικής μουσικής, με καριέρα και στη Γαλλία, ενώ έκανε αρκετές εμφανίσεις και ως ηθοποιός. Το 1983 αρνήθηκε να πει το Rücksicht, το οποίο έμελλε να πάει στον διαγωνισμό. Λίγο πριν από τη δεύτερη εμφάνισή της στη Γιουροβίζιον, έμαθε για μια απιστία του συζύγου της. Ήταν για τον λόγο αυτό χάλια ψυχολογικά και τραγούδησε με το ζόρι, όπως είπε σε μια συνέντευξή της. Παντρεύτηκε δύο φορές, με τον Γάλλο μάνατζερ Pierre Scardin (1969-1977) και με τον Γερμανό τραγουδιστή Werner Böhm (1981-1989), γνωστό με το ψευδώνυμο Gottlieb Wendehals και υποψήφιο το 1982 ως τραγουδιστή, αλλά και ως συνθέτη (έγραψε το ντουέτο της Mary Roos με τον David Hanselmann). Μαζί απέκτησαν έναν γιο. Το 2020 αποσύρθηκε επίσημα.

Betty Mars (Yvette Baheux-FRA 72): γεννήθηκε το 1944 στο Παρίσι και αυτοκτόνησε στην ίδια πόλη το 1989, πηδώντας από το παράθυρο του διαμερίσματός της λόγω ψυχολογικών και οικονομικών προβλημάτων. Πέθανε τρεις εβδομάδες μετά, ούσα σε κώμα. Είχε χωρίσει από τον σύντροφό της, με τον οποίο είχε αποκτήσει μια κόρη, 18 ετών τότε. Έκανε κάποια καριέρα μέχρι τη δεκαετία του ’80, κυρίως σε καμπαρέ και ρεβύ, οπότε θεωρήθηκε ξεπερασμένη. Εκτός Γαλλίας είχε εμφανιστεί στο Λας Βέγκας και τη Βραζιλία. Τη βρίσκουμε και σε ταινίες, μεταξύ των οποίων η Emilienne, μία softcore παραγωγή, η οποία φιλοδοξούσε να γίνει η απάντηση στην Εμμανουέλα…

Sandie Jones (Margaret Jones-IRL 72): Γεννήθηκε το 1951 από πολύτεκνη οικογένεια και πέθανε το 2019 στο Δουβλίνο. Η δισκογραφία της εκτείνεται από το 1969 μέχρι το 1981. Το 1983, και αφού ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την καριέρα της, έχοντας κάνει σοβαρές καταγγελίες για το πως λειτουργεί η σώου-μπιζ, μετακόμισε με τον σύζυγό της στο Abu Dhabi και λίγο αργότερα αποφάσισαν να εγκατασταθούν στις Η.Π.Α. Κατά καιρούς επέστρεφε στην Ιρλανδία, για να εμφανιστεί σε τηλεοπτικά σώου. Πέθανε 68 ετών, μετά από χρόνια ασθένεια. Ο αδελφός της έκανε έρανο, για να μπορέσει να τη θάψει δίπλα στους γονείς τους στην Ιρλανδία.

Jaime Morey (Jaime García Morey-SPA 72): γεννήθηκε το 1942 στο Alicante και πέθανε το 2015 στην πρωτεύουσα της Ισπανίας. Γιος εργοστασιάρχη, έκανε γρήγορα καριέρα. Παντρεύτηκε μία εβδομάδα μετά τη Γιουροβίζιον. Απέκτησε δύο κόρες, εκ των οποίων η Sandra είναι γνωστή τηλεπαρουσιάστρια. Μετά από καριέρα στη Λατινική Αμερική, αλλά και την Ανατολική Ευρώπη, αποφάσισε να αφήσει το τραγούδι το 1987, για να γίνει παραγωγός και διοργανωτής συναυλιών. Το 2001 μπλέχτηκε σε τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο (El caso Gescartera), αλλά αθωώθηκε. Απεβίωσε από καρκίνο.

The New Seekers (UK 72): ιδρύθηκαν το 1969 και αποτελούν τη συνέχεια του αυστραλιανού γκρουπ The Seekers, το οποίο διαλύθηκε. Μεσουράνησαν τη δεκαετία του ’70 με παγκόσμιες επιτυχίες. Πολλά μέλη πέρασαν από τους κόλπους του γκρουπ. Στη Γιουροβίζιον ήταν οι εξής: Lyn Paul (Lynda Susan Belcher), Peter Doyle, Paul Layton, Marty Kristian (Marty Vanags), Eve Graham (Evelyn May Beatson). Η Lyn Paul (1949-) εγκατέλειψε το γκρουπ το 1976 και κάνει σόλο καριέρα, με ειδίκευση στα μιούζικαλ. Ο Αυστραλός Peter Doyle (1959-2001) ήταν ήδη γνωστός ποπ σταρ. Άφησε το γκρουπ το 1973 και συνέχισε την καριέρα του στην Αγγλία και την Αυστραλία. Χτυπήθηκε από καρκίνο του λάρυγγα και κατόπιν του πνεύμονα. Ο Paul Layton (1947) ξεκίνησε ως παιδί-θαύμα στην Αγγλία. Παραμένει μέλος του γκρουπ. Ο Marty Kristian (1947-), Γερμανός, λετονικής καταγωγής, ήταν εφηβικό είδωλο. Έχασε τον πατέρα του πριν να γίνει καν ενός έτους. Το 1950 μετανάστευσε με τη μητέρα του στην Αυστραλία. Μέχρι το 2002 παρέμενε στο συγκρότημα. Η Σκωτσέζα Eve Graham (1943-) ήταν ήδη γνωστή ως μέλος διαφόρων συγκροτημάτων. Κάποια στιγμή, επειδή δεν της έδιναν πνευματικά δικαιώματα, αποσύρθηκε και έγινε πωλήτρια σουτιέν σε πολυκατάστημα. Πέθανε το 2016  μετά από σύντομη ασθένεια. Για την ιστορία, δύο ακόμα μέλη που δεν ήταν όμως μαζί τους στη σκηνή έχουν φύγει από τη ζωή, η Kathy Ann Rae από καρκίνο και ο Danny (Kevin) Finn, σύζυγος της Eve Graham από πνευμονική εμβολή. Ο δεύτερος ήταν ο τραγουδιστής των Prima Donna (UK 80).

Grethe Kausland (Grethe Nilsen) & Benny Borg (Artie Benny Borg-NOR 72). Εκείνη γεννήθηκε το 1947 στο Horten και πέθανε το 2007 στο Όσλο. Παιδί-θαύμα έκανε επιτυχίες στο τραγούδι και τον κινηματογράφο, ενώ ως ενήλικη και στην τηλεόραση. Ειδικεύτηκε στα σώου και τις ρεβύ, αλλά και τις μιμήσεις άλλων καλλιτεχνών. Το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο είναι το όνομα του συζύγου της κιθαρίστα Halvard Kausland, το οποίο διατήρησε, αν και χώρισαν το 1979. Απέκτησαν δύο παιδιά και τρία εγγόνια. «Έφυγε» από καρκίνο του πνεύμονα. Εκείνος, γεννήθηκε το 1945 στο Γκαίτεμποργκ. Μετακόμισε στη Νορβηγία το 1968. Υπήρξε σύζυγος της Kirsti Sparboe (NOR 65, 67, 69) από το 1972 μέχρι το 1978. Ειδικεύτηκε στην ποπ, τη ροκ και τις ρεβύ, ενώ υπήρξε επίσης ηθοποιός και τηλεπαρουσιαστής. Είναι ακόμα ενεργός.

Για τον Carlos Mendes, βλ. 1968.

Véronique Müller (SWI 72, συνθέτης SWI 80): γεννήθηκε το 1948 στο Morat (Murten), όπου ζει μέχρι σήμερα, αναλαμβάνοντας διαγωνισμούς ταλέντων. Πριν γίνει τραγουδίστρια ήταν η γραμματέας της Petula Clark (κιθαρίστας της οποίας, ειρήσθω εν παρόδω ήταν ο πατέρας της Lara Fabian!). Υπήρξε μαθήτρια του Freddie Winrose, ο οποίος λάνσαρε την καριέρα της Shirley Bassey. Έκανε κάποιες επιτυχίες, ωστόσο αποσύρθηκε γύρω στο 1990 από τη δισκογραφία. Ήταν παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Guido Baumann, ο οποίος πέθανε το 1992 από καρκίνο του ήπατος.

Helen (Helen Micallef) & Joseph (Joseph “Joe” Cutajar-MAL 72): εκείνη γεννήθηκε το 1950 στην Birkirkara από πολύτεκνη οικογένεια. Ξεκίνησε ήδη από τα 10 της χρόνια ως μέλος διαφόρων συγκροτημάτων, με εμφανίσεις σε τηλεοπτικά προγράμματα, ξενοδοχεία και night club. Εκπροσώπησε τη χώρα της σε διάφορα φεστιβάλ. Λίγο μετά από τη Γιουροβίζιον διέκοψε την καριέρα της, για να μεγαλώσει τα τρία παιδιά της. Επέστρεψε το 1991 στο πλευρό του αδελφού της Renato (MAL 75). Στο σήμερα είναι ενεργή κυρίως ως δασκάλα φωνητικής. Εκείνος γεννήθηκε στη Βαλέττα το 1941. Τραγουδιστής και ντράμερ, θεωρείτο ο καλύτερος καλλιτέχνης καμπαρέ στη χώρα, με εμφανίσεις σε ξενοδοχεία και παμπ. Έκανε μικρή καριέρα και στην Αγγλία. Μετείχε σε διάφορα φεστιβάλ. Έχει τρία παιδιά και συνέχισε τη σταδιοδρομία του μέχρι τον θάνατό του στις 7 Μαρτίου του 2024

Päivi Paunu & Kim Floor (FIN 72): εκείνη γεννήθηκε το 1946 στο Ελσίνκι και πέθανε το 2016 από την επάρατη νόσο. Ξεκίνησε ως φολκ τραγουδίστρια, πριν κάνει στροφή στην ποπ και την ελαφρά μουσική. Η δισκογραφία της κράτησε από το 1966 μέχρι το 1976. Μετά έγινε μέλος του φωνητικού συνόλου Mirumaru. Από το 1980 και μετά άρχισε να σπουδάζει λογοθεραπεία, εξασκώντας το επάγγελμα και κάνοντας ελάχιστες εμφανίσεις μαζί με τον δεύτερο σύζυγό της Lars von Hertzen ως μέλη του γκρουπ Cumulus. Μαζί απέκτησαν μία κόρη. Προηγουμένως ήταν παντρεμένη με τον μουσικό Seppo Hovi. Το 2010 διαγνώστηκε με καρκίνο του λάρυγγα και το 2016 στους λεμφαδένες. Εκείνος γεννήθηκε το 1948 στο Porvoo. Είναι τραγουδιστής, ηθοποιός και τηλεπαρουσιαστής (με κορυφαίο τον «Τροχό της Τύχης»). Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 εγκατέλειψε το τραγούδι.

The Milestones (AUS 72): ήταν ενεργοί μεταξύ 1968 και 1975. O Christian Kolonovits (γεννημένος το 1953), που προκάλεσε αίσθηση τη δεκαετία του ’70 με τις ενορχηστρώσεις που έκανε, επανέκαμψε στο μέλλον ως συνθέτης το 1993 και ως διευθυντής ορχήστρας το 1977 και το 1993 και είναι μέχρι σήμερα από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της αυστριακής και γερμανικής μουσικής σκηνής. Είναι ο πρώτος που τόλμησε να παντρέψει κλασσικά και ποπ στοιχεία, όντας διευθυντής της Συμφωνικής της Βιέννης. Η σύζυγός του είναι σχεδιάστρια μόδας. Η φλαουτίστα, σαξοφωνίστα και τραγουδίστρια Beatrix “Trixi” Neundlinger (1948-) ήταν το 1971 η μία από τους δύο κριτές, ενώ το 1977 επανέκαμψε ως τραγουδίστρια των Schmetterlinge. Απείχε για δεκαετίες και επανήλθε στα μουσικά δρώμενα το 2004. Εργάζεται ως επιμορφωτής ενηλίκων. Έχει δύο παιδιά. Οι άλλοι δύο του συγκροτήματος είναι ο Günther Grosslercher (γεννημένος το 1945 στη Βιέννη και ιδρυτής τους) και ο Norbert Niedermeyer (γεννημένος το 1948 στην ίδια πόλη), μέλος, αλλά και στιχουργός των Springtime (AUS 78), οι οποίοι εγκατέλειψαν γρήγορα το τραγούδι. Το γκρουπ με τον χίππικο ήχο αποδείχτηκε πραγματικό «ορόσημο», καθώς η Αυστρία έκανε 42 ολόκληρα χρόνια να βελτιώσει την 5^η θέση που πήραν (και την οποία ισοφάρισαν οι Waterloo & Robinson το 1976 και ο Thomas Forstner το 1989).

Nicola di Bari (Michele Scommenga-ITA 72). Γεννήθηκε το 1940 στη Zapponeta. Γιος αγροτικής οικογένειας με 10 παιδιά, εγκατέλειψε τις σπουδές λογιστικής στη Ρώμη, διότι έπρεπε να εργαστεί. Ενεργός μέχρι το 1987, θεωρείται από τα μεγαλύτερα ονόματα της ιταλικής μουσικής σκηνής, με καριέρα και στο εξωτερικό, ιδίως στη Λατινική Αμερική. Κέρδισε στο Sanremo δύο χρονιές στη σειρά, το 1971 και το 1972. Διακρίθηκε και στο σινεμά. Ενεργός ακόμα, το 2020 υπεβλήθη σε εγχείρηση καρδιάς, η οποία παρουσίασε κάποιες επιπλοκές.

Για την Tereza Kesovija, βλ. 1966.

Για τους Family Four, βλ. 1971.

Anne-Marie Godard & Peter McLane (Vincent Reichenauer/Vincent Sinclair-MON 72). Εκείνη έκανε μικρή καριέρα μεταξύ 1966 και 1976 (μια τελευταία ηχογράφηση έγινε το 1989). Έκτοτε εμφανίζεται σποραδικά. Εκείνος γεννήθηκε το 1945 στο Chamonix. Ήταν ενεργός στη δισκογραφία μεταξύ 1970 και 1986. Τη δεκαετία του ’80 έγινε καλλιτέχνης digital art, με εκθέσεις σε γκαλερί. Το τραγούδι έγινε επιτυχία στην Πορτογαλία.

Serge & Christine Ghisoland (BEL 72): Γεννήθηκαν και οι δύο στο Mouscron το 1946 και παντρεύτηκαν τα Χριστούγεννα του 1968, χρονιά κατά την οποία ξεκίνησε η σύντομη καριέρα τους. Το 1970, άγνωστοι ακόμα, πέρασαν στον εθνικό τελικό με δύο τραγούδια, αλλά αποφάσισαν να αποσύρουν το ένα, για να αυξήσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν (τελικά ήρθαν 4^οι). Όταν πήγαν στον διαγωνισμό, η κόρη τους, Julie-Christine, ήταν μόλις πέντε μηνών. Μετά από τον διαγωνισμό ειδικεύτηκαν στα τραγούδια για παιδιά. Εκείνος εργάστηκε για αρκετά χρόνια στη δισκογραφική εταιρεία Elver και εν συνεχεία ως δάσκαλος μουσικής σε σχολεία. O τίτλος του τραγουδιού παραπέμπει στο μάδημα της μαργαρίτας, όπου οι γαλλόφωνοι χρησιμοποιούν πέντε φράσεις (αντί των δύο στα Ελληνικά: μ’αγαπά, δεν μ’αγαπά): il / elle m’aime un peu, beaucoup, passionement, à la folie ou pas du tout (μ’αγαπά λίγο, πολύ, παθιασμένα, ως την τρέλα ή καθόλου). Η κακή θέση που πήραν διέκοψε απότομα τη μουσική τους καριέρα.

Για την Vicky Leandros, βλ. 1967.

Sandra (Barbara Alexandra “Sandra” Reemer-NL 72, 76, 79, φωνητικά NL 83), Andres (Andres “Dries” Holten-NL 72). Εκείνη γεννήθηκε το 1950 στην Ινδονησία και συγκεκριμένα στο Bandung και απεβίωσε το 2017 στο Άμστερνταμ μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο του στήθους. Είχε παππούδες Ολλανδούς και γιαγιάδες από την Κίνα και την Ιάβα. Το 1958 μετακόμισαν οικογενειακώς στην Ολλανδία. Από κοριτσάκι μετείχε σε διαγωνισμούς ταλέντων και η επιτυχία δεν άργησε να έρθει, όχι μόνο στην Ολλανδία, αλλά και τη Σκανδιναβία. Όταν η καριέρα της σημείωσε πτώση, επιδόθηκε στην παρουσίαση τηλεοπτικών προγραμμάτων, χωρίς να εγκαταλείψει το τραγούδι. Ιστορία άφησε η συνεργασία της με την Marga Bult (NL 87) και την Maggie McNeal (NL 74, 80), με το όνομα The Dutch Divas. Ήταν παντρεμένη και μετά χωρισμένη με τον Ferdi Bolland, τον έναν από τους διάσημους παραγωγούς Bolland & Bolland. O Dries (Andres) Holten γεννήθηκε στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (δηλαδή τη σημερινή Ινδονησία) το 1936. Η καριέρα του κράτησε 20 περίπου χρόνια, από το 1967 μέχρι το 1988, είτε σόλο, είτε ως μέλος συγκροτημάτων, είτε κάνοντας ντουέτα με τις εκάστοτε συντρόφους του (τη Sandra Reemer, την Rosy Pereira και, τέλος την Debbie). Πέθανε στην πόλη Oostrum, στις 15 Απριλίου 2000, νικημένος από την επάρατη νόσο, δύο χρόνια μετά από τον θάνατο της Sandra Reemer από την ίδια αιτία. Ο θάνατός του άργησε να ανακοινωθεί ίσως λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον δίσκο ακούγεται μπουζούκι, το οποίο την τελική βραδιά αντικαταστάθηκε από ένα άχρωμο αρμόνιο.