Μια αξιοζήλευτη καριέρα
Ο Δάκης (Βρασίδας Χαραλαμπίδης) είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, καθώς αποτελεί το μεγαλύτερο όνομα που προσπάθησε για τη Γιουροβίζιον και μάλιστα πολλές φορές (επίσημα 6), χωρίς να εκπροσωπήσει ποτέ την Ελλάδα.
Ποιος είναι ο Δάκης; Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 1963 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1964 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο στα Αγγλικά με τίτλο “Deep in the heart of Athens”. Ακολούθησαν ξενόγλωσσοι δίσκοι. Μιλά άπταιστα έξι γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, αραβικά), ενώ καταλαβαίνει και πορτογαλικά, γεγονός που του επιτρέπει να ερμηνεύει διεθνές ρεπερτόριο.
Ο πρώτος ελληνόφωνος δίσκος ηχογραφήθηκε το 1968, με τίτλο «Γεια σου, σ’ευχαριστώ». Ακολούθησε η εκπληκτική συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα (μαέστρος GRE 83, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής της ΕΡΤ αρκετές φορές) σε τραγούδια που έμειναν διαχρονικά. Η δισκογραφία του είναι εντυπωσιακή (περίπου 40 δίσκοι και 20 δισκάκια), όπως και οι συνεργασίες του με μεγάλα ονόματα όχι μόνο του εγχώριου, αλλά και του διεθνούς στερεώματος (Rolling Stones, Charles Aznavour, Dalida, Milva, Joe Dassin, Sacha Distel και Demis Roussos-ο τελευταίος ήταν ξάδερφός του). Την πλούσια καριέρα του συμπληρώνουν θεατρικές παραστάσεις, εμφανίσεις σε αναψυκτήρια και κέντρα διασκέδασης, συμμετοχές σε τηλεοπτικά σώου και ελληνικές ταινίες, αλλά και συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ, όπου απέσπασε διακρίσεις και βραβεία: 2η Ολυμπιάδα τραγουδιού, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1970, 1971, 1975 (2ος), 1976 (βραβείο ερμηνείας), Χιλής 1971, Rose d’Or 1980 (2ος), Καϊρου 2000.
Επιτυχίες κι άλλες επιτυχίες
Αμέτρητες: Τόσα καλοκαίρια, Αυτό το καλοκαίρι, Κορίτσι στάσου να σου πω, Στη σελίδα 18, Τσάι στο μπαλκόνι, Μια σου λέξη, Φιλοσόφησε, Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά (το δαχτυλίδι), Μάζευα στα χέρια μου βροχή, Αλήθεια, Μαργαρίτα, Κλείσε τα μάτια και θυμήσου, Είναι πιο καλά, Κι όλο ψάχνω να σε βρω, Gaston, Monsieur Cannibal, Tu veux ou tu veux pas, Mourir ou vivre και τόσες άλλες…
Σχετικά με τη Γιουροβίζιον
-Το 1977 του έγινε πρόταση, όπως και στην Ελπίδα, να συμμετάσχουν στην τετράδα του «Μάθημα Σολφέζ», αλλά αρνήθηκε, διότι ήταν υποψήφιος – στην κλειστή επιλογή – με άλλο τραγούδι, ίσως το «Αντίο, Μαίρη», που έκανε επιτυχία εκείνη τη χρονιά.
-Το 1980 τον βρίσκουμε υποψήφιο στην ανοιχτή επιλογή, αφενός με το «Μόνο εσύ», ένα ντουέτο με τη Ρένα Πάντα (9οι), αφετέρου με το «Πάρε ένα κοχύλι απ’ το Αιγαίο», το οποίο επρόκειτο αρχικά να ερμηνεύσει ο συνθέτης του, Κώστας Χατζής (3ος). Ο Τύπος στάθηκε στην σεμνή και ωραία παρουσία του, στα λευκά, το τραγούδι έμεινε διαχρονικό. Σε μία συνέντευξή του επιβεβαίωσε αυτό που ξέρουν οι πάντες, ότι δηλαδή πίσω από την επιλογή της Άννας Βίσση κρύβεται πολιτικός δάκτυλος (ποιος άραγε;). Όσο για τη βοήθεια που παρείχε στη Ρένα Πάντα, όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες, αλλά και μετά τον χαμό της, βλ. στο άρθρο αυτό.
-Το 1983 δοκιμάζει και πάλι την τύχη του με το «Αγάπη, Αγάπη» (2ος). Η ιστορία πίσω από αυτή τη συμμετοχή έχει ενδιαφέρον: συναντήθηκε τυχαία σε ένα στούντιο με τον συνθέτη Γιώργο Τζέικο να πασχίζει να ερμηνεύσει το τραγούδι που είχε γράψει, διότι τον πονούσε ο λαιμός του. Τότε εκείνος του πρότεινε να το ηχογραφήσει και μάλιστα την μέρα που έληγε η προθεσμία. 4 η ώρα έγινε η ηχογράφηση και πήγαν τροχάδην στο ταχυδρομείο στις 5. 30 υπό βροχή και χιόνι, για να προλάβουν!
-Το 1986 έχουμε μια πληροφορία για την Κύπρο, ότι έγινε αρχικά κρούση στον Πασχάλη από το ΡΙΚ, αλλά τελικά δεν δέχθηκε και μετά στον Δάκη, ο οποίος όμως δεν ανήκε σε δισκογραφική εταιρεία, έτσι το ΡΙΚ τον απέρριψε τελικά, για να επιλέξει την Ελπίδα.
-Το 1989 μετέχει και πάλι με το «Μη φεύγεις, Άννα» (4ος) και το «Εν τω μεταξύ» (μπήκε στα 13 τραγούδια του ημιτελικού). Ένα ωραίο παραλειπόμενο έρχεται από τη νικήτρια εκείνης της χρονιάς, Μαριάνα Ευστρατίου: «Βλέποντας τον Δάκη και τον Μιχάλη Ρακιντζή μεταξύ των υποψηφίων, με την παιδική μου αφέλεια τους πρότεινα, αν βγει ένας από τους τρεις, να πάμε όλοι μαζί στη Eurovision. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και με φώναξαν, είχαν φύγει βέβαια όλοι».
Μολονότι δεν διαθέτουμε κάποια πληροφορία, είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι θα είχε προσπαθήσει σε διάφορες κλειστές επιλογές. Δεν το γνωρίζουμε με ασφάλεια.
Γιατί δεν κατάφερε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα;
Ο ίδιος, ερωτηθείς γιατί δεν πήγε ποτέ, ενώ τραγουδούσε ποπ και στα αγγλικά και στα γαλλικά, δήλωσε πως τέσσερεις φορές έχασε για έναν (!) πόντο. Αυτό δεν ισχύει, φυσικά, αλλά δεν μειώνει ούτε την αξία του, ούτε την προσπάθειά του. Είναι ο μόνος Έλληνας καλλιτέχνης διεθνούς ρεπερτορίου, ο οποίος δεν έκανε καριέρα στο εξωτερικό. Η Γιουροβίζιον «του ταίριαζε γάντι». Κατά την ταπεινή μας άποψη, οι επιλογές τραγουδιών που έκανε ίσως δεν ήταν οι κατάλληλες, αυτά όμως ήθελαν τότε οι επιτροπές. Εξαιρετικά τραγούδια, αλλά πιθανότατα όχι για Γιουροβίζιον. Ίσως χρειαζόταν κάτι πιο ρυθμικό, ίσως κάτι ερμηνευμένο σε διάφορες γλώσσες…
Για την ώρα ας ακούσουμε τρεις από τις υποψηφιότητές του.
