Οι καλλιτέχνες
Με 16 προσωπικούς δίσκους, πολλές συμμετοχές σε άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών και αξιοζήλευτες συνεργασίες, η Ευρυδίκη Θεοκλέους γεννημένη το 1968, είναι από τους επιτυχημένους ελληνόφωνους καλλιτέχνες. Την έχουμε δει, πέρα από μεγάλα σχήματα και εναλλακτικές μουσικές σκηνές, σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, αλλά σε κριτική επιτροπή talent show. Η καριέρα της χωρίζεται σε δύο περιόδους: την ποπ και την ροκ / εναλλακτική, για τις οποίες ευθύνονται οι σύντροφοι / σύζυγοί της Γιώργος Θεοφάνους και Δημήτρης Κοργιαλάς αντίστοιχα. Στο σήμερα ετοιμάζεται να παντρευτεί με τον κιθαρίστα Μπομπ Κοτσιώνη. Το 2017, με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων στη δισκογραφία, κυκλοφόρησε τον δίσκο “25 για πάντα”, με διασκευές τραγουδιών της σε συνεργασία με άλλες τραγουδίστριες. Το 2018 ανέλαβε την παρουσίαση της πολύ επιτυχημένης εκπομπής “Χωρίς αποσκευές”, την οποία παρουσίαζε ο Σάββας Πούμπουρας στο ΡΙΚ. Εκεί ταξιδεύει σε διάφορα χωριά, τραγουδά με την κιθάρα της, μαγειρεύει και γνωρίζει ντόπιους κατοίκους και όχι μόνο. Για μερικές ακόμα πληροφορίες, όσον αφορά στην καλλιτεχνική της πορεία, βλ. το αφιέρωμά μας στην συμμετοχή της Κύπρου το 1992.
Ο Δημήτρης Κοργιαλάς, γεννημένος το 1971 και εκπρόσωπος της electropop/rock σκηνής, ασχολείται με τη μουσική από τα 15 του, ωστόσο άρχισε να δισκογραφεί το 1998. Η καριέρα του είχε πολλά διαστήματα αδράνειας. Κορυφαία στιγμή ήταν ίσως το πολυβραβευμένο τραγούδι “Μια φορά”, ένα ντουέτο με την Κατερίνα Μουτσάτσου που ακούστηκε και σε διαφήμιση εταιρείας παγωτών. Έχει κυκλοφορήσει 9 προσωπικά άλμπουμ. Το 2017 συμμετείχε στη νοσταλγική παράσταση του Μάκη Δελαπόρτα “Το πρώτο μας πάρτυ”, η οποία έκανε θραύση και στην οποία συμμετείχαν οι: Δάκης (GRE NF 80, 83, 89), Μπέσυ Αργυράκη (GRE 77), Ρόμπερτ Ουίλιαμς (GRE 77), Λάκης Τζορντανέλλι, Γιώργος Πολυχρονιάδης (GRE NF 80, 91, CYP NF 97) και Εβελίνα Νικόλιζα. Παντρεμένος πλέον με τη δημοσιογράφο Φωτεινή Ψυχίδου (γνωστή κάποτε ως “τιτιβίγγω”), έκανε την έκπληξη συμμετέχοντας στο reality “Nomads”.
Η ανάθεση και η παρουσίαση του τραγουδιού
Κατόπιν πολύμηνης σιωπής και υπό το άγρυπνο βλέμμα της EBU, η οποία είχε απειλήσει το ΡΙΚ με κυρώσεις για την πολιτική αναφορά του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου, μόλις στα τέλη Ιανουαρίου έγινε μια δημοσιογραφική διάσκεψη, στην εκπομπή «Ανθρώπινα και απλά» της Μαρίνας Φιλιππίδου, για να ανακοινωθεί η ανάθεση και στην οποία οι τηλεοπτικοί συντάκτες των εφημερίδων αρνήθηκαν να παρευρεθούν, εκτός από έξι μόνο συν δύο του καναλιού. H παρουσίαση του τραγουδιού έγινε στις 23/2, σε ειδική ωριαία εκπομπή που στήθηκε στο Studio 3 του ΡΙΚ, με τίτλο «Cyprus, 12 points», με εντυπωσιακά σκηνικά και μοντέρνα σκηνοθεσία από τον Κλείτο Κλείτου, ωστόσο σημείωσε πολύ χαμηλά νούμερα τηλεθέασης, εκτός από τη στιγμή της μετάδοσης του τραγουδιού.
Παρουσιαστές ήταν η Μαρίνα Φιλιππίδου, αλλά και – έκπληξη – ο Γιάννης Χαραλάμπους, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά κατήγγειλε στα κανάλια τον τρόπο ψηφοφορίας του ΡΙΚ (ως στιχουργός του τραγουδιού «After you»)· οι ίδιοι επελέγησαν και για την παρουσίαση των βίντεο-κλιπ. Οι ελπίδες για διάκριση αναπτερώθηκαν χάρη στο electro-pop dance τραγούδι του Δημήτρη Κοργιαλά, με ερμηνεύτρια την Ευρυδίκη, η ίδια όμως η Εύη Παπαμιχαήλ που μεταπήδησε από τον σχολιασμό στην αρχηγεία της αποστολής είπε ότι θα γίνει επιτυχία, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα περάσει κιόλας, ενώ τους έγινε και ένα προχειρότατο, κακόγουστο αφιέρωμα.
Οι αντιδράσεις και οι κακοτυχίες
Στην Κύπρο δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ήταν δυσαρεστημένοι με την ανάμιξη της Ευρυδίκης στη Eurovision, για 6η φορά μέσα σε 25 χρόνια. Τα παρατράγουδα, όμως δεν σταμάτησαν εκεί: ενώ η Ευρυδίκη βρισκόταν ήδη στη Μόσχα – πρώτο σταθμό της περιοδείας της – και μάλιστα με κάλυψη του site “Εsctoday” (ο εκπρόσωπος του οποίου είχε προσκληθεί σε ένα «ευρωπάνελ» που θα σχολίαζε τα βίντεο-κλιπ), κυκλοφόρησε ένα βίντεο της «Γιουροβιζιονολόγου» και παραλίγο παρουσιάστριας της Junior Eurovision, Μαρίνας Φιλιππίδου (ή κάποιας που της έμοιαζε) σε ερωτικές περιπτύξεις, θέμα για το οποίο επενέβη η αστυνομία (και τελικά οδήγησε στην απομάκρυνσή της από το ΡΙΚ). Παράλληλα, διάφορα blogs έκαναν απανωτές επιθέσεις στην Ευρυδίκη, η οποία συνέχιζε την περιοδεία της στο Μινσκ. Τότε, ο Δημήτρης Κοργιαλάς – που είχε παραμείνει στην Αθήνα – κάηκε από λάδι, καθώς έφτιαχνε μια ομελέτα και μεταφέρθηκε σε ιδιωτική κλινική. Η περιοδεία διακόπηκε προσωρινά. Την ίδια ώρα, ο Τάσος Τρύφωνος δήλωνε παντού πως το τραγούδι παίζεται πρώτο σε όλες τις ψηφοφορίες και τα στοιχήματα. Πίστευαν δε πως έχουν 36 βαθμούς εξασφαλισμένους (από Ελλάδα, Γαλλία και Βέλγιο). Η περιοδεία συνεχίζεται στο Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο, με κάμερα του ΡΙΚ να καταγράφει όλη αυτή την πορεία. Σε συνέντευξή της η Ευρυδίκη εξέφρασε την προτίμησή της προς τον Χρήστο Δάντη, ο οποίος είχε χάσει στον ελληνικό τελικό από τον Σαρμπέλ και σχολίασε τη δήλωση της Ελίνας Κωνσταντοπούλου για τη… βράκα του Δημήτρη Κοργιαλά ότι είναι κιτς.
Οι φαν και οι ψήφοι
Οι ξένοι φαν το λάτρεψαν, υπήρξε μεγάλη προβολή σε Ελλάδα και Κύπρο, μάλιστα σε κάποιες δημοσκοπήσεις ερχόταν πρώτο, όμως το ευρωπαϊκό κοινό είχε αντίθετη γνώμη κι έτσι παρέμεινε στον ημιτελικό και μάλιστα στη 15η θέση. Από τις γαλλόφωνες χώρες, στις οποίες είχε επενδύσει, έλαβε τελικά μόνο δύο 5άρια (Γαλλία και Βέλγιο). Ουσιαστικά την στήριξαν η Ελλάδα (με 12), το Ηνωμένο Βασίλειο (με 10) και τρεις Βαλκανικές χώρες (η Αλβανία με 8, η Βουλγαρία και η Ρουμανία με 7). Τρεις χώρες ακόμα έδωσαν χαμηλούς βαθμούς.
Γιατί απέτυχε;
Για την αποτυχία ίσως έφταιξε ο πολύ μοντέρνος ήχος, κάπως ξένος στους 30+, τα Γαλλικά (άψογα, βεβαίως, αφού ο στιχουργός, Ποσειδώνας Γιαννόπουλος, γεννήθηκε στο Βέλγιο), τα οποία όμως – εκ των πραγμάτων – δεν έχουν την παλαιότερη αίγλη τους, το αντιαισθητικό σημάδι-tatoo στο χέρι, αλλά και η εκκεντρική ερμηνεία: «She sings as if she were possessed» έγραφε τότε ένα μεγάλο site που ασχολείται με τον διαγωνισμό. Στο αεροδρόμιο τους έκλεψαν κάποια όργανα, κάτι που έχει συμβεί κι άλλες φορές σε κυπριακή αποστολή (μα τόση γκαντεμιά πια;). Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, είχε και την αρνητική ενέργεια, αλλά και τα κλάματα του Βασίλειου Κωστέτσου («όσο μπόι της λείπει, τόσα ψέματα λέει», «κακιά», «ψεύτρα»), αλλά και του… σκύλου του, Κολόμπο, ο οποίος αρρώστησε, όταν η Ευρυδίκη αποφάσισε να αλλάξει σχεδιαστή για το φόρεμά της και της ζητούσε 2 εκατομμύρια Ευρώ αποζημίωση και απαγόρευση του βίντεο-κλιπ!
Φρούδες ελπίδες
Αναστάτωση προκλήθηκε, όταν ελληνικό ιδιωτικό κανάλι ανακοίνωσε λίγο πριν τον τελικό πως η Κύπρος είχε προκριθεί. Το αποτέλεσμα ήταν το όνομα γνωστού δημοσιογράφου (μαζί με τη φωτογραφία του), όπως και του σταθμού, να φιγουράρουν στην αίθουσα Τύπου του Ελσίνκι ως persona non grata, με την ίδια την EBU να τους χαρακτηρίζει ως “αναξιόπιστους” και να τους κατηγορεί για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Η σκηνική παρουσία και κάποια προβληματάκια
Στην κιθάρα ήταν ο Δημήτρης Κοργιαλάς, στα drums o Δημήτρης Χωριανόπουλος (κρουστά CYP 95) και στα keyboards o Γιάννης Σκούταρης. Φωνητικά από την Φρόσω Στυλιανού και την Μαριάννα Γερασιμίδου. Make-up από τον Ιάκωβο. η Ευρυδίκη με ασημί αποκαλυπτικό φόρεμα. Είχε προβλήματα στον ήχο, τα οποία είχαν επισημανθεί από τις πρόβες, όπου φαινόταν ότι δεν θα περάσει, στον δε ημιτελικό έχασε τις πρώτες νότες, διότι από τα χειροκροτήματα δεν άκουγε τον μετρονόμο. Παράλληλα, είχε ζητήσει αλλαγή στα χρώματα του φόντου (έγινε μπλε-μωβ, αντί για κόκκινο) και τη σκηνοθεσία, ζητήθηκαν δε επιπλέον και ανεμιστήρες.
Το φιλμάκι, οι τηλεθεάσεις και άλλα παραλειπόμενα
Επαγγελματικό το βίντεο-κλιπ, λίγο vamp, λίγο underground, λίγο gothic, λίγο glam-rock, δείχνει το συγκρότημα να ερμηνεύει σε μια παλιά αποθήκη, ενώ παράλληλα ένα αγόρι και ένα κορίτσι κινούνται ανέκφραστα και ρομποτικά μέσα στην πόλη, μέχρι να συναντηθούν. Το ειδικό αφιέρωμα που της έγινε ημέρα Πέμπτη, ο ημιτελικός και ο τελικός εκτόξευσαν τις τηλεθεάσεις μέχρι και στο 62, 5%. Ο ένας στους δύο τηλεθεατές είδε το ΡΙΚ, ενώ ο διαγωνισμός ήταν το πρώτο πρόγραμμα της χρονιάς. Θέμα του τραγουδιού είναι μια φθαρμένη σχέση που έχει καταλήξει σε ρουτίνα. Στο τέλος καταλαβαίνουμε ότι η ηρωίδα πρόκειται να θέσει τέλος σε αυτή τη σχέση. Για την ιστορία, η Ευρυδίκη και ο Δημήτρης Κοργιαλάς χώρισαν το 2015. Η Κύπρος έγινε τότε η πρώτη μη γαλλόφωνη χώρα που τραγούδησε αμιγώς στα γαλλικά. Κάτι αντίστοιχο έκαναν η Λετονία το 2007, η Αυστρία το 2016 και η Εσθονία το 2018 (με το Questa Notte, το Loin d’ici και το La forza, αντίστοιχα, εξ’ ολοκλήρου στα Ιταλικά).
Οι στίχοι
Tous les lundis, tu finis le travail trop tard
Et puis la télé et sommeil, quand mon cœur se réveille
Et tous les mardis, tu me dis le matin – et tu l’oublies
“On ira au ciné”, et le soir – “désolé”
Comme ci, comme ça, la vie passe
Et les bons moments nous dépassent
Comme ci, comme ça, l’amour casse
Routine et paresse nous menacent
Comme ci, comme ça, je n’en peux plus
Je suis déçue, tu m’as perdue
Je reste pas là, comme ci, comme ça
La fin voilà, comme ci, comme ça
Même les samedis à minuit, tu me dis déjà bonne nuit
Tu t’endors quand je sors en te chantant très fort:
Comme ci, comme ça, la vie passe
Et les bons moments nous dépassent
Comme ci, comme ça, l’amour casse
Routine et paresse nous menacent
Comme ci, comme ça, je n’en peux plus
Je suis déçue, tu m’as perdue
Je reste pas là, comme ci, comme ça
La fin voilà, comme ci, comme ça
Comme ci, comme ça, la vie passe
Et les bons moments nous dépassent
Comme ci comme ça, l’amour casse
Routine et paresse nous menacent
Comme ci, comme ça, je n’en peux plus
Je suis déçue, tu m’as perdue
Je reste pas là, comme ci, comme ça
La fin voilà, comme ci, comme ça
Je reste pas là, comme ci, comme ça
La fin voilà, comme ci, comme ça
Je reste pas là, comme ci, comme ça
La fin voilà
Μεγάλη αδικία που δεν πέρασε στον τελικό ειδικά εκείνη την χρονιά που πέρασε και η κουτση Μαρία χωρίς να το αξίζει κιόλας
Δυστυχώς το συγκεκριμένο τραγούδι έπεσε σε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά με 28- αν θυμάμαι καλά- τραγούδια στον ημιτελικό (ο ημιτελικός της συγκεκριμένης χρονιάς προσωπικά θεωρώ ότι ί ήταν ίσως και ανώτερος και από τον τελικό ως προς το επίπεδο συμμετοχών), από τα οποία μόνο 10 θα έπαιρναν το ειιστήριο του τελικού. Και εννοείται ότι χωρίς ύπαρξη επιτροπών και μόνο με televoting στην ψηφοφορία τα 10 εισιτήρια θα τα έπαιρναν οι χώρες που ανήκαν σε bloc (βαλκανικές/πρώην ΚΑΚ), ή είχαν μεγάλες κοινότητες διασποράς (Ελλάδα, Τουρκία, Αρμενία)- όπερ και εγένετο. Μέχρι και οι σκανδιναβικές αποκλείστηκαν τότε. Θυμάμαι μάλιστα ένας φίλος μετά τον ημιτελικό εκείνη τη χρονιά με πήρε τηλέφωνο όταν βγήκαν οι 10 φάκελοι και μου είπε “γιατί αλήθεια δεν την ονομάζουμε πια Yugosoviet-vision?” Μέσα σε αυτό το κλίμα- συν όλα τα άλλα τα πολύ σωστά που αναφέρθηκαν στο άρθρο- το να περάσει η Κυπρος στον τελικό ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Απλά κάποιοι δεν είχαν καταλάβει τους μηχανισμούς ψηφοφορίας τότε της Eurovision και πόνταραν απλά στην αναγνωρισιμότητα της Ευρυδίκης. Εάν π.χ. το τραγούδι αυτό εκπροσωπούσε την Ελλάδα σίγουρα θα ήταν στον τελικό. Ευτυχώς την επόμενη χρονιά θεσπίστηκαν οι 2 ημιτελικοί και ευτυχώς πια από το 2011 υπάρχουν και επιτροπές που – τουλάχιστον στους ημιτελικούς- κατά τη γνώμη μου “σώζουν κάποια τραγούδια και καταστάσεις” (ο τελικός είναι άλλο κεφάλαιο βέβαια)
Και η Αυστρια το 2016 είχε στείλει γαλλικά
Καλά που μου το θύμισες. Το πρόσθεσα. Σε ευχαριστώ πολύ.
Η Ευρυδίκη δεν τραγούδησε καλά εκείνο το βράδυ, ήταν νευρική και αμήχανη κι αυτό φαινόταν από το βλέμμα της που ήταν τίγκα στο άγχος. Επίσης, το τραγούδι ως σύνθεση υπερεκτιμήθηκε. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρούνταν φαβορί. Ήταν από τις χειρότερες συνθέσεις του Κοργιαλά, αν σκεφτείς ότι προηγήθηκαν τα πολύ καλύτερα “Μια φορά” και “Θέλω τόσο να σε δω” που ήταν στο ίδιο στυλ. Δεν ήταν και χάλια το Comme Ci Comme Ca, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Επιπλέον ήταν μακράν η χειρότερη από τις τρεις σόλο συμμετοχές της Ευρυδίκης. Άλλη κλάση τόσο το Ταιριάζουμε, όσο και το Είμαι Άνθρωπος Κι Εγώ.
Παρόλα αυτά, θεωρώ αδικία το ότι δεν πέρασε στον τελικό. Δεν ευνοήθηκε από τη σειρά εμφάνισης (3η στη σειρά) και δεν ευνοήθηκε από το σύστημα ψηφοφορίας που ήταν 100% τηλεψηφοφορία (ποτέ δεν ευνοούνταν η Κύπρος από εκείνο το σύστημα, περνούσαν σύσσωμες όλες οι πρώην σοβιετικές και πρώην γιουγκοσλαβικές εξ ου και το σύστημα άλλαξε τον επόμενο χρόνο και έδωσαν λόγο και στις επιτροπές). Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάθε χρόνο περνούσε η ΠΓΔΜ με ό,τι μαλακία έστελνε, και η Κύπρος έμενε έξω με πολύ καλύτερα τραγούδια. Όπως και να ‘χει, το comme ci comme ca δεν ήταν για πρωτιά όπως διαδιδότανε, ούτε καν για τοπ10 αν με ρωτάτε. Ήταν όμως μία συμμετοχή που αφορούσε, είχε δημιουργήσει μπαζ στα εγχώρια ΜΜΕ, ακουγόταν στο ραδιόφωνο και έδωσε τροφή σε όλο το συρφετό που ασχολείται με τη Γιουροβίζιον. Υπό αυτή την άποψη ήταν σωστή και επιτυχημένη επιλογή. Από όλη την περίοδο 2000-2009 μόνο αυτό και το Gimme έχω να ακούω ακόμα.