Το συγκρότημα ΟΝΕ
Το μεγάλο μας αφιέρωμα στην παρουσία της Κύπρου στη Γιουροβίζιον, με αφορμή τον θρίαμβο της Ελένης Φουρέιρα, συνεχίζεται. Το ΡΙΚ, θέλοντας να επιστρέψει δυναμικά μετά από τον αποκλεισμό, έκανε κρούση τόσο στον αείμνηστο Μάριο Τόκα, οι επιτυχίες του οποίου ακούγονται μέχρι σήμερα σε Ελλάδα και Κύπρο, όσο και στον Peter Andre, πριν καταλήξει στον Γιώργο Θεοφάνους. Το συγκρότημα ΟΝΕ, του οποίου αρχηγός ήταν ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου (CYP 96, 05), πριν αντικατασταθεί το 2003 από τον Δήμο Μπέκε (CYP 93), ιδρύθηκε το 1999 και διαλύθηκε το 2005. Έχει καταγραφεί ως το πρώτο ελληνικό boy-band. Έχουν στο ενεργητικό τους 5 album, 1 live album, 4 maxi singles, αρκετά singles, ενώ έχουν πουλήσει πάνω από 700.000 αντίτυπα. Το εν λόγω single, αλλά και το album “Έχω τόσα να σου πω” που το περιέχει, έγιναν πλατινένια σε Ελλάδα και Κύπρο. Το 2015 ενώθηκαν ξανά και ερμήνευσαν το “Gimme” στον ελληνικό τελικό που είχε τον τίτλο “Eurosong 2015”.
Τα υπόλοιπα μέλη είναι ο Κύπριος «Φίλιππος» Κωνσταντίνος Φιλίππου (τύμπανα CYP 95-υποψήφιος στην κλειστή επιλογή του 2013) και οι Ελλαδίτες Δημήτρης Κουτσαβλάκης, Αργύρης Ναστόπουλος και Πάνος Τσερπές. Ο Κωνσταντίνος είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος σε σχέση με το κυπριακό ζήτημα. Ήταν δε ο πρώτος Κύπριος καλλιτέχνης που έκανε χρυσό δίσκο στα 17 του. Ο Φίλιππος σπούδασε σε δραματική σχολή. Ο Πάνος ήταν αθλητής του μποξ. Ο Αργύρης γεννήθηκε στη Γερμανία και το όνειρο του ήταν να γίνει ταχυδακτυλουργός, ενώ αργότερα έγινε manager καλλιτεχνών. Ο Δημήτρης σπούδασε όπερα και εργάστηκε ως μοντέλο, μάλιστα το 1987 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό «Manhunt». Αιωρείται μια φήμη ότι υπήρξε ειδύλλιο με την εκπρόσωπο της Δανίας, Malene W. Mortensen, αλλά, από ό, τι γνωρίζουμε, ήταν σχεδόν φρουρούμενη από τους γονείς της… Αρχικά επρόκειτο να ονομαστούν «Τέσσερα», αλλά ισοψήφησαν στην audition στο Studio Sierra, όπου συμμετείχαν 179 επίδοξοι τραγουδιστές, ο Αργύρης με τον Πάνο, έτσι έγιναν 5 τα μέλη.
Παραλειπόμενα
Για πρώτη φορά γίνεται ανάθεση από το ΡΙΚ (μέχρι τότε εμπόδιζαν οι κανονισμοί του καναλιού να γίνει κάτι τέτοιο). Υπήρχε αρχικά η σκέψη να βγάλουν τα μαύρα, αμάνικα μπλουζάκια, το έκαναν μάλιστα σε μια πρόβα, αλλά τελικά το απέφυγαν στον τελικό και καλύτερα, διότι, αν εξαιρέσει κανείς τη συμμετοχή της Σουηδίας το 1986, όποτε εμφανίστηκε ημίγυμνος άνδρας επί σκηνής, το τραγούδι δεν πήγε καλά. Έμεινε στην ιστορία και το σκηνοθετικό λάθος, την ώρα που ο Κωνσταντίνος ήταν on camera, να βγει στον αέρα ο τίτλος της επόμενης καρτ-ποστάλ, “Ugly duckling”. Πολύ δυναμική και «ξεσηκωτική» η εμφάνιση, αλλά κάπως αδύναμη φωνητικά (εξαιρείται ο Κωνσταντίνος), δικαίως ήταν στα φαβορί. Το εν λόγω τραγούδι, το πρώτο κυπριακό που έτυχε promo tour, έγινε πλατινένιο στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα, όπου ανέβηκε στο #2 του Τοπ. Τα πολύ καλά φωνητικά έκανε η Χριστίνα Αργύρη (CYP 2000). Δήλωναν τότε ότι εκπροσωπούσαν και την Ελλάδα. Δεν έμεινε ασχολίαστη τότε η ομοιότητα του τίτλου με το τραγούδι των ΑΒΒΑ “Gimme, gimme, gimme”.
Από συνθετικής απόψεως, το ρεφραίν θυμίζει μια επιτυχία της Ευρυδίκης, το Όλα δικά σου (2000), πάλι του Γιώργου Θεοφάνους. Οι στίχοι, εντελώς συμβατικοί, μιλούν για ένα αγόρι που περιμένει ένα σημάδι αγάπης από το κορίτσι. Για πρώτη φορά το νησί εκπροσωπείται με τραγούδι αμιγώς αγγλόφωνο. Η ισπανική βερσιόν, Dame, σε στίχους Paul Gomez & Peter Fenner, έκανε θραύση στην Ιβηρική χερσόνησο, ενώ η ελληνική, Δεν μπορώ, σε στίχους Γιώργου Θεοφάνους, ήταν μεγάλο hit στην Ελλάδα. Το βίντεο-κλιπ είναι εξ’ ολοκλήρου γυρισμένο από τον Κώστα Κωνσταντινίδη στην Ελλάδα, μέσα σε ένα κλαμπ, με τους ΟΝΕ να ερμηνεύουν το τραγούδι. Δεν υπάρχει ούτε ένα τουριστικό πλάνο! Το τραγούδι πήρε δύο 12άρια (Ελλάδα και Μάλτα) και ένα 10άρι από την Κροατία. Όλοι περίμεναν κάτι παραπάνω από το πενιχρό 3άρι της Αγγλίας.
Σχόλια και δηλώσεις
Όπως δήλωσε ο Κωνσταντίνος Χριστoφόρου στην εκπομπή “Eurovision Flashback”:
“Η αγωνία ήταν τεράστια, διότι εμφανιζόμασταν πρώτοι και ήμασταν από τα πρώτα φαβορί, αν όχι το φαβορί. Θέλαμε να πάνε όλα καλά, αλλά δεν πήγαν, παρά την καλή θέση. Η συμμετοχή της Ελλάδας ήταν η πλέον αμφισβητούμενη και πολυσυζητημένη. Ο άνθρωπος έκανε ό, τι μπορούσε: είχε ένα concept, αλλά ήταν εκτός εποχής, είχε και κάποια προβλήματα με τον ήχο. Ήταν απόμακρος ο Μιχάλης (Ρακιντζής) στο Ταλίν, αλλά είχαμε, όπως πάντα, σύμπνοια Ελλάδας-Κύπρου. Το τραγούδι της Κύπρου ήταν το καλύτερο· κανείς δεν περίμενε τη Λετονία, όλοι περίμεναν την Κύπρο να κερδίσει. Γίναμε φίλοι με τη Marie N. Το δεύτερο υποψήφιο, για να επιλέξουμε, ήταν το «Μάτια μου», με αγγλικό στίχο. Η εταιρεία ήθελε το «Gimme», εγώ κι ο Γιώργος Θεοφάνους θέλαμε το άλλο, διότι προβλέψαμε την έθνικ θύελλα που θα ακολουθούσε, παρόλο που το «Gimme» ήταν μπροστά από την εποχή του. Δεν ήταν καλή η εμφάνιση που όμως παίζει μεγάλο ρόλο στη Γιουροβίζιον. Από εμφάνιση του βάζω 6. Από θέμα τραγουδιού και promotion βάζω 10’”.
Οι στίχοι
Say yeeeeah! Give me your lovin’
(Gimme, gimme, gimme, gimme, gimme, gimme, gimme your lovin’)
Thought that it would be so easy
Thought that I could be alone
But when I’m close to you I lose my mind, I lose control
(Gimme your lovin’)
I want you so
I won’t let go
Please give me now
A sign to move on o-on
Gimme, gimme gimme your lovin’
Far away from you seems like dying
Don’t you leave me standing in the dark
Oh, oh, o-oh
Gimme, gimme, gimme your lovin’
Gimme, gimme a chance to make you my girl
Let me be the one to win your heart.
Gimme your lovin’
Thought that everything would be okey
I could live just on my own
(Gimme your lovin’)
But I want you so
I won’t let go
Please give me now
A sign to move on o-on
Gimme, gimme gimme your lovin’
Far away from you seems like dying
Don’t you leave me standing in the dark
Oh, oh, o-oh
Gimme, gimme, gimme your lovin’
Gimme, gimme a chance to make you my girl
Let me be the one to win your heart.
(gimme your lovin’)
Gimme your lovin
Gimme, gimme, gimme, gimme, gimme, gimme
Gimme, gimme, gimme your lovin’
Na-na-na-na na-na-na-na-na
Na-na-na-na na-na-na-na-na
Na-na-na-na na-na-na-na-na-aa.
Oh o-oh
Gimme, gimme gimme your lovin’
Far away from you seems like dying
Don’t you leave me standing in the dark (standing in the dark)
Oh, oh, o-oh
Gimme, gimme, gimme your lovin’
Gimme, gimme a chance to make you my girl
Let me be the one… To win your heart.
Gimme your lovin’
Gimme, gimme
Τελικά όποτε η Κύπρος ανοίγει την τελικη βραδιά τα πηγαίνει μια χαρά. Και το 1997 με το Μάνα μου που ήρθε 5η είχε εμφανιστεί 1η. Όσο για το gimme ήταν ένα δυναμικό ποπ κομμάτι, το οποίο είχε την πιο επαγγελματική παρουσίαση που είχα δει ποτέ μέχρι τότε σε κυπριακή συμμετοχή (παρά τις κάποιες φωνητικές μικροαστοχιες). Δύσκολο λοιπόν να μην ξεχωρίσει σε μια μάλλον αδύναμη χρονιά όπως το 2002. Και προσωπικά μου αρέσει πολυ περισσότερο από το νικητήριο της Λετονίας. Γενικα το gimme ειναι ενα τραγουδι που το εχω συνδυασει με ωραιες αναμνησεις (οπως κ το το ελλαδιτικο die 4 u της προηγουμενης χρονιας). Πάντως ο ελληνικός στίχος “Δεν μπορώ” θεωρώ ότι δεν “κουμπωσε” τόσο καλά στο κομμάτι
Ε, όχι και “φαβορί” κύριε Χριστοφόρου μου. Παιζόμασταν ψηλά, ήμασταν αισιόδοξοι, αλλά όχι και πρώτοι! Η 6η θέση μια χαρά σας κάθισε. Φαβορί εκείνη τη χρονιά ήταν κλασσικά η Σουηδία με το Never Let It Go, η Φινλανδία, η Ισπανία και η Γερμανία, όχι η Κύπρος. Συμφωνώ ότι η Λετονία ήταν μία μαλακία και μισή και κέρδισε επειδή είχε χαριτωμένη σκηνική παρουσία και ευνοήθηκε στην κλήρωση σειράς εμφάνισης. Επίσης συμφωνώ ότι η Αγγλία έπρεπε να μας δώσει πάνω από 3. Σπούδαζα εκεί τότε, είχα ξεπαραδιαστεί να ψηφίζω όλη νύχτα και μόνο 3 πήραμε. Τι να πεις, τα λεφτά μας πίσω; Το 2002 ήταν άθλια χρονιά από κάθε άποψη.
Η Δάφνη Μποκοτα θυμάμαι στη μετάδοσή της είχε -πολύ εύστοχα – τη χρονιά ως την πιο “ομιχλώδη” όσον αφορά τα προγνωστικά. Παιζοντουσαν φαβορι απλα για να παιζονται. Όπως λέει πολύ σωστά λέει ο Chris περισσότερο ακούγονταν ως πιθανά νικητηρια για συγκεκριμένους λόγους η Σουηδία (για πρώτη φορά είχαν αναλάβει τότε οι Σουηδοί το οργανωτικό κομμάτι εκτός σουηδικού εδάφους), η Ισπανία (η πρώτη νικήτρια reality που τραγουδά στη Eurovision κ μάλιστα ένα ανθεμικο κομμάτι για την Ευρώπη) κ η Γερμανια (ατομο με ειδικές ανάγκες που τραγουδά 20 ακριβως χρόνια μετά την τελευταία γερμανική νίκη του 82). Απο εκει κ περα επαιζαν αρκετα δυνατα η Κυπρος, η Εσθονια κ η Γαλλια. Τελικά από το πουθενά έσκασαν μύτη στη δυάδα η Λετονία κ η Μάλτα. Όντως ομιχλώδες το τοπίο του 2002
Ισχύουν όλα αυτά. Άλλες παίζονταν στα προγνωστικά και άλλες αναδείχθηκαν ξαφνικά στη δυάδα, λόγω της σκηνικής τους παρουσίας και μόνο, η οποία εντυπωσίασε ήδη από την πρώτη τους πρόβα. Οι Σουηδές τσίριζαν, η Γερμανίδα ήταν εντελώς αμήχανη, η Φινλανδή κάπως υπερβολική και επιθετική, η δε Ισπανίδα αφώνου και αταλάντου γωνία. Όσο για την Κύπρο, αν εξαιρέσει κανείς τον Κωνσταντίνο και τη Χριστίνα, οι υπόλοιποι καλά-καλά δεν ακούγονταν. Ήταν άνισο φωνητικά.
Ασχέτως αποτελέσματος, από τα χειρότερα που έστειλε ποτέ η Κύπρος. Αλλά και το 2002 είναι με διαφορά ο χειρότερος διαγωνισμός του 21ου αιώνα οπότε …
2002… η πρώτη χρονιά που ξεκίνησε ο πανζουρλισμός στην Ελλάδα με τη Eurovision στα απόνερα της 3ης θέσης των Antique… Κάπου εκεί αποφάσισε και η Κύπρος να το πάρει σοβαρά και να στείλει τους One, κυριολεκτικά στο απόγειο της καριέρας τους, με ένα τραγούδι που ήταν σχετικά καλό αλλά ως εκεί.
Βασικό πρόβλημα για μένα ήταν η ατυχία να ανοίξουν το διαγωνισμό (ίσως αν εμφανίζονταν αργότερα να τους βοηθούσε λίγο παραπάνω) αλλά (κυρίως) και το γεγονός ότι έβγαιναν πολύ “σκληροί” τηλεοπτικά, ειδικά ο Χριστοφόρου, που κυριολεκτικά το πήρε πάνω του το κομμάτι ερμηνευτικά αλλά έγραφε πιεσμένος και σφιγμένος τηλεοπτικά.
Προσωπικά ποτέ δεν το είδα ως φαβορί, για μένα το απόλυτο φαβορί ήταν άλλο και το αναφέρω παρακάτω… Παρόλα αυτά μια πολύ καλή θέση για την Κύπρο σε μια άθλια διοργάνωση, με μια κάκιστη σκηνή, πολύ κακή σκηνοθεσία, προβληματικά πλάνα, τα σημαιάκια μόνιμα να κρύβουν πλάνα αλλά και πολύ κακές συμμετοχές – θεωρώ τη νίκη της Λετονίας συγκυριακή (άξιζε πολύ περρισότερο τη νίκη το 2000 με το καταπληκτικό My Star) και μία από τις χειρότερες νίκες στην ιστορία της Eurovision – οι νικητές του 2000, 2001 και 2002 για μένα είναι άθλιοι.
Εξαίρεση της χρονιάς η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ συμμετοχή της Γαλλίας, γραμμένη από τον ΜΕΓΑΛΟ Patrick Bruel, με διαφορά η ερμηνεία της χρονιάς, θυμάμαι να το βλέπουμε με φίλη δασκάλα φωνητικής και να μου λέει ότι δεν είχε χάσει ούτε νότα, ενώ πρακτικά το τελευταίο ένα λεπτό τραγούδησε με μία ανάσα… Για μένα η Γαλλία 2001 και 2002 έστειλε κομματάρες (το 2001 το κομμάτι γραμμένο από τον J. Kapler, ογκόλιθο της γαλλικής μουσικής σύνθεσης) και νιώθω ότι έκτοτε λίγο το παράτησε έως πρόσφατα… κλεμμένα βραβεία και τα δύο.