Η καλλιτέχνιδα
Η Μαρλαίν (Μαρία Ελένη Μανταλένα) Αγγελίδου έχει σπουδάσει στο περίφημο Berklee College, όπως εξάλλου και πολλοί ακόμα Κύπριοι Γιούροσταρ, και έκανε μεταπτυχιακά στη… βιοχημεία. Σπούδασε και μουσικό θέατρο στη Royal Academy of Music του Λονδίνου, πόλη όπου έζησε για χρόνια. Έχει ζήσει επίσης σε πολλά μέρη του κόσμου (Βενεζουέλα, Βέλγιο, ΗΠΑ, Ελλάδα). Η μητέρα της είναι Eλληνοσκωτσέζα. Ήταν 2η το 1998 στην επιλογή, στο ντουέτο Φτερούγισμα, με τον Άλεξ Παναγή. Κυκλοφόρησε τότε single στη Γερμανία, με την εταιρεία του Ralph Siegel.
Αργότερα έγινε γνωστή και στην Ελλάδα, ως μέλος του βραχύβιου συγκροτήματος Hi-5, το οποίο προέκυψε από το talent show “Pop Stars”. Έχει κάνει εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο στο πλευρό του Μιχάλη Χατζηγιάννη, αλλά και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τραγουδά μόνη ή με ροκ μπάντες, ενώ παράλληλα «δανείζει» τη φωνή της σε μεταγλωττίσεις ταινιών της Disney, υπεύθυνος των οποίων είναι ο Άλεξ Παναγή.
Δηλώσεις και παραλειπόμενα
Παιζόταν πρώτη στα προγνωστικά στο Ιντερνέτ. Μετά από την ήττα της, που θεωρήθηκε από τις μεγαλύτερες αδικίες στην ιστορία της Γιουροβίζιον, έγινε ακόμα πιο περιζήτητη. Υπήρχαν, όμως, πολλά τεχνικά προβλήματα, τόσο στον ήχο, όσο και στις κακές λήψεις της κάμερας, την υπερβολή στη χρυσόσκονη, το λάδι και τα τσιμπιδάκια, ενώ και τα χορευτικά-φωνητικά, στα μαύρα, ήταν μάλλον ερασιτεχνικά και ξεκούρδιστα. Επιπλέον, συνετρίβη ανάμεσα στα δύο φαβορί, την 1η Σουηδία και την 2η Ισλανδία. Είχε κάνει δηλώσεις ότι δεν είχε ανάγκη από τις ελληνικές ψήφους (καθώς η Ελλάδα δεν συμμετείχε λόγω αποκλεισμού), τις οποίες ανασκεύασε, όταν ξέμεινε με δύο βαθμούς, από την Αγγλία. Είχε συζητηθεί τότε πολύ η βαριά κυπριακή της προφορά, που ξένιζε τους αλλοδαπούς φαν, αλλά και το ότι δεν της επετράπη να το πει στα Αγγλικά. Πολλοί φαν που ζούσαν στο εξωτερικό διαμαρτύρονταν ότι αδυνατούσαν να πιάσουν γραμμή και να την ψηφίσουν. Ακούστηκαν και υπαινιγμοί για εκτροπή ψήφων σε άλλες χώρες…
Ξαναπροσπάθησε άλλες δύο φορές για τη Γιουροβίζιον, το 2008 με το Rejection (Set me free), που πήρε το απόλυτο άριστα της επιτροπής, αλλά αγνοήθηκε από το κοινό, για να σαρώσει τελικά τα βραβεία σε σερβικό διαγωνισμό, και το 2009 με το Mr. (Do right) one night stand. Η αγγλική βερσιόν, σε στίχους John Vickers, φέρει τον τίτλο In the name of love. Είναι από τις πρώτες που χρησιμοποίησαν χειλόφωνο στο διαγωνισμό (η πρώτη διδάξασα ήταν η Gina G-UK 1996), το οποίο χρησίμευσε μόλις για 5’’, όταν έκανε ένα άτσαλο χορευτικό με τα χέρια. Η φωνή της θύμισε σε πολλούς εκείνη της Μαντώς, ενώ η εμφάνισή της την Geri Halliwell. Στα φωνητικά της ήταν ο Ανδρέας Έκτορας, η Λίνα Καουάρ και άλλοι.
Ο εθνικός τελικός
Τον κυπριακό τελικό της 9ης Φεβρουαρίου, στο Monte Caputo, παρουσίασε ο Λουκάς Χάματσος. Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία στον τελικό τριών τραγουδιών και μάλιστα το ένα μετά το άλλο, με θέμα το φεγγάρι! Στους υποψηφίους συναντάμε και δύο γιούροσταρ, τον Στέλιο Κωνσταντά (CYP 2003) και τον Δήμο Μπέκε (CYP 1993). Μέλος της κριτικής επιτροπής ήταν και ο Θάνος Καλλίρης (μέλος των Bang!-GRE 1987).
| 1 | Tha ‘nai erotas
(Θα’ ναι έρωτας) |
It will be love | Marlain Angelidou
(Μαρλαίν Αγγελίδου) |
225 | 1ο |
| Γιώργος Καλλής/Ανδρέας Καρανικόλας [Γιώργος Καλλής] | |||||
| 2 | Moni
(Μόνη) |
Alone | Riana Athanasiou
(Ριάνα Αθανασίου) |
107 | 7ο |
| Γαβριήλ Σάββα/Γαβριήλ Σάββα [Άδμητος Πιτσιλίδης] | |||||
| 3 | Aspro fengari
(Άσπρο φεγγάρι) |
White moon | Elena Tsolaki
(Έλενα Τσολάκη) |
116 | 5ο |
| Μάριος Τακούσιης/Πόλυ Γεωργίου Τακούσιη [Σάββας Σάββα & Μάριος Τακούσιης] | |||||
| 4 | Adeio fengari
(Άδειο φεγγάρι) |
Farewell moon | Christina Saranti
(Χριστίνα Σαράντη) |
102 | 8ο |
| Μιχάλης & Χρήστος Κανσταντινίδης/Κυριάκος Παστίδης [Χάρης Μελετίου] | |||||
| 5 | Methysmeno fengari
(Μεθυσμένο φεγγάρι) |
Dizzy moon | Stelios Constantas
(Στέλιος Κωνσταντάς) |
125 | 4ο |
| Λουκάς Ξενοφώντος/Τόνια Χατζηκωστή [Λουκάς Ξενοφώντος/Ανδρέας Γιωργαλλής] | |||||
| 6 | Maria
(Μαρία) |
Maria | Giorgos Stamataris
(Γιώργος Σταματάρης) |
143 | 3ο |
| Γιάννος Σαββίδης/Βίκυ Ευσταθίου [Γιάννος Σαββίδης] | |||||
| 7 | An gyriseis
(Αν γυρίσεις) |
If you return | Lucas Christodolou
(Λουκάς Χριστοδούλου) |
113 | 6ο |
| Θέος Καλλίας/Έλενα Πραβιτσιώτη [;] | |||||
| 8 | Pios erotas glykos
(Ποιος έρωτας γλυκός) |
Which sweet love | Giorgos Gavriel
(Γιώργος Γαβριήλ) |
88 | 9ο |
| Μιχάλης Αντωνίου/Χρήστος Χριστοφή [Ζαχαρίας Βανέζης] | |||||
| 9 | Tha sou edina oli mou ti zoi
(Θα σου έδινα όλη μου τη ζωή) |
I would give all my life to you | Demos Beke
(Δήμος Μπέκε) |
178 | 2ο |
| Δήμος Μπέκε/Ζήνωνας Ζηντίλης [Δήμος Μπέκε] |
Το φιλμάκι
Το βίντεο-κλιπ, το πρώτο που γυρίστηκε αποκλειστικά σε εσωτερικό χώρο (το μοδάτο εκείνη την εποχή «Club Ζoo»), με πολλά οπτικά εφέ και μακριά από τα τουριστικά φιλμάκια (εντάξει, υπάρχει και… λίγη θάλασσα), αποτελεί παραγωγή-σταθμό στην ιστορία της κυπριακής τηλεόρασης, η οποία συνήθως παρουσίαζε προχειρότητες και βίντεο με ερασιτεχνισμούς. Το θέμα του είναι ερωτικό. Οι ποιητικές εικόνες δεν λείπουν.
Οι στίχοι
Στην πόλη τρεμοσβήνει το φεγγάρι
Κι αν την αντέχεις τη σκηνή
Τα μάτια σου δυο στάλες έχουν πάρει
Απ ‘την βροχή την πρωινή
Πάρε τ’ αστέρια τ’ ουρανού
Στόλισε τη ματιά του
Άγγιξε το άνθος του λωτού
Φώναξε τ’ όνομά του, και θα’ ναι έρωτας
Στην πόλη τρεμοσβήνει κάποιο αστέρι
Κι εσύ απόμεινες να ζεις, ναι, να ζεις
Στο πρώτο της καρδιάς σου καλοκαίρι
Στις αγκαλιές της Κυριακής
Πάρε τ’ αστέρια τ’ ουρανού
Στόλισε τη ματιά του
Άγγιξε το άνθος του λωτού
Φώναξε τ’ όνομά του
(Όμως μη ρωτάς), θα’ ναι έρωτας
Όμως μη ρωτάς, θα’ ναι έρωτας
(Πάρε τ’ αστέρια τ’ ουρανού)
Στόλισε τη ματιά του
Άγγιξε το άνθος του λωτού
Φώναξε και θα’ ναι έρωτας
Θα’ ναι έρωτας
(Θα’ ναι έρωτας, θα’ ναι έρωτας, θα’ ναι έρωτας)
Πώς και πώς περίμενα να φτάσουμε στο 1999 να σας γράψω… “βιβλίο”.
Το 1999 πόνεσε, και πόνεσε κάμποσο. Ήταν η πρώτη χρονιά που πίστεψα/πιστέψαμε στο τραγούδι, και τα προγνωστικά στο ίντερνετ μας είχαν απογειώσει τις προσδοκίες. Συν το ότι για πρώτη φορά στα χρονικά γυρίσαμε κλιπάκι της προκοπής. Με εφέ, χωρίς εκκλησάκια, μαργαρίτες, κάμπους και πεταλούδες. Όλα έδειχναν να είναι σύγχρονα και πολλά υποσχόμενα.
Αλλά, ναι, όπως τα είπατε είναι. Γίναμε σάντουιτς ανάμεσα στα δύο φαβορί που είχαν υπέροχα στημένες και επαγγελματικές παρουσίες και εμείς μοιάζαμε μπροστά τους σαν ερασιτέχνες. Το χορευτικό (το οποίο το έκανε η ίδια η Μάρλεν με μία φίλη της) θύμιζε κορίτσια που παίζουν τις χορεύτριες μπροστά στον καθρέφτη. Οι δε ρομποτικές κινήσεις των φωνητικών, απλά… awkward! Η Μάρλεν έχασε και τον τόνο σε κάποια φάση, ε, δεν ήθελε και πολύ να καταποντιστεί το πράμα. Μας κακοφάνηκε. Εγώ θυμάμαι όταν τέλειωσε ο διαγωνισμός ήμουν πτώμα πάνω στον καναπέ και έκανα μισή ώρα να μιλήσω. Βέβαια, εκ των υστέρων και όποτε δω το βίντεο της συμμετοχής εκείνης στο youtube, σκέφτομαι ότι οι 2 βαθμοί και πολλοί μας έπεφταν.
Υπάρχουν και εδώ ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Με την επιστροφή της Μάρλεν στην Κύπρο στήθηκε ολόκληρη εκπομπή στο ΡΙΚ με παρουσιάστρια την Εύη Παπαμιχαήλ και καλεσμένη την τραγουδίστρια και τον Δώρο Γεωργιάδη οι οποίοι προσπαθούσαν να βρουν τι έφταιξε. Η Μάρλεν δεν πολυμιλούσε. Καθόταν και κρατούσε το κεφάλι της. Η Εύη γέμιζε τον περισσότερο χρόνο με τον Δώρο Γεωργιάδη. Βέβαια, κανείς δεν τόλμησε να θίξει τα προφανή. Μόνο ο κ. Γεωργιάδης τόλμησε σε κάποια φάση να πει ότι η παρουσίαση γενικότερα δεν ήταν για πρωτιά, ειδικά μετά το φάλτσο στην πρώτη γέφυρα, αλλά τον αγριοκοίταξαν αμφότερες και δεν ξαναμίλησε έξω απ’ τα δόντια. Τους φταίξανε παραδοσιακά οι συμμαχίες, το μέγεθος της Κύπρου, η τηλεψηφοφορία, η απουσία της Ελλάδας. Οι “εύκολοι στόχοι” δηλαδή. Ας πούμε, φέτος η Φουρεϊρα με διπλάσιο ανταγωνισμό χωρών πώς ήρθε 2η; Βλακείες, να παρηγορούμε το “εγώ” του καλλιτέχνη. Επικό είναι το πλάνο και του δελτίου ειδήσεων του ΡΙΚ που μεταδόθηκε την πρώτη Δευτέρα μετά τον διαγωνισμό και στο οποίο καλωσορίζουν τη Μάρλεν στην Κύπρο μετά τη συντριβή, και αυτή στέκεται στη σκάλα του αεροπλάνου και κλαίει. Δεν το βρίσκω πουθενά δυστυχώς να το ξαναδώ.
Και ένα επιπλέον κουτσομπολιό: Το 2001 είχα πάει σε ένα πάρτι ενός φίλου ηθοποιού που θα ανέβαζε τον Οθέλλο στα αγγλικά, με μια πλειάδα ως επί το πλείστον ξένων ηθοποιών. Μέσα στον θίασο ήταν και η Μάρλεν που θα υποδυόταν την Δυσδαιμόνα. Ο σκηνοθέτης ήταν ένας κύριος από την Ισλανδία. Καθόμουν ήσυχος σε μια γωνιά στο πάρτι και περίμενα πώς και πώς να γνωρίσω από κοντά τη Μάρλεν. Έκανε δέκα ώρες να εμφανιστεί και όσο ήταν εκεί το έκανε εμφανές ότι δεν ήθελε πολλά-πολλά με αγνώστους. Ντίβα κανονική. Ήταν πολύ απόμακρη και από όσο την παρακολουθούσα έβγαζε ξινίλα. Δεν τόλμησα να την προσεγγίσω εν τέλει γιατί ξενέρωσα με τη στάση της. Γνώρισα όμως τον Ισλανδό σκηνοθέτη ο οποίος ήταν πολύ προσηνής και χαλαρός και πάνω στο ποτό τον ρώτησα πώς τα πάει με τη Μάρλεν. Μου είπε ότι είχαν εξαιρετική συνεργασία. “Ξέρεις ότι πήγε στη Γιουροβίζιον πριν λίγα χρόνια, τότε που εσείς ήρθατε 2οι με τη Σέλμα και ήρθε προτελευταία;” τον ρώτησα. Ο Ισλανδός χαμογέλασε και μου είπε “Φυσικά και το ξέρω, αλλά με συμβούλεψαν, για το δικό μου καλό, να μην το αναφέρω ποτέ!” Γελάσαμε μαζί.
Πόσο κόμπλεξ κι αυτή πια; Επανήλθε στον διαγωνισμό αρκετά χρόνια μετά ως υποψήφια του εθνικού τελικού, αλλά είχε ήδη “καεί”, και οι φήμες που ήθελαν να διαλύονται οι Ηι5 εξ αιτίας της δεν ωφέλησαν τη συνολική της εικόνα. Ήταν πάντως πολλά υποσχόμενη στα πρώτα της βήματα, ήμουν σίγουρος ότι θα ακολουθούσε την πορεία των Βίσση, Κωνσταντίνα, Αλέξια, Ευρυδίκη στην Αθήνα.
Δεν μου κάνει εντύπωση. Στην Ελλάδα δεν τολμούμε να πούμε τι πήγε στραβά, διότι απειλούμαστε με φραστικές επιθέσεις, μηνύσεις και άλλα τέτοια, οι δε καλλιτέχνες κατεβάζουν τα μούτρα μέχρι το πάτωμα, γιατί νομίζουν ότι είναι θεοί. Το έκανα πριν από λίγα χρόνια για όλες τις ελληνικές συμμετοχές και “έπεσαν να με φάνε” ότι έκανα αποκαθήλωση των ελληνικών συμμετοχών, ενώ απλά προσπαθούσα να βρω το τι έφταιξε και να μην αναμασήσω τις γνωστές καραμέλες για συμμαχίες, κυνηγητό της φτωχής πλην τίμιας Ελλάδας κλπ. (βέβαια το ότι τα άρθρα αυτά είχαν τεράστια επισκεψιμότητα, είναι άλλη ιστορία!). Το 2000 είχαμε πάει μια χούφτα Ελλαδίτες στη Στοκχόλμη, για να στηρίξουμε την Κύπρο, αφού η Ελλάδα ακόμα συνερχόταν από την καταστροφή του 1998. Άλεξ και Χριστίνα δεν καταδέχθηκαν ούτε μία φορά να μας συναντήσουν. Είδαμε μόνο κάποιους από τα φωνητικά, οι οποίοι “ήταν στον κόσμο τους”. Νόμιζαν ότι θα μπουν στο Τοπ 3 και αντιδρούσαν, όταν προσπαθούσαμε να τους εξηγήσουμε κάποια πράγματα που δεν φαίνονταν σωστά, όπως η περίεργη μείξη με τα Ιταλικά και η βαρυφορτωμένη παρουσίαση. Περιττό να σου πω ότι μετά από το φιάσκο δεν ξαναείδαμε κανέναν τους.
Υ. Γ.: Ήταν απίστευτα ερασιτεχνική η παρουσίαση και η Μάρλεν (Μαρλαίν την έχουμε μάθει εμείς) φωνητικά ασταθής. Επίσης, για να πω την αλήθεια, απορούσα τότε γιατί αυτό το τραγούδι παιζόταν τόσο ψηλά. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα μπει στο Τοπ 10, πόσω μάλλον να κερδίσει…
Άλεξ και Χριστίνα! Άλλο ανέκδοτο! Μα μόνο ένας άσχετος δεν θα μπορούσε να καταλάβει πόσο γελοίο ήταν το στήσιμο του «Νόμιζα». Αλλά οι πλείστοι ζουν πραγματικά στον κόσμο τους περιβάλλονται συνέχεια από κόσμο που τους ακκίζει με ψευτόλογα και το παραμικρό να υπονοήσεις για τη δουλειά τους σου κόβουν την καλημέρα. Στα φωνητικά του Νόμιζα συμμετείχε ένας τύπος (βαρούσε τα τύμπανα στα δεξιά της σκηνής). Ο κύριος ήταν στο σχολείο μου. Ασχολούνταν με το τραγούδι και ήταν επιεικώς κακός. Νόμιζε ότι θα γίνει ο νέος Πάριος… για να βαρά τα τύμπανα στο Νόμιζα καλός ήταν…!
Συμφωνώ με όλα τα προαναφερθέντα σχόλια. Πολύ ερασιτεχνική παρουσίαση κ μέτρια φωνητικά η Μαρλεν. Πάντως εάν το τραγούδι είχε ερμηνευτεί στα αγγλικά ίσως να μην καταπαντιζονταν στην προτελευταία θέση (όχι πάντως ότι θα ήταν στη δεκάδα). Στη χρονιά που εφαρμοζεται ελευθερία επιλογής γλώσσας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ήταν σχεδόν αυτοκαταστροφική η επιμονή στην ελληνική γλώσσα σε μια τόσο μοντέρνα pop σύνθεση
Ίσως τα χειρότερα backing vocals στην ιστορία του διαγωνισμού, τουλάχιστον όσο τον θυμάμαι εγώ.
Τι χρονιά και αυτή! Η Ελλάδα απούσα, η Μπόκοτα επιστρέφει και μεταδίδει το διαγωνισμό… από την Αθήνα (γκρινιάζει άπειρα στο βιβλιο της που δεν την είχαν στείλει και λέει και ένα ψέμα, ότι τα έβλεπε όλα να εξελίσσονται για πρώτη φορά μπροστά στα μάτια της την ώρα της μετάδοσης, ενώ στην πραγματικότητα είχε δει τις πρόβες) και ένας διαγωνισμός με τις πρώτες μεγάλες αλλαγές εδώ και χρόνια: απελευθέρωση γλώσσας και κατάργηση ορχήστρας ακολουθούν την καθιέρωση του τελεβοτινγκ που είχε δώσει τη νίκη στην Ντανα την προηγούμενη χρόνια και οδήγησε τον διαγωνισμό στην Ιερουσαλήμ σε ένα άκρως low budget κακόγουστο show με ελάχιστο κοινό και κάτι περιεργα στον προγραμματισμό από τις πρόβες που οι φανατικοί θρησκευόμενοι απαγόρευαν να γίνουν τις μέρες της εβδομαδιαις θρησκευτικής τους αργίας.
Το τραγούδι της Κύπρου το αγαπούσα πολύ. Όχι γιατί παιζόταν φαβορί αλλά κυρίως γιατί μου αρεσε η έναρξη του – αλλά με ξένιζε η αλλαγή ρυθμού μετά το πρώτο ρεφρέν. Γενικά η ενορχήστρωση του μου φαινόταν αχταρμάς.
Ένα παραλειπόμενο που θυμόμαστε εμείς οι παλιότεροι αλλά δεν έχω δει να αναφέρεται είναι το πως βαφτίστηκε το κομμάτι της Κύπρου φαβορί: εκείνη τη χρόνια εμφανίζεται το πρώτο ίσως site που ασχολείται με τη Eurovision αποκλειστικά. Ονομάζονταν Eurosong.net και το διαχειριζόταν ένας Άγγλος ονόματι Chris. Ήταν πρακτικά το μοναδικό που ασχολούταν σοβαρά και αποκλειστικά με τον διαγωνισμό και παρείχε πολλές πληροφορίες για την επιλογή κάθε χώρας, το διαγωνισμό, τη σειρά εμφάνισης κλπ. Άλλο site τότε δεν υπήρχε, ούτε καν επίσημο site για τον διαγωνισμό. Ο συγκεκριμένος λοιπόν είχε παθει κόλλημα με το συγκεκριμένο κομμάτι επηρεάζοντας πρακτικά όλους τους φαν που είχαν πρόσβαση στην ιστοσελίδα του, που το βάφτισαν φαβορί (και οι περισσότεροι δεν το είχαν καν ακούσει) με αποτέλεσμα σε μια πρόχειρη και κακοστημενη ψηφοφορία του site να ψηφιστεί πρώτο. Καπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία του ότι η Κύπρος είναι το μεγάλο φαβορί της χρονιάς, κάτι που στην Ελλάδα επαναλάμβανε ξανα και ξανα από τις μεταδόσεις του στον Geronimo Groovy ο Τάκης Φωτιου!
Η Κύπρος είχε την ατυχία να γίνει σάντουιτς ανάμεσα στα προφανή φαβορί της βραδιάς (Ισλανδια και Σουηδία), να επιλέξει να τραγουδήσει στα ελληνικά όταν όλοι είχαν αρχίσει να τραγουδούν και να ψηφίζουν σχεδόν αποκλειστικά αγγλόφωνα, αλλα και να στήσει αρκετά περιεργα και ερασιτεχνικά τη σκηνικη της παρουσία.
Το πλάνο με την Μαρλαιν να κλαίει στο αεροδρόμιο κατά την επιστροφή της πραγματικά ανεκτίμητο. Χάρηκα όταν την αναγνώρισα το 2003 στις οντισιόν του popstars, αν και η ίδια εκτός από μια πολύ φευγαλέα αναφορά σε μια συζήτηση με τις κοπέλες «τότε που είχα πάει Eurovision» το θέμα δεν αναφέρθηκε ξανα ΠΟΤΕ. Θυμαμαι την γκρίνια της ότι δεν της αρεσε το πρώτο τους βίντεο κλιπ – πάντα θεωρούσα ότι είχε πολύ καλή φωνή αλλά η συμπεριφορά της μονιμα μου φαινόταν awkward.
Χαχαχα! Το θυμάμαι εκείνο το σάιτ. Έμπαινα ανελλιπώς προκειμένου να βλέπω που κινούμαστε. Κι εγώ εντυπωσιαζόμουν που ήμασταν πρώτοι κάθε βδομάδα στις ψηφοφορίες και παρόλο που υποψιάστηκα ότι κάτι δεν πάει καλά εντούτοις σκέφτηκα ότι δεν μπορεί, για να μας έχουν πρώτους συνέχεια, κάτι γίνεται! Όσον αφορά τη Μπόκοτα, μπορώ άνετα να τη φανταστώ να τα παρουσιάζει όπως της συμφέρουν. Αυτό έκανε ανέκαθεν, από τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα κιόλας.
Αυτό το site δεν το γνώριζα, διότι τότε ζούσα στο εξωτερικό και δεν είχα άμεση πρόσβαση στο διαδίκτυο. Έτσι εξηγείται, γιατί θεωρήθηκε ξαφνικά φαβορί… Όσο για τη Μάρλεν ή Μαρλαίν, είναι σαφές ότι δεν έκανε καμία καριέρα λόγω της συμπεριφοράς της (κάτι που θα πάθει και η Γιάννα Τερζή).
Πόσο συμφωνούμε! (Και για την Τερζή)
Καλά η Τερζή άλλο ανέκδοτο κι αυτή… Εμφανίστηκε φέτος από το πουθενά και την είδε ποιοτική καλλιτέχνιδα και ambassador της Ελλάδας στο εξωτερικό… Προφανώς στο μυαλό της νομίζει ότι είναι κάτι ανάλογο με τη Μελίνα Μερκούρη, τη Νάνα Μούσχουρη και τη Βίκυ Λέανδρος! Ξέχασε ότι πριν 10-12 χρόνια τραγουδούσε σκυλο-σουξεδάκια τύπου “τέτοια γυναίκα” και “πες μου τι να κάνω, θέλεις να πεθάνω”… Για την “καριέρα” της στην Αμερική ας μη μιλήσω καλύτερα… γελάνε και οι πέτρες!
Άσ’ τα, κι άλλες υποτίθεται ότι έκαναν διεθνή καριέρα και το μόνο που έκαναν ήταν να τραγουδούν καρσιλαμάδες
στους ομογενείς (στην καλύτερη περίπτωση) ή να κάνουν βίζιτες στις αραβικές χώρες (στη χειρότερη)…
Συμφωνώ με τον Θάνο, κι εγώ πιστεύω ότι ήταν έγκλημα που το ΡΙΚ δεν άφησε την Μαρλεν να πει το τραγούδι στα Αγγλικά, σε μια χρονιά που υπήρχε ελεύθερη επιλογή γλώσσας, ενώ αντίθετα χώρες όπως η Σουηδία και η Ισλανδία το εκμεταλλεύτηκαν και όπως είδαμε κατέλαβαν τις 2 πρώτες θέσεις. Επίσης, πιστεύω ότι και η Μαρλεν θα ένιωθε πιο άνετα και ίσως να μην είχε τόση αμηχανία πάνω στη σκηνή, αφού προφανώς τα Αγγλικά είναι η μητρική της γλώσσα-την θυμάμαι όταν ήταν στις Hi5 μερικά χρόνια αργότερα που ακόμα δυσκολευόταν να μιλήσει Ελληνικά και είχε έντονη ξενική προφορά.