Η Carola Häggkvist
Όλοι γνωρίζουμε τη Σουηδή Καρόλα ή Καρούλα Χέγκκβιστ (Carola Maria Häggkvist), η οποία ήρθε 3η το 1983 με το Främling, 1η το 1991 με το Fångad av en stormvind και 5η το 2006 με το Invincible (σουηδικός τίτλος: Evighet). Παράλληλα, είχε δύο ακόμα συμμετοχές στο Melodifestivalen: 2η το 1990 με το Mitt i ett äventyr, στη 2η ευκαιρία το 2008, σε ντουέτο με τον Andreas Johnson, το One Love. Όπως έχει γίνει γνωστό, αρκετές φορές δάνειζε τη φωνή της σε διάφορα demo, προκειμένου κάποια τραγούδια να προκριθούν στον τελικό (αλλά και για να γίνεται ντόρος), με τη δισκογραφική να έχει ήδη αποφασίσει ποια άλλη καλλιτέχνιδα θα αναλάμβανε από εκεί και πέρα.
Η Carola Standertskjöld
Η δεύτερη καλλιτέχνιδα που έκανε καριέρα με το ίδιο μικρό όνομα είναι η Φινλανδή, σουηδικής καταγωγής, Καρόλα Στάντερτσχελντ (Carola Christina Standertskjöld-Liemola). Θεωρείται πρωτοπόρος της τζαζ στη χώρα της, παρόλο που ερμήνευσε παράλληλα -σε εννέα γλώσσες- ποπ, λάτιν, Schlager, chanson, blues, soul και άλλα είδη. Γεννήθηκε το 1941 στο Ελσίνκι, αλλά έζησε για αρκετά χρόνια στην Ελβετία και την Ισπανία. Επιστρέφοντας, άρχισε να δισκογραφεί το 1962, κάνοντας αρκετά χιτ, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με την ηθοποιία, με την ταινία The Cold Old Days να κερδίζει το χρυσό ρόδο στο Φεστιβάλ του Montreux. Σε αυτήν ερμήνευσε το “Μην τον ρωτάς τον ουρανό” του Μάνου Χατζηδάκι (για τις διασκευές του εν λόγω τραγουδιού από διάφορους Γιούροσταρ μπορείτε να ανατρέξετε σε παλαιότερο άρθρο).
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 αποσύρθηκε, για να βοηθήσει τον σύζυγό της στο μανάβικο που διατηρούσε. Έκτοτε πραγματοποίησε μόνο σποραδικές εμφανίσεις. Επέστρεψε αρκετές φορές κυκλοφορώντας κάποια άλμπουμ. Το 1987 διαγνώστηκε με τη νόσο του Alzheimer, από την οποία πέθανε το 1997, στα 56 της χρόνια, ούσα κλεισμένη επί πέντε χρόνια σε ίδρυμα.
Η σχέση με τη Γιουροβίζιον
Στο πλαίσιο της ποπ καριέρας της, έκανε τρεις γιουροδιασκευές σε ισάριθμα νικητήρια τραγούδια (1968 της Massiel, 1971 της Séverine, 1972 της Βίκυς Λέανδρος). Τη συναντούμε, επίσης, τρεις φορές σε φινλανδικούς τελικούς: το 1965 στο τραγούδι του Lasse Mårtenson (FIN 64) Ge mig en grabb (Δώσε μου έναν νεαρό) που έμεινε στον ημιτελικό, το 1966 με το Meren laulu (τραγούδι της θάλασσας), με το οποίο κατετάγη 7η και το 1971, σε ντουέτο με τον Aarno Raninen (είναι ο πιανίστας στο Lapponia-FIN 79 που έμελλε να καεί ζωντανός το 2014) και το τραγούδι Ei Koskaan (Ποτέ), ήρθε 6η.
