Απεβίωσε πλήρης ημερών ο Alain Goraguer, ενορχηστρωτής δύο βραβείων
Από ειρωνεία της τύχης, δύο μέρες πριν, οπότε ετοιμάζαμε αφιέρωμα στους καλλιτέχνες του 1994, πέθανε ο Alain Goraguer (Alain Yves Réginald Goraguer), ο μαέστρος-έκπληξη της Γαλλίας. Για την εντυπωσιακή καριέρα του (έχει συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα, όπως ο ποιητής Boris Vian, o συνθέτης Serge Gainsbourg, η “δική μας” Νάνα Μούσχουρη-LUX 63, o Sacha Distel, η Juliette Gréco, η Mireille Matthieu και η Isabelle Aubret-FRA 62, 68) μπορείτε να αντλήσετε πληροφορίες στην ιστοσελίδα “and the conductor is”… Εμείς θα επικεντρωθούμε στον διαγωνισμό.
Οι πέντε συμμετοχές στη γιουροβίζιον
Ο συγκεκριμένος κατέχει ένα περίεργο ρεκόρ: διηύθυνε πέντε συμμετοχές για τρεις διαφορετικές χώρες μέσα σε 29 χρόνια: LUX 65-Poupée de cire, poupée de son (1ο), MON 66-Βien plus fort (τελευταίο), FRA 68-La source (3ο), 78-Il y aura toujours des violons (3ο), 94-Je suis un vrai garçon (7ο). Δική του είναι η φανταστική ενορχήστρωση με την οποια κέρδισε η France Gall το 1965, χάρη στην εισαγωγή που έχει εμπνευστεί από σονάτα του Μπετόβεν (δείτε εδώ για την παρουσία κλασικής μουσικής σε γιουροτράγουδα), αλλά και τα πολύ δυνατά κρουστά, κάτι πρωτόγνωρο ως τότε. Αυτή η νίκη καταξίωσε τον περιθωριακό έως τότε συνθέτη Serge Gainsbourg (τους βλέπετε μαζί στην κεντρική φωτό του άρθρου) και την ίδια την καλλιτέχνιδα. Πέραν αυτού, βρήκε το τραγούδι του 1966 εντελώς ακατάλληλο για τη φωνητική έκταση της Tereza Kesovija και κακό τραγούδι γενικότερα. Θυμάται την Isabelle Aubret, νικήτρια το 1962, να κλαίει γοερά το 1968. Το 1978 του είχαν προκαλέσει εντύπωση η κακή διοργάνωση των Γάλλων, σαν να αδιαφορούσαν εντελώς για το αποτέλεσμα, καθώς και ο ερασιτεχνισμός του Joël Prévost (γι’ αυτό και δεν έκανε καριέρα). Το 1994 η εμπλοκή του σε ένα τόσο ακραίο τραγούδι με τη Nina Morato προκάλεσε έκπληξη, δικαιολογείται όμως, διότι ο γιος του είναι φίλος με τον γιο του Bruno Maman, συνθέτη του τραγουδιού.
Λοιπές ενορχηστρώσεις σε γιουροτράγουδα
Παράλληλα, ενορχήστρωσε πέντε ακόμα συμμετοχές, παρόλο που εμφανίστηκε άλλος ως διευθυντής ορχήστρας: SWI 66 (Madeleine Pascal)-Ne vois-tu pas? (6ο), FRA 69 (Frida Boccara)-Un jour, un enfant, δηλαδή ακόμα ένα νικητήριο, FRA 70 (Guy Bonnet)-Marie-Blanche (4ο), 72 (Betty Mars)-Comé-comédie (11ο), BEL 70 (Jean Vallée)-Viens l’oublier (8ο). Ειδικά όσον αφορά στη Γαλλία, ήταν μόνιμος μαέστρος ο κυνικός, όπως τον χαρακτήρισε, Franck Pourcel, αρεστός στο κανάλι, ο οποίος παρουσίαζε ως δικές του τις έτοιμες παρτιτούρες, αλλάζοντας 2-3 νότες, για να εισπράττει τη σχετική αμοιβή! Αν συγκεντρώσουμε και τις 10 συμβολές του, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι από τους λίγους, αν όχι ο μόνος που ανέλαβε την ενορχήστρωση για συμμετοχές και των πέντε γαλλόφωνων χωρών (Βέλγιο, Γαλλία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Μονακό)!
