Η πολυδιάστατη σχέση του Claude François με τη Γιουροβίζιον
Ποιός ήταν ο Claude François;
Για όσους δεν τον ξέρουν, ο Claude Antoine Marie François (1939-1978), γεννημένος στην Αίγυπτο, υπήρξε ο βασιλιάς της ποπ και της ντίσκο στις γαλλόφωνες χώρες. 70 εκατομμύρια δίσκοι σε πωλήσεις, τουλάχιστον 500 ηχογραφημένα τραγούδια σε Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Αραβικά, Γερμανικά και Ιαπωνικά, από όπου ξεπήδησαν αναρίθμητες επιτυχίες, μεταξύ των οποίων το περίφημο My Way (Comme d’habitude είναι στα Γαλλικά) που ερμήνευσαν ο Paul Anka, o Frank Sinatra και ο Elvis Presley, αλλά και αναρίθμητοι ακόμα καλλιτέχνες σε διάφορες γλώσσες.
Η θεαματική άνοδος-Το αιφνίδιο τέλος
Μια εντυπωσιακή καριέρα, η οποία ξεκίνησε το 1962 με διασκευές αμερικανικών τραγουδιών (Belle, belle, belle, Si j’avais un marteau, Μarche tout droit) προτού περάσει σε πρωτότυπο υλικό (Le Téléphone Pleure, Le Lundi au soleil, Magnolias for ever, Belinda, Chanson populaire, Cette année là και τόσα άλλα), που όμως διακόπηκε απότομα, όταν έπαθε ηλεκτροπληξία στο μπάνιο του, όταν προσπάθησε να αλλάξει μια λάμπα (οι κακές γλώσσες μιλούν για κάποιο ερωτικό βοήθημα). To Alexandrie Alexandra, ίσως το κορυφαίο γαλλικό disco τραγούδι, κυκλοφόρησε μετά θάνατον. Είχε γίνει κάποτε μια έρευνα: κάθε λεπτό ακούγεται τουλάχιστον ένα τραγούδι του σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό σε όλη την επικράτεια της Γαλλίας. Ακόμα δε κυκλοφορούν άλμπουμ με ανέκδοτο υλικό.
Τα σκάνδαλα
Θυελλώδεις σχέσεις με επώνυμες γυναίκες, αλλά και με απλές φαν, ως επί το πλείστον ανήλικες (θεωρούσε πως στα 17-18 η γυναίκα έπαυε να έχει ενδιαφέρον…), η φήμη για οκτώ (!) εξώγαμα παιδιά, δικαστικές περιπέτειες για φοροδιαφυγή, αλλά και για πνευματικά δικαιώματα, κατηγορίες για δεσποτική και βάναυση συμπεριφορά απέναντι στους συνεργάτες του, μια εμπρηστική επίθεση στο εξοχικό του και μια έκρηξη βόμβας στα γραφεία του, ένα παρολίγο αυτοκινητιστικό δυστύχημα μετά από κόντρες, μα και φήμες για διπολισμό, συμπληρώνουν το παζλ μιας πολυσχιδούς προσωπικότητας, η οποία αποθεώθηκε και κατακρίθηκε όσο λίγες.
Η σχέση με τη France Gall και ο απότομος χωρισμός
Το 1965 έχει ερωτική σχέση με την -ανήλικη τότε- France Gall. Αμέσως μόλις ολοκλήρωσε την ερμηνεία της, μίλησαν στο τηλέφωνο και της φώναξε: “Τραγούδησες εκτός τόνου! Ήσουν άθλια!”. Αφού πήρε τελικά το βραβείο, επικοινώνησαν ξανά και της δήλωσε ορθά-κοφτά: “Μπορεί να κέρδισες το βραβείο, αλλά έχασες εμένα!”. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δέχθηκε και ένα χαστούκι από την Kathy Kirby (UK 1965)! Εκείνη, προκειμένου να τα ξαναβρούν, δεν πήγε στη συνέντευξη Τύπου που έγινε την επόμενη μέρα. Επέστρεψε εσπευσμένα στο Παρίσι, μάταια όμως…
Η μοναδική απόπειρα για τη Γιουροβίζιον. Η περίεργη πορεία ενός τραγουδιού.
Τα σώου του, προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, με εξαιρετικά φωνητικά και χορευτικά ήταν, πραγματικά “κομμένα και ραμμένα” για τη Γιουροβίζιον. Ωστόσο, ο ίδιος προσπάθησε μία και μοναδική φορά. Το 1967 ήταν υποψήφιος στην κλειστή επιλογή με το Bye, bye, petite Julie. Τρία χρόνια μετά, κάτι που δεν συνηθιζόταν καθόλου (ει μη μόνον εάν επρόκειτο για άλλη γαλλόφωνη χώρα), το τραγούδι επανήλθε, live, στα προημιτελικά της γαλλικής επιλογής με τους The Sunlights. Για δεύτερη φορά αποτυγχάνει να διακριθεί. Η ιστορία αυτή μας θύμισε μια ελληνική περίπτωση: το Pension Sweet Home διαγωνίστηκε στην κλειστή επιλογή του 1985 με τον συνθέτη Χρήστο Κωνσταντινίδη και επανήλθε το 2002 στον εθνικό τελικό, με τους Φλώρα Θεοδώρου, Ερμιόνη Κομνηνού, Γιάννη και Τόλη Κόκκινο, αν και στο demo είχε τραγουδήσει ο Χρήστος Κωνσταντινίδης. Το 1971, για να επιστρέψουμε, ο Claude το ηχογραφεί μεν, αλλά σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, εκτός εμπορίου, μόνο για τα μέλη του δικού του φαν κλαμπ, ως B-side του Anne-Marie. Παράλληλα, ωστόσο, το κυκλοφόρησε η Rachel (FRA 1964), επίσης ως B-side, του Chimbolom. Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες, πριν το τραγούδι γίνει διάσημο, όταν αποκαλύφθηκε το 2018 ότι ο τραγουδιστής είχε αποκτήσει μια εξώγαμη κόρη, λίγους μήνες πριν πεθάνει, την ύπαρξη της οποίας δεν γνώριζε. Η μητέρα της Julie Boquet (ναι, η κόρη έχει το ίδιο όνομα με την κοπέλα του τραγουδιού) ήταν 15 ετών… Είναι άγνωστο γιατί δεν προσπάθησε ξανά.
Σχέσεις με άλλους γιούροσταρ
Ο τραγουδιστής συνοδευόταν πάντοτε από αιθέριες υπάρξεις στα σώου του. 30 συνολικά χορεύτριες συνεργάστηκαν κατά καιρούς μαζί του, υπό το γενικό όνομα Les Claudettes. Κάποιες από αυτές έχουν δηλώσει ότι ήταν ανήλικες, όταν τις προσέλαβε και πως είχαν περάσει από το κρεβάτι του χωρίς αυτό να τις είχε ενοχλήσει. Ένα από τα διάσημα γκρουπ που τον πλαισίωσαν, ως χορωδοί, ήταν οι Les Fléchettes, οι οποίες με άλλο όνομα (Cocktail Chic) εκπροσώπησαν τη Γαλλία το 1986. Η Caline (Corinne Sauvage-MON 78) είχε επίσης υπάρξει χορωδός του. Επιπλέον, ήταν ο άνθρωπος που εφήυρε το ψευδώνυμο Liliane Saint-Pierre (BEL 1987-Liliane Louise Keuninckx), όταν λάνσαρε την καριέρα της στη Γαλλία. Με τη Martine Clémenceau (FRA 1973) ηχογράφησαν μαζί ένα ντουέτο. Ο Patrick Juvet (SWI 1973), δηλωμένος αμφισεξουαλικός καλλιτέχνης, του έγραψε την τεράστια επιτυχία Le lundi au soleil. Κάποια τραγούδια έγραψε για εκείνον και η Alice Dona (στιχουργός FRA 1971). Τέλος, κάποτε έκανε περιοδεία με τη Michèle Torr (LUX 1966, MON 1977). Υπάρχει και ένα βίντεο του 1974, όπου τραγουδά μαζί με τη Dani, εκπρόσωπο της Γαλλίας την ίδια χρονιά, την παραλίγο συμμετοχή της, η οποία αποσύρθηκε τέσσερεις μέρες πριν από τη Γιουροβίζιον, λόγω του αιφνίδιου θανάτου του Georges Pompidou, Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό συνέβη σε μία εκπομπή την οποία παρουσίαζε εκείνος.
