Μετά την 5η νίκη του Λουξεμβούργου στο Μόναχο της Γερμανίας με το μελωδικό και all time classic “si la vie est un cadeau” και την υπέροχη Corine Hermes, ο διαγωνισμός μεταφέρεται στην πόλη του Λουξεμβούργου και στο Grand Théâtre de Luxembourg, όπου είχε διεξαχθεί εκεί και ο διαγωνισμός του 1973.
Με εμφανείς τις επιρροές στα σκηνικά απο τους διαγωνισμούς του 1980 και 1976 (και οι δύο χρονιές είχαν πραγματοποιηθεί στην Χάγη της Ολλανδίας) και με έντονο 80ς στυλ οι Λουξεμβουργιανοί διοργανωτές ήθελαν να μεταφέρουν τον μοντέρνο παλμό της δεκαετίας του 80 κάτι που το καταφέρνουν μια χαρά και όπως θα δείτε και στα παρακάτω βίντεο που έχω επισυνάψει.
Παρουσιάστρια του 29ου διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision ήταν η 19χρονη τότε Désirée Nosbusch, όπου καταφέρνει να δημιουργήσει πολλά ρεκόρ που ακόμα και τώρα, είναι δύσκολο να σπάσουν αφού είναι η μικρότερη σε ηλικία παρουσιάστρια, είναι η τελευταία (μέχρι σήμερα) Λουξεμβουργιανή παρουσιάστρια μια και το Λουξεμβούργο απέχει από τον διαγωνισμό από το 1993 και είναι η μοναδική παρουσιάστρια που εκδήλωσε την ευχέρεια της σε τέσσερις γλώσσες (όπου μιλούσε απταίστως) και πολλές φορές κατά την διάρκεια της ομιλίας της χρησιμοποιούσε στην ίδια πρόταση λέξεις στην αγγλική, γαλλική, γερμανική και λουξεμβουργιανή γλώσσα. Επίσης είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε σε διαγωνισμό και σε κάθε θεατή που παρακολουθούσε ζωντανά στο θέατρο ο μηχανισμός χειροκροτήματος (καρφιτσωμένο στα ρούχα) όπου όταν άναβε πράσινο χειροκροτούσαν και όταν άναβε κόκκινο σταματούσαν.
19 χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό μια και το Ισραήλ και η Ελλάδα απείχαν. Το μεν Ισραήλ γιατί στις 5 Μαΐου όπου και διεξήχθη ο διαγωνισμός, είναι η ημέρα μνήμης για τους πεσόντες στρατιώτες του Ισραήλ και τα θύματα της τρομοκρατίας (Yom Hazikaron) και έτσι ήταν αδύνατο να συμμετάσχουν και η δε Ελλάδα μέσω της δήλωσης της τότε υπουργού πολιτισμού Κα Μελίνας Μερκούρη δεν επιθυμούσε να συμμετάσχει διότι το επιπέδο των τραγουδιών της Eurovision είναι χαμηλό σε σχέση με το επίπεδο των ελληνικών τραγουδιών….!!!!!! (Ας μην το σχολιάσω καλύτερα διότι κάτι τέτοιες δηλώσεις μας έκαναν απόμακρους και από έναν μουσικό θεσμό που αν μη τι άλλο κάθε χρόνο είχε τότε πολλά εκατομμύρια τηλεθεατών και ήταν μια μεγάλη προβολή για την τότε “ψαροκώσταινα”…). Επίσης η Ισλανδία είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για συμμετοχή αλλά αποσύρθηκε λόγω έλλειψης οικονομικής στήριξης. Aξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο τέλος του αγγλικού τραγουδιού, για πρώτη φορά το κοινό γιουχάρει εντόνως την συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου λόγω των επεισοδίων του Νοεμβρίου του 1983 όπου Άγγλοi χούλιγκαν τα κάναν γυαλιά καρφιά στην πόλη του Λουξεμβούργου επειδή αποβλήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου της UEFA. Παρόλα αυτά το συγκρότημα Belle and the Devotions ή αλλιώς wannabe Cyndi Lauper πήραν την 7η θέση στον βαθμολογικό πίνακα.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που εκπροσωπούσαν τις 19 χώρες βλέπουμε και κάποια γνώριμα πρόσωπα όπως αυτά της Linda Martin με την σημαία και πάλι της Ιρλανδίας το 1992 και με ένα τελείως διαφορετικό τραγούδι, το “Terminal 3” σε στίχους και μουσική ποιου άλλου … του Mr Eurovision Johny Logan, έρχεται στην πρώτη της απόπειρα στο διαγωνισμό στη δεύτερη θέση. Επίσης με την σημαία της Γερμανίας και πάλι βλέπουμε την Mary Roos που δυστυχώς δεν καταφέρνει να επαναλάβει την επιτυχία του 1972 (3η) στον βαθμολογικό πίνακα και λαμβάνει την 13η θέση με ένα κάπως αδιάφορο τραγούδι. Ένα άλλο όνομα επίσης γνωστό όχι τότε αλλά 11 χρόνια αργότερα, ειναι ο Φινλανδικής καταγωγής τραγουδιστής Kirka όπου καταφέρνει το 1995 να κάνει την μεγαλύτερη επιτυχία του καλοκαιριού και να βγει εκτός φινλανδικών συνόρων με το τραγούδι “sadness in your eyes” παρόλο που το τραγούδι στα φινλανδικά ήταν ήδη επιτυχία από το 1991 . Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Γαλλικού κιν/φου και θεάτρου Alain Delon διασκεύασε για χάρη της ολλανδέζας σύντρόφου του, την συμμετοχή της Ολλανδίας εκείνης της χρονιάς “ik hou van jou” στα γαλλικά.
Νικητήρια χώρα αναδείχθηκε η Σουηδία όπου αυτή την φορά κέρδισε για 2η φορά τον διαγωνισμό στην γλώσσα της και πάλι με ένα συγκρότημα τα αδέρφια Herreys (αμερικάνικης καταγωγής με υπηκοότητα σουηδική) . Το τραγούδι παρόλο που δεν έκανε πανευρωπαϊκή επιτυχία (έγινε γνωστό μόνο στις σκανδιναβικές χώρες) έχει μείνει στην ιστορία σαν το τραγούδι που ερμηνεύτηκε από τις κουνιστές κούκλες με τις χρυσές μπότες τους.
https://www.youtube.com/watch?v=w8ZUcr7Jdhc
https://www.youtube.com/watch?v=gyUPyPSs6-c
Πράγματι οι Άγγλοι χούλιγκαν έκαναν επεισόδια, παρά τη νίκη της Αγγλίας επί του Λουξεμβούργου με 4-0, αποκλείστηκαν όμως από την τελική φάση του Euro 84, γιατί την ίδια ώρα η Δανία κέρδιζε την Ελλάδα στην Αθήνα και προκρίθηκε εκείνη.
Υπέροχο το ιταλικό τραγούδι εκείνης της χρονιάς όπως και το πορτογαλικό
“I treni di Tozeur” (Ιταλία) και “Ιk hou van jou” (Ολλανδία) τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς. Κρίμα που αδικήθηκαν στη βαθμολογία (5o και 13ο αντίστοιχα).
Ίσως η χειρότερη χρονιά, σε μια, έτσι κι αλλιώς κακή για τη γιουροβίζιον δεκαετία.
Ξεχωρίζω μόνο την Πορτογαλία (σκανδαλωδώς αδικημένη ως συνήθως) και την Ολλανδία.
Το Ιταλικό τραγούδι θεωρείται αριστούργημα από πολλούς, αλλά προσωπικά το θεωρώ έως και ανυπόφορο. Ίσως η χειρότερη συμμετοχή της Ιταλίας ever!
To δε νικητήριο κομμάτι, μέσα στους 5 χειρότερους νικητές ever.