Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα. 26. 1981

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

Για τον Marty Brem, βλ. 1980.

Modern Folk Trio & Aysegül (TUR 81- Aysegül Aldinç): γεννήθηκε το 1957 στην Κωνσταντινούπολη, κόρη αθλητικογράφου και ζωγράφου. Ο πατέρας της είναι Βοσνιακής καταγωγής. Οι δίσκοι της γίνονται συνέχεια best sellers. Προσπάθησε να κάνει καριέρα και στην κεραμική (εργάστηκε επί έξι χρόνια ως σχεδιάστρια σε εργοστάσιο), ενώ δίδαξε για ένα διάστημα μουσική και εικαστικά σε σχολείο. Είναι πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα, με πρώτη της εμφάνιση τη Γιουροβίζιον. Από το 1985 άρχισε να τραγουδά σε καζίνο. Φιλμ και σήριαλ ακολούθησαν, κέρδισε μάλιστα και βραβεία για την υποκριτική της. Δημοσιογράφος, επίσης, γράφει για την καθημερινή εφημερίδα Sabah. Έκανε έναν γάμο το 1979 με τον Mehmet Teoman, αλλά χώρισαν μετά από λίγους μήνες. Έχει κάνει περιοδείες σε πολλές χώρες της Ασίας. Έχει να βγάλει δίσκο από το 2016. για χρονια ψηφιζόταν ως η πιο σέξυ εν ζωή Τουρκάλα. Της έχουν χρεώσει σχέση με τον ηθοποιό Kıvanç Tatlıtuğ, αλλά εκείνη δήλωσε ότι η διαφορά ηλικίας μεταξύ τους είναι απαγορευτική. Την πλαισίωσαν ο Doğan Canku, ο Selami Karaibrahimigil κι ο Ahmet Kurtaran, οι οποίοι τραγουδούν ως Modern Folk Trio (Modern Folk Üçlüsü) ήδη από το 1969. Σταμάτησαν για λίγο το 1971, όταν οι δύο παντρεύτηκαν. Ήταν υποψήφιοι και το 1978 μαζί με την Nükhet Duru (3^οι). Είναι μαζί μέχρι σήμερα, με την ίδια σύνθεση, δίνοντας συναυλίες, εκτός από το διάστημα μεταξύ 1995 και 1999, οπότε o Canku αντικαταστάθηκε από τον Yavuz Çetin. Η δισκογραφία τους φτάνει μέχρι το 2010.

Lena Valaitis (GER 81-Anelė Luise Valaitytė, μετέπειτα Anelė Luise Jüssen): γεννήθηκε το 1943 στο Memel της τότε Ανατολικής Πρωσίας (είναι η σημερινή Klaipeda της Λιθουανίας), ως εκ τούτου μιλά άπταιστα Λιθουανικά. Ο πατέρας της, αξιωματικός της Βέρμαχτ, σκοτώθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο τέλος του πολέμου μαζί με τη μητέρα της και τον αδερφό της βρέθηκαν πρόσφυγες στη Γερμανία, όταν η πόλη τους καταστράφηκε από βομβαρδισμούς. Έζησαν σε πολλά διαφορετικά μέρη. Εγκατέλειψε το σχολείο στο Λύκειο και έγινε μαθητευόμενη στα Γερμανικά Ταχυδρομεία. Ήταν έτοιμη να πάει σε μονή για σπουδές στην Ιταλία. Έχει δύο γιους έναν από κάθε γάμο, ο πρώτος με τον εργοστασιάρχη Robert Wiedmann και ο δεύτερος με τον εκλιπόντα ηθοποιό Horst Jüssen. Μαζί ίδρυσαν ένα ίδρυμα για παιδιά με καρκίνο. Έχοντας κάνει ιδιαίτερα μαθήματα τραγουδιού, ξεκίνησε με τους Frederic Brothers, πριν αρχίσει σόλο καριέρα το 1970. Όταν πήγε στη Γιουροβίζιον είχε ήδη πολλές επιτυχίες. Συνεργάστηκε και με τον Κώστα Κορδάλη (2ος στον γερμανικό τελικό το 1980). Υποψήφια το 1976 (7^η) και το 1992 (3^η), ένα χρόνο μετά αποσύρθηκε, προτού επανέλθει το 2001. Έχει να δισκογραφήσει από το 2012. Η συμμετοχή της, για ένα τυφλό παιδί που γίνεται γνωστό χάρη στα τραγούδια του, είναι και η μεγαλύτερή της επιτυχία.

Για τον Jean-Claude Pascal, βλ. 1961.

Habibi (ISR 81): το πλήρες όνομά τους είναι Hakol over Habibi (= Τα πάντα περνούν, αγάπη μου). Είναι όλοι γεννημένοι το 1950. Αρχικά τα τρία αγόρια (Yuval Dor, Ami Mandelman, Kiki Rothstein) ονομάζονταν Af, ozen, garon (= μύτη, αυτί, λαιμός). Το 1975 μπήκε η εντελώς άγνωστη τότε Shlomit Aharon και έπαιζαν τραγούδια από τα 50΄ς. Αρνήθηκαν να πουν τόσο το A-ba-ni-bi, όσο και το Hallelujah. Πρώτη φορά πήγαν στο Kdam του 1981, ο πρώτος εβραϊκός τελικός με αυτό το όνομα. Στη σκηνή ήταν οκτώ μηνών έγκυος. Μετά έκαναν τουρ σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε εβραϊκές κοινότητες. Ήταν ενεργοί μέχρι το 2002. Το γκρουπ εμφανίζεται πλέον σπάνια. Τη μεγαλύτερη καριέρα, ως ηθοποιός και ειδικός στις μεταγλωττίσεις (δουλειά που ασκούν και τα τρία του παιδιά), κάνει ο Πολωνο-Εβραίος Ami Mandelman. Η μητέρα του μετανάστευσε στο Ισραήλ από την Πολωνία, όταν ήταν 12 και ο πατέρας του στα 14, έχοντας συγγενείς-θύματα του ολοκαυτώματος. Ο Yuval Dor, όταν δεν γράφει τραγούδια και ποιήματα, διδάσκει μουσική, ενώ παραδίδει σεμινάρια εσωτερικής επικοινωνίας. Είναι και ηθοποιός. Αδερφός του είναι ο γνωστός μουσικός και μόνιμος συνεργάτης της Noa,Gil Dor. Ήταν παντρεμένος με την Shlomit Aharon (Shlomit Devinik) επί 23 χρόνια. Έχουν δύο παιδιά. Εκείνη, είναι Πολωνοεβραία. Ο πατέρας της επέζησε του ολοκαυτώματος, όμως πέθανε όταν η κόρη του ήταν μόλις 17, έναν χρόνο αφότου είχε ξεκινήσει η καριέρα της. Περιστασιακά δουλεύει και ως ηθοποιός. Άρχισε θεατρική καριέρα το 1987 με το έργο Les Misérables και άφησε το γκρουπ, για να κάνει σόλο καριέρα το 1991. Στη θέση της μπήκε η Etti Kari (Kdam 93). Ο Kiki Rothestein, μετά από τη διάλυση του γκρουπ έγινε ο μάνατζερ και παραγωγός της Aharon.

Debbie Cameron (φωνητικά DEN 79, DEN 81-Deborah “Debby” Cameron) & Tommy Seebach (DEN 79, 91, 93). Για τον Tommy, βλ. 1979. Εκείνη γεννήθηκε το 1958 στο Μαϊάμι. Ξεκίνησε το 1967, όταν πήρε ένα βραβείο στο μουσικό σχολείο της πόλης της. Δύο χρόνια μετά, ούσα μάλιστα έγκυος στον μοναχογιό της, εγκαταστάθηκε στην Κοπεγχάγη, όπου ζούσε ήδη η μητέρα της –επίσης τραγουδίστρια- Etta Cameron, με την οποία δεν είχαν καλές σχέσεις, διότι έλειπε συνέχεια σε περιοδείες. Μάλιστα η Etta μεταξύ 1967 και 1972 κρατήθηκε χωρίς τη θέλησή της στην Aνατολική Γερμανία, επειδή της είχαν κλέψει τα χαρτιά εξόδου. Την ίδια δουλειά κάνει και ο αδελφός της Steve Cameron. Η δισκογραφία της δεν είναι πλούσια. Έπαιξε και σε δύο ταινίες, μια Δανική και μία Νορβηγική. Εργάστηκε ως παρουσιάστρια και χορογράφος σε τηλεοπτική εκπομπή μεταξύ 1983 και 1984. Αργότερα, έγινε παραγωγός, δασκάλα μουσικής και μαέστρος, με εμφανίσεις εντός και εκτός Δανίας, κυρίως στη Γερμανία. Ειδικεύεται σε πολλά μουσικά είδη.

Seid Memić (YUG 81): γνωστός με το καλλιτεχνικό του όνομα Vajta (λευκός· με παραφθορά, από έναν χαρακτήρα, τον Captain Quincy Wyatt που ενσάρκωσε ο Gary Cooper στην ταινία του 1951 «Όταν σιγούν τα τύμπανα» / “Distant Drums”) γεννήθηκε το 1950 στο Travnik της Βοσνίας. Ο πατέρας του απεβίωσε νωρίς, έτσι άρχισε να εργάζεται από τα 15  του ως ράφτης. Για τέσσερα χρόνια εργάστηκε ως μεταλλουργός στο Ίννσμπρουκ της Αυστρίας. Επιστρέφοντας άρχισε να σχεδιάζει, να  κατασκευάζει και να πουλά χίπικα κοσμήματα. Είχε ήδη κάποιες επιτυχίες, από το 1973, οπότε μετακόμισε στο Σαράγιεβο. Ξεκίνησε ως τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Teška industrija (έκαναν comeback το 2007), αλλά στη σόλο καριέρα του έκανε στροφή στην ποπ. Είχε πολλές συμμετοχές σε διάφορα φεστιβάλ. Ο συνθέτης Ranko Boban έστειλε το τραγούδι με ψευδώνυμο, καθώς είχε μόλις αποφυλακιστεί για ένα σκάνδαλο με ναρκωτικά που ενέπλεκε το πασίγνωστο τότε ροκ γκρουπ Bijelo Dugme. Τη δεκαετία του ’80 έπαιξε σε παιδικά τηλεοπτικά προγράμματα ως ηθοποιός. Το 1982 ήρθε στη γιουγκοσλαβική επιλογή 3^ος, το 1986 12^ος, το 1987 16^ος και το 1999 11^ος. Στον διαγωνισμό είχε στα φωνητικά του την Ismeta Krvavac των Ambasadori (YUG 76), αλλά και τις Neda Ukraden (με τεράστια καριέρα-υποψήφια το 2020 για τη Σερβία) και Jadranka Stojaković (ιδιαίτερα επιτυχημένη στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την Ιαπωνία, όπου έζησε πολλά χρόνια· επέστρεψε στη Βοσνία, όταν διαγνώστηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, ενώ προσπάθησε να πάρει πίσω την περιουσία της που είχε εν τω μεταξύ δημευτεί…). Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Vajta έφυγε στη Γερμανία, όπου ζει μέχρι σήμερα, στο Αμβούργο, κάνοντας ακόμα εμφανίσεις εκεί και στη Δανία. Πολυβραβευμένος, έχει να ηχογραφήσει από το 1991.

Riki Sorsa (FIN 81-Richars Esko “Riki” Sorsa): ξεκίνησε το 1974 με τους The Zoo. Ο πατέρας του Esko Sorsa ήταν χρυσοχόος και η μητέρα του η Ρωσο-Σουηδή Margaretha von Bahr (Margaretha Wasenius), το μεγαλύτερο μεταπολεμικό αστέρι του μπαλέτου στη Φινλανδία. Ο ετεροθαλής αδελφός του Robert von Bahr είναι μουσικός παραγωγός στη Σουηδία. Sorsa σημαίνει «πάπια». Στη σόλο καριέρα του ηχογράφησε σε Αγγλικά, Σουηδικά και Φινλανδικά. Τελευταίο άλμπουμ του το 2013. Ήταν γνωστός και στη Σουηδία. Τον Μάρτιο του 2006 διαγνώστηκε με καρκίνο στον λάρυγγα και τη μύτη. Τότε αποσύρθηκε για τρία χρόνια και εργάστηκε στα PR του Φινλανδικού Ιδρύματος κατά του Καρκίνου. Αφότου συνταξιοδοτήθηκε το 2008, πραγματοποίησε ελάχιστες εμφανίσεις. Το 2015 διαγνώστηκε ξανά, αυτή τη φορά στους πνεύμονες. Πέθανε τον Μάιο του 2016, τρεις μήνες μετά από τον θάνατο της μητέρας του. Είχε συγκλονίσει με ένα βίντεο, όπου μιλούσε για τους κινδύνους από το κάπνισμα και περιέγραφε πώς ναι μεν το έκοψε, αλλά ήταν για εκείνον πλέον πολύ αργά. Η γυναίκα του Barbara Weckman απέβαλε μια φορά. Είχαν 2 γιους. Ο ίδιος είχε αποκτήσει πτυχίο οικονομολόγου.

Jean Gabilou (FRA 81 Gabriel Lewis Laughlin): γεννήθηκε το 1944 στην Παπεέτε της Ταϊτής. Έχει εννέα αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και μετά αστυνομικός, ωστόσο χάρη σε κάποια οικόπεδα όπου βρέθηκε φωσφορικό άλας, κατάφεραν να αγοράσουν αξιόλογη γη. Από το 1963 άρχισε να εμφανίζεται σε ξενοδοχεία και κλαμπ. Για ένα διάστημα μετείχε στους The Barefoot Boys, για να ιδρύσει το 1968 τους The Banjo Boys. Το 1971 τον εντόπισε μια ατζέντης και τον έφερε στο Παρίσι, ωστόσο το 1979 μετακόμισε στις Η.Π.Α..  Την εβδομάδα των προβών πληροφορήθηκε ότι η σύζυγός του πέθανε στην Ταιτή. Ο ίδιος τραγούδησε με βαριά γρίπη. Μετά από τον διαγωνισμό επέστρεψε στο νησί του, όπου γιόρτασε 20 χρόνια καριέρας το 1983. Το 1985 παντρεύτηκε την χορεύτρια Moeatta Sasson, η χορευτική ομάδα της οποίας τον πλαισίωνε στις εμφανίσεις του. Μαζί γύρισαν όλες τις χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού. Το 1995 αναγκάστηκε να διακόψει, διότι είχαν παραλύσει οι φωνητικές του χορδές. Του πήρε έναν χρόνο να ανακτήσει τη φωνή του, μετά από ειδική θεραπεία στο Παρίσι. Έχει ζήσει και στα νησιά Κουκ. Ενεργός δισκογραφικά μέχρι το 2008, δεν έχει σταματήσει τις συναυλίες.

Bacchelli (SPA 81-José Maria Bacchelli Ortega): γεννήθηκε το 1952 στη Βαρκελώνη. Ο πατέρας του είναι Ιταλός και η μητέρα του Ισπανίδα. Ξεκίνησε με κάποια single το 1978. Μετά από τρεις δίσκους στην Ισπανία μεταξύ 1980 και 1982 διέκοψε, μέχρι το 1988, οπότε κυκλοφόρησε δύο δίσκους στον Ισημερινό, χώρα στην οποία εγκαταστάθηκε δύο χρόνια μετά και εργάστηκε, τόσο ως ηθοποιός σε σαπουνόπερα, όσο κι ως μάνατζερ, αφού εγκατέλειψε το τραγούδι. Εκεί νυμφεύτηκε το μοντέλο και ηθοποιό Gianella Avellaneda, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.

Linda Williams (NED 81-Henriëtte Willems): γεννήθηκε το 1955 στο Valkenswaard. Όταν πήρε μέρος στον εθνικό τελικό ήταν παντελώς άγνωστη, μάλιστα αντικατέστησε τον Oscar Harris, ο οποίος δεν μπόρεσε να τραγουδήσει. Ο μαέστρος Rogier van Otterloo είχε αποκαλέσει δημόσια το τραγούδι της «σιχαμένο». Αυτό συνέβη, διότι αρνήθηκε να τραγουδήσει με τη βοήθεια της ορχήστρας και χρησιμοποίησε προηχογραφημένη μουσική με fade out. Ξεκίνησε πόλεμος μεταξύ του συνθέτη Cees de Wit και του διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας Bart van der Laar, ο οποίος επέμενε πως είχε γράψει τους στίχους, ενώ εκείνοι είχαν δηλωθεί με ψευδώνυμο (W. Edse), το οποίο προκύπτει όμως, αν διαβάσουμε το ονοματεπώνυμο του Cees de Wit ανάποδα. Μετά από μερικά single, έπεσε στην αφάνεια. Την είδαμε ξανά, όταν μαζί με την κόρη της Eva-Jane έκαναν φωνητικά στο Βέλγιο.

Sheeba (IRL 81): ήταν ενεργές μεταξύ 1977 και 1984. Είναι η Frances Campbell, η Marion Fossett και η Irene «Maxi» McCoubrey (IRL 73), την οποία αρχικά δεν ήθελαν, λόγω της ηλικίας της (28). Το 1978 ήταν στον εθνικό τελικό 6^ες, το 1982 7^ες και το 1984 4^ες (αν και είχαν αποφασίσει ήδη από το 1983 να διαλυθούν μετά από μία περιοδεία στην Ιαπωνία). Αφότου έκαναν ένα ταξίδι σε Ολλανδία και Λονδίνο, για να ηχογραφήσουν το νέο τους άλμπουμ το 1982, συνέβη ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα στο Castelbar και βρέθηκαν στο νοσοκομείο. Η Maxi, όχι μόνο έπαθε αμνησία, αλλά χρειάστηκε να κάνει πάνω από εκατό ράμματα. Η Fossett τραυματίστηκε στο πρόσωπο και η Campbell έπαθε ρήξη πνεύμονα. Καθώς αργούσαν να αναρρώσουν, τις εγκατέλειψε η δισκογραφική τους και η καριέρα τους έληξε άδοξα. Μαζί με τη Maggie Moone εμφανίζονταν στο τηλεπαιχνίδι “Name that Tune”. Κάποιες προσπάθειες για σόλο καριέρα, επίσης δεν ευοδώθηκαν. Η Maxi έγινε τηλεπαρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός, η Mariοn παρουσιάστρια σε τσίρκο και η Frances εκφωνήτρια στο BBC Radio Foyle στη Βόρεια Ιρλανδία. Περισσότερα για τη Maxi στο 1973.

Finn Kalvik (NOR 81-Finn Bjørn Kalvik): γεννήθηκε το 1947 στο χωριό Fåvang, αλλά πέντε χρόνια μετά μετακόμισαν οικογενειακώς σe εργατική συνοικία του Όσλο. Ξεκίνησε μελοποιώντας ποιητές. Δισκογραφούσε ήδη από το 1969. Όταν πήγε στη Γιουροβίζιον, ήταν μεγάλο όνομα στη χώρα του με τους δίσκους του να σαρώσουν στα charts. Πέρασε δύσκολα όταν ένα τραγούδι του, «Ο εσταυρωμένος τραγουδιστής» αρχικά θεωρήθηκε βλάσφημο, αλλά τελικά υιοθετήθηκε από τη νορβηγική εκκλησία. Πριν από τον διαγωνισμό η συμμετοχή του σημείωσε σημαντικές πωλήσεις (#3). Μετά όμως η καριέρα του ζημιώθηκε ανεπανόρθωτα Στο άλμπουμ τού κάνουν φωνητικά οι δύο κοπέλες και παραγωγή έχει κάνει ο Benny των ABBA, οι οποίοι φαίνονται και στο εξώφυλλο του σουηδικού δίσκου του. Το 1987 ήρθε 4^ος στον εθνικό τελικό, με τραγούδι αφιερωμένο στην κόρη του. Δεν σταμάτησε να δισκογραφεί, αλλά έπρεπε να περιμένει μέχρι το 2000 μέχρι να κάνει ξανά επιτυχία. Δύο χρόνια πριν κατέρρευσε, επειδή μια σατιρική εκμποπή περιείχε ένα ένθετο με ανέκδοτα στα οποία πρωταγωνιστούσε. Οι σεναριογράφοι αναγκάστηκαν να του ζητήσουν δημόσια συγγνώμη. Είναι και ζωγράφος, έχει μάλιστα κάνει εκθέσεις.

Bucks Fizz (UK 81): Δημιουργήθηκαν ειδικά για τον διαγωνισμό τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς. Αποτελούνται από τους Mike Nolan (1954-), Bobby G. (1953-Robert Alan Gubby), Cheryl Baker (1954-Rita Crudgington, μέλος και των Co-co το 1978) και Jay Aston (1961-Jay Hilda Aston). Όταν γινόταν η audition για τη δημιουργία τους, απερρίφθη η Denise Waterman, μέλος των Tight Fit και σύζυγος του Peter Waterman των Stock, Aitken & Waterman, ως πολύ ψηλή. Τους ζητήθηκε να ξαναπάνε το 1985, αλλά αρνήθηκαν, φοβούμενοι μια μέτρια θέση. Τον Δεκέμβριο του 1984, ενώ βρίσκονταν σε περιοδεία, καθώς επέστρεφαν από το Newcastle, το πούλμαν που τους μετέφερε συγκρούστηκε με νταλίκα. O Bobby G. χτύπησε στο κεφάλι, η Jay Aston στην πλάτη και το κεφάλι και η Cheryl Baker έσπασε τρεις σπονδύλους. Τα χειρότερα τραύματα όμως τα έπαθε ο Mike Nolan, ο οποίος έπαθε εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι κι έπεσε σε κώμα. Ενώ οι εφημερίδες έγραφαν ότι είχε πεθάνει, στην πραγματικότητα δεχόταν μηχανική υποστήριξη. Το χτύπημα του άφησε χρόνια επιληψία, απώλεια της βραχεία μνήμης και 50% απώλεια όρασης. Μετά από αυτό ίδρυσε μαζί με τη Baker ένα ίδρυμα για θύματα τροχαίων ατυχημάτων με τραύματα στο κεφάλι. Τελευταία τους επιτυχία το 1988. Το 1995 και για 11 μήνες εντάχθηκε στο γκρουπ και ο David Van Dei, πρώην μέλος των Dollar. Όταν αποχώρησε, συνέχισε να χρησιμοποιεί το όνομα του συγκροτήματος, κάτι που εξόργισε τον Bobby G., ο οποίος τον έσυρε στα δικαστήρια και τον ανάγκασε να επιστρέψει στους Dollar. Δεν πλήρωσε τίποτα, διότι ισχυρίστηκε ότι είχε χρεοκοπήσει. Σήμερα, πάντως, έχουν χωριστεί στα δύο: ο Bobby G. από τη μία και οι τρεις υπόλοιποι από την άλλη, με νέο όνομα The Fizz. Εκεί μετέχει και η Shelley Preston, η οποία είχε αντικαταστήσει για πέντε χρόνια την Jay Aston.

Η Cheryl Baker έχει δύο δίδυμα. Το 1993, άφησε το γκρουπ για σόλο καριέρα και έγινε γνωστή παρουσιάστρια της τηλεόρασης. Ένα βιβλίο μαγειρικής που έβγαλε έγινε best-seller, ενώ είναι διάσημη και για τις παντομίμες της. Ο άντρας της, Steve Strond, είναι κιθαρίστας του Cliff Richard. O Bobby G. ξεκίνησε ως οικοδόμος και υδραυλικός προτού αρχίσει εμφανίσεις σε παμπ και κλαμπ. Από την πρώτη του σύζυγο απέκτησε ένα παιδί. Από τη δεύτερη ακόμα ένα, αφότου όμως είχαν χωρίσει. Από τον τρίτο του γάμο με τη Heidi Manton (περιστασιακά μέλος του γκρουπ) απέκτησε μία κόρη. Οι γονείς της Jay Aston ήταν ηθοποιοί και ακροβάτες. Ο αδελφός της πήγε στη Γιουροβίζιον με τους Prima Donna (UK 80). Σπούδασε χορό, τραγούδι και ηθοποιία. Όταν ήταν υποψήφια στα καλλιστεία, στο διάλειμμα τραγούδησαν οι Co-Co (UK 78), δηλαδή το τότε γκρουπ της Cheryl Baker. Ακολούθησαν πολλές δουλειές στο θέατρο και τη μουσική, ενώ ίδρυσε και τη δική της σχολή. Παντρεύτηκε τον κιθαρίστα Dave Colquhoun (έχουν μία κόρη). Το 2018 διαγνώστηκε με καρκίνο του στόματος εξαιτίας του οποίου υπεβλήθη σε εγχείεηση. Τον Ιανουάριο του 2021 νόσησε από κορωνοϊό. O Mike Nolan είναι Ιρλανδός. Έκανε πολλές δουλειές πριν αφοσιωθεί στη μουσική. Πέρα από ένα φλερτ από την πλευρά της Cheryl Baker, το οποίο δεν ευοδώθηκε δεν είναι τίποτα γνωστό για την προσωπική του ζωή. Έχει υπονοηθεί ότι διατηρούσε σχέση με τον (παντρεμένο) σεφ Gary Rhodes, πρώην θύμα τροχαίου (το 1979), ο οποίος απεβίωσε το 2019, πιθανότατα από επιπλοκές του παλιού τραύματος.

Carlos Paião (POR 81-Carlos Manuel de Marques Paião): γεννήθηκε στην Coimbra το 1957. Διπλωματούχος γιατρός, αφοσιώθηκε στη μουσική. Ως ερασιτέχνης μέχρι το 1978 είχε ήδη γράψει 200 τραγούδια. Έκανε επαγγελματική καριέρα μεταξύ 1981 και 1988 με δύο άλμπουμ και 15 singles, ενώ έδωσε συνθέσεις του σε πολλούς ακόμα τραγουδιστές. Είχε υποβάλει τραγούδι και το 1980, αλλά δεν πέρασε στον τελικό. Παρά την τελευταία θέση που πήρε στη Γιουροβίζιον, η καριέρα του εκτοξεύθηκε. Τον Αύγουστο του 1988 σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, καθώς πήγαινε σε ένα κοντσέρτο, στα πλαίσια των εορτών του Αγίου. Ginésio στο χωριό Penalva do Castelo. Συγκρούστηκε στην παλαιά εθνική οδό με ένα φορτηγό. Δεν είναι μέχρι σήμερα ξεκάθαρο ποιος από τους δύο οδηγούς ευθύνεται, καθώς και το κατά πόσον επρόκειτο για περίπτωση νεκροφάνειας, μια φήμη που πλανάται και διχάζει την κοινή γνώμη. Έλαβε πολλές διακρίσεις μετά θάνατον.

Emly Starr (BEL 81-Marie-Christine Mareels): γεννήθηκε στο Laarne κοντά στη Γάνδη το 1957 και κληρονόμησε το ενδιαφέρον της για το τραγούδι από τη μουσική της οικογένεια. Ξεκίνησε στα 13 της με μια ορχήστρα κλασικού χορού και μετά σπούδασε για 2 χρόνια στην ακαδημία μουσικής των Βρυξελλών. Τότε συνάντησε τον συνθέτη και παραγωγό της, Kick Dandy. Ξεκίνησε εμφανίσεις μαζί με τις δύο αδελφές της, Nicky & Helene. Το πρώτο της ψευδώνυμο ήταν ‘Heidi’. Ηχογραφεί από το 1976 και μετά κάποια singles πουγίνονται μεγάλες επιτυχίες στο Βέλγιο, αλλά και κάποιες χώρες του εξωτερικού. Το 1980 μετείχε στο φεστιβάλ Τόκυο με το ντίσκο γκρουπ Emly Starr Explosion. Το αεροπλάνο της δεν μπορούσε να προσγειωθεί λόγω ομίχλης στο Δουβλίνο και η ίδια τρομοκρατήθηκε (παραλίγο να αναγκαστούν να γυρίσουν πίσω). Το τραγούδι της –αν και ερωτικό κατά βάση– είναι ίσως το μόνο με αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη (εκτός ίσως από κάποια του Ισραήλ και το φετινό Jezebel της Φινλανδίας), κάτι που υπογραμμίστηκε ενδυματολογικά με χιτώνες και φτερά στρουθοκαμήλου. Είχε αρχικά γραφτεί στα Αγγλικά, αλλά η Penny Els (ψευδώνυμο της Els Van den Abbeele) το μετέφρασε από το τηλέφωνο λέξη προς λέξη στα φλαμανδικά. Μετά τον διαγωνισμό, η καλλιτεχνική καριέρα της έφθινε (ηχογραφούσε μέχρι το 1986), αλλά άνοιξε με τον σύζυγό της Tony Winter (ψευδώνυμο του συνθέτη και τραγουδιστή Frans de Schrijver, ο οποίος με το όνομα Kick Dandy έγραψε τη συμμετοχή της στη Γιουροβίζιον) μια επιχείρηση, το Globe Show Center, ένα σύμπλεγμα τηλεοπτικών στούντιο, όπου γυρίζονται προγράμματα και διοργανώνονται εκδηλώσεις. Το 1978 εμφανίστηκε σε μία ταινία μικρού μήκους. Το 1985 έπαιξε (και τραγούδησε στους τίτλους) στην ταινία Springen, η οποία υπεβλήθη στα Όσκαρ, αλλά δεν επελέγη ως υποψήφια.

Γιάννης Δημητράς (GRE 81): Γεννήθηκε το 1954 με καταβολές από φτωχή κερκυραϊκή οικογένεια. Προστατευόμενος του Γιάννη Πουλόπουλου, ο οποίος τον έφερε στην Αθήνα στα 16 του, τραγουδά από τα 17 του. Δούλεψε και με τον Μάνο Χατζηδάκι. Πήρε μέρος πολλές φορές στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (3^ος το 1979 και 1^ος το 1990). Μετείχε και στις επιλογές του 1988 (σε ντουέτο, Αχ Ουρανέ !, με την Ευδοκία) και 1990 (3^ος με το Ταξίδι), όπου είχε έρθει αρχικά 2^ος σε ισοψηφία και έγινε νέα ψηφοφορία. Κάποιοι επέμεναν τότε να το πει πιο γνωστός τραγουδιστής, αλλά ο τότε διευθυντής της ΕΡΤ επέμενε να παραμείνει ο ίδιος. Η πιανίστα είναι η 16χρονη Σοφία Χούνδρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ψέκασαν το τριαντάφυλλο πάνω στο πιάνο λίγο πριν εμφανιστεί, ώστε να φαίνεται δροσερό. Υπέβαλε τραγούδι και για τη Γιουροβίζιον του 2018 («Τα παιδιά της Αθήνας»), αλλά δεν πέρασε. Έχει χαρίσει τραγούδια του ως συνθέτης και στιχουργός σε διάφορους καλλιτέχνες. Εμφανίστηκε σε διάφορα μαγαζιά των Η.Π.Α., καθώς και σε πολλές ταινίες. Χόμπι του η ζωγραφική. Έχει δύο κόρες και τέσσερα εγγόνια. Η σύζυγός του γράφει στίχους και μουσική σε ερασιτεχνικό επίπεδο.

Island (CYP 81): O Άριστος Μοσχοβάκης γεννήθηκε στη Λεμεσό. Έχει σπουδάσει μουσική στο Ron Music School του Τελ-Αβίβ. Είναι γνωστός μουσικός, συνθέτης και πιανίστας. Έχει γράψει τον ύμνο της ΑΕΛ Λεμεσού, ενώ πολλά τραγούδια του αναδείχθηκαν από διάφορους καλλιτέχνες. Εμφανίζονταν για χρόνια στο μαγαζί «Λεωφόρος». Έχει καρμική σχέση με τις διοργανώσεις στην Ιρλανδία, αφού πήγαν εκεί τραγούδια του το 1981 και το 1993, ενώ απερρίφθη το Θυμάμαι το 1988. Το 2016 το αμάξι του έγινε θρύψαλα μετά από σύγκρουση με αφώτιστη νταλίκα. Ο ίδιος γλίτωσε με ένα ράγισμα στο στέρνο. Εμφανίζεται ακόμα. Μαζί τους η Αλέξια (CYP 87), η νεαρή τότε μητέρα, εργαζόμενη για χρόνια στην κυπριακή κρατική ραδιοφωνία, που της αρέσει το ποδόσφαιρο, Αρετή Κασάπη-Xαραλαμπίδου, με πολλές ηχογραφήσεις παραδοσιακών και αντικατοχικών τραγουδιών, ακόμα και σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Τα μουσικά της ίχνη χάνονται μετά το 1988. Στο πιάνο ο καταξιωμένος μουσικοσυνθέτης Δώρος Γεωργιάδης (συνθέτης GRE 79-Α’ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1971), με σημαντικές συνεργασίες, οι αναρίθμητες επιτυχίες του οποίου τραγουδιούνται μέχρι σήμερα («Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή», «Αν ήμουν πλούσιος», «Σωκράτης» κλπ.). Πριν από χρόνια, το 2001, κατηγορήθηκε ως εμπλεκόμενος σε κύκλωμα παιδεραστίας. Υπήρχαν περίπου 20 καταγγελίες ότι ασελγούσε σε νεαρές κοπέλες που ήθελαν να κάνουν καριέρα στον χώρο της μουσικής. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο κάποιοι να ρίξουν πέτρες στο στούντιο ηχογραφήσεών του. Το ανώτατο δικαστήριο της Κύπρου τον αθώωσε ομόφωνα, ωστόσο το αίτημά του για αποζημιώσεις, δια δυσφήμηση, διαφυγόντα κέρδη, δικαστικά έξοδα κ.λ.π. απορρίφθηκε. Στα φωνητικά ο Άγγλος αθλητής Roger Lee (Wheeler). Είναι γνωστός στην Κύπρο ως δάσκαλος του τένις και ιδιοκτήτης ακαδημίας τένις στο χωριό Σούνι Ζανατζιά της Λεμεσού. Πέραν όμως τούτου είναι τραγουδιστής και διασκεδαστής που ηχογραφεί ακόμα. Τέλος, στο σαξόφωνο συνόδευσε ο μαιτρ των πνευστών οργάνων Φίλιππος Τσεμπερούλης (φλάουτο GRE 89), σύζυγος της Φανής Πολυμέρη (CYP 89). Οι δημιουργοί, Δώρος Γεωργιάδης (παραλίγο νομικός) και Σταύρος Σιδεράς (CYP 83, αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος- πήρε μια συγκλονιστική συνέντευξη από τον Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος παραδέχτηκε τις θηριωδίες των Τούρκων κατά των Κυπρίων, αλλά  και λιμπρετίστας σε μιούζικαλ και ροκ όπερες, όπως οι «Δαίμονες»), είναι συντοπίτες, συνομήλικοι, συνεργάτες από το 1975 και… μπατζανάκηδες. Ο μαέστρος, Μιχάλης “Mike” Ροζάκης (GRE 76, CYP 81, 83, 90, GRE 96), γεννημένος στην Αίγυπτο, έκανε καριέρα στην Κύπρο. Μέλος των Charms, διακρίθηκε εν συνεχεία στην ενορχήστρωση, ενώ για τέσσερα χρόνια υπήρξε επικεφαλής του Μουσικού Τμήματος της ΕΡΤ. Παράλληλα, δίδασκε στο Εθνικό Ωδείο. Πέθανε το 2009.

Με την Αλέξια (Βασιλείου) θα ασχοληθούμε αναλυτικά στο αφιέρωμα του 1987.

Για τους Peter, Sue & Marc, βλ. 1971.

Για τον Björn Skifs, βλ. 1978.