Ακούγοντας την οριστική revamped version του Ισπανικού τραγουδιού, δεν μπορεί να μην προσέξει κανείς ότι είναι πραγματικά άψογο (εξαιρετική ενορχήστρωση με νέα, disco στοιχεία, δουλεμένα φωνητικά, ρυθμός, ενέργεια, φρεσκάδα και πιάνο που είναι της μόδας στα χορευτικά τραγούδια). Κατά την ταπεινή μας άποψη, εάν η Ισπανία το θέλει, μπορεί άνετα να πάρει το βραβείο. Το ερώτημα είναι αν το θέλει, ειδικά μετά από τις αντιδράσεις που δημιούργησε στο εσωτερικό της χώρας η απόφαση να ερμηνευτεί εξ ολοκλήρου στα Αγγλικά. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία…
Αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι η ισπανική συμμετοχή χρησιμοποιεί ένα εύρημα που εισήγαγε ο Αλκαίος το 2010 στο “Ώπα!”, προκαλώντας αίσθηση, και το οποίο δεν έχει επαναληφθεί μέχρι σήμερα: τη διακοπή του τραγουδιού! Προσέξτε το στο 1’22” της ισπανικής και το 2’28” της ελληνικής συμμετοχής. Τα δύο τραγούδια, λοιπόν, πέρα από το ότι είναι δυναμικά, χορευτικά, ξεσηκωτικά και χρησιμοποιούν ένα “πιασάρικο” επιφώνημα, έχουν ακόμα ένα κοινό στοιχείο!
