Γνωρίστε τη συμμετοχή της Σλοβενίας “Sebi” – Ψηφίστε στο Poll
Η δημόσια τηλεόραση της Σλοβενίας επέλεξε τους φετινούς της εκπροσώπους για την Eurovision μέσα από τον εθνικό της τελικό EMA 2019. Στο φετινό EMA συμμετείχαν αρχικά 10 συμμετέχοντες, και διαγωνίστηκαν σε 2 γύρους. Στον πρώτο γύρο ψήφισε μια κριτική επιτροπή ειδικών η οποία θα καθόριζε τους δυο καλλιτέχνες που θα διαγωνίζονταν στον μεγάλο τελικό, εκεί όπου το αποτέλεσμα θα καθόριζε 100% το κοινό. Μεγάλοι νικητές αναδείχθηκαν οι Zala Kralj & Gašper Šantl με το τραγούδι Sebi, οι οποίοι αν και προκρίθηκαν ως δεύτεροι στον μεγάλο τελικό πίσω από την Reiven και το Kaos, εκεί έκαναν την μεγάλη ανατροπή κερδίζοντας την πρώτη θέση με ποσοστό 72,89%.
Λίγα λόγια για τους Zala Kralj & Gašper Šantl
Οι Zala Kralj & Gašper Šantl γνωστοί στο Σλοβενικό κοινό και ως ZalaGašper, είναι ένα μουσικό ντουέτο από το Μάριμπορ της Σλοβενίας, και αποτελείται από την τραγουδίστρια Zala Kralj και τον μουσικό Gašper Šantl. Το ντουέτο των δυο νεαρών τραγουδιστών σχηματίστηκε μόλις το 2018 και παίζει κυρίως lo-fi και indie-pop. Μέσα στο 2018 κυκλοφόρησαν 3 τραγούδια, τα οποία μαζί με την συμμετοχή τους στην Eurovision Sebi κυκλοφόρησαν στο πρώτο τους album με τίτλο Štiri στις 16 Φεβρουαρίου.
Λίγα λόγια για το Sebi
To Sebi (μτφ. στον εαυτό μου) είναι μια ατμοσφαιρική μπαλάντα γραμμένη εξολοκλήρου στα Σλοβένικα, συνθέτες της οποίας είναι οι ίδιοι οι Zala Kralj & Gašper Šantl.
Στίχοι του τραγουδιού (αγγλική μετάφραση)
When your mind is full of thoughts
you can listen to my heartbeat
When your burden is heavy
you can come to me
Ask what keeps me going forward
Is it distance and success
Like a leaf blows with the wind and resists it
I go with the flow and resist it
You can’t always see the stars
just stay true to who you are
stop apologising to me
When there are tears in your eyes
let them be
When we have different wishes
I accept you and you accept me
Look at me, is it necessary, for everything to have a meaning
Eternity and this planet aren’t friends
and I’m like a snowflake, that’s waiting for the spring
You can’t always see the stars
just stay true to who you are
stop apologising to me
You don’t have to prove yourself to anyone
We all share the same fears, the same tears
You can’t always see the stars
just stay true to who you are
stop apologising to me
Η Σλοβενία στην Eurovision
Η Σλοβενία έλαβε πρώτη φορά μέρος στον διαγωνισμό ως ανεξάρτητο κράτος το 1993 με τους 1X Band και το τραγούδι Tih deževen dan, ενώ τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχε ως μέλος της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Η καλύτερη θέση που έλαβε η Σλοβενία στον διαγωνισμό ήταν η 7η την οποία έλαβε 2 φορές, το 1995 με την Darja Švajger και το τραγούδι Prisluhni mi καθώς και το 2001 με την Nuša Derenda και το Energy. Το 2018 η Σλοβενία με την Lea Sirk και το τραγούδι Hvala, ne! έφτασε έως την 22η θέση, ενώ φέτος η Σλοβενία θα διαγωνιστεί στον πρώτο ημιτελικό στην 5η θέση στην σειρά εμφάνισης.
Aναγνωρίζω ότι δεν είναι σκουπίδι, από την άλλη όταν βλέπεις δύο νέα παιδιά σαν τα κρύα τα νερά μέσα στη χλωμάδα και την κατήφεια να μουρμουρίζουν διάφορα καταθλιπτικά κοιτώντας το πάτωμα, θες να τους πεις να βγουν έξω, να χαρούν τον ήλιο, να παίξουν, να γελάσουν. Βγάζει κάτι δήθεν όλο αυτό για την ηλικία τους (όπως αντίστοιχα το κομμάτι της Βουλγαρίας το 2017 που ποτέ δεν με έπεισε συναισθηματικά παρά την καλή φωνή του). Προφανώς στόχος τους είναι να επαναλάβουν την επιτυχία του Kostov ή ακόμα καλύτερα να κάνουν το βαλκανικό “Calm after the storm”.
13οι στους 41 της λίστας μου μέχρι στιγμής. Μακάρι η μικρή Σλοβενία να τα πάει καλά για μια φορά, αν και δεν με βλέπω να τους ψηφίζω.
Στην αρχή το θεωρούσα ένα κακόγουστο νανούρισμα αλλά τώρα πιστεύω ότι είναι η καλύτερη συμμετοχή της Σλοβενίας από 2010 και μετά. Πιστεύω 15αδα σίγουρα δεν ξέρω για ψηλότερα.
Αιθέριο…
Μελαγχολικό…
Αγαπημένο…
Διαμαντάκι…
Μαζί με αυτή του 1997, η αγαπημένη μου Σλοβένικη συμμετοχή ever, εννοείται!
#3/41
Καλή επιτυχία!
Βασικά, διαμάντι. Όχι διαμαντάκι.
Θέλει και ρώτημα? 10/10
Δε βρίσκω τίποτα λάθος σε αυτή τη συμμετοχή. Ονειρικό, ποιητικό και ειλικρινές!
Καμία σχέση με κάτι συνομήλικους Ελβετούς που παριστάνουν τους Λατίνους εραστές χορεύοντας σαν την μαϊμού…
Μακάρι να εκτιμηθεί όσο του αξίζει αν και το αποτέλεσμα της Πορτογαλίας πέρσι αποτελεί κακό οιωνό…
Ολόψυχα, καλή επιτυχία!
Ελεγειακό, εθιστικό, σαγηνευτικό. Θέλει δουλίτσα λάιβ για να καταφέρει να μεταδώσει σε μια σκηνή όπως αυτή της Γιουροβίζιον τα συναισθήματα και την ατμόσφαιρα της στούντιο βέρσιον.
3/41 στο τοπ μου και μακραν η καλύτερη συμμετοχή της Σλοβενίας στον θεσμό.
Ερωτηματικό το πως θα το δουν κριτικές επιτροπές και κοινό. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν πατώσει ούτε και αν το δω να διαπρέπει (το οποίο και εύχομαι).
Αριστούργημα. Η καλύτερη συμμετοχή της Σλοβενίας στον διαγωνισμό και η καλύτερη συμμετοχή φέτος – μαζί με το Soldi του Mahmood – και μίλια μακριά από οποιαδήποτε άλλη φετινή συμμετοχή.
Πραγματικό κομψοτέχνημα αυτό το κομμάτι που φαίνεται απλό – αλλά δεν είναι καθόλου. Είναι αξιοζήλευτη η μαεστρία με την οποία έχουν καταφέρει να το στήσουν: μια όμορφη μελωδία, ονειρικά “γεμίσματα”, καταπληκτική ενορχήστρωση που χτίζει υπομονετικά και με αρμονία τα στοιχεία του κομματιού και κορυφώνει το κομμάτι – και όλα αυτά χτισμένα πάνω στη γενναιότητα να κρατήσουν τη γλώσσα τους σε ένα μουσικό είδος που “παρακαλάει” για αγγλικά, και όμως – έχει τοποθετηθεί κάθε λέξη τόσο όμορφα και τόσο προσεκτικά που η γλώσσα δεν “κλωτσάει” καθόλου, κάθε συλλαβή φαίνεται κεντημένη πάνω σε ρυθμο και μελωδία, ρέει και σε παρασύρει, όπως ρέουν και σε μαγεύουν τα πλήκτρα του beatbox που γεμίζουν τις σιωπές του κομματιού. Δίνει μια οικιότητα η γλώσσα αυτή, κάτι που κάνει το κομμάτι να μοιάζει πιο προσωπικό, πιο ρετρό, πιο αυθεντικό, που σε ταξιδεύει στο χρόνο και αφαιρεί κάθε σκέψη για “μίμηση” κάτι άλλου. Μοιάζει σαν οι t.A.T.u. του 2001 να συναντήθηκαν με τους The XX του 2009, μια συνάντηση άχρονη, ανεπιτήδευτη, με στίγμα, εκτόπισμα και παρουσία, που δεν μιμείται, δεν αντιγράφει, δηλώνει παρούσα και πάει το είδος αυτό ένα βήμα παρακάτω.
Σκηνικά η Zala με τον Gasper δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα: είναι αυτόι ακριβώς που δείχνουν, δυο ταλαντούχα και πολύ νέα παιδιά που πιστεύουν στη μουσική τους και παρουσιάζουν μόνο αυτή, χωρίς ανάγκη για οποιοδήποτε περιτύλιγμα – δίνοντας έτσι το παράδειγμα ότι το πραγματικό ταλέντο δεν έχει πάντα ανάγκη για σκηνικά props, χορογραφίες ή εφέ, ειδικά όταν μιλάμε για ένα κομμάτι που η φαινομενική απλότητά του είναι και αυτή που το κάνει καταπληκτικό. Δεν έχει ανάγκη να φωνάξει, δεν έχει ανάγκη να μπερδέψει, δεν έχει ανάγκη να προκαλέσει: είναι εκέι με δυο παιδιά επί σκηνής απλά να το ερμηνεύουν και να μας γαληνεύουν την ύπαρξη.
Ασυζητητί το 12άρι μου για φέτος και για μένα το απόλυτο παράδειγμα για το τί είναι πραγματικά τέχνη και αριστούργημα – απέναντι στην μπουρδολογία, τη φλυαρία και το δήθεν της Πορτογαλίας και της Ισλανδίας.
Bravo.❤