Τα αφιερώματα μας στον χρόνο συνεχίζονται με την 11η διοργάνωση ενός ήδη πετυχημένου διαγωνισμού που έχει πλέον καθιερωθεί και με πολλά μεγάλα ονόματα της διεθνής και ευρωπαίκης μουσικής σκηνής να έχουν παίρει μέρος μέχρι εκείνη την χρονιά. Μιλάμε βέβαια για τον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό της Eurovision που το 1966 πραγματοποιείται στην πόλη του Λουξεμβούργου, μιας και την προηγούμενη χρονιά η France Gall έφερε τον διαγωνισμό στη χώρα.
Ο χώρος που επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει το διαγωνισμό του 1966 ήταν η Villa Louvigny, η οποία επίσης φιλοξένησε το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1962. Το κτίριο χρησίμευσε ως έδρα της Compagnie de Luxembourgeoise Télédiffusion, που ήταν ο πρόδρομος του Ομίλου RTL. Δεκαοχτώ χώρες συμμετείχαν και σε αυτόν τον διαγωνισμό και ανάμεσά τους ξεχωρίζουν αυτές του γνωστού σε όλους μας από την πιο πετυχημένη εώς τότε συμμετοχή στη Γιουροβίζιον “Volare” (Ιταλία 1958), Domenico Modugno .
Εκείνη την χρονιά όμως “τιμωρήθηκε” απο τις κριτικές επιτροπές μια και το τραγούδι του “Dio come ti amo” είχε αλλαχθεί ορχηστρικά από την αρχική του απόδοσή στο San Remo, και επίσημα μάλιστα παραβίασε και έναν κανόνα της EBU. Η ιστορία έχει ώς εξής : κατά τη διάρκεια της απογευματινής πρόβας του Σαββάτου ο Modugno εκτέλεσε μια νέα έκδοση του τραγουδιού με τρεις από τους δικούς τους μουσικούς. Σε αντίθεση με την ορχήστρα της διοργανωτριας χώρας, η νέα εκτέλεση υπερέβαινε την διάρκεια των τριών λεπτών. Μετά την πρόβα του ο Modugno ήρθε αντιμέτωπος με τους παραγωγούς για το χρονικό όριο του τραγουδιού και κλήθηκε να χρησιμοποιήσει την αρχική διάταξη με την ορχήστρα. Ο Modungo όμως ήταν τόσο δυσαρεστημένος με την ορχήστρα που απείλησε να αποχωρήσει από το διαγωνισμό. Τόσο οι παραγωγοί όσο και η EBU (βλ. Clifford Brown) αισθάνθηκαν ότι ήταν πολύ αργά για να έρθει η Gigliola Cinquetti (Italia 64 νικήτρια) στο Λουξεμβούργο (ήταν η 2η ερμηνεύτρια του τραγουδιού στο San Remo) για να εκπροσωπήσει την Ιταλία, οπότε η EBU έδωσε την άδεια και επέτρεψε τον Modungo να χρησιμοποιήσει το δικό του σχήμα, αντί της ορχήστρας. Παρά τις ιστοσελίδες και το επίσημο πρόγραμμα που περιέχει τον Angelo Giacomazzi ως μαέστρο, ο Giacomazzi έπαιξε μόνο του την εισαγωγή του πιάνο στο τραγούδι της βραδιάς. Το αποτέλεσμα….. Η Grande Ιταλία να σημειώσει το πρώτο και μοναδικό της nul point στην τελική ψηφοφορία και να μην ξαναστείλει για πολλά χρόνια τα νικητήρια τραγούδια του διεθνούς φήμης φεστιβαλ του San Remo σαν τιμωρία προς την Ευρώπη. Το τραγούδι παρόλα αυτά σημείωσε παγκόσμια επιτυχία με πολλές διασκευές σε πολλές γλώσσες και μια από αυτές είναι αυτή της παγκοσμίου φήμης Βρετανιδάς τραγουδίστριας Shirley Bassey.
Ο Udo Jürgens που εκπροσωπεί για τρίτη συνεχόμενη φορά την Αυστρία στέφεται νικητής, ενώ για πρώτη φορά η Σουηδία και η Νορβηγία σκαρφάλωσαν στην 2η και 3η θέση αντίστοιχα με καλλιτέχνιδες που αρκετά χρόνια αργότερα παρουσίασαν τον διαγωνισμό στην χώρα τους (το 1985 η Lill Lindfors και το 1986 η Åse Kleveland αντίστοιχα). Οι ανταλλαγές βαθμών μεταξύ των σκανδιναβικών χωρών προκάλεσαν μεγάλα γιουχαρίσματα εκ μέρους του κοινού.
Η παρουσιάστρια του διαγωνισμού, Josiane Chen, ιδιαίτερα αγχωμένη, προτιμά να μιλά αποκλειστικά στα γαλλικά για το πρώτο μισό του διαγωνισμού και κατα την διάρκεια της βαθμολογίας καληνυχτίζει την επιτροπή του Ηνωμένου Βασιλείου αντί να την καλησπερίσει, και αυτοί ανταπαντούν με… καλήμερα. Το αποτέλεσμα ήταν η παρουσιάστρια και το κοινό να σκάει στα γέλια και έτσι εκείνη τη στιγμή έσπασε ο πάγος και η σοβαρότητα που υπήρχαν, με αρκετούς άνδρες σχολιαστές ακόμα και να τη φλερτάρουν. Επίσης το 1966 ήταν η χρονιά που για πρώτη φορά παρουσιάζονται χορευτές επι σκηνής 
, φορητά μικρόφωνα, εθνικές ενδυμασίες και οι τραγουδιστές ξεκινούν να παίζουν και να φλερτάρουν με τη κάμερα όπως επίσης και η πρώτη έγχρωμη τραγουδίστρια που συμμετείχε για την Ολλανδία και δεν είναι άλλη απο την γλυκύτατη Milly Scott, μολονότι, αν θέλουμε να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς, ο πρώτος έγχρωμος που πάτησε το πόδι του στη σκηνή είναι ο φλαουτίστας της Σουηδίας… Αφού ολοκληρώθηκαν οι εμφανίσεις των καλλιτεχνών, το γαλλικό τζαζ συγκρότημα Les Haricots Rouges ανέλαβε τη ψυχαγωγία του κοινού μέχρι οι 10μελείς επιτροπές των χωρών ψηφίσουν με το συστημα που ίσχυε τότε: 1, 3 και 5 ψήφοι.
Ένα απο τα αξιoσημείωτα εκείνης της χρονιάς είναι ότι ο Udo Jürgens πωλεί πέραν των 100 εκατομμυρίων δίσκων και παραμένει εως σήμερα ένας από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες του διαγωνισμού. Μερικά ακόμα σημαντικά ονόματα που διαγωνίστηκαν ήταν: η Margot Eskens (GER), η Γαλλίδα Michèle Torr (LUX), η Γιουγκοσλάβα Teresa (MON), η Madalena Iglésias (POR), ο Dickie Rock (IRl) και ο σούπερ σταρ Raphael (SPA).
https://www.youtube.com/watch?v=vmdVajWnV4E&list=PL2WE44xRHGp-2SN82xLedM63xBjwdaf0o
