Αφιερώματα Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision : 1977

Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision σε απεργία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το 1977.  Τι ακριβώς συνέβη πριν απά 39 χρόνια…;;;; Γιατί τα φαβορί της χρονιάς εκείνης καταποντίστηκαν (και ανάμεσα τους και το ελληνικό τραγούδι);;;; Γιατί ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision 1977, ήταν ο πρώτος διαγωνισμός που στιγματίστηκε στην ιστορία από μια απεργία και διοργανώθηκε πέντε ολόκληρες εβδομάδες μετά την προγραμματισμένη ημερομηνία;;; Ποία είναι στα αλήθεια η Marie Myriam (η τελευταία σε σειρά εμφάνισης της στιγματισμένης εκείνης βραδιάς και τελευταία τροπαιοφόρος της Γαλλίας);; Όλα αυτά και αλλά ευτράπελα ξεδιπλώνονται και επιτέλους λύνεται το μυστήριο του πιο “κενού” διαγωνισμού στην ιστορία του θεσμού αυτού.

Το 1977, λοιπόν, το αγγλικό δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό κανάλι BBC ακολουθώντας τους νόμους και τους κανόνες της EBU διοργανώνει τον 22ο διαγωνισμό στην ιστορία της Eurovision με παρουσιάστρια αυτή την φορά μία κυρία ονόματι Angela Rippon (ευτυχώς γιατί ήδη είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε την φάτσα της μαντάμ Boyle, λες και δεν είχαν άλλους να παρουσιάσουν εκεί στο BBC; τεσπα). Και καθώς όλα κύλαγαν τέλεια και ο διαγωνισμός είχε προγραμματιστεί για τις 2 Απριλίου στο Wembley Conference Centre του Λονδίνου, η Τυνησία να δηλώνει συμμετοχή για 1η φορά και να κληρώνεται στην 4η θέση (τελευταία στιγμή, βέβαια ακυρώνει όμως την συμμετοχή της και έκτοτε την τρώει το μαύρο σκοτάδι) ξαφνικά….. όλοι οι καμεραμέν και οι τεχνικοί του BBC δηλώνουν ΑΠΕΡΓΙΑ και όλα παγώνουν…!!!!! Να μη σας τα πολυλογώ, 5 βδομάδες κράτησε αυτό το βιολί και αφού η κυβέρνηση της “Σιδηράς Κυρίας”, Μάργκαρετ Θάτσερ (την λες και πρόδρομο της Μέρκελ..!!!) τους έβαλε στην θέση τους ο διαγωνισμός διοργανώθηκε κανονικά(;) στις 7 Μαΐου και εκεί που όλα επιτέλους κυλούσαν αρμονικά και οι αποστολές των 18 χωρών αφού κάναν και διακοπές 5+ βδομάδων στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο και ετοιμαζόντουσαν πυρετωδώς για τα κλιπάκια που θα παρουσιαζόντουσαν πριν από κάθε τραγούδι (μια συνήθεια που έγινε λατρεία από το 1970) η ανήλικη, τότε, εκπρόσωπος της Ολλανδίας, Heddy Lester, έχοντας πιει τον Βόσπορο και τον Τάμεση σε αλκοόλ “τα δίνει όλα” και ανεβαίνει στα τραπέζια και δώσ’ του τσακίρ κέφι, μπρίο και χορό με αποτέλεσμα….;;;;; τα κλιπάκια ΓΙΟΚ..!!!!!!

Και έτσι, αφού ο διαγωνισμός ξεκίνησε επιτέλους στην ώρα του στις 7/5/1977 οι τηλεθεατές, αντί για κάποιο κλιπάκι βλέπαν το ανφάν γκατέ της Λονδρέζικης κοινωνίας του τότε (κυρίες ξανθιές με γούνες βιζόν και τσιντσιλά και κύριοι μουστακαλήδες ξανθοί ως επί το πλείστον) να κοιτάν αμήχανα ο ένας τον άλλον και περίμεναν καρτερικά απλά να έρθει η σειρά του κάθε τραγουδιού. 18 συμμετοχές περιελάμβανε το μενού (Γιουγκοσλαβία, Τουρκία και Μάλτα απούσες) με μεγάλα φαβορί το Βέλγιο, τη Γερμανία (το πολύ γνωστό τότε συγκρότημα Silver Convention με international disco hits όπως το “Fly Robin Fly” και το “Get Up And Boogie“), την Ιταλία (η 1η εμφάνιση στον διαγωνισμό της θεάς Mia Martini), την Αυστρία και την Ελλάδα. Βέβαια ο βαθμολογικός πίνακα άλλα έγραψε στο τέλος της βραδιάς αφού τα φαβορί καταποντίστηκαν (και εδώ να πούμε πως και η Ελλάδα “την γλίτωσε” σε σχέση με τις άλλες χώρες, μια και ήρθε 5η με ένα 12ρι από την Ισπανία και με όλες τις χώρες πλην της Ιρλανδίας να την ψηφίζουν…!!!, ενώ οι άλλες με το ζόρι να μπαίνουν 10αδα-Γερμανία και Βέλγιο- με την Αυστρία και την Ιταλία να καταποντίζονται). Ο λόγος για αυτόν τον καταποντισμό; Κανείς δεν ξέρει, και το πρώτο βραβείο το παίρνει μια άγνωστη Γαλλιδούλα, πορτογαλικής καταγωγής, η Μarie Myriam, με ένα τραγούδι γραμμένο ως ποίημα και για πολλούς φαν ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έχουν περάσει από την ιστορία του Διαγωνισμού και έχοντας ψηφιστεί από όλες τις χώρες, λαμβάνοντας 3 12ρια (σε αντίθεση με του Ηνωμένου Βασιλείου που ήρθε 2ο με 6 12ρια).

Άγνωστα παρασκήνια για την θρυλική ελληνική συμμετοχή των Πασχάλη, Μπέσσυ, Μαριάννας και Ρόμπερτ και το πως υπέστη σαμποτάζ εντός κι εκτός Ελλάδας, μπορείτε να δείτε εδώ:

http://infegreece.gr/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%ae%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-1977-%ce%bc%ce%ac%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%83%ce%bf%ce%bb%cf%86%ce%ad%ce%b6-%ce%bc%ce%b5-%cf%83/

Ευτράπελα…!!!!! Θέλετε και ευτράπελα;;; Ο Χριστός  πιααααα δεν σας φτανουν αυτά; Καλά σας έχω και άλλο ένα… γιατι είμαι και καλός φαν και άνθρωπος (αχαχαχαχ). Το βέλγικο συγκρότημα (που το τραγούδι τους ήταν και φαβορί ), Dream Express (που δεν είναι άλλες από τις Hearts of Soul-Ολλανδία 1970), είχε δημιουργήσει κάποια διαμάχη στον Τύπο με αναφορές ότι τα τρία γυναικεία μέλη του θα φορούν διαφανή φορέματα χωρίς εσώρουχα κατα την τελική βραδιά κάτι που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκε (μάλλον ήταν διαφημιστικό κόλπο). Όσο για την Αnne-Marie B, εκπροσώπησε το Λουξεμβούργο με τη διασκευή του παιδικού τραγουδιού “Frère Jacques“, με τους στίχους να κάνουν αλλεπάλληλες αναφορές στο ομαδικό σεξ. Να προσθέσουμε ότι ξαφνικά καταργήθηκε ο κανόνας για την ελευθερία της γλώσσας και όλες οι χώρες κλήθηκαν να τραγουδήσουν στη γλώσσα τους. Μόνες εξαιρέσεις το Βέλγιο και η Γερμανία, στις οποίες δόθηκε άδεια, καθώς τα τραγούδια τους επελέγησαν και κυκλοφόρησαν μόνο στα Αγγλικά.

Όπως σας έχουμε πει σε παλιότερο άρθρο, η Marie Myriam πλασαριζόταν ,για λόγους μάρκετινγκ, ως βαφτισιμιά της ιέρειας του fado, Amalia Rodrigues. Το τραγούδι της, κάτι που επίσης δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι κλεμμένο από το «Here’s to you» του συνθέτη Ennio Morricone με ερμηνεύτρια τη Joan Baez, από την ταινία του 1971 «Sacco & Vanzetti».

http://infegreece.gr/%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ae-loiseau-et-lenfant-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-1977/

Άλλα γνωστά ονόματα της εποχής που πήραν μέρος ήταν: το γκρουπ The Swarbriggs + 2 (Ιρλανδία 1975), η Michèle Torr (Λουξεμβούργο 1966), εκπροσωπώντας το Μονακό αυτή τη φορά, οι Schmetterlinge (εκ των οποίων η Beatrix Neundlinger και ο Günther Großlercher ήταν μέλη των Milestones-Αυστρία 1972), με την διπρόσωπη εκκεντρική εμφάνιση, η Anita Skorgan (Νορβηγία 1979, 1982), το γκρουπ Os Amigos (ανάμεσά τους ο Fernando Tordo-Πορτογαλία 1973 και ο Paulo de Carvalho-Πορτογαλία 1974), οι Βρετανοί Lyndsey de Paul & Mike Moran (γνωστή συνθέτης η πρώτη, πιανίστας σε συναυλίες των Queen ο δεύτερος), που εμφανίστηκαν με αντικρυστά πιάνα και τον μαέστρο, Ronnie Hazlehurst με ομπρέλα και καπέλο, η Ilanit (πρώτη εκπρόσωπος του Ισραήλ το 1973), οι Ελβετοί Pepe Lienhard Band με καριέρα στις ΗΠΑ (ανάμεσά τους ο Pino Gasparini-Ελβετία 1985) και η Monica Aspelund (αδελφή της Amy Aspelund-Φινλανδία 1983) με την αλησμόνητη μελωδική στριγγλιά.