Ένα μικρό βιογραφικό
Γεννημένος στην Lappeenranta το 1950, ήδη από τα 6 του χρόνια ο Pave Maijanen (Pekka Juhani “Pave” Maijanen) ξεκίνησε να παίζει φυσαρμόνικα. Ήθελε να σπουδάσει φυσική αγωγή, αλλά δεν πέρασε στις εξετάσεις. Για δεκαετίες αγωνιζόταν ως παίχτης χόκεϋ στη Β’ εθνική κατηγορία και μετά με ομάδα φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Από τη δεκαετία του ’60 και μετά τον βρίσκουμε μέλος σε πολλά συγκροτήματα (15 συνολικά), με πιο διάσημο τους Mielikummitus, οι οποίοι πλαισίωναν τον τραγουδιστή Kristian. Συνέχισε ως μπασίστας των Pepe & Paradise και τραγουδιστής των The Royals. Το 1975 κυκλοφόρησε το πρώτο από τα 11 σόλο άλμπουμ του, ενώ το 1981 ίδρυσε τους Pave’s Mistakes, κάνοντας τις πρώτες ηχογραφήσεις του στα Φινλανδικά (με το Pidä huolta να καταγράφεται στις επιτυχίες της χρονιάς). Μεσουράνησε κυρίως τη δεκαετία του ’80 με τα άλμπουμ του να γίνονται αδαμάντινα και χρυσά.
Τα γκρουπ:
- The Top Cats (1964)
- Ours (1965–1968)
- Kopet (1968–1969)
- Mielikummitus (1969–1970)
- Smoking (1970–1971)
- Pepe & Paradise (1971–1975)
- Wigwam (παραγωγός 1975, μπασίστας 2018)
- Lauluyhtye Fyrkka (1974)
- Rock’n’Roll Band (1975 και 2005)
- The Royals (1975–1978)
- Mistakes (1980–1982)
- hurriganes (1980) (κημπορντίστας και παραγωγός)
- Dingo (παραγωγός 1984–1994, κημπορντίστας 1993–1994)
- Mestarit (1997–2002)
- Hector & Pave Maijanen Duo (2003)
Δραστηριοποιήθηκε και ως δισκογραφικός παραγωγός κυρίως συγκροτημάτων, όπως οι Wigwam (όχι το γνωστό νορβηγικό συγκρότημα!). Η καριέρα του έφθινε τη δεκαετία του ’90 με πολύ χαμηλές πωλήσεις. Τότε έγινε κημπορντίστας του γκρουπ Dingo, του οποίου υπήρξε παραγωγός, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν “ο έκτος Dingo”. Μαζί με τον Kirka, τον Hector και τον Pepe Wilberg ίδρυσαν τους Mestarit Areenalla σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Ήταν δε ο πρώτος Φινλανδός καλλιτέχνης που εμφανίστηκε στο Ολυμπιακό στάδιο του Ελσίνκι. Έγραφε συχνά μουσική για τηλεοπτικές σειρές. Το 2012 και το 2020 βραβεύτηκε για την προσφορά του, ενώ δύο χρόνια μετά πήρε τιμητική σύνταξη. Το φθινόπωρο του 2018 διαγνώστηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, κάτι που αποκάλυψε τον περασμένο Σεπτέμβριο, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει το τραγούδι. Τελικά, πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 2021 στα 70 του χρόνια. Ήταν παντρεμένος με την Liisa Maijanen, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά.
Η Γιουροβίζιον του 1992
Στον εθνικό τελικό του 1992 “σάρωσε”, κερδίζοντας με 66 βαθμούς έναντι 35, τη Leena Nilsson και αφήνοντας ακόμα πιο πίσω τη Sonja Lumme (FIN 85), τον Kirka (FIN 84) και τον Riki Sorsa (FIN 81). Καλεσμένοι ήταν οι Ten Sharp και η μετέπειτα γιούροσταρ Bonnie Tyler. To Yamma Yamma, ένας ύμνος στο ραδιόφωνο, χρησιμοποιήθηκε ως jingle σε Σουηδική διαφήμιση. Στην press-conference ήταν μάλλον μεθυσμένος και φορούσε γυαλιά ηλίου. Μισούσε, όπως δήλωνε, τα ερωτικά τραγούδια και τους… διαγωνισμούς. Στα “φευγάτα” φωνητικά του η βετεράνος Anita Pajunen (φωνητικά 1984-6, 1989, 1991, 1993), η Sini Heinilä και η Pirjo Aittomäki (φωνητικά 1991). Στίχους έγραψε ο βετεράνος της φινλανδικής σώου-μπίζνες, Hector (Heikki Harma, στιχουργός και το 1974), παλιός φολκ τραγουδιστής και κιθαρίστας του ’60 κι αργότερα ροκάς, με τον οποίο εμφανίζονταν συχνά ως ντουέτο. Το τραγούδι ήρθε 23ο και τελευταίο με μόλις 4 βαθμούς (3 από τη Γιουγκοσλαβία και 1 από το Ισραήλ). Ίσως έφταιξε η συναυλιακού τύπου παρουσίαση του τραγουδιού, η οποία μάλλον ενόχλησε τις συντηρητικές επιτροπές.
Άλλες γιουροεμφανίσεις
Την επόμενη χρονιά έπαιζε ακορντεόν, πίσω από την Katri Helena. Παλιότερα, ο Pave είχε κάνει φωνητικά τόσο το 1982 στον Kojo, όσο και το 1983 στην Ami Aspelund. Δεν έχουμε εντοπίσει άλλες απόπειρες εκπροσώπησης της χώρας του σε εθνικούς τελικούς.
Eurovision 1992 – 12 Finland – Pave – Yamma yamma – YouTube
Tule luo – Finland 1993 – Eurovision songs with live orchestra – YouTube
Εurovision 1983 – Finland.wmv – YouTube
Eurovision 1982 – Finland.wmv – YouTube
RIP
Pave was an absolute legend, and the kindest person you could ever meet. His legend will live on forever.
RIP. Το τραγούδι του το ’92 μου άρεσε αρκετά. Σίγουρα άξιζε καλύτερη μοίρα από την τελευταία θέση μα ειδικά εκείνα τα χρόνια το ύφος του διαγωνισμού ήταν σοκαριστικά παλιομοδύτικο. Άλλες συμμετοχές εκείνα τα χρόνια όπως το εκστασιαμένο Bana Bana της Τουρκίας το 89 ή ακόμα και ο Paul Oscar το 97 πάτωσαν παρότι είναι πραγματικά οι μόνες που θυμάμαι και έμειναν στη μνήμη μου.
Συμφωνώ απόλυτα, τόσο για την Τουρκία το 89 όσο και για την Ισλανδία το 97.