Απεβίωσε η Nora Nova (Γερμανία 1964)

Μια ζωή σαν βγαλμένη από μυθιστόρημα

Γεννημένη στη Βουλγαρία το 1928, η Ahinora Konstantinova Kumanova (Ахинора Константинова Куманова), είχε κάνει μαθήματα υποκριτικής και τραγουδιού στη Σόφια. Ο πατέρας της ήταν αξιωματούχος του Τσάρου Boris III της Βουλγαρίας, μεταδίδοντάς της φιλομοναρχικές απόψεις και η μητέρα της τραγουδίστρια της όπερας. Βρέθηκε στο Βερολίνο, επειδή ο πατέρας της χρημάτισε εκεί πρέσβης. Μετά από την αλλαγή του καθεστώτος, στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κάποιοι συγγενείς της, όπως ο ίδιος της ο πατέρας, στάλθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Belene ή καταδικάστηκαν σε θάνατο (ο θείος της) από το Λαϊκό Δικαστήριο. Κατά τη διάρκεια της Ουγγρικής εξέγερσης το 1956 φυλακίστηκε για ένα διάστημα. Τότε τη χώρισε ο πρώτος της σύζυγος, Pascal. Το 1959 εγκατέλειψε την – κομμουνιστική – Βουλγαρία, κάνοντας λευκό γάμο με έναν Γερμανό. Μαζί βρέθηκαν στη Δυτική Γερμανία, όπου έζησαν για λίγο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Αφότου χρεωκόπησε η δισκογραφική της και χώρισε από τον τρίτο της σύζυγο, ιδιοκτήτη night club στο Βούπερταλ και το Ντύσελντορφ, Toni Otto, παράτησε την καριέρα της και εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, όπου έμενε μόνιμα. Εκεί άνοιξε αρχικά εστιατόρια και, εν συνεχεία, έξι μπουτίκ, δύο από τις οποίες στο Hilton και το Sheraton, το μπιστρό “Casa-Nova”, καθώς και μία αντικερί που έκλεισε το 1997. Μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού το 1989, επέστρεψε στη Βουλγαρία και άνοιξε μια μπουτίκ στη Σόφια, ενώ το 2001 έγινε μια από τους ιδρυτές του κόμματος NDSV με αρχηγό τον τέως τσάρο, Simeon II τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα. Το 2007 συστήθηκε ξανά στο γερμανικό κοινό μέσα από ένα talk-show.

H σύντομη τραγουδιστική της καριέρα

Χάρη στον πανίσχυρο παραγωγό Nils Nobach, ο οποίος είχε υπό την προστασία του τη Νάνα Μούσχουρη, τη Δαλιδά και τη Μάρλεν Ντίτριχ και ο οποίος φρόντισε να μαθευτεί η δακρύβρεχτη ιστορία της, έκανε καριέρα στη Γερμανία. Στο Deutsche Schlagerfestspiele του 1961 ήταν 4^η, με το Du bist so lieb, wenn du lächelst, chérie. Ο κόσμος την έμαθε κάπως όταν κέρδισε στο διαγωνισμό της Electrola, βγάζοντας αμέσως ένα δίσκο το 1963, από όπου προήλθε η μεγάλη επιτυχία Männer gibt’s wie Sand am Meer (“Υπάρχουν τόσοι άνδρες όση η άμμος στη θάλασσα” ή, σε ελεύθερη μετάφραση, “υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια”) που έγινε χρυσός. Γενικά, είχε κυκλοφορήσει γύρω στα 10 single και είχε κάνει κάποια χιτ που μπήκαν στα γερμανικά και ελβετικά chart μέχρι το 1965. Παράλληλα, έκανε κάποιες εμφανίσεις στην ιταλική τηλεόραση, για να λανσάρει το τραγούδι Tombola-Lola, αλλά και το σήριαλ Schwarz Rot Gold (1982). Κάπου εκεί ολοκληρώθηκε η καλλιτεχνική της πορεία.

Η Γιουροβίζιον του 1964

Κέρδισε με μεγάλη διαφορά στην επιλογή το 1964 (38 έναντι 27 πόντοι της 2^ης Gitta Lind με το Ein Chanson in der Nacht), μπροστά από ονόματα της εποχής, όπως ο René Collo και ο Fred Bertelmann (με το Das macht dein Lächeln, Mona Lisa, για το χαμόγελο του γνωστού πίνακα ζωγραφικής). Ανακοινώθηκαν μόνο τα 3 πρώτα από τα 6 τραγούδια. Επελέγησαν τότε 6 από τους πιο επιτυχημένους συνθέτες των προηγούμενων εθνικών τελικών. Πήρε ειδικό βραβείο για το make-up και την κόμμωσή της, παρά το γεγονός ότι η Gitta Lind (έχοντας κάνει την τεράστια επιτυχία Weißer Holunder) ήταν πασίγνωστη vamp. Το «Nova» το εμπνεύστηκε από τους γνωστούς γαλαξιακούς σχηματισμούς. Γενικά, το ψευδώνυμό της προκάλεσε τότε πολλές συζητήσεις, παρόλο που προκύπτει από το ονοματεπώνυμό της. Η επιλογή, στην οποία ψήφισαν 10 ειδικοί, έκανε 60 % τηλεθέαση (και 36 % η ίδια η Γιουροβίζιον στη Γερμανία). Το εν λόγω τραγούδι επρόκειτο να ερμηνεύσει η 17χρονη Peggy Peters (Christa Zalewski), αλλά θεωρήθηκε πολύ μικρή και θα προκαλείτο σκάνδαλο, καθώς έχει πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα (αναφέρεται στην ερωτική επαφή με έναν άγνωστο άνδρα). Έτσι το είπε η Nora Nova, η οποία ήταν τότε η αποκάλυψη ενός τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού της Φρανκφούρτης.

Τα ρεκόρ που κατέχει

Κατέχει τέσσερα ρεκόρ: είναι η πρώτη Βουλγάρα που βρέθηκε ποτέ στη Γιουροβίζιον (θυμίζουμε ότι η Βουλγαρία έκανε το ντεμπούτο της το 2005), η πρώτη Βουλγάρα που εκπροσώπησε τη Γερμανία (2η ήταν η Ludmilla “Lucy” Diakovska των No Angels το 2008, οι οποίες, αν και ισοψήφισαν στην τελευταία θέση με την Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο, χάρη στο 12άρι της Βουλγαρίας κατετάγησαν 3ες από το τέλος), το τραγούδι της έχει τον μεγαλύτερο τίτλο όλων των εποχών, με 41 γράμματα (Man gewöhnt sich so schnell an das Schöne: συνηθίζει κάποιος τόσο γρήγορα στο ωραίο), ενώ μαζί με τις συμμετοχές του 1965 και του 2015 αποτελούν τα μηδενικά της Γερμανίας, χώρα η οποία -με εξαίρεση το 1985- σε όλες τις χρονιές που λήγουν σε -5 δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά…

Dimitrios Mantzilas

See author's posts