Μιλάνο, Μπολόνια, Τορίνο ή Λισαβόνα;

Ένα 24ωρο πριν τον τελικό του διαγωνισμού, τα στοιχήματα δείχνουν ένα ντέρμπι που όμοιο του αν επαληθευτούν, δεν έχουμε ζήσει. Τη στιγμή που γράφονταν αυτό το άρθρο είχαμε σχεδόν απόλυτη ισοπαλία, με οριακή υπεροχή της Ιταλίας αλλά με πτωτικές τάσεις έναντι της Πορτογαλίας. Από τη μία έχουμε ένα τραγούδι που ήταν το απόλυτο φαβορί από την πρώτη στιγμή που επιλέχθηκε το Φεβρουάριο στο ιστορικό φεστιβάλ του Σανρέμο και από την άλλη έχουμε την πιο ιδιαίτερη συμμετοχή του φετινού διαγωνισμού, αυτή της Πορτογαλίας, που ανέβηκε και διεκδικεί τη νίκη επί ίσοις όροις, μετά τις πρόβες του Salvador εδώ στο Κίεβο.

Όποιος και να κερδίσει αύριο, νικητής θα είναι η μουσική, αφού και τα δύο τραγούδια είναι ξεχωριστά και στις μητρικές γλώσσες των ερμηνευτών τους. Τόσο το Occidentali’s Karma, όσο και το Amar Pelos Dois, πέρα από ενδιαφέρουσες συνθέσεις, έχουν προσεγμένο στίχο και σκηνική παρουσία που ξεφεύγει από τα κλισέ της Eurovision. Ο διαγωνισμός φέτος μας δείχνει ότι εκσυγχρονίζεται και παίρνει μεγάλες αποστάσεις, από το πανηγυράκι που πολλοί τον αποκαλούσαν παλιότερα. Φυσικά θέση σε αυτή τη μουσική γιορτή, έχουν και οι συμμετοχές που απευθύνονται στους σκληροπυρηνικούς fans του θεσμού, όπως το Μαυροβούνιο, ο Άγιος Μαρίνος και η Εσθονία που όμως απέτυχαν να προκριθούν στον τελικό!

Αν συμπέρανα κάτι δύο εβδομάδες στο Κίεβο, είναι ότι ο διαγωνισμός κάνει στροφή στις μητρικές γλώσσες των χωρών. Τα δύο μεγάλα φαβορί για τη νίκη Ιταλία και Πορτογαλία είναι στις γλώσσες τους. Η Λευκορωσία επίσης στη γλώσσα της, πέρασε στον τελικό μετά από δύο χρόνια αποκλεισμών. Μεγάλος νικητής λοιπόν η πολυγλωσσία και μεγάλος χαμένος η αγγλική γλώσσα! Άντε και στα δικά μας του χρόνου γιατί όχι… Εξάλλου στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, συμμετοχές μας στα ελληνικά πήγαν περίφημα. Θυμηθείτε τον Γιώργο Αλκαίο, τον Λούκα Γιώρκα και τους Koza Mostra. Ένα τραγούδι που είναι αυθεντικό, μπορεί να γίνει αντιληπτό σε οποιαδήποτε γλώσσα και αν είναι ερμηνευμένο, αυτή είναι η δύναμη και η μαγεία της μουσικής.