Εγχώρια και διεθνής καριέρα
Γεννήθηκε στη Βαλέττα το 1941. Στα νιάτα του είχε περάσει από αρκετές ποδοσφαιρικές ομάδες (Valletta Lilywhites, Hamrun, St. George, Żurrieq) και μία ομάδα πόλο. Μαθήτευσε ως μηχανικός, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι. Τη δεκαετία του ΄60 έβγαινε συχνά στην τηλεόραση, συνοδευόμενος από την Oscar Lucas Band. Το 1969 κέρδισε στο Malta Song Festival το βραβείο καλύτερου τραγουδιστή. Τραγουδιστής και ντράμερ, θεωρείτο ο καλύτερος καλλιτέχνης καμπαρέ στη χώρα, με εμφανίσεις σε ξενοδοχεία και παμπ. Στο Hilton μαζί με τη μπάντα του μαέστρου Paul Abela έκανε κάθε βράδυ αφιέρωμα στον Frank Sinatra, το ίνδαλμά του, η οποία άφησε εποχή. Με την ίδια μπάντα διαγωνίστηκε στο Malta Jazz Festival τo 2003, όπως είχε κάνει και το 1997 με το τρίο του Tony Camilleri. Του άρεσε να μιμείται τον Tony Bennett, τον Nat King Kole και τον γιούροσταρ Matt Monroe (UK 64). Έκανε μικρή καριέρα και στην Αγγλία, όπου τραγουδούσε για δύο χρόνια στο West End. Είχε επίσης εμφανιστεί σε Ιαπωνία, Iταλία, Λας Βέγκας και Αυστραλία. Στην τελευταία αυτή χώρα, όπου πήγε στα έξι του χρόνια, έπαιζε κιθάρα ο πατέρας του και ο ίδιος ειδικευόταν σε ένα είδος φολκ μουσικής, τη għana. Μετείχε κάποια στιγμή στο “Φεστιβάλ φεγγαριού” στην Κίνα. Το 1977 έβγαλε έναν δίσκο μαζί με το γκρουπ The Falconiers. Έχει τρία παιδιά και συνέχισε τη σταδιοδρομία του μέχρι λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, τον οποίο ανακοίνωσε ο ανηψιός του, Hermann Bonaci.
Η πολύπλοκη διαδικασία επιλογής και η Γιουροβίζιον του 1972
Η διαδικασία επιλογής έγινε σε δύο φάσεις: στις 4 Δεκεμβρίου 1972 πραγματοποιήθηκε το Malta Song Festival, στο οποίο μετείχαν 12 υποψήφια τραγούδια. Η μετάδοση έγινε μόνο από ραδιοφώνου. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά του (όπου παρεμπιπτόντως κέρδισε και εκεί το L-Imħabba, με τις Carmen Vella, τραγουδίστρια των Greenfields και την Mary Rose Mallia), τα έξι πρώτα, μετά από την ψήφο διεθνούς επιτροπής περνούσαν στη 2η φάση, δηλαδή τον εθνικό τελικό, με τίτλο Song for Europe 1972. H Carmen Vella αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον Jon Lucas, ο οποίος, λόγω υποχρεώσεων στο Λονδίνο, δεν πρόλαβε να φτάσει έγκαιρα στη Μάλτα. Για άγνωστο λόγο η Carmen Vella δεν μετείχε στη 2η φάση, ενώ η Mary Rose Mallia, μολονότι είχε προκριθεί και με το Fejn tistrieh il-qalb (2η), εάν κέρδισε, δεν θα μπορούσε να μετάσχει, διότι ήταν ανήλικη, καθότι γεννημένη το 1953 (στη Μάλτα το όριο ηλικίας ήταν τότε τα 21). Επιπλέον, το Għasfur taċ-ċomb ήταν στα έξι που προκρίθηκαν, με αρχικούς ερμηνευτές τους Helen & Joseph. Η Helen βρέθηκε να διεκπεραιώνει μόνη της το Għasfur taċ-ċomb (3η) και ο Joe Cutajar το L-Imħabba (1ος), για να τους ενώσουν μετέπειται εν όψει Γιουροβίζιον. Στην εξάδα βρίσκουμε και τον Renato (MAL 75), αδελφό της… Helen (6ος)! Ο εθνικός τελικός έγινε στις 12 Ιανουαρίου, σε τηλεοπτικό στούντιο της δημόσιας τηλεόρασης. Ψήφισε 20μελής επιτροπή κοινού (δύο από κάθε περιφέρεια της Μάλτας), κάθε μέλος της οποίας έδινε μία μόνο ψήφο στο αγαπημένο του τραγούδι. Υπήρχε επίσης 8μελής κριτική επιτροπή (7 αλλοδαποί και ένας Μαλτέζος), με τον καθένα να μοιράζει 10 βαθμούς σε όσα τραγουδια και όπως ήθελε. Με την Helen Michaleff έκαναν μία επανεμφάνιση στον εθνικό τελικό του 2022, με αφορμή τα 50 χρόνια από τη συμμετοχή τους. Το L-Imħabba, “Η αγάπη” κατετάγη τελευταίο. Είναι η δεύτερη από τις τρεις συμμετοχές (1971, 2000-δύο στίχοι), όπου ακούγονται τα Μαλτέζικα.
Και μπάλα και Γιουροβίζιον
Τα λέμε κάτω Τζόι
Και δεν είναι ο μόνος: Julio Iglesias, Vesa-Matti Loiri, Eyfi, Zdravko Čolić!