Ένας πρόεδρος δραστήριος ανά την υφήλιο
Έχοντας κλείσει τα 100 του χρόνια απεβίωσε “πλήρης ημερών” ο Jimmy Carter, 39ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1977-1981), ο οποίος απέτυχε να εκλεγεί για δεύτερη φορά λόγω της ομηρείας 53 αμερικανών διπλωματών και πολιτών στο Ιράν, αλλά και της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης του 1979, από την οποία προέκυψε το περίφημο τραγούδι Petr’oil (Τουρκία 1980). Είχαν όμως προηγηθεί πολύ σημαντικές παρεμβάσεις (υπογραφή συμφωνίας μείωσης των πυρηνικών με την Ε.Σ.Σ.Δ., απόδοση της διώρυγας του Παναμά στην ομώνυμη χώρα, αμνηστεία στους εμπλεκόμενους στον πόλεμο του Βιετνάμ, συνθήκη συνεργασίας με την Κίνα και πολλές ακόμα), χάρη στις οποίες του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης το 2002. Επί των ημερών του έγιναν διάφορες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ανάμεσα στις οποίες και τα πρώτα βήματα κατά των διακρίσεων που αφορούν στα LGBT+ άτομα.

Οι συμφωνίες στο Camp David και η Συνθήκη Ειρήνης
Με πρωτοβουλία του Jimmy Carter, μετά από 14 μήνες προετοιμασίας, καθώς και 12 ημέρες μυστικών διαπραγματεύσεων, στις 17 Σεπτεμβρίου 1978 υπεγράφησαν δύο συμφωνίες μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ. Η πρώτη, με τίτλο: “Πλαίσιο για την Ειρήνη στη Μέση Ανατολή” καταδικάστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, επειδή αγνόησε τους Παλαιστίνιους, όσον αφορά στην τύχη των εδαφών τους. Η δεύτερη, με τίτλο: “Πλαίσιο για την Ολοκλήρωση μιας Συνθήκης Ειρήνης ανάμεσα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ”, οδήγησε ουσιαστικά στη συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες, δια χειρός Anwar Sadat και Menachem Begin αντίστοιχα (τούς απονεμήθηκε μάλιστα το Νόμπελ Ειρήνης το 1978), η οποία υπεγράφη στην Ουάσινγκτον από τους τρεις άνδρες στις 26 Μαρτίου 1979. Οι αντιδράσεις στον Αραβικό κόσμο υπήρξαν θυελλώδεις, με την Παλαιστίνη και άλλες χώρες να καταδικάζουν τη συνθήκη, την Αίγυπτο να εκδιώχνεται από τον Αραβικό Σύνδεσμο και τον Sadat να δολοφονείται το 1981, ωστόσο η Δύση την καλωσόρισε και τη δέχθηκε με ανακούφιση.

Δύο πολιτικά βραβεία
Διαβάζω συχνά σε ξένα sites αρνητικές κριτικές τόσο για το A-ba-ni-bi, όσο και για το Hallelujah, κυρίως για το γεγονός ότι υπήρχαν (και όντως υπήρχαν) πολύ καλύτερα τραγούδια. Μήπως, όμως, τελικά, πρόκειται για δύο πολιτικά βραβεία, το πρώτο μάλιστα συνέπεσε με τα 30 χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ (αντίστοιχα εορτάστηκαν τα 50 και τα 70 με δύο ακόμα βραβεία, το Diva και το Toy), με τη χώρα να βρίσκεται για πολλοστή φορά στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων, αυτή τη φορά όμως με θετικό πρόσημο, σαν μια επιβράβευση για τα βήματα που έγιναν τότε προς την επίτευξη ειρήνης; Η πολυπόθητη συνθήκη ειρήνης υπεγράφη μόλις 5 ημέρες πριν από τη Γιουροβίζιον του 1979, η οποία “σφραγίστηκε” από τη δεύτερη σερί νίκη του Ισραήλ, με το εύγλωττο Hallelujah (“Αλληλούια στον κόσμο, Αλληλούια, όλοι θα τραγουδήσουν, με μία μόνο λέξη θα γεμίσει η καρδιά με τόση ευγνωμοσύνη” κλπ.).