Έλληνες Γιούροσταρ και Γιουροϋποψήφιοι της ξενιτειάς (Μέρος Δ’: ’90’s-’10’s)

Ολοκληρώνοντας το αφιέρωμα στους Έλληνες που εκπροσώπησαν ή προσπάθησαν να εκπροσωπήσουν ξένες χώρες, θα ξεκινήσουμε με τη Μαριάνα Ευστρατίου (Μαρία Αναστασία, εξ ου και γράφεται με ένα –ν, Ευστρατίου-Παγκάκη-Μιχαηλίδου). Ιέρεια της ποπ, μετά από συνεργασίες διεθνούς ακτινοβολίας με τους Big Alice (δηλαδή τον Κώστα Μπίγαλη) και τον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο, θήτευσε στα φωνητικά των Bang! με το τραγούδι “Stop” (GRE 87-10^οι), αλλά και την εκπροσώπηση της Ελλάδας με «Το δικό σου αστέρι» (9^η). Τότε, ούσα απόφοιτη της Γερμανικής Σχολής και με σπουδές στη Βιέννη, δοκίμασε στην αυστριακή επιλογή, χωρίς να περάσει στον τελικό, όπως δήλωσε η ίδια «μετά από πρόταση ενός Γερμανού συνθέτη που έστειλε στην Αυστριακή τηλεόραση ένα demo με διάφορα τραγούδια του». Δεν γνωρίζουμε τον τίτλο. Εικάζουμε, όμως, πως πρόκειται για τον Christian Leibl, που έκανε την παραγωγή στο «Δικό σου αστέρι» και συνεργάστηκε σε κάποιους ποπ δίσκους της εποχής με την Αλέξια, τη Φανή Πολυμέρη και άλλους. Εν συνεχεία, το 1991, καθ’ υπόδειξη του σκηνοθέτη Γιώργου Δάμπαση, επρόκειτο να παρουσιάσει, μαζί με τον Θάνο Καληώρα, τον ελληνικό τελικό, αλλά η Δάφνη Μπόκοτα τους… «έφαγε στη στροφή». Το 1996 επανήλθε δριμύτερη στον διαγωνισμό με το «Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα» (15^η), κάνοντάς τη την πρώτη Ελληνίδα που εκπροσωπεί τη χώρα μας δύο φορές (ακολούθησαν η Παπαρίζου, η Βίσση και ο Ρουβάς). Το 1998 κανένα από τα τρία τραγούδια της («Έκλαιγες για μένα», «Όπως η βροχή». «Τα χείλη που φιλούσες») δεν προκρίθηκε στον τελικό (κατετάγη και τις τρεις φορές δεύτερη), ίσως διότι ήταν νωπή η κακή θέση που έφερε. Ακόμα μία γιουροδιασύνδεση είναι η διασκευή στο «Μου λες» της Κρίστη Στασινοπούλου (GRE 83).

Το 2003, οι Έλληνες φαν «καρδιοχτύπησαν»: κατά την ανακοίνωση των δέκα υποψήφιων τραγουδιών του ελληνικού τελικού, στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ εμφανίστηκε ένα τραγούδι My summer’s delight, με τον… Ντέμη Ρούσσο (Αρτέμιο Βεντουρή-Ρούσσο), αλλά δέκα λεπτά μετά φιγουράριζε αντ’ αυτού η υποψηφιότητα του Γιάννη Βαρδή. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη, αν και η Δάφνη Μπόκοτα διαβεβαίωσε πως δεν υπήρξε άσμα του μεγάλου διεθνούς μας καλλιτέχνη και πως επρόκειτο για αστείο κάποιου συνθέτη. Κατά τα άλλα, είναι ο μόνος διεθνής μας τραγουδιστής, ο οποίος δεν προσπάθησε ποτέ για τη Γιουροβίζιον, μολονότι είχε τα φόντα, ειδικά στη Γαλλία. Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, πούλησε πάνω από 70 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Υπάρχουν, μολαταύτα, κάποιες γιουροδιασυνδέσεις: το 1976 συμπαρουσίασε μαζί με την Evelyn Leclercq και τον Enrico Macias τον γαλλικό τελικό. Το 1980, κατά το διάλειμμα-μαμούθ «μαγειρέματος» αποτελεσμάτων του ελληνικού τελικού, έπαιξε ένα ατέλειωτο μουσικό πρόγραμμα με επιτυχίες του. Έχει συνεργαστεί με γιούροσταρ, όπως η Νάνα Μούσχουρη και η Βίκυ Λέανδρος. Από τους υπόλοιπους Aphrodite’s Child, ο Βαγγέλης (Ευάγγελος Οδυσσέας) Παπαθανασίου και ο Silver (Αργύρης) Κουλούρης, επίσης δεν ενδιαφέρθηκαν για τον διαγωνισμό. Μόνο ο Λουκάς Σιδεράς, έγραψε για τη σύζυγό του, Sigma Fay (Ευτυχία Αθανίτη), αδελφή της Κατιάνας Μπαλανίκα, το «Να λες σ’ αγαπώ» (11^η το… 1980!). Πάντως, είχε γίνει πρόταση από το ΕΙΡΤ τόσο στους Aphrodite’s Child, όσο στη Νάνα Μούσχουρη, να συμμετάσχουν το 1974 ή 1975, αλλά δεν δέχτηκαν, για διαφορετικούς λόγους έκαστος.

Περνάμε στη Βίκυ Λέανδρος. Η γερμανική τηλεόραση δεν διέθετε για πάρα πολλά χρόνια το σθένος να της προτείνει να εκπροσωπήσει τη Γερμανία, παρόλο που υπήρχε αυτό ως σκέψη. Από την άλλη μεριά, δεν ήθελαν να τη βάλουν στη διαδικασία επιλογής με άλλους καλλιτέχνες. Όταν το έκαναν το 2006 ήρθε 3^η στους 3 υποψηφίους, μια μεγάλη ταπείνωση και έλλειψη σεβασμού προς την καριέρα της. Εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων, που είχε και ο συνυποψήφιός της, Thomas Anders, πρώην μέλος των Modern Talking, τραγούδησαν και οι δύο εκτός τόνου. Δεν ψηφίστηκε από τον κόσμο, παρόλο που το “Don’t Break My Heart” που ερμήνευσε είχε ήδη μπει στα charts (#69). Αν την έστελναν, θα έκανε το ρεκόρ επανεμφάνισης στον διαγωνισμό μετά από 34 χρόνια και, φυσικά, θα αποθεωνόταν μέσα στην Αθήνα. Για την ιστορία, το ρεκόρ επανεμφάνισης κατέχει η Άννα Βίσση, με 24 χρόνια (1982-2006)! Το 2011 είχε διαρρεύσει το όνομά της για την εκπροσώπηση της Ελλάδας (και μάλιστα σε σύνθεση Κορκολή ή Χατζηγιάννη), μια είδηση που δεν επιβεβαιώθηκε. Την είδαμε, όμως, το 2013 στον ελληνικό τελικό, ως πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, αλλά και στην αλήστου μνήμης play-back ερμηνεία μαζί με την Έλενα Παπαρίζου των δύο ελληνικών βραβείων. Λεπτομέρεια: η Παπαρίζου είχε κάνει νέα ηχογράφηση, ενώ η Λέανδρος κράτησε εκείνη του 1972…

Μιας και μιλάμε για την Έλενα Παπαρίζου, μετά τις δύο εκρηκτικές παρουσίες της στη Γιουροβίζιον, το 2001 ως μέλος των Antique (3^η) και το 2005 ως σόλο και μάλιστα μετά από ανάθεση (1^η), μια επίσημη πρόταση από την ΕΡΤ να μας εκπροσωπήσει και το 2006, αλλά και εικασίες ιδιωτικών καναλιών γύρω από το όνομά της περί επιστροφής, πήρε τη μεγάλη απόφαση να συμμετάσχει στο Melodifestivalen, δηλαδή τη σουηδική επιλογή, η οποία θεωρείται ισάξια της ίδιας της Γιουροβίζιον. Γνωρίζουμε πως η σουηδική τηλεόραση (SVT) την παρακαλούσε για χρόνια να διαγωνιστεί, όμως εκείνη το απέφευγε διπλωματικά για διάφορους λόγους. To 2014 όμως ενέδωσε. Το “Survivor” (= Ο Επιζών) πέρασε από τη διαδικασία των ημιτελικών (με 32 τραγούδια συνολικά) και κατετάγη 4^ο στον τελικό.

Τα τελευταία χρόνια, όπου η πρόσβαση στους εθνικούς τελικούς ορισμένων χωρών είναι πιο εύκολη, οι κανονισμοί πιο ελαστικοί και η προβολή υποψηφιοτήτων μέσω διαδικτύου πιο διαδεδομένη, αρκετοί φερέλπιδες από την Ελλάδα προσπάθησαν, δίχως όμως αποτέλεσμα. Κανένας από αυτούς δεν προκρίθηκε σε τελικό, αφενός διότι οι παραγωγές των τραγουδιών τους ήταν φθηνές, αφετέρου διότι δύσκολα μια ξένη χώρα θα εμπιστευθεί έναν αλλοδαπό καλλιτέχνη, εκτός αν είναι μεγάλο όνομα και διαθέτει ισχυρή δισκογραφική εταιρία και μάνατζερ.

Η πιο πρόσφατη περίπτωση Έλληνα σε τελικό ξένης χώρας είναι η φετινή του Tom Frantzis (Θωμάς Φραντζής), παιδί μεταναστών, που ζει και εργάζεται στην Αμβέρσα. Διαγωνίστηκε με τέσσερεις άλλους νέους καλλιτέχνες και διεκδίκησε με αξιώσεις το εισιτήριο για την εκπροσώπηση του Βελγίου με το τραγούδι “I’m not lost” (= Δεν είμαι χαμένος) που έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Yves Gaillard. Κατετάγη τελικά 2ος. Περισσότερα για τον Tom Frantzis μπορεί να διαβάσει κανείς σε προηγούμενα άρθρα του site μας.