Η Γιουροβίζιον, όπως είναι γνωστό, ήδη από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας της μεταδιδόταν, πέρα από τις συμμετέχουσες και σε διάφορες άλλες χώρες, ως μουσικό πρόγραμμα. Αυτές, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και αυξάνονταν. Σε γενικές γραμμές η ιστορική πορεία των μεταδόσεων είναι η εξής:
1956: Δυτική Ευρώπη
1965: Ανατολική Ευρώπη (ΕΣΣΔ, Τσεχοσλοβακία, Ανατολική Γερμανία, Πολωνία, Ουγγαρία). Η Ρουμανία προστέθηκε λίγο αργότερα, ενώ η δυτικότροπη Γιουγκοσλαβία συμμετείχε ήδη από το 1961, άρα μετέδιδε ήδη το διαγωνισμό.
1968: Βόρεια Αφρική (Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο)
1970: Ελλάδα (μέσω ειδικού κυκλώματος που παραχώρησε ο ΟΤΕ στο τότε κρατικό κανάλι, την ΕΙΡΤ) και Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Κολομβία, Μεξικό, Σουρινάμ, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα). Αξίζει να σημειωθεί ότι η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα γενικότερα παρακολουθούσαν και τα προηγούμενα χρόνια μέσω της ιταλικής και της γιουγκοσλαβικής τηλεόρασης.
1972: Άπω Ανατολή (Φιλιππίνες, Χονγκ Κονγκ, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Ταιβάν) και Βραζιλία
1973: Τουρκία
1976: Νησιά Φίτζι
1978: Ιορδανία και Ντουμπάι
1981: Αίγυπτος
1983: Αυστραλία
1989: Καναδάς
1990: Κίνα
1998: Βαλτικές χώρες
2014: Νέα Ζηλανδία
Χώρες, αναγνωρισμένες και μη, που κατά καιρούς έχουν δείξει ενδιαφέρον να συμμετάσχουν (Συρία, Παλαιστίνη, Κατάρ, Λίβανος, Κόσοβο, Καζακστάν), είναι σίγουρο ότι μεταδίδουν τον διαγωνισμό, κάτι που έχουν κάνει κατά καιρούς και οι εξής: Μπρουνέι, Ινδονησία, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα, ΗΠΑ, Βιετνάμ, σημειώνοντας αξιόλογες τηλεθεάσεις.
Από το 2000 καθιερώθηκε η μετάδοση μέσω ίντερνετ (live streaming), αλλά και η κυκλοφορία επίσημου CD. Μέχρι τότε οι φαν προσπαθούσαμε να κάνουν εξωτερική εγγραφή από την τηλεόραση με μαγνητοφωνάκι, να αποκτήσουμε compilation που συχνά περιλάμβαναν κάποιες μόνο πρωτότυπες εκτελέσεις και πολλές διασκευές και να προμηθευτούμε τα συλλεκτικά δισκάκια, τα οποία ορισμένοι επιτήδειοι μοσχοπουλούσαν κάνοντας περιουσίες. Η δε μετάδοση των video-clip από την ΕΡΤ ήταν κοσμοϊστορικό γεγονός, αφού περιμέναμε πως και πως όλο τον χρόνο (δεν υπήρχαν ούτε δορυφορικά κανάλια, ούτε ίντερνετ, ούτε καν βιβλία: το πρώτο, με πολλά λάθη και παραλείψεις, μας ήρθε, εισαγόμενο από τη Γαλλία, το 1996. Στην Ελλάδα, το πρώτο έγραψε ο υποφαινόμενος το 2002, αλλά πέρασε απαρατήρητο).
Πλέον η ευκολία, με την οποία μπορεί να βρει κανείς τραγούδια, εθνικούς τελικούς και παλιούς διαγωνισμούς στο Youtube, ένα υλικό που παλαιότερα ήταν εξαιρετικά δυσεύρετο, πανάκριβο και σε –συνήθως- κακή ποιότητα, οδήγησε στην πλήρη παγκοσμιοποίηση του συγκεκριμένου τηλεοπτικού προϊόντος, μια παγκοσμιοποίηση που ίσως σφραγίσει η -πραγματικά αναπάντεχη- συμμετοχή της Αυστραλίας.
