Η επιλογή (η οποία έγινε στα πλαίσια του σώου «Zhowbiz» με τον Γιώργο Μαρίνο), σε μουσική επιμέλεια Κώστα Τουρνά (υποψήφιος το 1980), ήταν η πιο χορταστική όλων των εποχών στην Ελλάδα, με 24 τραγούδια αρχικά (8 ημιτελικοί), τα οποία διαγωνίζονταν ανά τρια. Έτσι στη δεύτερη φάση, αυτήν του τελικού πέρναγαν τα οκτώ πρώτα. Η Α’ βάθμια επιτροπή είχε τους: Γιώργο Κατσαρό, Άκη Έβενη, Ιωσήφ Βάγγερ, Γιώργο Μητρόπουλο (ο οποίος έκανε εκείνη τη χρονιά τη δουλειά της Δάφνης Μπόκοτα, που ήταν έγκυος) και Φωτεινή Γιαννουλάτου.
Ο Γιώργος Μαρίνος, έχοντας ήδη δηλώσει δημόσια σε μια εκπομπή-προπομπό, με καλεσμένους -μεταξύ άλλων- την Ελπίδα και τη Μπέσσυ Αργυράκη, πως με τα συγκεκριμένα τραγούδια που επέλεξε η επιτροπή δεν υπήρχε καμιά ελπίδα για διάκριση, αρνιόταν πεισματικά να ανακοινώσει το τελικό αποτέλεσμα (κάτι που έγινε τελικά μετά από αρκετές ώρες και με πολλά νεύρα), ενώ ακούστηκαν πολλά για την αξιοπιστία της τηλεψηφοφορίας (δεν υπήρχε καθόλου κριτική επιτροπή), καθώς υπήρχε δυνατότητα αλλοίωσης αποτελεσμάτων και επαναληπτικής ψηφοφορίας. Επιπλέον, ο συνθέτης, Γιάννης Βάλβης (επαγγελματίας μαθηματικός και ηλεκτρονικός και ντράμερ το πάλαι ποτέ στους “Έλενα & The Sover Group”), εργαζόταν τότε στον Flash του Σωκράτη Κόκκαλη ως τεχνικός προϊστάμενος και προέτρεψε τους ακροατές του να τον ψηφίσουν, είχε και κάποιες άκρες στην ΕΡΤ, γεγονότα που προκάλεσαν κι άλλες αντιδράσεις.
Ανάμεσα στους υποψήφιους συναντάμε τον Γιάννη Χανιωτάκη, μετέπειτα ιδρυτή των Émigré (υποψήφιοι το 2010), με δύο συμμετοχές, την Μαριάνα Ευστρατίου, με τρία υποψήφια τραγούδια, την Κατερίνα Κουρεντζή που κάνει σήμερα καριέρα στο κλασικό τραγούδι (μάλιστα τότε κάποιοι φαν -όνομα και μη χωριό- πήγαν στο σπίτι της και της έδιναν συμβουλές για το πως θα κερδίσει. Μάλλον την “χαντάκωσαν” τελικά…), τον Διονύση Σχοινά (σε τραγούδι με δημιουργούς τους C-Real), τη Χαρά Κωνσταντίνου (Κύπρος 1997), την Ηρώ (Λεχουρίτη), τον Σταύρο “Της Άρνης το νερό” Σιόλα (Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2006), τη Βιβέττα Κούρση, μούσα του Γιώργου Κατσαρού (σε σύνθεση Δημήτρη Κοντόπουλου), την Ευσταθία (Μαντζούφα, Γ’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2005) και το τρίο Robert Williams (Ελλάδα 1977), Μάρα Θρασυβουλίδου και Κωνσταντίνος Παλιατσάρας, που προκάλεσε αίσθηση με τον οπερατικό “Προμηθέα”.
Μετά από την επιλογή και με το 1ο τραγούδι να κερδίζει με μόλις 56 ψήφους διαφορά (19477 έναντι 19421), 8 καλλιτέχνες και δημιουργοί (Λάζαρος Καρμίδης, Νίκος Μπλιός, Ηρώ, Βασίλης Παπαβασιλείου, Παναγιώτης Ματαράγκας, Βιβέττα Κούρση, Κατερίνα Κουρεντζή) υπέβαλαν ένσταση, διότι η ψηφοφορία έπρεπε να διαρκέσει το πολύ 5 λεπτά και να καταχωρηθούν το πολύ 3 τηλεφωνήματα ανά τηλεφωνικό νούμερο. Δεν επιτρεπόταν η ψηφοφορία από καρτοτηλέφωνο, η δε Χαρά Kωνσταντίνου ήταν παράνομη, γιατί είχε ηχογραφημένα φωνητικά. Ως εκ τούτου ζήτησαν επιτόπου την ακύρωση του διαγωνισμού, ως άνισου και αθέμιτου. Ο τελικός αυτός πραγματοποιήθηκε με συμπαρουσιάστρια την Εύη Παπαδάκη. Στην ιστορία έμειναν κάποιες ατάκες του Γιώργου Μαρίνου, όπως: «τα μάτια αυτά έχουν συζητηθεί» (στον Θεόδωρο Ζάχαρη), «μπορεί να μην πέρασες, η φωνή όμως φαίνεται» (στη Βιβέττα Κούρση), «την είδες πως έκανε;» (για τη Χαρά Κωνσταντίνου, την οποία απαξίωσαν εντελώς), γενικά όμως η παρουσίαση φανέρωνε ερασιτεχνισμό και μια αίσθηση “ξεπέτας”. Τουλάχιστον, εκτινάχθηκε η καριέρα της Ηρώς, με το remix του “Τίποτα” που έκανε τεράστια επιτυχία.
Νέος χαμός έγινε με τα βίντεο-κλιπ: το πρώτο γύρισε ο Στέλιος Ράλλης. Ο συνθέτης Γιάννης Βάλβης όμως το απέρριψε και έδωσε δύο εκατομμύρια δραχμές, για να ξεφύγουν από το γνωστό τουριστικό στυλ. Η αλήθεια είναι πως το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό, όμως εστάλη εκπρόθεσμα στο εξωτερικό… Τα χειρότερα βεβαίως έμελλε να συμβούν επί τόπου στο Μπέρμιγχαμ. Ο Βάλβης, μετά από μια ανεκδιήγητη συνέντευξη Τύπου (όπου μάθαμε πως η γιαγιά του ζει στη Σκωτία και άλλα τέτοια “νόστιμα”), έκανε γραπτή διαμαρτυρία ότι δεν προβαλλόταν σωστά το τραγούδι του (στίχοι του 1996, μουσική του 1978, διότι έχει ωριμάσει σαν το παλιό κρασί!) στον executive producer, Kevin Bishop, ότι η τηλεοπτική κάλυψη που του έκαναν ήταν απαράδεκτη και πως ήθελε να δει ακόμα και τον πρωθυπουργό της Αγγλίας, Tony Blair! Φώναζε τόσο, ώστε τον έβγαλαν σηκωτό, στη δε Διονυσία Καρόκη είχε κάνει τον βίο… αβίωτο. Στην τελική πρόβα δεν ήταν εκεί: του πήραν τα διαπιστευτήρια και τον απέκλεισαν δια βίου από τον διαγωνισμό, ενώ έξω από τον χώρο της τελικής βραδιάς υπήρχε η φωτογραφία του, σαν να ήταν επικηρυγμένος.
Το συγκρότημα Θάλασσα, που είχε και δεύτερο τραγούδι στον τελικό, απαρτιζόταν από τους: Έλσα Αφεντάκη, Δήμητρα Μετεβελή και Ιάκωβο Μισραχή, ενώ στην κιθάρα συνόδευε ο Μάνος Μανουσέλης. Το ίδιο μεσημέρι η ΕΡΤ έκανε μια ζωντανή σύνδεση, για να δούμε κάποιες δηλώσεις της ερμηνεύτριας, αλλά και την προετοιμασία της κόμης της. Τι να πει κανείς για την αλήστου μνήμης εμφάνιση: Mosquino του ενός εκατομμυρίου, με δύο κουρέλια να κρέμονται, πεσμένο μανίκι και αβυσσαλέο εξώπλατο μέχρι την ελιά στην πλάτη της ερμηνεύτριας, καπνοί, ξανθιά αφάνα με μαύρες ρίζες (που λίγο μετά έγινε μόδα) και ασημόσκονη στα βλέφαρα! Για να είμαστε όμως δίκαιοι, δεν της ξέφυγε ούτε μισή νότα: το είπε άψογα το τραγούδι, όμως η στροφή της Γιουροβίζιον στο ροκ αργούσε ακόμα πολύ. Η Ελλάδα, πάντως, για την οποία ήρθε ο αποκλεισμός, κατάφερε ακόμα μια θλιβερή πρωτιά: ήταν η πρώτη χώρα που ψηφιζόταν με 12 βαθμούς (από την Κύπρο, φυσικά) και τίποτε άλλο, σπάζοντας το ρεκόρ που η ίδια είχε δημιουργήσει, όταν το 1987 έδωσε τους μοναδικούς 10 βαθμούς της Ισπανίας. Η Διονυσία Καρόκη (Διονυσία Καρόκη πρώην Γεωργοπούλου) έχει σπουδάσει λογιστική και υπολογιστές και εργάζεται στο σήμερα ως καθηγήτρια φωνητικής.
