Ο εκλεκτός καλλιτέχνης Κώστας Χρύσης (Κωνσταντίνος Χρυσανθακόπουλος) παραχώρησε συνέντευξη-ποταμό στον Σπύρο Καλαματιανό και τον ιστότοπο kallitexnes.gr., αποκαλύπτοντας πάρα πολλά και ανέλπιστα παρασκήνια, άγνωστα σε όσους δεν είναι μυημένοι στον χώρο της ελληνικής δισκογραφίας. Αφού μίλησε για τη θεαματική πορεία των VIPS, μίλησε για τη Γιουροβίζιον του 1993, στον κλειστό τελικό της οποίας είχαν στείλει τραγούδι και ήρθαν 2οι, στον εθνικό τελικό του 2003, όπου ήταν υποψήφιος μόνος του, στα εμπόδια που του έθεσε η ΕΡΤ και πώς βρέθηκε στα φωνητικά της Μαντώς στη Λετονία:
[…] Έτσι έγιναν όλα αυτά και τελείωσε και η προσωπική μου καριέρα, με τις ωραίες μας εταιρείες.– Μετά;
– Μετά ήρθε το 2003. Πήρα μέρος στην Eurovision με δικό μου τραγούδι… κέρδισε η Μαντώ τελικά. Και μετά πήγα και εγώ με την Μαντώ, άμα έχεις δει, άμα έχεις καταλάβει, άμα το θυμάσαι, στα φωνητικά. Είχα πάει μαζί της στη Λετονία.
– Γι’ αυτό σε ρωτάω. Πώς έγινε αυτό; Εγώ θυμάμαι ότι ήσουνα στα
φωνητικά.
– Όχι, πήρα μέρος και με δικό μου τραγούδι. Στα 10 που παρουσιάστηκαν στην ΕΡΤ ήμουν και εγώ αλλά δεν πέρασε το δικό μου. Να πώ και κάτι άλλο… Σαν VIPS είχαμε πάρει μέρος το 1993, που ήταν κεκλεισμένων των θυρών ο διαγωνισμός τότε στην Ελλάδα. Έστελνες το τραγούδι σου μόνο. Είχαμε στείλει ένα τραγούδι που μπήκε στο δεύτερο μας δίσκο, το «Μου έλειψες εσύ», μία μπαλάντα. Αλλά τότε έστειλε και το παιδί που κέρδισε τελικά… ο Δημοσθένης… συμμετείχε με το τραγούδι και ως τραγουδιστής το 1993… Δεν είχε πάει η Γαρμπή ως Γαρμπή. Δεν έστειλαν το demo με τη Γαρμπή. Το κέρδισε ένα παιδί άγνωστο στο κοινό, συνθέτης και τραγουδιστής και το τραγούδησε μόνος του, και εφόσον το κέρδισε αυτός, αποφάσισε η ΕΡΤ να βάλει έναν πιο καταξιωμένο καλλιτέχνη να εκπροσωπήσει ερμηνευτικά τη χώρα… την Καίτη Γαρμπή… που εντελώς συμπτωματικά ήταν στην SONY. Ενώ ήξερε η SONY ότι εμείς συμμετείχαμε στο Διαγωνισμό δεν μας υποστήριξε καθόλου… αλλά μόλις βρήκαν ευκαιρία κανόνισαν να πάει η Καίτη που τότε είχε εκτοξευθεί η καριέρα της εδώ στην Ελλάδα… Φυσικά δεν είχαμε τίποτα με την Καίτη… την εκτιμώ βαθύτατα και είναι και πολύ καλός άνθρωπος… αυτά η SONY τα μαγείρευε… μάλλον… δεν ξέρω τι να πω… ακούγομαι και γραφικός ίσως… αλλά τέλος πάντων τώρα πια είναι μακρινό παρελθόν όλο αυτό. […]
-Πώς πήρες την απόφαση όμως το 2003 να συμμετάσχεις στη Eurovision;
– Με πήρε τηλέφωνο ο Κώστας Τσελέστε, συνθέτης και κιθαρίστας, και μου λέει έχω ένα τραγούδι που είναι ποπ και θέλω να το πεις εσύ. Του είπα ότι ήθελα να γράψω εγώ τον στίχο όμως και δέχθηκε. Βέβαια μετά το σκέφτηκα γενικά αλλιώς και του λέω: «Εντάξει, να το πω εγώ, να στο κάνω demo, αλλά μηπως είναι καλύτερο να το δώσουμε στον Ρουβά. Στίχος δικός μου, μουσική δικιά σου να το πει ο Ρούβας… πιο καλά θα είναι για μας». Το 2003 αυτό. Έτσι; Και πήγε ο Ρουβάς το 2004 τελικά την πρώτη φορά. Με εμένα δεν πρόκειται να βγει, του έλεγα του Τσελέστε. Δεν είχα ούτε εταιρεία, δεν είχα τίποτα. Δεν είναι καλύτερα λέω να το δώσουμε σε κάποιον που μπορεί να το υποστηρίξει πολύ καλά και να βγάλουμε και λεφτά. Γιατί άμα πάει στη Eurovision τελικά και παίξει έξω, μόνο από τα ποσοστά από τα airplays και όλα αυτά, θα παίρναμε λεφτά εγώ ως στιχουργός, κι εκείνος ως συνθέτης. Δεν είχα τόσο τη θέληση να μπω ξανά και να φανώ εγώ μπροστά. Ήταν ένα mix τραγούδι ελληνικά και αγγλικά. ‘Gotta Be A Way For Love’ ο τίτλος του. Πρέπει να υπάρξει δρόμος για την αγάπη, η μετάφραση. Είχε συμβεί το 2001 το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και όλα αυτά τα κακά ήταν ακόμα νωπά στη μνήμη μας και σκέφτηκα να γράψω για το ότι πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για την αγάπη, να ζήσουμε όλοι αγκαλιασμένοι όλοι οι λαοί της Γης.
– Ναι, ναι.
– Το πήγαμε, το δώσαμε, το δειγματίσαμε, το άκουσε ο Ρουβάς, είπε ναι οκ, αλλά τότε η εταιρεία του στο εξωτερικό, γιατί ήταν και στο εξωτερικό ο Ρουβάς τότε με την Universal, ενώ στην Ελλάδα ήταν με την MINOS… δεν συμφώνησε λοιπόν η Universal να κάνει κάτι στην EUROVISION. Η MINOS συμφωνούσε, αλλά δεν τον άφηνε να το κάνει η Universal. Ε, και τελικά το στείλαμε με μένα, και πέρασε στα 10 που θα παρουσιάζονταν δημοσίως στον ελληνικό τελικό… με χίλια δυο προβλήματα πάλι στην πορεία.
– Τι έγινε πάλι;
-Επειδή το τραγούδι ήτανε κοινωνικό και εκείνη τη χρονιά ήταν το έτος των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, εγώ σκέφτηκα να κάνουμε την παρουσίαση του τραγουδιού χρησιμοποιώντας τη νοηματική γλώσσα για τα άτομα με προβλήματα ακοής και θα ζητούσα από την ΕΡΤ να μας βοηθήσει το άτομο που κάνει το δελτίο ειδήσεων στη νοηματική. Με το που το είπα στην ΕΡΤ μου λέει «ΟΧΙ, δεν γίνεται, δεν αφήνουν οι Σύλλογοι και οι Ενώσεις των ατόμων με προβλήματα ακοής». Όπως επίσης είχα και μία άλλη ιδέα, να αφήσουμε λευκά περιστέρια στο τέλος του τραγουδιού να πετάξουν από τα χέρια των παιδιών που συμμετείχαν στο τραγούδι επί σκηνής.Και είπε πάλι η ΕΡΤ: «Τι; Θα μας πάρουν στο κυνήγι όλες οι φιλοζωικές». Και τους είπα: «Μα δεν θα πάθουν κάτι, θα τα αφήσουμε να πετάξουν, δεν θα τα σκοτώσουμε… τόσοι ταχυδακτυλουργοί τα χρησιμοποιούν στα μαγικά τους». Μου είπαν: «Όχι, ξέχασέ το». Ξέχασε το ένα… ξέχασε το άλλο… για το δικό μου τραγούδι… Αλλά τώρα θα το πω εγώ, δεν πειράζει… Δεν θα πω ποιο τραγούδι… μάλλον θα καταλάβεις ποιο ήταν έτσι κι αλλιώς, γιατί πήρε πολύ δημοσιότητα. Εμένα λοιπόν δεν μου επέτρεπαν να χρησιμοποιήσω τη νοηματική, μου λέγανε, δεν γίνεται, απαγορεύεται, δεν θα σε αφήσουν οι διάφοροι Σύλλογοι των ατόμων με προβλήματα ακοής να χρησιμοποιήσεις τη γλώσσα τους. Λέω «Γιατί; Να πάω να τους μιλήσω… το τραγούδι μας είναι κοινωνικού περιεχομένου». «Όχι, ξέχασέ το». Η ΕΡΤ μου το έλεγε αυτό. Έτσι; Και εγώ το ξέχασα.
Είχα πάει όμως στη Σοφία Ρομπόλη που είναι στον Alpha και κάνει το δελτίο στη νοηματική και το συζήτησα μαζί της. Της λέω: «Μου λένε από την ΕΡΤ ότι δεν γίνεται. Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις»; Μου λέει: «Κοίταξε να δεις, είναι όντως δύσκολο. Δεν δίνουν εύκολα άδεια, γιατί έχουν καταλάβει ότι τους εκμεταλλεύονται και πάνω σ’ αυτούς κερδίζουν δημοσιότητα κάποιοι και όλοι τέλος πάντων με πρόφαση την κοινωνική αφύπνιση θέλουν να κερδίσουν οι ίδιοι κι όχι να βοηθήσουν τα άτομα αυτά… Παρόλα αυτά θα ρωτήσω και θα σου πω». Και κάποια στιγμή, με παίρνει τηλέφωνο η Ρομπόλη και μου λέει: «Κοίταξε, Κώστα, επειδή έμαθα ότι ένας άλλος καλλιτέχνης, που συμμετείχε εκείνη τη χρονιά στον ελληνικό τελικό της EUROVISION, το κάνει ήδη… και μάλιστα μ’ αυτόν που κάνει το δελτίο νοηματικής της ΕΡΤ.
– Μη μου το πεις, το έχω στο μυαλό μου ήδη.– Θα στο πω… ο Γιάννης Βαρδής ήταν… δεν φταίει το παιδί… αλίμονο… οι συντελεστές και η εταιρεία του το μαγείρεψαν και μάλιστα με τραγούδι που δεν ήταν κοινωνικό όπως το δικό μας. Το κάνει λέει μ’ αυτόν που κάνει το δελτίο νοηματικής της ΕΡΤ. Και εκεί ξεκαθαρίστηκαν όλα στο μυαλό μου… κατάλαβα ότι «δανείστηκαν» την ιδέα μου ή τέλος πάντων ίσως συνέπεσε να είχαμε την ίδια ιδέα, όμως κάποιοι συντελεστές του τραγουδιού του Βαρδή ήταν στην ΕΡΤ μέσα. Ίσως ακούστηκε ότι εγώ ήθελα να κάνω αυτό, κι ότι εμένα μου το απέκλεισαν, παρόλα αυτά μ’ αυτόν που κάνει τη νοηματική στο δελτίο ειδήσεων στην ΕΡΤ, το δικό τους τραγούδι προχώρησε. Εγώ δεν είχα καμία εταιρεία, μόνος μου ήμουνα. Και μου λέει η Ρομπόλη: «Κοίταξε, επειδή αυτά δεν μου αρέσουν και επειδή εσύ είχες την ιδέα πρώτος και όχι αυτοί, θα σε στείλω σ’ αυτόν που κάνει το δελτίο στη νοηματική στον “901 αριστερά στα FM”, να σε βοηθήσει έστω και τελευταία στιγμή και δεν μπορούν να σου πουν τίποτα, αφού το κάνει ο ένας, θα το κάνεις και εσύ». Κι έτσι ήρθε ο άνθρωπος, καλή του ώρα, και μας έκανε τα μαθήματα. Έλα που ο Θεός δεν θέλει το άδικο όμως κι εμείς κληρωθήκαμε να παρουσιάσουμε το τραγούδι μας στην έβδομη σειρά και εκείνος στην όγδοη μετά από εμάς. Εμείς δεν είχαμε πει τίποτα. Αυτοί νόμιζαν ότι εμείς δεν θα το κάνουμε. Εμείς προχωρήσαμε, κάναμε τις πρόβες μας… Πριν τη βραδιά του τελικού… μας έκαναν μία παρουσίαση στην ΕΡΤ, στο πρωινό της ΕΡΤ, και εκεί εμείς θα βγαίναμε να μιλήσουμε για το τραγούδι μας με τη σειρά που θα εμφανιζόμασταν και στον τελικό, δηλαδή έβδομοι. Δεν το είχαν ανακοινώσει επισήμως ούτε από την εταιρεία του Βαρδή ακόμα ότι θα έκανε το τραγούδι του στη νοηματική. Και βγαίνουμε στη συνέντευξη λοιπόν πριν από τον Βαρδή και λέω σε κάποιο σημείο: «Έχουμε και μία έκπληξη… επειδή είναι το τραγούδι μας κοινωνικού περιεχομένου με μηνύματα πανανθρώπινα για την αγάπη… και επειδή είναι και το έτος αυτό αφιερωμένο στα άτομα με ειδικές ανάγκες, θα το παρουσιάσουμε λοιπόν εν μέρει επί σκηνής και στη νοηματική γλώσσα». Και με το που το λέω και είναι όλα τα συνεργεία γύρω-γύρω και οι άνθρωποι της εταιρείας του Βαρδή που περίμεναν να βγει ο καλλιτέχνης τους μετά από εμάς, βλέπω να γίνεται ένα τρέξιμο, ένα χάος… να φεύγουνε όλοι, να πηγαίνουν λες και είχαν πιάσει φωτιά… γιατί δεν το είχανε δημοσιεύσει καθόλου… περίμεναν αυτή τη συνέντευξη για να το αποκαλύψουν… Βγήκα εγώ πρώτος και τους το χάλασα… έπαθαν ταράκουλο. Κατάλαβες;
Αυτοί θεώρησαν ότι είναι καλό να το πούν δημοσίως στην ΕΡΤ για πρώτη φορά, μιας και με την ΕΡΤ δούλευαν γι’ αυτό το πράγμα, και να το κοινοποιήσουν μετά σε όλα τα υπόλοιπα Μ.Μ.Ε. Είδα τον πανικό τους και μετά με ρωτούσαν: «Μα πώς και είχαμε την ίδια ιδέα;». Έλεγα κι εγώ: «Ναι, ναι είχαμε την ίδια ιδέα, ακριβώς… τι διαβολική σύμπτωση»!!! Φυσικά το ότι το δικό τους τραγούδι θα αποδοθεί εν μέρει και στη νοηματική γλώσσα πήρε δημοσιότητα, γιατί έκαναν και δελτία τύπου και το λέγανε και στα κανάλια. Εγώ είχα την ευκαιρία να το κοινοποιήσω μόνο εκεί, στην ΕΡΤ. Αλλά τους χάλασα τη φάση αρχικά, γιατί ακούστηκε εκεί έστω, για πρώτη φορά… τέλος.
– Τελικά όμως και μετά από τόσο ντόρο, κέρδισε το ‘Never let you go’ της Μαντούς.
– Ε ναι, τι τραγουδάρα κι αυτή!
– Είχε γίνει σχόλιο πάντως ότι ο ένας έβδομος, ο άλλος όγδοος με την ίδια ιδέα…
– Ναι, ακριβώς. Αλλά το είχα προλάβει εγώ. Δεν μπορούσε να μου πει κανένας τίποτα. Απλά… εγώ δεν είχα εταιρεία από πίσω, οπότε καμία υποστήριξη. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τον Γιάννη. Δεν το έκανε ο ίδιος… Είμαι σίγουρος γι’ αυτό που σου λέω, ότι ακούστηκε από την ΕΡΤ πως θέλει ο Χρύσης να κάνει αυτό το πράγμα και το πήραν σαν ιδέα οι συντελεστές και η εταιρεία του Βαρδή και εφόσον ο Χρύσης δεν θα βρει άκρη να το κάνει… θα το έκαναν εκείνοι…
– Ναι, το είχαν προδιαγεγραμμένο ας πούμε.
– Ναι ακριβώς, ότι δεν θα βρω άκρη. Γιατί η ΕΡΤ μου έλεγε ότι δεν θα σε αφήσει η εταιρεία κωφαλάλων να το κάνεις. Το ίδιο μου είπε και η Ρόμπολη, αλλά η Ρόμπολη… και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό το πράγμα… επειδή είδε ότι και εγώ είχα καλές προθέσεις, γιατί το τραγούδι μας (έδωσα τους στίχους και τους διάβασαν), ήταν κοινωνικοί, δεν είχαν σχέση με αγάπη ερωτική, κι έτσι με ειδοποίησε και με βοήθησε.
– Και μετά πώς βρέθηκες να κάνεις φωνητικά στη Λετονία;
– Εκτιμούσα πάντα κι ακόμα εκτιμώ τη Μαντώ κι εκείνη εμένα αντίστοιχα και γνωριζόμασταν. Στην πορεία μας ως VIPS γνωριστήκαμε, βρεθήκαμε σε τηλεοπτικά πλατό κ.τ.λ. Εκείνη τη βραδιά που ήμασταν και διαγωνιζόμασταν βρεθήκαμε για λίγο πίσω στα καμαρίνια και μου είπε: «Κώστα, αν κάποιο απ’ αυτά που έχω ακούσει μου αρέσει περισσότερο και θεωρώ ότι θα μπορούσε να κερδίσει, είναι το δικό σας». Της είπα: «Και εγώ το ίδιο για σένα πιστεύω». Ήταν αμοιβαία τα αισθήματα. Αλίμονο, φωνάρα… Τελικά κέρδισε επαξίως κατά τη γνώμη μου… Αλλά τα δικά της φωνητικά επειδή είχαν κλείσει να πάνε να τραγουδήσουν με τη Βίσση στη Θεσσαλονίκη την περίοδο που θα γινόταν η EUROVISON στη Λετονία, έμεινε τελικά χωρίς φωνητικά…Οπότε η Μαντώ και ο Τέρυ Σιγανός, ο στιχουργός του τραγουδιού της, ο οποίος με ήξερε κι αυτός καλά, μου πρότειναν αν ήθελα να πάω στα φωνητικά μαζί τους… Αρχικά, θα το ομολογήσω, ότι κάπως μαγκώθηκα… «να πάω τώρα για φωνητικά ενώ συμμετείχα ως τραγουδιστής ενός άλλου τραγουδιού και γενικά έχοντας κάνει την όποια καριέρα στο παρελθόν»… Όμως αυτή η σκέψη κράτησε μερικά δευτερόλεπτα… η Μαντώ δεν είναι «όποια κι όποια»… είναι φωνάρα… κι από την άλλη δεν νομίζω ότι θα είχα ποτέ πάλι την ευκαιρία να ζήσω μια τέτοια εμπειρία… οπότε δέχτηκα με χαρά…Οι προβες εδώ στην ΕΡΤ έγιναν με έναν παράξενο τρόπο… Ήθελαν να διασφαλίσουν ότι θα τραγουδήσουμε τα φωνητικά σωστά ακόμα και αν δεν ακούμε τίποτα στα ακουστικά μας ή στα μόνιτορ γενικά. Τα φωνητικά ήταν πολύ δύσκλολα αρμονικά-μουσικά κι επειδή την προηγούμενη χρονιά είχει γίνει αυτό με τον Ρακιντζή που δεν άκουγε στα ακουστικά του τίποτε σχεδόν… εμείς κάναμε όλες τις πρόβες χωρίς να ακούμε κάτι σε μόνιτορ ή ακουστικά. Μας έλεγαν ότι στη Λετονία δεν θα μας δώσουν καμία σημασία, μόνο στη Μαντώ θα δώσουν σημασία αν ακούει καλά… με εμάς δεν θα ασχοληθούν… Τελικά, όταν πήγαμε εκεί, είχαμε ο καθένας το δικό του ηχολήπτη!!! Ήμασταν τέσσερα φωνητικά και η Μαντώ πέντε και ο Δανός Johnny Jam, ως κιθαρίστας επί σκηνής, αλλά και παραγωγός του τραγουδιού, δικό του κι αυτός ηχολήπτη. Άψογη οργάνωση… ήταν μοναδική εμπειρία…Τελικά κέρδισε η Τουρκία με την Sertab… δυστυχώς! Εγώ από πριν μόλις άκουσα το τραγούδι της… και βλέποντας τα οικονομικά και πολιτικά δρώμενα στην Ευρώπη, γιατί στη Eurovision παίζουν αυτά, δυστυχώς παίζουν, και επειδή μας είχαν δώσει ήδη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες για το 2004, δεν υπήρχε περίπτωση να πάρουμε εμείς ξανά για το 2004 ταυτόχρονα άλλο ένα event τέτοιου βεληνεκούς… το ένα παγκόσμιο και το άλλο πανευρωπαϊκό. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση να μας το δώσουν. Όσο καλό και να ήτανε το τραγούδι. Ήταν ατυχία της Μαντούς που πήγε εκείνη τη χρονιά. Φυσικά ήταν αβανταδόρικο και το τραγούδι της Τουρκίας πολύ δυνατό χορευτικό
– Ναι, παίζουν αυτά στη Eurovision συνήθως, όπως ακούγεται.
– Ούτε όμως η 17η θέση που πήραμε ήταν άξια για μένα… Τώρα, τι λέγανε για το φόρεμα και άλλα… ήταν βλακείες. Το φόρεμα μία χαρά ήταν, απλά είχανε κάτι να πούνε. Η Μαντώ, στο μεταξύ, ήταν άρρωστη όλη την εβδομάδα με τον λαιμό της κι έκανε ειδική φυσικοθεραπεία. Δεν είχα ποτέ δει να κάνουν κάτι τέτοιο για τη φωνή! Και έτσι δεν έκανε ποτέ το γκλισάντο αυτό με την κορώνα στο τέλος στις πρόβες και λέγαμε: «Τώρα θα το κάνει; Δεν θα το κάνει;…». Και της έβγαλα το καπέλο γιατί το έκανε τελικά και μάλιστα κράτησε την κορώνα περισσότερο χρόνο στο live που έγινε στο τελικό από ότι ήταν στην ηχογράφηση του τραγουδιού. Εγώ δεν ξέρω αν θα το κατάφερνα όντας άρρωστος. Με το άγχος που έχεις ότι εκπροσωπείς τη χώρα σου, που κλείνει η φωνή σου έτσι κι αλλιώς, χωρίς να έχεις τίποτα… και να είσαι άρρωστη και να το κάνεις! της έβγαλα το καπέλο… Όλα καλά, δόξα τω Θεώ. […]
– Απλά, μετά ήρθαν όλες αυτές οι αδικίες.
– Δεν ξέρω αν είναι αδικίες ή αν ήταν εκ Θεού… γιατί εγώ πιστεύω στον Θεό φυσικά. Δεν βλέπω τα πράγματα μοιρολατρικά, εγώ κάνω ό,τι πρέπει και μπορώ να κάνω, μετά έχει το κουμάντο ο Θεός. Και μετά την Eurovision προσπάθησα, αλλά καμία εταιρεία δεν με πήρε. Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω για ποιο λόγο. Ίσως επειδή με θεωρούσαν καμένο χαρτί λόγω του ότι δεν έκανε επιτυχία ο προσωπικός μου δίσκος.
– Οπότε, μετά από την Eurovision πώς συνέχισες;
– Δεν συνέχισα. Το 2004 δούλεψα τελευταία φορά σε ένα μαγαζί στο Ναύπλιο και μετά δεν έβρισκα δουλειά καθόλου… έτσι απότομα λες και δεν υπήρχα ποτέ πριν. Και επειδή είμαι άνθρωπος πρακτικός, εκτός από ιδεαλιστής, πήρα αποφάσεις. Δηλαδή δεν μπορεί να κολλάω σε κάτι που δεν μπορεί να συνεχιστεί για διάφορους λόγους… Πώς θα ζήσω; Δεν είχα λεφτά από πίσω μου.Έπρεπε να αλλάξω δουλειά. Και ευτυχώς ήξερα λίγο γραφιστική. Ούτε αυτό το έχω σπουδάσει, το έμαθα μόνος μου με μία φίλη μου γραφίστρια κι επειδή έχω έφεση στους υπολογιστές. Είχα αρχίσει εγώ πιο πριν να ασχολούμαι… έτσι να μαθαίνω λίγο… λες και με φώτισε ο Θεός. Και έτσι βρήκα την πρώτη μου δουλειά ως γραφίστας. Ήταν δύσκολα… γιατί όταν είσαι μέσα στη μουσική και στην όποια δημοσιότητα που είχα από αυτό το πράγμα, το να αλλάξεις δουλειά και να πας σε μία άλλη… γραφείου, ήταν πολύ δύσκολο. Και μάλιστα στην πρώτη μου δουλειά με αναγνώρισαν τα κορίτσια εκεί μέσα μετά από κανά μήνα.Δεν είχα πει εγώ τίποτα φυσικά, αλλά αφού με γνώρισαν μου έδειξαν και βίντεο-κλιπς… δεν μπορούσα να κρυφτώ… Και μάλιστα με έδιωξε το αφεντικό μετά από αυτό. Έκανα ένα λάθος που δεν ήταν τόσο τραγικό γραφιστικά και με έδιωξε με αφορμή αυτό… Πιστεύω πως επειδή μαθεύτηκε ότι είμαι γνωστός και έχω κάνει δίσκους και τα λοιπά, είπε: «Τι θέλει τώρα αυτός εδώ μέσα; Μάλλον μας κοροϊδεύει». Και με έδιωξε με αφορμή προφανώς το λάθος. Επίσης στην εταιρεία που δουλεύω τώρα, που είμαι τόσα χρόνια… Δεν το ήξεραν. Είχα πει ότι παλιά τραγουδούσα, αλλά δεν είχα πει τι είχα κάνει ακριβώς. Απλά τραγουδούσα σε μαγαζιά. Και με είδαν πρόσφατα στην τηλεόραση… Ακόμα με πειράζουν… «Εσύ που είσαι διάσημος» κι εκείνο και το άλλο…
Αναφέρθηκε και στην επιστροφή του σε τηλεοπτική εκπομπή μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, μετά από πρόσκληση του Πασχάλη. Μπορείτε να απολαύσετε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
Το Infe Greece ευχαριστεί προσωπικά τον Σπύρο Καλαματιανό, ο οποίος μάς έστειλε αυτήν συγκλονιστική συνέντευξη με τα απίστευτα παρασκήνια (ακόμα προσπαθούμε να συνέλθουμε από όσα διαβάσαμε)! Μπράβο και στον Κώστα Χρύση για το θάρρος του να προβεί σε αυτές τις αποκαλύψεις! Είναι απίστευτο πόσα γίνονται “κεκλεισμένων των θυρών” και δεν τα μαθαίνουμε…
Τι συνέντευξη! Και είμαι σχεδόν βέβαιος ότι όλα όσα λέει ισχύουν
Φοβερή συνέντευξη! Φυσικά και ισχύουν!