Με το #Eurovision Again οι φαν του διαγωνισμού έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ξανά αγαπημένες διοργανώσεις σαν να τις βλέπουν ζωντανά δίχως να μπορούν να διακόψουν για κάποιο λόγο την ροή του προγράμματος.
Αυτή η πρωτοβουλία ξεκίνησε από μία ομάδα fans που ανέβασαν στο YouTube αρκετά παλαιότερες διοργανώσεις, κάτι που παρακίνησε και την EBU να ανεβάζει στο εν λόγω μέσο διαγωνισμούς. Μετά το διαγωνιστικό κομμάτι οι θεατές έχουν την δυνατότητα να ψηφίσουν ξανά τις αγαπημένες τους συμμετοχές και να καθορίσουν ξανά το αποτέλεσμα.
Χθες μεταδόθηκε ξανά η διοργάνωση του 1976 στην Ολλανδία με την διαδικτυακή ψηφοφορία να αναδεικνύει νικητές και πάλι τους Brotherhood of Man από το Ηνωμένο Βασίλειο με το Save Your Kisses For Me, ενώ η Ελλάδα με την Μαρίζα Κωχ σκαρφάλωσε στην 8η θέση, από την 13η που είχε βρεθεί εκείνη την χρονιά. Ακολουθούν τα αποτελέσματα της Eurovision του 1976, μαζί με τα χθεσινά, έτσι ώστε να μπορούμε να συγκρίνουμε τους 2 πίνακες:
https://www.youtube.com/watch?v=TXHueOQRfsI
Μια από τις πιο αγαπημένες μου χρονιές, στην πιο αγαπημένη μου ίσως δεκαετία της γιουροβίζιον (μαζί με τα 90´s).
Το νικητήριο τραγούδι μ’ αφήνει σχετικά αδιάφορο. Είναι όμως χαρακτηριστική μελωδία που άφησε το στίγμα της στο διαγωνισμό.
Τα αγαπημένα μου για το 1976:
01. Γιουγκοσλαβία. Το #1 μου στην ιστορία της γιουροβίζιον. Τέλος.
02. Πορτογαλία. Ίσως η πιο άρτια ερμηνεία από άντρα τραγουδιστή στη γιουροβίζιον ever. Απλά ντροπή η 15η θέση χθες.
03. Ελλάδα. Ανατριχίλα. Η δεύτερη πιο αγαπημένη μου Ελληνική συμμετοχή ever.
04. Βέλγιο.
Μονακό, Φινλανδία, Ολλανδία, Ισραήλ μου άρεσαν επίσης.
Φινλανδία και Νορβηγία “πήραν το αίμα τους πίσω”. Πάτος για την Ιταλία και δικαίωση για την Ελλάδα… Βέβαια, υπάρχουν ψήφοι συμπάθειας και ψήφοι αντιπάθειας από τους φαν, αλλά δεν παύουν έχουν το ενδιαφέρον τους αυτές οι ψηφοφορίες.
Ακριβώς βλέπω πραγματικά ψήφους συμπάθειας και αντιπάθειας και σε αυτές τις ψηφοφορίες. Για παράδειγμα βλέπω αρκετά χαμηλά τα ομολογουμένως καλά τραγούδια της Πορτογαλίας και Γιουγκοσλαβίας (συμφωνώ με το φίλο “όχι άλλο κάρβουνο”). Πάντως προσωπικά το αγαπημένο μου από το 1976 είναι το βελγικό “Judy et cie”
Το “Judy et cie” μου θυμίζει κάπως τα τραγούδια του μακαρίτη του Christophe που λατρεύω! 😉
Ακριβώς κάτι μεταξύ Christophe κ Joe dassin! Πολύ mainstream 70s γαλλικο κ αξιολατρευτο (παρά τους μελαγχολικους κάπως στίχους)
Από τις ελάχιστες κάτω του μετρίου Ιταλικές συμμετοχές. Ο Αλ Μπάνο κάποια στιγμή φαίνεται να μπερδεύει τα λόγια του.