Στις 12 Μαρτίου 1958, σαν σήμερα πριν από 66 χρόνια, πραγματοποιήθηκε στην Ολλανδία ο 3ος Μουσικός Διαγωνισμός της Γιουροβίζιον.
Το φεστιβάλ έλαβε χώρα στα στούντιο του ολλανδικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού AVRO Studios στην πόλη Χίλβερσουμ, 22 χλμ. από το Αμστερνταμ και 15 από την Ουτρέχτη.
Ηταν η πρώτη φορά που ο νικητής της προηγούμενης διοργάνωσης φιλοξενούσε τον διαγωνισμό, μια παράδοση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε ημέρα Τετάρτη και διήρκεσε 1 ώρα και 10’. Παρουσιάστρια ήταν η 33χρονη Χάνι Λιπς (πέθανε το 2012 σε ηλικία 88 ετών).
Ελαβαν μέρος 10 χώρες. Η Σουηδία συμμετείχε για πρώτη φορά, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να μην κατέβει.
Η Γαλλία σημείωσε την πρώτη από τις πέντε νίκες της στον διαγωνισμό (η τελευταία ήταν το 1977), όμως το τραγούδι που έγινε παγκοσμίως γνωστό και η διαχρονικότητά του θα συνεχιστεί τον αιώνα τον άπαντα ήταν αυτό που βγήκε τρίτο, το Nel Blu, Dipinto Di Blu, του Ντομένικο Μοντούνιο.
Το γνωστό σε όλους μας ως «Volare» ακούστηκε πρώτο στον διαγωνισμό, όμως επειδή αρκετές χώρες δεν μπόρεσαν να δουν ή να ακούσουν την ιταλική συμμετοχή λόγω τεχνικού σφάλματος, ο 30χρονος από το Μπάρι ερμήνευσε ξανά το τραγούδι του αμέσως μετά το τέλος των υπόλοιπων 9 κομματιών.
Στην ψηφοφορία, κάθε χώρα έδινε συνολικά 10 βαθμούς, σε όποιες και όσες χώρες ήθελε. Η Ιταλία έλαβε 1 βαθμό από την Αυστρία, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Ολλανδία και τη Σουηδία, 4 από το Βέλγιο και τη Γερμανία, και κανέναν από τη Δανία και το Λουξεμβούργο.
Αν και «χάλκινο» εκείνη τη βραδιά σαν σήμερα πριν από 66 χρόνια, το «Volare» πέρασε πέντε εβδομάδες στο Νο.1 των ΗΠΑ και στο τέλος του 1958 ανακηρύχτηκε ως το τραγούδι με τις περισσότερες πωλήσεις στην Αμερική.
Το ’59 πήρε και δύο γκράμι, όχι όποια και όποια δηλαδή, αλλά τα σημαντικότερα, αυτά της καλύτερης ηχογράφησης (record of the year) και του καλύτερου τραγουδιού (song of the year).
Στην εορταστική εκδήλωση για τα 50 χρόνια του διαγωνισμού το 2005, ψηφίστηκε ως το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών στη Eurovision μετά από το Waterloo των Abba, με τον Μπένι Αντερσον του σουηδικού γκρουπ να παραδέχεται ότι «εγώ ψήφισα το Volare».
Το Volare έχει διασκευαστεί εκατοντάδες φορές και έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες.
Το 1986 ο Ντέιβιντ Μπόουι το ερμήνευσε στα ιταλικά για το σάουντρακ της ταινίας Absolute Beginners, το 1991 ο Μπάρι Γουάιτ έκανε τη δική του αγγλοϊταλική εκδοχή, ενώ ενδιάμεσα οι Gipsy Kings απογείωσαν το κομμάτι με την ισπανοϊταλική τους ερμηνεία, πιάνοντας κορυφή στα Hot Latin Songs του Billboard και τυγχάνοντας ιδιαίτερης εκτίμησης στο ελληνικό ραδιόφωνο.
Εξήντα έξι χρονιά ακριβώς μετά από τον 3o διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, κανένας από τους ερμηνευτές δεν είναι εν ζωή, με την τελευταία που μας άφησε να είναι η τραγουδίστρια που τερμάτισε 2η, και που ήταν η νικήτρια του πρώτου διαγωνισμού, Ελβετίδα Lys Assia, που απεβίωσε 24 Μαρτίου 2018 σε ηλικία 94 ετών.
Οπως και στη Eurovision της επόμενης χρονιάς (11 Μαρτίου 1959), έτσι και σε αυτήν, αξίζει να παρακολουθήσετε τη διαδραστικότητα της παρουσιάστριας με τους εκπροσώπους των χωρών κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, με το σταθερό τηλέφωνο στο αυτί και αθώες ερωτήσεις όπως «Μπορείτε παρακαλώ να με συνδέσετε με Κολωνία» ή «Ενα λεπτό παρακαλώ, μπορείτε να το ξαναπείτε, διότι πρέπει να το επαναλάβω, καταλαβαίνετε».
