Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα -45- 2000

Ακόμα ένα αφιέρωμα στις ανθρώπινες ιστορίες που αποκαλύπτονται, όσο διαβάζουμε για τον βίο και την πολιτεία διαφόρων γιούροσταρ. Κάποιοι άλλαξαν επάγγελμα και έγιναν τραγουδιστές και το αντίστροφο, ορισμένοι έφυγαν νέοι από τη ζωή, άλλοι αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες, κάποιοι εξαφανίστηκαν από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ έτεροι έγιναν διάσημοι τόσο στη χώρα τους, όσο και το εξωτερικό. Όλα αυτά τα στοιχεία, διανθισμένα με κάποια παρασκήνια που εντοπίσαμε.

Οι καλλιτέχνες της χρονιάς

PingPong (ISR 00): Στην επιτροπή του εθνικού τελικού ήταν και ο Yoan Ginal (στιχουργός ISR 98). Πήραν 7 top βαθμούς και τίποτε άλλο, από μέλη που σχετίζονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το γκρουπ. Πρόκειται για τον Guy Asif και την πρώην του, Yifat Giladi, τον Roi Arad και την προηγούμενη συγκάτοικό του, Ohel Eden. Όπως δήλωναν τότε μετείχαν, διότι οι Σουηδοί είναι πολύ… χαριτωμένοι, όχι για τη Γιουροβίζιον. Δημιουργήθηκε τεράστιο σκάνδαλο στο Ισραήλ. Οι αντιδράσεις πλήθυναν μετά το διαγωνισμό, για την κάκιστη θέση που πήραν, τα αγγούρια που εμφάνισαν, κατά τη διάρκεια της press-conference, για το ότι ήθελαν να πάνε στην τελετή υποδοχής, αν και ήταν η μέρα μνήμης του ολοκαυτώματος. Σκάνδαλο έγινε και με τη συριακή σημαία που είχαν επί σκηνής, αλλά και για το ότι τραγούδησαν στη συριακή κοινότητα της Στοκχόλμης, ακόμα και για την αλλαγή του τίτλου από Same’ ach σε Be happy. Η κρατική τηλεόραση τους επέβαλε πρόστιμο μετά από τον διαγωνισμό, το οποίο τελικά δεν εισέπραξε, ενώ απειλούσε να τους σύρει στα δικαστήρια. Αρνητικά σχολιάστηκε ακόμα το γεγονός ότι μόνο ο ένας από τους τρεις δημιουργούς του τραγουδιού ανήκει στην Ένωση ισραηλινών συνθετών. Το βίντεο-κλιπ έχει σαφή ομοφυλοφιλικά υπονοούμενα, που ενισχύθηκαν από το σκαστό φιλί των δύο ανδρών στη σκηνή. Κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ το 2000, το οποίο δεν παίχτηκε καθόλου στα ραδιόφωνα και η εταιρεία τους το απέσυρε. Το 2006 κυκλοφόρησε ένα ντοκυμανταίρ με πλάνα από την εμπειρία τους στον διαγωνισμό και διάφορα παρασκήνια. Ο Roy “Chicky” Arad (1977-), μόλις επέστρεψε από τη Γιουροβίζιον, με απόφαση της Βουλής απολύθηκε από το κανάλι στο οποίο δούλευε, διότι η συμμετοχή θεωρήθηκε ντροπιαστική για το κράτος και την κουλτούρα του Ισραήλ. Έκανε μικρή σόλο καριέρα. Στο σήμερα έχει εξελιχθεί σε σημαντικό ποιητή, με διεθνή αποδοχή, μεταφράσεις έργων του σε ξένες γλώσσες και συμμετοχές σε ποιητικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, μάλιστα για ένα διάστημα εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό Maayan. Θεωρείται ο δημιουργός ενός νέου λογοτεχνικού είδους, του Kimo. Βιοπορίζεται κυρίως ως δημοσιογράφος. Επιπροσθέτως, κατά καιρούς εργάζεται ως ηθοποιός, καλλιτέχνης και επιδίδεται στη συγγραφή θεατρικών έργων. Παραιτήθηκε από την εφημερίδα Ha’ aretz, όταν κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση γυναικών και κοριτσιών. Οι κοπέλες του γκρουπ εγκατέλειψαν το τραγούδι (η Yifar υπήρξε από το 1989 μέλος ενός πανκ γκρουπ). Ο Guy “Giagia” Asif (1967-) είναι δημοσιογράφος, γνωστός για τη ρηξικέλευθη γραφή του, η οποία σπάει τις γλωσσικές και συντακτικές συμβάσεις. Έχει κατά καιρούς εκδόσει διάφορα έντυπα, με τα οποία προσπαθεί να βοηθήσει επίδοξους δημοσιογράφους και συγγραφείς. Απολύθηκε και αυτός από την τηλεοπτική εκπομπή, την οποία επιμελείτο τότε. Το 2005, ως δισκογραφικός παραγωγός, κυκλοφόρησε έναν διπλό δίσκο, όπου μεγάλες δόξες του εβραϊκού τραγουδιού (ανάμεσά τους η Ilanit-ISR 73, 77) διασκεύαζαν τις ίδιες τους τις επιτυχίες.

Linda (NL 00-Linda Ellen Wagenmakers): γεννήθηκε το 1975 στο Arnhem. Όλα τα μέλη της οικογένειάς της ασχολούνται με την πολυφωνική μουσική. Πρωταγωνίστησε στη «Miss Saigon». Σπούδασε Νομική, ενώ έχει παίξει και σε σήριαλ. Ντούμπλαρε τη φωνή και τα τραγούδια της Mullan, ενώ ακολούθησαν και άλλες μεταγλωττίσεις. Οι χορευτές της στη σκηνή προέρχονταν από το μιούζικαλ «Fame». Έχει δώσει show για τη βασιλική οικογένεια. Guests στην επιλογή ήταν πολλοί Ολλανδοί γιούροσταρ: Willeke Alberti, Ronnie Tober, Μaxine & Franklin Brown, Hamphrey Campbell, Marlayne, Ben Cramer, Jystyne Ρelmelay, Edsilia, Mrs Einstein. Το Hijr is it begjin με τη Gina de Wit ήταν -μέχρι τότε τουλάχιστον- το μοναδικό τραγούδι ολλανδικής επιλογής, γραμμένο στη φρισική διάλεκτο Έγινε έξαλλη λόγω της κακής της θέσης και δήλωσε ότι δεν θα ξανατραγουδήσει ποτέ το εν λόγω, ως ένδειξη πένθους, για ό,τι έγινε με τα πυροτεχνήματα του Enschede. Δήλωσε για τους Olsen ότι ήσαν παλιά είδωλα της νεολαίας και νυν γέρικα άλογα τσίρκου. Πριν τον διαγωνισμό εμφανιζόταν σε όλες τις εφημερίδες με διαφορετικά ρούχα και παντού δήλωναν ότι θα είναι στο Top 3. Παραπονέθηκε ότι κανένας δεν πρόσεξε το φόρεμα (δημιουργία του Jan Aarntzen) και τη χορογραφία της. Η Getty Kaspers (NL 75) που τη συνόδευσε, με σκοπό να τη βραβεύσει (!), είχε μείνει 25 χρόνια στο Entschede, σνόμπαραν δε όλους τους υπόλοιπους καλλιτέχνες. Ανέβηκε στο #5 του ολλανδικού airplay. Εμφανίζεται τόσο σε μιούζικαλ, όσο σε σήριαλ. Παράλληλα, εργάζεται ως καθηγήτρια φωνητικής στη δική της σχολή, έχοντας η ίδια παρακολουθήσει μαθήματα στο Λονδίνο Το 2007 αποσύρθηκε ένα άλμπουμ της και ακυρώθηκε η παράσταση που περιείχε τα εν λόγω τραγούδια, διότι προκλήθηκε σκάνδαλο (ένα άσμα περιείχε βωμολοχίες και παρέπεμπε στη σεξουαλική πράξη).

Nicki French (UK 00-Nicola Sharon French): γεννήθηκε το 1964 στο Carlisle. Σπούδασε μουσική και υποκριτική στην Αμερική, όπου εμφανιζόταν κυρίως σε gay clubs. Πέρα από κάποιες παραστάσεις, ξεκίνησε ως μέλος του ντουέτου Whiskey and Sofa. To 1991 τραγουδούσε σε κρουαζιερόπλοιο. Το 1995 είχε ένα Hit με τη διασκευή του Total Eclipse of the Heart της μετέπειτα γιούροσταρ Bonnie Tyler: #5 στο UK και #2 στο Billboard Hot 100 USA (η ψηλότερη θέση για Άγγλο καλλιτέχνη για δύο χρόνια). Έμεινε 6 εβδομάδες στις Η.Π.Α. κάνοντας τουρνέ, για να προωθήσει το single της. Πήγε στο #1 σε Βραζιλία, Iσραήλ, Iσπανία, Ολλανδία, Καναδά και Ιαπωνία και μπήκε στα charts πολλών ακόμα χωρών. Κέρδισε 3 Hi-NRG Awards (καλύτερης ερμηνεύτριας, καλύτερου single και πρωτοεμφανιζόμενης καλλιτέχνιδας). Ακολούθησαν κι άλλες επιτυχίες. Στον εθνικό τελικό ο Jonathan King προωθούσε ένα τραγούδι του Kimberley Rew (συνθέτης 1997), με τις Six Chix, το Only the Women Know (κλεμμένο από το They Don’t Know της Tracey Ullman). Του έκανε φοβερό promotion σε όλα τα μέσα και τους είχε κλείσει συμβόλαιο με την EMI, κάτι που τα άλλα τρία του τελικού θα είχαν, μόνο εάν κέρδιζαν. Ήρθαν 2^ες τελικά, με 3^η την Catherine Porter. Το εν λόγω ανέβηκε στο #34 της Αγγλίας. Το single της είχε ήδη βγει στο Δουβλίνο. Σύμφωνα με τους τότε κανόνες απαγορευόταν η κυκλοφορία εκτός χώρας, πριν από τη Γιουροβίζιον, για να μην επηρεαστεί η βαθμολογία. Την καταγγελία για αθέμιτο ανταγωνισμό έκανε μια fan του διαγωνισμού στη ραδιοφωνική εκπομπή του Gerry Ryan (παρουσιαστής ESC 94). Δεν έγινε όμως επίσημη καταγγελία από την EBU. Η ίδια η French δήλωσε ότι δεν γνώριζε τίποτα. Μετά από τη Γιουροβίζιον η συμμετοχή της απέκτησε cult status στους φαν, οι οποίοι την καλούν συνέχεια σε εκδηλώσεις ανά την Ευρώπη. Παράλληλα, συνεχίζει τη μουσική και θεατρική της καριέρα. Φέτος κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με γιουροδιασκευές, τιμώντας τον διαγωνισμό που την ανέδειξε. Το 2003 παντρεύτηκε τον μουσικό Gavin Mallett, με τον οποίο μετακόμισαν στο Middlesex. Είναι πλέον διαζευγμένοι. Τα Χριστούγεννα που μας έρχονται θα υποδυθεί την καλή νεράιδα στη θεατρική “Σταχτοπούτα” (“Cinderella”), Όπως λέει η ίδια, θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα ενσαρκώσει κάποια κακίστρω.

Ines (EST 00-Εda-Ines Etti): γεννήθηκε το 1981 στο Haapsalu. Είχε ένα μεγάλο Hit με το One and Only το 1999. Ήταν, παράλληλα, μέλος και του τρίο Class Act, με τις Hedvig Hanson και Kadri “Maiken” Koppel (μέλος των φωνητικών της και 3^η το 99). Στην επιλογή ήταν και η Maian Kärrmas (φωνητικά 1999 και αγγλικοί στίχοι του τραγουδιού της Ines), η ίδια η Ines, χαρακτηρισμένη ως η Εσθονή Britney Spears, με ένα ακόμα τραγούδι (8η), καθώς και η Hedvig Hanson που είχε απορρίψει το Nagu Merelaine (EST 94) που ήρθε 2η. Στην επιτροπή, η οποία είχε 10 διεθνείς κριτές, μετείχαν οι: Noel Kelehan Anders Berglund, Michael Ball, Bo Halldórsson, Mosche Datz και Corinne Hermès. Τη συνόδευσε στα φωνητικά ο τότε αγαπημένος της, Tanel Padar, νικητής το 2001. Το τραγούδι της πήγε στο #3 της χώρας της. Στη Στοκχόλμη κυκλοφορούσε με μια πράσινη λιμουζίνα, η οποία έγραφε «Vote for Ines». To 2002 επρόκειτο να πει το Runaway, αλλά αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή, λίγο πριν γίνει ο εθνικός τελικός. Το τραγούδι δόθηκε -την τελευταία στιγμή- στην Σουηδή Sahlene, όχι χωρίς αντιδράσεις, ακριβώς διότι δεν είναι Εσθονή. Η Ines έπαιξε λίγο μετά σε διαφήμιση φινλανδικής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Ο αδελφός της, Ivo Etti, είναι ο μπασίστας των Ruffus (EST 03), τον οποίο συνεχάρη, όταν έδωσε τα αποτελέσματα. Ήταν υποψήφια ξανά το 2006 (2η) και το 2007 (7η). Το 2008 κέρδισε το εσθονικό “Just the Two of Us”. Παραμένει ενεργή και πολυβραβευμένη. Συμπληρώνει το εισόδημά της, εργαζόμενη ως γραμματέας ενός δικαστή. Έχει ένα παιδί.

Sofia Mestari (FRA 00): γεννήθηκε το 1980 στο Μαρόκο και συγκεκριμένα στην Casablanca, έζησε, ωστόσο, στο Marrakech. Εκεί οι γονείς της ήταν ιδιοκτήτες ξενοδοχείου, στο οποίο τραγουδούσε από τα 8 της, περνώντας τα καλοκαίρια στη Γαλλία. Από τα 10 της χρόνια ζει στο Παρίσι. Ανήκε αρχικά σε ένα γκρουπ, πριν πάει το 1998 σε ένα γαλλόφωνο φεστιβάλ, όπου πήρε καλές κριτικές. Έκανε ηχογραφήσεις στην Toulouse και ετοίμαζε τότε το πρώτο της LP. Ολοκλήρωσε τις συμβολαιογραφικές σπουδές της. Στην επιτροπή της ήσαν ο Patrick Fiori, η Marie Myriam και η νεαρή τραγουδίστρια, Loïs Andrea. Στην επιλογή μετείχε και ο Aïden Aleksandr, εγγονός του συνθέτη Aram Khatchatourian και οι Mademoiselle, μαθήτριες στην περίφημη σχολή τραγουδιού της Alice Donna (στιχουργός FRA 71). Πολλές αντιδράσεις στη Γαλλία προκάλεσε η απελευθέρωση της γλώσσας. Τον διαγωνισμό είδαν μόνο 3, 9 εκατομμύρια τηλεθεατές. Τι τραγούδι πήγε στο #50 των singles. Το Φεβρουάριο του 2001 το MCM (το κανάλι που την ανέδειξε το 1997, στο πλαίσιο μιας συναυλίας που διοργάνωσε) μετέδωσε το πρώτο της βίντεο-κλιπ, το Ce que tu m’as fait, αναφέροντας βιογραφικά της στοιχεία και κάνοντας έναν διαγωνισμό με δώρο το άλμπουμ της. Το Single Ne pars pas ανέβηκε στο #27. Έχει κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ (το τελευταίο ήταν το 2011). Έχει πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και στις δύο πατρίδες της, ως μέλος πολλών οργανώσεων, αλλά και με συμμετοχές σε charity albums ή συναυλίες. Πρεσβεύει την παγκόσμια ειρήνη. Τη στεναχωρεί το γεγονός ότι δεν είναι τόσο επιτυχημένη ως τραγουδίστρια στο Μαρόκο. Και μια λεπτομέρεια: Mestari σημαίνει «Πρωταθλητής» στα Φινλανδικά!

Taxi (ROM 00): υπάρχουν από το 1999 και παραμένουν ενεργοί. Τους θαυμάζουν πολλοί πολιτικοί, λόγω των στίχων τους. Επιτυχίες τους τα Cryogenia Saves Romania και Here is Your Money. Ο Dan Teodorescu είχε και ένα σόλο άλμπουμ το 1993. Οι άλλοι είναι ο ντράμερ Lucian Cioargă (έφυγε το 2003), ο μπασίστας Adrian Borțun (έφυγε το 2009), ο κιθαρίστας George “Georgică“ Pătrănoiu (αποχώρησε το 2006) και η φωνητικατζού Georgiana Pană (κανονικά δεν αποτελούσε μέλος του γκρουπ). Αρχικά υπήρχαν 14 τραγούδια στον τελικό, αλλά απεσύρθη το Step back με την Paula Seling. Είχε αντικατασταθεί αρχικά από ένα τραγούδι με τους Valahia, το οποίο δεν παρουσιάστηκε τελικά (οι ίδιοι ήρθαν 2^οι στην επιλογή με το Why), το Maam indragostit. Το Luna έγινε smash-hit σε ροκ-βέρσιον. 3^οι ο θρύλος του αυλού του Πάνα, Gheorghe Zamfir, μαζί με τη Monica Anghel (ROM 96) και τους Body & Soul|, με το Let the music come into your soul. Εν όψει του φεστιβάλ της Mamaia 2000, τσακώθηκαν σε TV-show με το γκρουπ Directia 5, για το ποιος θα κέρδιζε. Τελικά νίκησαν οι άγνωστοι Supermarket και οι Taxi ήρθαν 2οι. Από την τότε σύνθεση παραμένει μόνο ο ιδρυτής τους Dan (1965-), γεννημένος στην πρωτεύουσα. Είναι νυμφευμένος με την πολύ νεότερή του Irina. Θεωρείται από τους πιο ρομαντικούς βάρδους της χώρας. Το 2011 κατήγγειλε τον… εαυτό του στην Ένωση Συνθετών, διότι αντέγραψε ένα τραγούδι του γκρουπ Na na. Ο George, ίσως ο καλύτερος κιθαρίστας της χώρας γεννημένος το 1973 πέθανε το 2015, έχοντας περάσει από διάφορα συγκροτήματα. Εμφάνισε καρκίνο στις αμυγδαλές. Παρόλο που τις αφαίρεσε, η ασθένεια επέστρεψε σε άλλα όργανα. Δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, οι Taxi και ένα ακόμα συγκρότημα έκαναν φιλανθρωπική συναυλία, για να συγκεντρώσουν χρήματα…

Claudette Pace (MAL 00-Claudette Pace Buttigieg): το 1992 ήταν στα 8 του τελικού, ενώ το 1995 και 1996 ήταν 2^η, το 1998 3^η με τους 6^th Above και το Listen to our voices (τότε είχε γίνει και televoting το οποίο δεν μετρούσε και στο οποίο είχε κερδίσει με άνεση) και το 1997 και 1999 5η. Η επιλογή του 1993 ήταν ο 8^ος της διαγωνισμός, τραγουδούσε 8^η, ο τυχερός της αριθμός είναι το 8 και η ίδια γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1968 στο Naxxar (σημ.: και στη Γιουροβίζιον ήρθε πάλι 8η). Δήλωσε ότι ήταν η πιο αγαπημένη ερμηνεία που έχει κάνει ποτέ σε σκηνή. Ο Terry Wogan το έκανε επιτυχία στην Αγγλία. Με τις επιτροπές έβγαινε πρώτη. Ο τελικός έγινε σε δύο βραδιές, με guests όλους τους καλλιτέχνες της χώρας που είχαν πάει μέχρι τότε στη Γιουροβίζιον. Υπήρχε διεθνής επιτροπή και τέσσερις Mαλτέζοι κριτές (μέτρησαν μόνο των δύο οι ψήφοι, κατόπιν κλήρωσης). Για το Ηνωμένο βασίλειο ψήφιζε ο Ronnie Hazlehurst, ενώ υπήρχε και televoting. Εκανε σπουδές στο Βερολίνο. Έχει εμφανιστεί σε πολλά TV show, είναι δε η διευθύντρια της Max Μedia Entertainment, με δικό της τηλεοπτικό σταθμό, ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με δύο κανάλια ακόμα. Το 1998 βγήκε το CD της «Beginnings», που ψηφίστηκε ως το καλύτερο της χρονιάς. Το 1995 είχε βγει καλύτερη τραγουδίστρια. Ερμηνεύει κυρίως jazz. Πήγε στο Voice of Asia Festival στο Καζακστάν. Είχε κρατήσει μυστικό ως την επιλογή ότι θα έλεγε και μαλτέζικους στίχους, κάτι που ξετρέλλανε το κοινό. Είναι φίλη με την Chiara (MAL 98). Είχε ξαναπάει στη Σουηδία, αφού είχε κάποτε ένα φίλο Σουηδό. Παρέμεινε για πολλούς μήνες στο μαλτέζικο τοπ, ενώ προμόταρε το τραγούδι σε Αυστραλία, Γερμανία και Σουηδία. Το 2001 ήταν ο επίσημος ύμνος του UK Gay Pride. Εγκατέλειψε την τηλεοπτική της καριέρα, λίγο πριν εκλεγεί βουλευτής με το εθνικιστικό κόμμα το 2013 (χρημάτισε υπουργός Υγείας). Επανεξελέγη δύο φορές, το 2017, οπότε έγινε αντιπρόεδρος της Βουλής (!) και το 2022. “Έτρεξε” το κανάλι PBS στα δικαστήρια, γιατί την έδιωξε από το σώου που παρουσίαζε (κάτι σαν αυτό που συμβαίνει τώρα με την Αθηνά Καμπάκογλου) και δικαιώθηκε. Είναι υπέρ της ποινικοποίησης των γυναικοκτονιών ως ξεχωριστού εγκλήματος. Είναι παντρεμένη εδώ και 25 χρόνια με τον David Buttugieg.

Charmed (NOR 00): πρόκειται για τη διακοσμήτρια Hanne Christine Haugsand (1975-, γεννημένη στο Asker, μεγαλωμένη στο Όσλο), το μοντέλο και βιολονίστα, με σπουδές στο Λονδίνο, Oddrun Valestrand (1974-, γεννημένη στο… Valestrand) και τη Lise Monica Nygård (25), μέλος των Sparkling Divas, με σπουδές μπαλέτου στο Γκέτεμποργκ, η οποία πρωτοεμφανίστηκε στο σώου ταλέντων «Stars in their Eyes». Ψήφισαν πέντε ειδικοί με διπλούς πόντους, αλλά υπήρχε και televoting από πέντε περιοχές. Τα τέσσερα πρώτα μπήκαν στο super final και επακολούθησε νέα ψηφοφορία. Έγινε σκάνδαλο, διότι οι ειδικοί άλλαξαν ριζικά τη βαθμολογία τους στο 2^ο μέρος. Έκαναν επιτυχία με τη διασκευή του I write you a love song, την οποία έκανε και η Charlotte Nilssen (SWE 99). Πήγαν στο #5 της χώρας τους με τη γιουροβιζιονική συμμετοχή τους, την οποία κάποια προγνωστικά έφερναν στην τριάδα. Έβγαλαν ένα άλμπουμ και διαλύθηκαν. H Hanne ήταν υποψήφια ξανά το 2006 και το 2010, αλλά έμεινε στον ημιτελικό. Το 2010 ίδρυσε την εταιρεία Eco Creatives SA, η οποία στηρίζει νέους επιχειρηματίες. Η Lise Monica κυκλοφόρησε ένα επιτυχημένο ντουέτο, το Without U. Έχει ιδρύσει την εταιρεία παραγωγής Limony Produksjoner. Μητέρα και η ίδια, επί 16 χρόνια έκανε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου σε όλα τα αντικείμενα, εκτός από τα μαθηματικά. Δούλεψε σε σχολεία ως αναπληρώτρια καθηγήτρια. Έχει ασχοληθεί και με τη δημιουργική γραφή, ενώ διαθέτει δική της μπάντα, με το όνομά της. Ασχολείται, επίσης, με τη θεατρική και μουσική διδασκαλία. Η Hanne και η Oddrun κινούνται σε πιο ηλεκτρονικούς ήχους, ως Tundra Mode (έτσι ονομάζεται το ντουέτο τους). H Hanne, πέρα από τα παιδιά της, ασχολήθηκε με τη γραφιστική και το σχέδιο μόδας. H Oddrun ζει σε ένα προάστιο του Όσλο. Έχει τρία παιδιά, τα οποία ασχολούνται ερασιτεχνικά με τον κινηματογράφο. Αφού σπούδασε στο Λονδίνο, έπαιξε σε παραστάσεις σε Αγγλία και Γερμανία. Το 1999 επαναπατρίστηκε. Μετά τη Γιουροβίζιον έκανε συναυλίες σε Νορβηγία και εξωτερικό. Είναι κυρίως θεατρική (με έμφαση στο παιδικό θέατρο) και τηλεοπτική ηθοποιός. Το 2010 τις είδαμε ξανά στο διάλειμμα του Melodifestivalen.

Alsou (RUS 00-Alsou Ralifovna Avramova): παρουσιαζόταν τότε ως 15 ετών (στην πραγματικότητα έχει γεννηθεί το 1983 στη Bugulma) και προέρχεται από ζάπλουτη οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν στέλεχος εταιρείας ενέργειας, νυν βουλευτής και ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας. Το 2004 ήταν στη λίστα του περιοδικού Forbes ο 100ος πιο πλούσιος Ρώσος. Η μητέρα της είναι αρχιτέκτονας. Η ίδια είναι Μουσουλμάνα. Έχει τρεις αδελφούς, εκ των οποίων ο ένας ετεροθαλής. Ο παππούς της ήταν ήρωας πολέμου, έχοντας τραυματιστεί τέσσερεις φορές. Το όνομά της σημαίνει «ροδόνερο» στα Tαταρικά. Σπούδασε από μικρή μουσική. Ήταν τότε μετανάστις στην Αγγλία (είχαν προηγηθεί οι Η.Π.Α.), όπου είχε ήδη συμβόλαιο με τη Universal και έβγαλε το πρώτο της single, Before you love me. Για πρώτη φορά τραγούδησε σε μια κατασκήνωση (ή στο γάμο του αδελφού της, σύμφωνα με άλλη πηγή) το I will always love you της Whitney Houston, χάρη σε μια φίλη της που την παρακίνησε να το κάνει. Η μητέρα της τελευταίας την σύστησε στον παραγωγό Valeriy Belotserkovsky. Έκανε ένα video-clip, το White Dream. Την αποκαλεσαν «Λολίτα» και η επιτυχία της υπήρξε τεράστια. Όπου εμφανιζόταν στον διαγωνισμό, γινόταν πανικός. Κυκλοφορούσε μέρα-μεσημέρι με μια τουαλέτα μαζί με μια συνεργάτιδά της και τις κάμερες να τρέχουν πίσω της. Όταν βαριόταν, έλεγε: “We go now” κι έφευγε. Μία από τις χορωδούς της, η Beverlee Skeete έκανε φωνητικά και το 1997 στην Katrina. Οι συντελεστές του τραγουδιού της είναι Αμερικανοί, πρόκειται μάλιστα για το πρώτο άσμα που έχει ερμηνεύσει στα Αγγλικά. Το υπέβαλε ο μάνατζέρ της, εν αγνοία της. Συνολικά εστάλησαν 2000 τραγούδια. Αρχικά ήθελαν να κάνουν ανοικτή επιλογή. Η ίδια ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Έμαθε Γαλλικά και Ιταλικά, παίζει μπάντμιντον, κάνει αερόμπικς, κολυμπά και της αρέσει να ηχογραφεί ραδιοφωνικά και διαφημιστικά jingles. Και ένα κουτσομπολιό: όταν πήρε το 4^ο 12άρι της, από τους πανηγυρισμούς σκίστηκε το φόρεμά της και ντράπηκε πολύ. Μερίδα του Τύπου στάθηκε στα στήθη και όχι στην ερμηνεία της. Πήγε στο #1 της χώρας της, χωρίς καθόλου promotion, έγινε δε το best selling single όλων των εποχών εκεί (ρεκόρ που κράτησε για λίγους μήνες και έσπασε από το ντουέτο της You’re my No 1 με τον Enrique Iglesias). Το λέει πάντοτε στα encore της, όταν δίνει συναυλίες. Αφότου έγινε διάσημη, έδωσε μια συναυλία στη γενέτειρά της, όπου πήγαν 86.000 άνθρωποι (επί συνολικού πληθυσμού 120.000) και της δώρισαν ένα ροζ αυτοκίνητο, ασορτί με το όνομά της. Το 2001 κέρδισε και βραβείο MTV και World Music Award. Έχει τρία παιδιά, εκ των οποίων το πρώτο γεννήθηκε στο Λος Άντζελες και τα άλλα δύο στο Τελ Αβίβ. Έχει κυκλοφορήσει ρωσόφωνα και αγγλόφωνα άλμπουμ που έχουν ακουστεί μέχρι τη Μαλαισία. Η κόρη της Mikella κέρδισε το “The Voice Kids 6”. Μετά από καταγγελίες στο κανάλι για αγορασμένες ψήφους από την Alsou και τον σύζυγό της, επιχειρηματία Yan Rafaelevich Abramov, αζερικής και εβραϊκής καταγωγής, οι οποίες αποδείχθηκαν αληθινές, η νίκη ακυρώθηκε. Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση στα Μ.Μ.Ε. για τις πλαστικές της επεμβάσεις.

Nathalie Sorce (BEL 00): γεννήθηκε το 1979 στο Mornimont. Σπούδασε γαλλική φιλολογια και ιστορία. Το 1998 κέρδισε πρώτα στο “Soundmix Show” και έπειτα στο «Pour la gloire», όπου είχε στείλει τη συμμετοχή της κάποιος συγγενής της, με ένα Gospel. Όλοι οι καλλιτέχνες του τελικού είχαν περάσει από το ίδιο σώου. Εκεί ο Alec Mansion (συνθέτης του Plastic Bertrand) είχε τραγούδι με τη La Teuf (6^η). Καλεσμένοι ήσαν ο Johnny Logan, η Sandra Kim και η Μélanie Cohl . Έγινε τηλεψηφοφορία από 6 περιοχές (η πρώτη ήταν η Namur μαζί με το Λουξεμβούργο!). Το πρώτο της LP είχε τίτλο «Wonderful Grace». Κέρδισε επίσης στο φεστιβάλ «Tremplin des étoiles» στη Γαλλία. Έδωνε ένα κοντσέρτο στο Κόσοβο, ενώ τραγούδησε και στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων ατόμων με ειδικές ανάγκες που έγινε στις Βρυξέλλες. Είναι ιταλικής καταγωγής. Το αποτέλεσμα προκάλεσε πολύ μεγάλη πίκρα στο Βέλγιο. Έγιναν δε ιδιαιτέρως πικρόχολα σχόλια για τους νικητές. Κέρδισε το βραβείο “Barbara Dex”. Αν δεν πρόκειται για κάποια συνωνυμία, ζει στο Σίδνεϋ, έχει ένα μικρό γιώτ και ασχολείται με θαλάσσια σπορ.

Voice (CYP 00): Πρόκειται για τον Άλεξ Παναγή (βλ. 1995) και τη Χριστίνα Αργύρη. Η Χριστίνα έμαθε πιάνο με τον πατέρα της, Στέλιο. Εμφανίστηκε σε τοπικούς διαγωνισμούς και σώου. Ήρθε 3^η το 1994 με το Ξαφνικά, ενώ την επόμενη χρονιά έκανε φωνητικά και έπαιξε πλήκτρα στον Άλεξ Παναγή. Σπούδασε στο Berklee (είναι η μόνη ξένη που μετείχε στο Acappella Vocal Jazz group). Είναι μόνιμος συνεργάτης των Walt Disney Animation Pictures, Dreamworks και Mattel (Ελλάδα) και έχει ντύσει με τη φωνή της πολλούς ρόλους σε κλασικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων «Η πεντάμορφη και το τέρας», «Ο βασιλιάς των λιονταριών», «Μπάμπι το ελαφάκι», «Ο πρίγκιπας της Αιγύπτου», «Ο αδελφός μου ο αρκούδος», «Μπάρμπι και το διαμαντένιο κάστρο», «Φινέας», «Μίκυ Μάους» κ.ά. Έκανε τον σχεδιασμό των φωνητικών και την εκτέλεσή τους σε παραστάσεις των Δ. Γαλάνη, Γ. Θεοφάνους, Χ. Δάντη, Ά. Πρωτοψάλτη, Ε. Αρβανιτάκη, Σ. Ρουβά, Γ. Μαρίνου, Μ. Χατζηγιάννη κ.ά. Τραγούδησε σε συναυλίες σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική μαζί με τους Σ. Ρουβά, Δ. Γαλάνη, Ά. Πρωτοψάλτη, Ηρώ κ.ά., καθώς και σε παραστάσεις τζαζ και ποπ-ροκ. Έκανε τη μουσική διδασκαλία στο μιούζικαλ «Rent», στο «Θα σε πάρω να φύγουμε», στο «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο» (Θέατρο Badminton). Είναι υπεύθυνη για τη μουσική διδασκαλία του μιούζικαλ «Priscila, Queen οf the Desert» (Αθήνα). Διδασκαλίες στην Κύπρο «Μια ζωή την έχουμε», «Dimentia», «Το μικρό μαγαζί του τρόμου». Διετέλεσε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Ήταν επίσης καθηγήτρια Φωνητικής στο τηλεοπτικό παιχνίδι «Greek Idol». Έγραψε τη μουσική και έπαιξε στην παραγωγή «The (M)adam’s Family», που ανέβηκε τον χειμώνα του 2015 στο θέατρο Εγκώμιο, Λευκωσία (σενάριο Λέα Μαλένη, Χριστίνα Κωνσταντίνου, Θανάσης Ιωάννου). Επίσης έγραψε τη μουσική για την παραγωγή «Σοκολατοπεριπέτειες» (Σατιρικό Θέατρο, 2016). Τιμήθηκε με το Βραβείο Θεάτρου Κύπρου για τη μουσική της παράστασης «The (M)adam’s Φfamily» (παραγωγή Θεατρική Ομάδα Persona, 2014-2015). Έχει συνεργαστεί πολλές φορές με τον ΘΟΚ. Στα φωνητικά τους ήταν η Λίνα Καουάρ, ο Μιχάλης Μόσχου, ο Γιώργος Γαβριήλ (6^ος στην ίδια επιλογή με το Βόλτ) και η Χριστίνα Λαζάρου (επίσης γνωστή από επιλογές). Ζουμερά παρασκήνια και επιπλέον πληροφορίες εδώ.

August & Telma (ISL 00-Einar Ágúst Víðisson & Telma Ágústdóttir): εκείνος γεννήθηκε το 1973 στο Neskaupstaður. Παίζει κρουστά και κιθάρα στους Skítamórall (Skímó), ενώ έχει και ένα ραδιοφωνικό ποπ σώου στον Mono 87,7. Έχει συνεργαστεί ακόμα με τα γκρουπ Päpunum και Greifunum. Κυκλοφόρησε ένα και μόνο σόλο άλμπουμ το 2007. Παράάλληλα, είναι παραγωγός διαφημιστικών σποτ. Εκείνη γεννήθηκε το 1977 στο Ρέυκιαβικ. Ο πατέρας της είναι γνωστός μουσικός. Μετείχε σε πολλές μπάντες, όπως οι Spur. Στην επιλογή κέρδισαν με 4.318 τηλεφωνήματα, έναντι 1.358 του 2^ου. 3^ο ήρθε το Sta-sta-Sta, τραγούδι του Sverrir Stormskor (συνθέτης και πιανίστας του τραγουδιού Sokrates το 1988). Τελευταία ήρθε η Gudrun Gunnasdóttir, η οποία έχει κάνει αρκετές φορές φωνητικά στη Γιουροβίζιον. Ο αρχικός τίτλος ήταν Hvert sem er (= Οπουδήποτε). Το 4^ο τραγούδι με τον Örlygur Smári είχε τον ισλανδικό τίτλο Segdu mér (= Tell me, στα Αγγλικά !), που δεν είναι άλλος από τον στιχουργό του εν λόγω, με το ψευδώνυμο Öggi.

Για τον Serafín Zubiri, βλ. 1992. Το 2000 έγινε η πρώτη ανοικτή επιλογή στη χώρα από το 1976. Ψήφισαν 18 τοπικές επιτροπές και το televoting με τα τρία πρώτα τραγούδια να ανακοινώνονται. Το κοινό δεν τον ήθελε. Ένας από τους φωνητικατζήδες του, ο Ángel Moraέχει κάποια κυπριακή καταγωγή. Ο έτερος χορωδός, Adel Hakki, είναι Αιγύπτιος (ήταν αμφότεροι και το 1999 στα φωνητικά). Μεγάλη επιτυχία έκανε ο 2ος Raul, με το Sueño su boca και οι 5^ες Alazán, συγγενείς των Azúcar Moreno (SPA 90). Κοινό και κριτικοί κατέθαψαν την επιλογή. Ο συνθέτης José María “Chema” Purón, όχι μόνο είναι γνωστός τραγουδιστής, αλλά έγραψε και τη συμμετοχή του 1995.

Olsen Brothers (DEN 00-Jørgen & Niels «Noller» Olsen / Brødrene Olsen ): ο Jørgen, γεννημένος το 1950 στο Odense είναι δάσκαλος και ο Niels (το 1954) εργάζεται σε πολιτιστικό πρόγραμμα. To παρατσούκλι ‘Noller’ του το έβγαλε η μητέρα ενός φίλου του. Στα νιατα του έμοιαζε πολύ με τον Ted (SWE 79). Πρώτο τους γκρουπ οι The Kinks, με πρώτο single το μακρινό 1967. Ξεκίνησαν επαγγελματικά το 1972, με τη δανική εκδοχή του μιούζικαλ «Hair», μια καριέρα γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Έγιναν πολύ γρήγορα γνωστοί σε όλη τη Σκανδιναβία. Ήσαν 2^οι το 1978 με το San Fransisco, ένα τραγούδι που έγινε evergreen. Μετείχαν μαζί και στις επιλογές 1979 (Dans, dans, dans-8οι), 1980 (Laila-5οι) και 1986 (Fællessang I Parken-6^οι = τραγουδώντας μαζί στο Parken !!!), με τον τελευταίο αυτόν ύμνο για τη δανική ομάδα ποδοσφαίρου να αποδεικνύεται προφητικός. Ο Jørgen πήγε σόλο το 1990 (3^ος με το Berlin), το 1991 (πάλι 3^ος με το Fugle) και το 2007 (7ος με το Vi elsker bare danske piger). Τα δύο τελευταία, τα συνέγραψε με το γνωστό διευθυντή ορχήστρας, Wolfgang Käfer (DEN 85). Επανήλθαν το 2005 με το Little Yellow Radio (2οι). Έχουν κάνει τη διασκευή του San Francisco (NOR 96). Μεγάλο τους hit στις αρχές του ’80, το Marie Marie. Το τραγούδι, του οποίου ο αρχικός τίτλος ήταν Smuk som et stjerneskud (= Όμορφη σαν πεφταστέρι), γράφτηκε ως διαμαρτυρία για την προκατάληψη που έβγαζε ένα άρθρο εφημερίδας ότι η ομορφιά της γυναίκας χάνεται με την ηλικία. Ήσαν απογοητευμένοι από το video-clip της δανικής TV. Στα στοιχήματα παίζονταν 100 προς 1. Πίστεψαν ότι θα τα πάνε καλά, μόνο κατά τις τελευταίες πρόβες. Ο σκηνοθέτης έδειξε το κοινό, αντίθετα με ό,τι είχε προσχεδιάσει, διότι είχε αυτή τη θαυμάσια αντίδραση. Οι γονείς τους είχαν ελευθερωθεί από Βρετανούς στρατιώτες, ο πατέρας τους, επιπλέον, δούλευε για τα Austin, ο πρώτος δίσκος του Jørgen ήταν του Cliff Richard, ενώ έχει για θεούς του τους Beatles. Το 12άρι λοιπόν από το UK είναι μάλλον καρμικό. Οι χορωδοί, Lei και Lupe Moe έχουν πλαισιώσει πολλές συμμετοχές. Η κόρη της μίας, η Bianca, ήταν κι αυτή στα φωνητικά. Τους υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο και εμφανίστηκαν και στο Tivoli. Τους μετέφεραν σε μια άσπρη λιμουζίνα, έχοντας σβήσει όλα τα φανάρια, για να περάσουν. Τα Greatest Hits τους δεν πήγαν καλά, έτσι αποφάσισαν να μετάσχουν στην επιλογή. Πάντα τραγουδούσαν στα Αγγλικά. Τους έκανε promo ο Stephan Raab (GER 00) στο show του κι έτσι μπήκαν στα γερμανικά charts, στο Top 10. Το άλμπουμ τους ήταν αυτό που πούλησε πιο γρήγορα στη Δανία από όλα (μέχρι τότε τουλάχιστον), έγινε επίσης τέσσερις φορές πλατινένιο και άλμπουμ της δεκαετίας. Μπήκαν στο Top 20 του Βελγίου, της Γερμανίας και το #1 της Νορβηγίας, της Σουηδίας και της Δανίας. Τραγούδησαν ακόμα και στα εγκαίνια της γέφυρας που ενώνει πλέον τη Δανία και τη Σουηδία. Το CD με τα τραγούδια του τελικού έγινε χρυσό σε μια εβδομάδα, ενώ το δικό τους άλμπουμ πούλησε σχεδόν ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε όλη την Ευρώπη. Στο διάλειμμα είπαν το Thank you for the Music η Charlotte Nilsson (SWE 99), ο Michael Teschl (DEN 99) και η Natasja Crone (παρουσιάστρια 01). Το DR έκανε μεγάλη διαφήμιση για τον τελικό, μετά από την καλή θέση το 1999. Πολλά από τα τραγούδια του έγιναν επιτυχίες και το σώου αναμεταδόθηκε, κατόπιν απαίτησης πολλών τηλεθεατών. Θαυμαστές τους είναι ο Cliff Richard (είχαν τραγουδήσει μαζί το Respect) και ο Björn Ulvaeus. To 2019 διέκοψαν την καριέρα τους, καθώς ο Niels διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο, ο οποίος αποδείχθηκε καλοήθης. Για την ώρα μόνο ο αδελφός του κάνει σποραδικές εμφανίσεις. Έχουν πουλήσει περισσότερα από 7.700.000 αντίτυπα παγκοσμίως.

Stefan Raab (GER 00-Stefan Konrad Raab): γεννήθηκε το 1966 στην Κολωνία και φοίτησε σε σχολείο Ιησουιτών. Υπήρξε παπαδοπαίδι. Είναι ο συνθέτης και μαέστρος του τραγουδιού του Guildo Horn το 1998. Όσο ήταν στη Σουηδία τράβαγε πλάνα για την εκπομπή του στην τηλεόραση. Για πρώτη φορά, χάρη στην παρουσία του, η Γιουροβίζιον έκανε ρεκόρ τηλεθέασης στη Γερμανία (50 %). Στην επιλογή, με τραγούδια από δισκογραφικές, έγινε αφιέρωμα στους AΒΒΑ. Η παρουσία των Knorkator στον τελικό προκάλεσε αντιδράσεις για το ποιος άφησε αυτούς τους μανιακούς να βγουν στην τηλεόραση. Μαθητευόμενος κρεοπώλης στο μαγαζί του πατέρα του και δικηγόρος (εγκατέλειψε τη σχολή μετά από 5 εξάμηνα), στράφηκε στη μουσική για φιλμ και διαφημιστικά. Είναι αυτοδίδακτος μουσικός. Το 2004 ανακάλυψε τον Max, του έγραψε το τραγούδι και βρέθηκε μαζί του στη σκηνή. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο το 2010 ως πρόεδρος της επιτροπής στο να σταλεί η Lena και να πετύχει η Γερμανία το 2ο βραβείο της. Τον ίδιο ρόλο, του μέντορα και προέδρου, έπαιξε και την επόμενη χρονιά, όπου μάλιστα έκανε την παραγωγή στη γερμανική συμμετοχή (πάλι με τη Lena) και συμπαρουσίασε τη Γιουροβίζιον, στην οποία έκτοτε γύρισε την πλάτη. Έχει δική του εταιρεία παραγωγής και στούντιο στην Κολωνία, ενώ είναι και VJ στο κανάλι με video-clip, Viva. Επιπλέον, παρουσίαζε συχνά διεθνείς αγώνες πόκερ. Για χρόνια ήταν ο πιο ισχυρός άνδρας της ψυχαγωγικής τηλεόρασης στη Γερμανία. Ασχολείται πλέον μόνο με την παραγωγή. Το 1995 μπήκε στο Top 10, με ένα τραγούδι-ύμνο (αλλά όχι πολύ σοβαρό) στον προπονητή ποδοσφαίρου της Γερμανίας, Berti Vogt, το Boeoerti Boeoerti Vogts, εν όψει του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Άλλη του επιτυχία το Hier kommt die Maus. Τραγούδησε στην ταινία του Walt Disney «Το βιβλίο της Ζούγκλας». Από το 1999 μέχρι το 2015 είχε δικό του τοκ-σώου το «TV Total», το οποίο κέρδισε ένα τηλεοπτικό βραβείο. Παράλληλα, από το 2006 έως το 2015 παρουσίαζε το τηλεπαιχνίδι “Schlag dem Raab”, αλλά και πολλά ακόμα προγράμματα, ακόμα και πολιτικά debate. Πήγε στο #1 με το Maschen-Draht-Zann, όπου έμεινε για 7 εβδομάδες. Κέρδισε τον εθνικό τελικό με 57, 4%, αφήνοντας 2^η την Corinna May και το I believe in God του Siegel. Το εμπνεύστηκε από τα λόγια μιας γυναίκας που μίλαγε στον σκύλο της, ενόσω εκέινος είχε ένα αντικείμενο στο στόμα. Το τραγούδι είναι γραμμένο στα γερμανικά κορακίστικα. Όταν κέρδισε, ζήτησε από τον παρουσιαστή Axel Bulthaupt να τον παντρευτεί. Ανέβηκε στο #2 των γερμανικών charts, to # του Airplay, ενώ έγινε επίσης επιτυχία σε Αυστρία και Ελβετία. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι δεν είχε κυκλοφορήσει καθόλου πριν τον διαγωνισμό. Στα Τοπ μπήκε με εισαγωγές δίσκων από το εξωτερικό. Είναι δε το πρώτο τραγούδι της Γιουροβίζιον που γίνεται screen saver για PC. Είναι μισο-αντιγραφή του Say you’ll be there των Spice Girls, για τις οποίες ο ίδιος είπε: «Ποιες είναι αυτές; Είναι καρυκεύματα;». Η Γιουροβίζιον σημείωσε 40% τηλεθέαση. Το ιδιωτικό κανάλι RTL2 ετοίμαζε αντιφέστιβαλ, το «Pop Grand Prix», το οποίο δεν έγινε ποτέ.. Το 2011 ήρθε 2ος σε αγώνα συγχρονισμένης κατάδυσης, μαζί με τον συμπαρουσιαστή του στο τοκ-σώου Elton! Καταδικάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 70.000 Ευρώ σε 16χρονο μοντέλο, τη Lisa Loch, επειδή έλεγε δημόσια πως έπρεπε να γίνει πορνοστάρ λόγω του επωνύμου της (που σημαίνει “τρύπα”). Η κοπέλα δεχόταν άσεμνα τηλεφωνήματα, δεχόταν σχολικό εκφοβισμό και φοβόταν να βγει από το σπίτι της. Μια άλλη φορά έδειξε μια Τουρκάλα μητέρα να προσφέρει γλυκά, κάνοντας ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στις λέξεις Schultüte (χάρτινος κώνος με γλυκά) και Tüte (τσιγαριλίκι). Μια άλλη φορά τον μήνυσε το κανάλι NDR, διότι μετέδιδε υλικό στην εκπομπή του και αναγκάστηκε να πληρώσει 1.278 Ευρώ για κάθε λεπτό μετάδοσης. Τέλος ένας μουσικός, ο Moses Pelham, τον οποίο σατίριζε, του έσπασε τη μύτη σε κάποιο φεστιβάλ και αναγκάστηκε να αποζημιώσει τον Raab με 10.000 Μάρκα. Έχει δύο κόρες με τη σύντροφό του, ωστόσο έχει απαγορεύσει στα Μ.Μ.Ε. κάθε αναφορά στην ιδιωτική του ζωή. Είναι πολυβραβευμένος, τόσο ως κωμικός, όσο και ως τηλεπαρουσιαστής. Έχει κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ, με επιτυχίες στις γερμανόφωνες χώρες. Η σάτιρα του και ο ίδιος προσωπικά θεωρούνται αμφιλεγόμενοι και οι κριτικές που έχει δεχθεί δριμείες, κυρίως όσον αφορά στην προσβολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Jane Bogaert (SWI 00): γεννήθηκε το 1967 στο Solothurn και πήγε γρήγορα στο Ωδείο, κάνοντας από τα 10 της χρόνια σπουδές πιάνου. Στα 19 της εξελέγη Miss Switzerland, ενώ έγινε και κουνελάκι του Playboy. Πήγε σε μουσικό σχολείο στο Μόναχο και μετά στο Λονδίνο, όπου έκανε φωνητικά σε πολλούς καλλιτέχνες, όπως τον Al Jarreau. Συνεργάστηκε με τον Toto Cutugno, τον David Hasselhoff, τους Milli Vanilli, την ClaudiaJung, τον DJ Bobo, τον Eros Ramazzotti και τον Lionel Richie και έκανε τουρνέ με τον Al Bano και τη Romina Power, της οποίας έκλεψε τον άντρα (για να την ευχαριστήσει ήταν και στα φωνητικά της). Χωρισμένη πλέον από τον Al, εμφανίστηκε για λίγο καιρό στο «Glanz & Gloria». Για πρώτη φορά ένας συνθέτης είχε δύο τραγούδια σε ελβετικό τελικό (ο Bernie Staub: 1^ος και 5^ος). Παρουσιαστής ο Matteo Pelli (γνωστός από τα «Παιχνίδια χωρίς σύνορα» και τα ελβετικά καλλιστεία). Ο 2^ος Al Walser μένει στο Λιχτενστάιν, το οποίο επίσης ψηφίζει για την ελβετική επιλογή, μάλιστα είχε κάνει κάποιες κινήσεις, ώστε να συμμετάσχει το κρατίδιο στη Γιουροβίζιον. 5^οι ήρθαν οι Autseid, τραγουδώντας στη διάλεκτο του St-Gallen. Υπήρχε televoting από τη γαλλόφωνη, γερμανόφωνη και ιταλόφωνη Ελβετία, καθώς και κριτική επιτροπή, με επικεφαλής την Carol Rich (SWI 87). Έπεσαν όμως οι γραμμές στο Lugano, έτσι η ιταλόφωνη επιτροπή άργησε πολύ να ψηφίσει. Πριν από τη Γιουροβίζιον είχε βγάλει δύο singles. Από το 2002 μέχρι το 2010 ήταν η τραγουδίστρια του γκρουπ Dominoe. To 2010 κυκλοφόρησε το ένα και μοναδικό της άλμπουμ. Έπαιξε και ένα κινηματογραφικό μιούζικαλ. Στο σήμερα παραδίδει μαθήματα μουσικής και φωνητικής. Έχει δύο παιδιά. Το εν λόγω πήγε στο #98 των ελβετικών charts. Η αδερφή της, Lesley, ήταν υποψήφια μαζί με τη Joy Fleming (GER 75) και την Brigitte Oelke στη γερμανική επιλογή, με το Power of Trust (2ες).

Goran Karan (CRO 00): Ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν Ostani. Πριν από τον διαγωνισμό έβγαλε το 2^ο του LP. Τραγουδά και σε τοπική δαλματική διάλεκτο. Το Prozor Kraj Djardina, το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Melodije Hrvatskog Jadrava 99, εξελέγη καλύτερο τραγούδι της χρονιάς. Πήρε το 2^ο βραβείο στο ίδιο Φεστιβάλ το 2000 με Ja sam samo vagabundo, που έγινε καλοκαιρινή επιτυχία. Με 26 τραγούδια και τέσσερις ώρες μετάδοσης η επιλογή ήταν ένας από τους μεγαλύτερους τελικούς όλων των εποχών. Ένας Manager ετοίμαζε μια “Anti-Dora” με απορριφθέντα τραγούδια, αλλά δεν το έκανε τελικά. Η superstar Severina ήρθε 8^η με το Daj, mi, daj (αρχικοί τίτλοι ήσαν το Boom, boom, boom και το Mexico). Η ίδια τσακώθηκε με τον γνωστό συνθέτη Zrinko Tutić που θεώρησε το τραγούδι της… πρωτόγονο! 18^η ήρθε η Izabela, αδελφή της Danijela (Cro 95, 98). Ο Karan είναι από το Split, το μόνο που δεν του έδωσε πόντους! Γεννήθηκε το 1964, ενώ ήταν μέλος σε πολλά γκρουπ, όπως οι Big Blue, με τους οποίους έκανε εμφανίσεις στο εξωτερικό. Το 1998 ήρθε ως Goran 2ος με το Bolero, σε ντουέτο με την Zrinka (Čuka) και το 1999 3^ος με το Nisante vrijedan. Έχει δύο παιδιά και είναι οπαδός του Hare Krishna. Το πρώτο solo LP του βγήκε το 1999 κι ο ίδιος εξελέγη καλύτερος άνδρας τραγουδιστής. Στις 13 Μαϊου, μέρα του διαγωνισμού, είναι και τα γενέθλια του μεγάλου του γιού. Ήθελε να το πει στα Αγγλικά, αλλά δεν τον άφησαν. Ο συνθέτης του τραγουδιού, Zdenko Runjić, κέρδισε το βραβείο καλύτερου Κροάτη συνθέτη του 20ου αιώνα. Ποτέ σε κανένα φεστιβάλ δεν είχε έρθει μόλις 9^ος (ήταν το 11ο του φεστιβάλ). Κατηγόρησε το HRT για τα Κροατικά, το μαύρο φόντο και τη μπαλαρίνα. Επίσης μίλησε για μποϋκοτάζ από τις βόρειες χώρες. Οι τρεις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας είχαν καθημερινές ανταποκρίσεις. Η “Vecernij List” αποκάλυψε το ρόλο της αρχηγού της αποστολής Κsenija Urličić στο να ανταλλάσσει βαθμούς (το 2003 ξέσπασε το μέγα σκάνδαλο με τις 7 χώρες, ανάμεσα στις οποίες κατηγορήθηκε και η Ελλάδα, το οποίο ξεκίνησε ο Kato M. Hansen, πρόεδρος σωματείου φαν της Νορβηγίας). Η Μάλτα τους αγνόησε, αν και είχαν καλέσει τον αρχηγό της μαλτέζικης αποστολής στο φεστιβάλ Dora που έγινε στην Opatija. Ήρθε 2ος στην επιλογή του 2002 με το Još uvijek vjerujem da ljubav postoj. Το 2007 έγραψε το τραγούδι Ovo nije kraj (δεν είναι το τέλος), συγκλονισμένος από τον τραγικό θάνατο 13 εθελοντών πυροσβεστών στην πυρκαγιά του Kormati. Το ερμήνευσε μαζί με τους Split Star (έτσι ονόμασε μια ομάδα εκλεκτών καλλιτεχνών από την περιοχή του Σπλιτ). Ένα χρόνο πριν μετείχε σε φιλανθρωπικές δράσεις για παραμελημένα παιδιά. Έχει παίξει σε πολλά μιούζικαλ. Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, τόσο για τη συμμετοχή του σε φεστιβάλ, όσο και για τη δισκογραφία του. Το 2001 έμεινε για ένα διάστημα στην Τουρκία, λόγω της απρόσμενης επιτυχίας ενός άλμπουμ του, κάτι που είχε συμβεί παλαιότερα με την Αnne-Marie David (LUX 73-νικήτρια, FRA 79) και την Corinne Hermès (LUX 83). Το 2020 αποσύρθηκε από τη Dora, λόγω κατηγοριών ότι το τραγούδι του είχε ακουστεί στη Βοσνία (πάλι αθέμιτος ανταγωνισμός). Θα έκοβε το σήμα-κατατεθέν, δηλαδή τα μαλλιά του, μόνο για ένα πολύ μεγάλο ποσό. Παραμένει ενεργός και δραστήριος.

Για τον Roger Pontare, βλ. 1994. Στην επιλογή του 2000 μετείχε ένας Saami, ένας Amerindian και ένας Inuit από τη Γροινλανδία! Οι στίχοι του τραγουδιού εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από τις μειονότητες και τους ακροδεξιούς. Το περίφημο Medley, με τους: Björn Skifs, Arja Saionmää, Elisabeth Andreassen, Lasse Holm, Lena Philipsson, Loa Falkman, Lars Berghagen, Lotta Engberg, Tommy Körberg, Carola, είδαν 4 εκατομμύρια κόσμος. Κάθε καλλιτέχνης παρουσίασε από ένα διαγωνιζόμενο τραγούδι, ενώ ο Björn Skifs τα αποτελέσματα. Έγινε τεράστιο σκάνδαλο με την Α’ βάθμια επιτροπή, η οποία αντικατέστησε τρία από τα τραγούδια της δεκάδας με άλλα από τα 5 back-up που είχαν (το 12^ο, 14^ο και 15^ο). Από αυτά, ήρθαν το Larje tinma, var minut με την πρόωρα χαμένη Javiera 4^ο, το Se mig με τους Barbados 2^ο και το Alla änglar sjunger του Tom Nordahl 9^ο. Έγινε χαμός στον Τύπο, ο οποίος φιλοξένησε τις δηλώσεις των δυσαρεστημένων μελών της επιτροπής. 2 από τα 3 απορριφθέντα ήσαν του Mårten Eriksson (MF 96). Οι αντιδράσεις ήσαν πολύ χλιαρές για τη νίκη των αδελφών Olsen. Πίστευαν ότι έπρεπε το τραγούδι τους να το πει μια γυναίκα. Πήραν 44.000 τηλέφωνα, έναντι 14.000 για τη 2^η, Latnia. Τον διαγωνισμό είδαν 3,7 εκατομμύρια τηλεθεατές (ενώ το MF είχαν δει 4,1), ποσοστό αρκετά υψηλό για show. Το εν λόγω (του οποίου ο γνήσιος τίτλος είναι När Vindarna viskar mitt namn: όταν οι άνεμοι ψιθυρίζουν το όνομά μου) ανέβηκε στο #2 του Τοπ.

XXL (FYR 00): Πρόκειται για τη Verika Karanfilovska (1983-, Β’ Λυκείου τότε και κόρη του συνθέτη Dragan Karanfilovski-Boys), Rosica Nikolovska (1981-, φοιτήτρια σχολής τουριστικών επαγγελμάτων), Ivona Dzampovska (1983-, Γ’ Λυκείου) και Marija Nikolova (1983-, Γ΄ Λυκείου), γεννημένες όλες στα Σκόπια. Δημιουργήθηκαν έναν χρόνο πριν με αφορμή ένα παιδικό φεστιβάλ, το «Stars». Το 2001 αποχώρησε η Verica και οι υπόλοιπες συνέχισαν ως τρίο. Στο Makfest ήρθαν 5ες. Το 2002 κέρδισαν το Kaneo-fest. Νέα συμμετοχή στο Makfest και παρουσίαση του προγράμματος “Zoo Chuda”. Πήραν 1768 ψήφους, έναντι μόνο 916 της 2^ης, Karolina Gočeva (MKD 02, 07). 3ος ήρθε ο Toše Proeski (MKD 04), μολονότι κέρδισε την τηλεψηφοφορία. Στον εθνικό τελικό -που δεν ήταν άλλος από το φεστιβάλ Skopje Fest- μέτρησαν ψήφοι από την επιτροπή, το televoting και τους θεατές της αίθουσας. Ένας από τους συνθέτες του τραγουδιού τους είναι ο Vlado Janevski (MDK 98), ο πρώτος εκπρόσωπος της χώρας. H Verika, μικρή, μετείχε σε παιδικά φεστιβάλ. Έκανε σόλο καριέρα μέχρι το 2003. Σπούδασε Φιλολογία και ζει πλέον στο Κατάρ. Η Rosica έγινε επαγγελματίας ξεναγός, σπούδασε επίσης Παιδαγωγικά και στο σήμερα είναι παντρεμένη με μία κόρη. Η Ιvona σπούδασε Αγγλική φιλολογία. Έχει έναν γιο. Η Marija, έπαιζε φλάουτο και μετείχε σε διάφορες μπάντες. Σπούδασε Νομική. Παντρεύτηκε το 2013. Ίσως οι πιο παράφωνες καλλιτέχνιδες στην ιστορία της Γιουροβίζιον…

Nina Åström (FIN 00-Nina Susann Lindkvist Åström): γεννήθηκε το 1962 στη σουηδόφωνη δυτική ακτή της Φινλανδίας και συγκεκριμένα στην πόλη Kokkola. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Turku Αγγλική και Σκανδιναβική φιλολογία. Μια σειρά από υπαρξιακά προβλήματα την έστρεψαν στη θρησκεία. Πρώτο άλμπουμ το 1992. Από το 2001 και μετά ερμηνεύει χριστιανικά τραγούδια σε πάνω από 400 φυλακές και κέντρα αποκατάστασης, κυρίως σε χώρες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Είναι Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Unicef. Διδάσκει σε θρησκευτικά σεμινάρια (ανήκει στους Λουθηρανούς). Πήραν μέρος 189 τραγούδια κοινού και 22 προσκεκλημένων συνθετών από τα οποία προκρίθηκαν 12 για τον ραδιοφωνικό ημιτελικό (Η ψηφοφορία έγινε με postcards, τηλέφωνα και E-mail). Θα επέλεγαν 6 για την τηλεόραση, αλλά λίγο πριν το τέλος του televoting διέρρευσαν τα αποτελέσματα και την τελευταία ώρα άλλαξαν αυτά δραματικά, κάτι που προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Στην τηλεοπτική επιλογή υπήρχε πάνελ ειδικών, όπως η Marika Krook (FIN 98) ή ο Asko Murtomäki (διακεκριμένος φαν τότε, μετέπειτα σχολιαστής στην τηλεόραση και συγγραφέας της ιστορίας της Φινλανδίας στον διαγωνισμό), αλλά και televoting. Το νικητήριο δεν ήταν το αγαπημένο κανενός (3^o στους ειδικούς, 2^o στην τηλεψηφοφορία). Ο στιχουργός, Gerrit aan’t Goor, είναι Ολλανδός (τη γνώρισε το 1992 σε εκκλησιαστικού περιεχομένου εκπομπή της χώρας του), γι’ αυτό και το τραγούδι κυκλοφόρησε από ολλανδική δισκογραφική εταιρεία. 2^η ήρθε η σουηδικής καταγωγής (όπως και η Åstrom, εξάλλου) Anna Eriksson, με το εκρηκτικό Oot Voimani Mun-ίσως η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία της Φινλανδίας για βραβείο, κι ας θυμίζει η εισαγωγή του τη σουηδική συμμετοχή του 1981. Είναι παντρεμένη με τον Benni Åström και έχουν δίδυμες κόρες. Έχει υπάρξει δασκάλα Αγγλικής και Σουηδικής γλώσσας. Ο Levi Launonen έγραψε τη βιογραφία της το 2016. Έχει κυκλοφορήσει 15 άλμπουμ, κυρίως χριστιανικού περιεχομένου.

Brainstorm (LAT 00-Prāta Vētra): Απαρτίζονται από τους Renārs Kaupers (ή -με αγγλοποιημένο ψευδώνυμο- Reynard Kowper), Jānis Jubalts, Gundars “Mumiņš” Mauševics, Kaspars Roga και Māris Mihelsoms, όλοι συμμαθητές. Οι τέσσερεις πρώτοι δημιούργησαν τη μπάντα το 1989 στην πόλη Jelgava. Λίγο μετά προστέθηκε και ο πέμπτος. Ξεκίνησαν να δισκογραφούν το 1992 και η επιτυχία δεν άργησε να έρθει, εντός και εκτός συνόρων. Το 1998 ήρθαν πρώτοι στο Baltic Song Contest. Το βίντεο-κλιπ τους γυρίστηκε στην Αγγλία. Είχαν ήδη συμβόλαιο με την EMI και έβγαλαν το τραγούδι Among the suns. Παραγωγός τους ο Tony Μansfield (υπεύθυνος για τους A-ha και τους B-52). Ο Renārs κέρδισε τον τίτλο «European Man 2000» της Λετονίας, ο οποίος δόθηκε για πρώτη φορά σε μη πολιτικό πρόσωπο (2^η ήρθε η πρόεδρος της χώρας, Vira Vike-Freiberga). Τον είδαμε το 2005 να συμπαρουσιάζει το σώου “Congratulations” στην Κοπεγχάγη. Ένιωθαν φοβερή πίεση. Την τελική βραδιά ήταν πολύ αγχωμένος ο τραγουδιστής. Πριν αρχίσει να τραγουδά, λικνιζόταν ρυθμικά στη σκηνή, για να ξεσηκώσει τον κόσμο. Στέγνωσε ο λαιμός του και ήθελε να κλάψει. Τραγουδούσε μηχανικά ως τη γέφυρα, όπου άρχισε να έχει πιο πολύ εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Αντιδράσεις προκάλεσε η φωτογραφία με την Εσθονή που έστριψε το μάγουλό της, όταν πήγε να τη φιλήσει. Τους έκαναν μεγάλη υποδοχή. Έκαναν τουρ σε κάποιες χώρες. Το My star βγήκε και στο UK. Το 2^ο τους single, Weekends are not my happy day δεν πήγε καλά στη Σκανδιναβία κι έτσι το επανακυκλοφόρησαν σε όλη την Ευρώπη. Το 2001 το τραγούδι τους Maybe ακούστηκε και στην Ελλάδα και έτυχε ιδιαίτερης προβολής από το MAD TV αλλά και τη Ρούλα Κορομηλά. Στην επιλογή θα ήσαν 12 τραγούδια, αλλά απεσύρθησαν δύο, το If only stars could speak με τη Jana Kay και το Baltâ dziesma με τους Kristina Stasevica & Gunārs Kalmins. Το πρώτο απεσύρθη, διότι η ίδια δεν ήθελε να πει τρία τραγούδια στον τελικό, ενώ το δεύτερο έφυγε, όταν ο συνθέτης του, Raimonds Pauls, κατηγόρησε ότι έγινε απάτη στην επιλογή των τραγουδιών (άλλες πηγές λένε ότι επειδή είχε ίδια δισκογραφική με τους Brainstorm, η εταιρεία αποφάσισε να διευκολύνει την επιλογή τους). Υπήρχαν 14 ειδικοί (μουσικοί, μουσική βιομηχανία, ο υπουργός πολιτισμού, ξένοι) και μία μόνο ψήφος από το televoting. Μόνο οι ξένοι ήθελαν το Set my heart on fire της Ρωσίδας Yana Kay (LAT 03), της οποίας το πρώτο σίνγκλ έγινε σε συνεργασία με το Renārs! Όταν πήγαν στον διαγωνισμό είχαν ήδη τέσσερα άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν σε Σουηδία και Δανία και έκαναν επιτυχία κυρίως σε Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο. Μετά έγιναν ξαφνικά γνωστοί σε όλη την Ευρώπη. Το 2004 ο μπασίστας τους, ο Gundārs σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυχτύχημα, μεταξύ Riga και Jelgava. Ήταν μόλις 29… Νέος μπασίστας ο Ingars Viļums, τον οποίο προσέλαβαν το 2010, έχοντας πια ξεπεράσει την άρνησή τους να αντικαταστήσουν τον παλιό. Έναν χρόνο μετά συνεργάστηκαν με το ρωσικό γκρουπ Bi-2, ανεβαίνοντας στο #1 σε Ρωσία, Ουκρανία και Λετονία. Το 2006 απέσπασαν βραβείο MTV, ενώ στη χώρα τους έχουν πάρει 31 βραβεία Συνεχιζουν αδιάκοπα. Το 2013 εμφανίστηκαν στο Glastonbury Festival. Το 2016 γυρίστηκε ένα ντοκυμανταίρ για την πορεία τους. Έχουν κυκλοφορήσει άλμπουμ στα Λετονικά, τα Ρωσικά και τα Αγγλικά. Το My star πήγε στο #8 του Βελγίου και το #22 της Σουηδίας, ενώ το Maybe στο #1 της Πολωνίας και το #8 της Ελλάδας. Άλλα τραγούδια τους επίσης μπήκαν στα charts. Ο Renārs (1974-) έχει παίξει σε ταινίες στη χώρα του και την Εσθονία. Είναι νυμφευμένος με τη στυλίστρια Agnes Kauperi, Έχει δύο δίδυμα παιδιά: τον Edgar και τον Emil (μέλη του γκρουπ Carnival Youth) και τον κατά 15 χρόνια μικρότερό τους αδελφό. Έχει συνεργαστεί και με άλλα γκρουπ. Ο κιθαρίστας Jānis έχει Λιθουανική καταγωγή από την πλευρά της μητέρας του. Κατά καιρούς συνεργάζεται με τους Metals. Ο κημπορντίστας Māris (1975-) σπούδασε στο Agricultural University of Latvia. Έχει έναν γιο και μια κόρη από τον πρώτο του γάμο, οι οποίοι ζουν στην Αυστρία με τη μητέρα τους. Η 2η σύζυγός του περιμένει παιδί. Έχει σχεδιάσει κάποια από τα εξώφυλλα των δίσκων τους. Ο ντράμερ Kaspars (1974-) είναι παράλληλα ο σκηνοθέτης των βίντεο-κλιπ του γκρουπ. Κάποτε είχε προταθεί σε κινηματογραφικά βραβεία για ένα ντοκυμανταίρ.

Pinar Ayhan & SOS (TUR 00-Pinar Karakoç-Ayhan): γεννήθηκε το 1972 στο Diyarbakır. Τελείωσε αγγλική φιλολογία και εργάστηκε ως εκφωνήτρια και τραγουδίστρια στο TRT. Πήρε το βραβείο της καλύτερης τραγουδίστριας στον διαγωνισμό του Pannukale το 1996 και εκπροσώπησε κατόπιν την Τουρκία στο Macedonia Festival. 2^η στις επιλογές του 1996 (σε ντουέτο με τον Tüzmen (TUR 98) και 1997. Σύζυγός της είναι ο Sühan Ayhan, μέλος των SOS, ενώ ο γιός τους γεννήθηκε 20 μέρες πριν τον τουρκικό τελικό (αργότερα απέκτησαν ένα ακόμα παιδί). Εκεί ήσαν προσκεκλημένες η Samiha Yanki (TUR 75), η Şebnem Paker (TUR 96, 97) και η Candan Ercetin των Clips ve Onlar (TUR 86). Η Tugba Önal (TUR 99) δεν πήγε λόγω φόρτου εργασίας. Μοναδικός άνδρας του τελικού, όπου όλα τα τραγούδια ήσαν στα τούρκικα, ο Semih Bayraktar, με δύο άσματα. Μετά τη Γιουροβίζιον έγινε παρουσιάστρια του τηλεπρογράμματος Daily Guide. Κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ, το 2012 και 2014. Το Grup SOS απαρτίζεται από τους Sühan Ayhan-Orkun Yazgan-Selim Öncel, τα αρχικά των οποίων σχηματίζουν το γνωστό ακρωνύμιο. Ο Orkun, με σπουδές στις πολιτικές επιστήμες και τη δημόσια διοίκηση, έγινε διάσημος αθλητικογράφος (με δικές του εκπομπές), ενώ χρημάτισε εκπρόσωπος Τύπου της Φενέρμπαχτσε. O Selim είναι επίκουρος καθηγητής παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας. Περιστασιακά ασχολείται με ραδιοφωνικές παραγωγές, δίνει συναυλίες και γράφει άρθρα μουσικού περιεχομένου. O Sühan μαζί με τη γυναίκα του ηγούνται ενός ιδρύματος που ασχολείται με την κοινωνική βοήθεια, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Ο ίδιος έχει εξελιχθεί σε έναν από τους κορυφαίους πλαστικούς χειρουργούς της Τουρκίας. Μετά από υποτροφίες σε Η.Π.Α. και Βέλγιο, όπου σπούδαζε και δίδασκε, είναι πλέον καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Gazi.

Eamonn Toal (IRL 00-Eamonn Gerard Toal): γεννήθηκε στο Castleblayney το 1968. Εργάστηκε ως σιδηρουργός. Στο televoting, οι Ιρλανδοί ψήφισαν και τη χώρα τους, η οποία ήρθε 12^η !! Ο ίδιος ήταν πολύ σνομπ με όλον τον κόσμο. Έχει 4 αδελφούς και 3 αδελφές, όλοι entertainers, όπως και ο πατριός του, εξάλλου θεωρείται κυρίως σώουμαν. Έζησε πρώτα για δύο χρόνια στο Λονδίνο. Όταν επέστρεψε, σπούδασε στο Belcanto School του Δουβλίνου. Συνεργάστηκε με ονόματα όπως ο Shay Healy και ο Frank McNamara. Η χορωδός Carol Keating βρισκόταν πίσω από τη Linda Martin το 1992. Παρουσιάστρια της επιλογής η Mary Kennedy. Το εν λόγω τραγούδι ανέβηκε στο #48. Ο ίδιος ήταν στα φωνητικά το 1995. Κυκλοφόρησε ένα μόνο άλμπουμ το 2000. Στο σήμερα, με την Eamonn Toal Band, εμφανίζεται σε γάμους, σουαρέ, χριστουγεννιάτικα πάρτυ και γκαλά. Η γυναίκα του ονομάζεται Sandrao. Εκείνη και 15 ακόμα μέλη της οικογένειάς του ταξίδεψαν στη Σουηδία, για να τον στηρίξουν. Στην τσέπη του σακακιού του έχει πάντα μια φωτογραφία του εκλιπόντος πατέρα του. Πιστεύει ότι η παρουσία του τον βοήθησε να κερδίσει στον εθνικό τελικό. Ο Τommy Toal ήταν γνωστός σώουμαν. Ο Eamonn ξεκίνησε επαγγελματικά, στον γάμο της αδελφής του, τρεις εβδομάδες πριν ο πατέρας του “φύγει” ξαφνικά το 1990 πάνω στη σκηνή, όταν διαγωνιζόταν σε ένα φεστιβάλ.

Rounder Girls (AUS 00): ιδρύθηκαν το 1993. Η Christine «Tini» Kainrath-Glazer (1968-) είναι Βιεννέζα. Υπήρξε μέλος των Hallucination Company μεταξύ 1988-1995. Μουσικός και ηθοποιός, έγραψε ένα τραγούδι διαφημιστικό για τη Βιέννη, στο πλαίσιο μιας διεθνούς καμπάνιας. Τραγουδά σε διάφορες διαλέκτους, ενώ έχει παίξει σε φιλμ και τηλεοπτικές σειρές. Ήρθε 4η στο “Dancing Stars”. Έχει κάνει φωνητικά σε πολλούς καλλιτέχνες. Το 2002 βρέθηκε στο “μάτι του κυκλώνα”, όταν, πριν από την έναρξη του ματς Αυστρία-Καμερούν τραγούδησε τον αυστριακό εθνικό ύμνο με “πειραγμένους” στίχους. Η Lynne Kieran (1960-2013) ήταν Λονδρέζα με κλασική παιδεία και συμμετοχή σε χορωδίες, αλλά και παραστάσεις στα μεγαλύτερα θέατρα της Βιέννης, ήδη από το 1989, οπότε βρέθηκε στην εγχώρια παράσταση του “Hair”. Είχε χάσει από νωρίς τον πατέρα της. Έκανε καριέρα και στη Γερμανία. Υπήρξε μέλος ντίσκο και χιπ-χοπ γκρουπ, με σημαντική παρουσία στα charts. Έκανε επίσης ενορχηστρώσεις, ενώ υπήρξε και ταλαντούχα ζωγράφος. Εμπνεύστηκε τον τίτλο του γκρουπ από τα παραπανίσια κιλά τους. Η Νεοϋορκέζα Kim Kopper (1958-) είναι παντρεμένη με Σουηδό (Anthony Löwstedt) και ζει στη Βιέννη από το 1992. Με διάφορα dance group έχει ανέβει αρκετές φορές στα charts, χάρη στη συνεργασία της με τον παραγωγό των διεθνών επιτυχιών Peter Rauhofer. Έχει οργανώσει αφιερώματα σε έγχρωμους καλλιτέχνες, ενώ επί τέσσερα χρόνια παρουσίαζε τοκ-σώου στην τηλεόραση. Συνεργάζεται με τους The Gospel Project και με τους The Freedom Warriors. Έχει παίξει σε αρκετά μιούζικαλ. Οι Rounder Girls έχουν μπει σε διάφορα ασιατικά και αφρικανικά Τοπ (η Kim τραγουδά σε διάφορες Αφρικανικές γλώσσες), αλλά και σε αυτό των Η.Π.Α., έχουν δε τραγουδήσει και στη Θεσσαλονίκη. Μετείχαν συχνά σε διαδηλώσεις κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η επιτροπή της κλειστής επιλογής αποτελείτο από μουσικούς, τηλεοπτικούς παραγωγούς, χορογράφους και στυλίστες. Ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα μια εβδομάδα νωρίτερα, λόγω διαρροής στον Τυπο. Το Promo του τραγουδιού έγινε σε μια ντισκοτέκ, ενώ πριν αρχίσει ο διαγωνισμός στη Στοκχόλμη, μοιράστηκαν κυάλια με το λογότυπο «Watch out for the Rounder Girls»! Ο συνθέτης, Dave Moskin, (AUS 99) είναι Aμερικανοεβραίος. Η Αυστρία «κάηκε» λόγω του γεγονότος ότι ανέβηκαν στην εξουσία οι ακροδεξιοί, γεγονός που είχε προκαλέσει τότε διεθνή κατακραυγή. Ο Georg Nussbaumer (AUS 96) δήλωσε ότι η χώρα δεν θα έπρεπε να ξαναπάρει μέρος, εφόσον παρέμενε το televoting. Οι εφημερίδες ήταν πολύ επιθετικές κατά της Γιουροβίζιον. Δυστυχώς οι κοπέλες δεν είχαν κάνει κανένα χιτ μετά από τον διαγωνισμό και ζούσαν μόνο από ζωντανές εμφανίσεις. Το 2009 έκαναν περιοδεία με τους Global Kryner. To 2013 πέθανε ξαφνικά και ήρεμα η Lynne, από άγνωστη αιτία, οπότε διαλύθηκαν. Προηγουμένως είχαν κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ.