Γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα – 30 – 1985

Είναι η χρονιά με τις περισσότερες επιστροφές καλλιτεχνών (13 βασικοί και μία στα φωνητικά), ως εκ τούτου έχουμε δει τους περισσότερους σε προηγούμενα αφιερώματα.

Maria Christian (IRL 85-Maria McCabe): Γεννήθηκε το 1965 στο Dundalk, σε οίκο άπορων μητέρων και παιδιών, και από τα εννέα της χρόνια προσεβλήθη από μια κληρονομική ασθένεια στα μάτια (νόσος του Stargardt) που την ανάγκασε να ακολουθήσει εντατική και πολύχρονη θεραπεία (έχει τύφλωση κατά 95%). Έδωσε ένα κοντσέρτο στο Dundalk, όπου την άκουσε ένας επισκέπτης από το Yale και πρότεινε στο εν λόγω πανεπιστήμιο να της χορηγήσει μια μουσική υποτροφία. Στις Η.Π.Α. εμφανίστηκε σε πολλά τοπικά τηλεοπτικά κανάλια και έκανε παράλληλα θεραπείες. Έχει μετάσχει επίσης στο γνωστό βελγικό φεστιβάλ του Knokke. Μετά από το εν λόγω τραγούδι, καθώς κι ένα ακόμα single, αποσύρθηκε. Σήμερα χρησιμοποιεί πλέον το όνομα Maria Doyle-Cuche. Το 2016 επέστρεψε στα μουσικά δρώμενα, καθώς μετείχε στο ιρλανδικό και το 2020 στο γαλλικό “The Voice”, μάλιστα αυτοπροτάθηκε να εκπροσωπήσει τη Γαλλία, στην οποία ζει εδώ και 30 χρόνια, καθώς παντρεύτηκε Γάλλο. Έχει επτά παιδιά που είναι όλοι μουσικοί. Δίνει διαδικτυακές διαλέξεις με θέμα την αυτοβελτίωση. Το τραγούδι της είχε ακουστεί αυτούσιο στο φεστιβάλ Χιλής τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους, με την Flo McSweeney!

Sonja Lumme (FIN 85): γεννήθηκε το 1961 στο Kristinestad. Έβγαλε ένα single τη δεκαετία του ’70 που πέρασε απαρατήρητο. Ουσιαστικά ξεκίνησε το 1983. Ήταν από νωρίς γνωστή στους τζαζ κύκλους, αλλά όχι και στο πλατύ κοινό. Σπούδασε τραγούδι στο Ελσίνκι και μάθαινε για πολλά χρόνια πιάνο. Έχει παίξει πιάνο σε ένα χορευτικό συγκρότημα και υπήρξε μέλος ενός γυναικείου φωνητικού τρίο, ερμηνεύοντας άσματα του ’30 και του ’40. Το 1977 κέρδισε έναν εθνικό διαγωνισμό τραγουδιού. Το 1988 ήρθε 10η και το 1992 3^η στην επιλογή. Για χρόνια παρουσίαζε τηλεοπτική εκπομπή με θέμα την κηπουρική. Είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Arne Nylander, αλλά δεν απέκτησαν παιδιά. Είχε έξι αδέλφια, εκ των οποίων ο Stefan χάθηκε το 1968 στα νησιά Åland, στο ναυάγιο του M / S Irma. Μέχρι το 2007 κυκλοφόρησε επτά άλμπουμ. Ο στιχουργός V-P Lehto ή «Ve Pe» είναι μεγάλος σταρ της δεκαετίας του ’60 και ’70, με 4 διαμαντένιους δίσκους και ο μόνος στιχουργός της χώρας του που είχε πάρει πλατινένιο δίσκο (έως τότε τουλάχιστον).

Λία Βίσση-Πηλιούρη (CYP 85): γεννήθηκε στην Πύλα Λάρνακας το 1955 και άρχισε μαθήματα πιάνου από τα 5 της χρόνια. Το 1973 μετακόμισε στην Αθήνα, για να ενισχύσει αυτές τις σπουδές, ενώ έκανε σεμινάρια φωνητικής στις Η.Π.Α.. Με σόλο άλμπουμ, αλλά και πολλές δουλειές στα φωνητικά, ξεκίνησε να συνθέτει το 1982. Ήταν τότε παντρεμένη με τον Γιώργο Πηλιούρη (παίζει πιάνο στη σκηνή) και είχε δύο παιδιά. Το 1984 ήρθε 2^η στην κυπριακή επιλογή με το Χθες. Το Αγάπα τη Γη που κυκλοφόρησε με τον τίτλο Παράδεισος Πως, από την ελληνική επιλογή 1991, ήρθε επίσης 2^ο. Ήταν υποψήφια και το 1987 με το Λες το τέλος να’χει έρθει (3ο) και το 1992 με το Κάποιος (2η). Με το γνωστό jingle FollowyourHeart για το ουίσκυ Cutty Shark πήγε στο Φεστιβάλ διαφήμισης στη Νέα Υόρκη. Ακόμη μια επιτυχία έκανε το τραγούδι από τη σειρά «Οι μεν και οι δεν», διασκευή ενός της Ύμα Σουμάκ. Εμφανίστηκε δε και σε δύο εορταστικές εκπομπές του ίδιου σήριαλ. Δύο χρόνια μεγαλύτερη από την Άννα, έκανε φωνητικά για την Ελλάδα το 1979 και για την Κύπρο το 1982. Το εν λόγω τραγούδι επανέκαμψε το 2001 σε διαφήμιση γνωστής εταιρίας ηλεκτρικών ειδών (Κωτσόβολος) και η ίδια έγινε μέλος της κριτικής επιτροπής στην αναβίωση του «Να η ευκαιρία». Έχει διδάξει σε ωδεία. Υπήρξε παντρεμενη και με τον συνθέτη Σάββα Σάββα. Το 2006 ήταν υποψήφια με το ΔΗ.ΣΥ., αλλά δεν εξελέγη στη Βουλή. Ο Χάρης Ανδρεάδης έχει ένα μοναδικό ρεκόρ: είναι η μόνη φορά που μαέστρος που δεν είναι ο μουσικός διευθυντής της εκάστοτε Γιουροβίζιον, διευθύνει την ορχήστρα για δύο διαφορετικές χώρες. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, συνήθως τον καλούσαν για την ενορχήστρωση οι συνθέτες των τραγουδιών κι όχι οι κρατικές τηλεοράσεις. Έτυχε, λοιπόν, να τον καλέσουν ταυτόχρονα η Λία Βίσση και ο Τάκης Μπινιάρης. Στο Γκαίτεμποργκ συνεχώς τον πείραζαν, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι είχε κάνει καλύτερη ενορχήστρωση για το «αντίπαλο» τραγούδι (τελικά ισοψήφισαν στην 16^η θέση). Ακόμα ένα αστείο ξεκίνησε από την ελληνική αποστολή, η οποία διέδιδε πως το τραγούδι «Μοιάζουμε» γράφτηκε για τον Χάρη Ανδρεάδη που μοιάζει με τον δίδυμο αδερφό του, τον μαέστρο της Κύπρου! Παραλειπόμενα και ευτράπελα για την Κύπρο εδώ!

Για τους Hot Eyes, βλ. 1984

Paloma San Basilio (SPA 85-Paloma Cecilia San Basilio Martínez): γεννήθηκε το 1950 στη Μαδρίτη. Σπούδαζε ψυχολογία και φιλοσοφία, όταν την ανακάλυψαν. Στις αρχές των ΄70΄ς ήταν ηθοποιός και κατόπιν τηλεπαρουσιάστρια. Το πρώτο της άλμπουμ βγήκε το 1975, με τραγούδια από μιούζικαλ του Broadway και μια διασκευή του Feelings. Υπάρχει η φήμη πως παραλίγο να πάει στη Γιουροβίζιον το 1977 με το ¿Donde vás?. Έχει πουλήσει 16 εκατομμύρια δίσκους και είναι δημοφιλής σε όλο τον ισπανόφωνο κόσμο. Έπαιξε σε πολλλά μιούζικαλ. Το 2013 αποχαιρέτησε το κοινό της με μια μεγάλη περιοδεία, ωστόσο έχει επανέλθει αρκετές φορές (κάτι σαν τους… Scorpions). Παντρεύτηκε τη δεκαετία του ’70 τον αθλητή Ignacio Gómez Pellicο, αλλά χώρισαν γρήγορα. Επί τριάντα χρόνια συζούσε με τον επιχειρηματία Claudio Rey. Έχει γράψει δύο βιβλία. Είναι ήδη γιαγιά και ακόμα ενεργή στη δισκογραφία.

Roger Βens (FRA 85): γεννήθηκε στο Παρίσι το 1958 και πήγε σε θρησκευτικό σχολείο. Εγκατέλειψε τη σχολική χορωδία και το γρηγοριανό μέλος, για χάρη της ποπ, αλλά δεν κατάφερε να κάνει συμβόλαιο με καμμιά δισκογραφική. Το 1984 ήταν μέλος του γκρουπ Victoire, μετέχοντας στη γαλλική επιλογή (6οι), κάτι που σήμανε την πρώτη του μεγάλη εμφάνιση σε κοινό. Κέρδισε με μεγάλη διαφορά στον τελικό κι εξαφανίστηκε αμέσως μετά τον διαγωνισμό. Δεν είναι σίγουρο με τι ασχολείται στο σήμερα. Εντοπίσαμε διάφορα άτομα με το ίδιο ονοματεπώνυμο: πιθανότεροι είναι ένας ηθοποιός κι ένας ΟΤ Manager… Πληροφορίες ήρθαν από μία ανάρτηση ενός Σουηδού επιχειρηματία, του Carsten Billeschou από το 2017, μετά από επίσκεψή του στο Παρίσι, ο οποίος συνάντησε έναν οδηγό ταξί που του αφηγήθηκε την ιστορία της ζωής του. Δεν ήταν άλλος από τον Roger Bens, ο οποίος πέρα από ταξί, οδηγεί και μικρά αεροπλάνα!

MFÖ (TUR 85, 88): Πρόκειται για το τρίο Mazhar Alanson, Fuat Güner και Özkan Uğur, από τα μικρά ονόματα των οποίων προέκυψε ο τίτλος τους. Πιο επιτυχημένα τους άλμπουμ αυτό του 85 που περιείχε το εν λόγω, του οποίου ο πλήρης τίτλος είναι Didai didai dai (Aşik oldum: είμαι ερωτευμένος), και το αμέσως προηγούμενο, με τίτλο «Ele Gune Karsi» (25 εβδομάδες στα τουρκικά τσαρτς). Το είχαν προτείνει στη Seyyal Taner το 1981, αλλά τη μποϋκόταρε το κανάλι TRT, οπότε το κυκλοφόρησαν μόνοι τους. O Mazhar γεννήθηκε το 1950, απόφοιτος δραματικής σχολής και επαγγελματίας ηθοποιός, πριν ασχοληθεί με το τραγούδι. Είναι ο κιθαρίστας-στιχουργός και συνθέτης του συγκροτήματος. Ο Fuat γεννήθηκε το 1948 και είναι διπλωματούχος μηχανικός (εξάσκησε το επάγγελμα για πέντε χρόνια). Είναι ο πρώτος κιθαρίστας του γκρουπ και καμιά φορά συνθέτει και γράφει στίχους. Οι δυο τους συναντήθηκαν τυχαία σε ένα κατάστημα δίσκων και ξεκίνησαν ως ντουέτο το 1971 ( Mazhar ve Fuat). Ο Özkan ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειάς του. Γεννήθηκε το 1953 και παίζει μπάσο και κιθάρα μαζί τους από το 1970. Πρώτο του όργανο το μαντολίνο. Είναι επηρεασμένοι τόσο από την τουρκική μουσική παράδοση, όσο και από τη δυτική μουσική. Έχουν συμμετάσχει σε πολλές φιλανθρωπικές καμπάνιες. Κατά καιρούς υπήρξαν έντονες διαφωνίες ανάμεσά τους. Οι Mazhar και Özkan έδωσαν μπουνιές ο ένας στον άλλο για ένα αστείο του Mazhar για το Viagra. Άλλη μια φορά έκαναν το ίδιο για το εξώφυλλο ενός δίσκου. Πολλές από τις ηχογραφήσεις τους έγιναν στην Ολλανδία (η πρώτη φορά όπου Τούρκοι καλλιτέχνες ηχογραφούσαν στο εξωτερικό). Έχουν εργαστεί και ως ηθοποιοί. Για τον λόγο αυτό διέκοψαν επί 11 χρόνια τη συνεργασία τους και, εν συνεχεία, πάλι για μεγάλα διαστήματα. O Mazhar έχει εντρυφήσει στον Βουδισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε δυο παιδιά από την πρώτη του σύζυγο. Ο Fuat έσπασε τα οστά του ισχίου σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1989 και έμεινε στο κρεβάτι για 4 μήνες. Εδώ και 30 χρόνια πάσχει από σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα. Ο Özkan, παντρεμένος με ένα παιδί, γιατρεύτηκε από καρκίνο στους λεμφαδένες το 2013, ωστόσο από το 2020 κάνει εκ νέου χημειοθεραπείες, για τον λόγο αυτό απέχει από πολλές συναυλίες. Πέθανε τον Ιούλιο του 2023. Πρόσφατα έβγαλαν ένα τραγούδι υπέρ της χρήσης της μάσκας.

Linda Lepomme (BEL 85): γεννήθηκε το 1955 στο Lokeren και είναι Φλαμανδή, παρά το γαλλικό της όνομα. Από τα 6 της σπούδαζε βιολί, πιάνο και τραγούδι. Σπούδασε επίσης υποκριτική στον τομέα των μιούζικαλ του Ινστιτούτου Δραματικών Τεχνών της Αμβέρσας. Όταν τελείωσε το 1977 άρχισε να δουλεύει χωρίς διακοπή στο Arenatheater της Γάνδης, το μόνο φλαμανδικό θέατρο με ειδίκευση στα μιούζικαλ. Εκπροσώπησε τη χώρα της στο διεθνές φεστιβάλ του Knokke, ενώ είναι τακτική συνεργάτιδα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης ως ηθοποιός, αλλά και του Βασιλικού Μπαλέτου της Φλάνδρας στο οποίο υπήρξε επί χρόνια καλλιτεχνική διευθύντρια. Από το 2005 ανέλαβε την ίδια θέση στο μουσικό θέατρο της πόλης Tilburg στην Ολλανδία. Έπαιξε στο δημοφιλέστατο σήριαλ «Paradijsvogels» και έδινε παράλληλα μαθήματα υποκριτικής στη δημοτική μουσική ακαδημία του Geraardsbergen. Έχει δώσει master classes σε διάφορες χώρες. Υπήρξε συνεργάτιδα του τοπικού ραδιοσταθμού της Ανατολικής Φλάνδρας. Αρχικά το BRT είχε διαλέξει με κλειστή επιλογή την τραγουδίστρια της όπερας Mireille Capelle, αλλά όμως την πρωταπριλιά του 1985 εμφάνισε στο πρόγραμμα «Sjo-Bis-Time» τη Linda ως την εκπρόσωπο του Βελγίου. Η πρώτη είχε νικήσει με ένα ταγκό, σε σύνθεση Frédéric Devreese και στίχους του συγγραφέα Hugo Claus, οι οποίοι όμως δεν άρεσαν στο κανάλι (ήθελαν να γράψει στίχους ο παραγωγός της εκπομπής «Woord en Spel»). Τόσο η καλλιτέχνιδα, όσο ο συνθέτης παραιτήθηκαν. Τότε το κανάλι διοργάνωσε audition, η οποία δεν έφερε αποτέλεσμα. Έτσι την τελευταία στιγμή ανέθεσαν το εγχείρημα στην Linda. Η κακοτυχία όμως την ακολουθούσε: Το κούριερ που περιείχε τα promo singles του τραγουδιού της πήγαινε στη Σουηδία μέσω Κοπεγχάγης, όμως το σουηδικό τελωνείο θεώρησε ότι το φορτίο ήταν λαθραίο και το επέστρεψε στη Δανία για καταστροφή! Χρειάστηκαν συντονισμένες ενέργειες από το βελγικό προξενείο για να επιστρέψει το πολύτιμο κουτί, κάτι που έγινε μόλις την παραμονή του διαγωνισμού το βράδυ. Είναι πάντως η μόνη καλλιτέχνιδα την οποία συνοδεύει ο μαέστρος (συγκεκριμένα ο Σουηδός Kurt-Eric Holmquist) κατά την έξοδό της από τη σκηνή.

Adelaide (POR 85-Maria Adelaide Mengas Matafome Ferreira): γεννήθηκε το 1960 στο Minde και σπούδασε τραγούδι, χορό και σκηνική παρουσία. Στα 17 της εργάστηκε ως ηθοποιός με το Group 4, με τους οποίους έμεινε μαζί για 3 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα κυκλοφόρησε 2 άλμπουμ, αρχικά ερμηνεύοντας ροκ ρεπερτόριο και εν συνεχεία μπαλάντες. Έχει παίξει στην τηλεόραση, κυρίως σε σαπουνόπερες, αλλά και το σινεμά. Από το 2016 εμφανίζεται σε ρεβύ. Το 84 στο RTP Festival da Canção πήρε το ειδικό βραβείο Ερμηνείας και την ίδια χρονιά ήρθε 2η στο Φεστιβάλ ΟΤΙ στο Μεξικό. Όταν τελείωσε το τραγούδι της, δεν μπορούσε να σηκωθεί να φύγει, διότι ξέσπασε σε κλάματα. Την πήραν σχεδόν σηκωτή από τη σκηνή. Γράφει κύρίως μπαλάντες, ενώ δίνει στίχους της και σε άλλους καλλιτέχνες. Υπήρξε παντρεμένη με τον κιθαρίστα Luis Fernando. Λόγω της έκτασης που διαθέτει η φωνή της έχει το παρατσουκλι “Η Πορτογαλίδα Celine Dion”. Ο συνθέτης, Tozé Brito, είναι μέλος των Gemini (POR 78). Ο στιχουργός, Luis Fernando, κατάγεται από την πρώην πορτογαλική αποικία São Tome e Principe.

Wind (GER 85, 87, 92): Όταν πρωτοπήγαν ήσαν ένα εντελώς άγνωστο γκρουπ από το Μόναχο, οι οποίοι συναντήθηκαν τυχαία σε ένα μουσικό καφέ και κέρδισαν το μεγάλο φαβορί, Heike Schäfer. Αξίζει να σημειωθεί ότι -μεταξύ άλλων-δεν τους ψήφισαν οι άλλες δύο γερμανόφωνες χώρες, κάτι που τους ενόχλησε ιδιαίτερα, μιας και ήταν ένα από τα τρία φαβορί (με τη Νορβηγία και τη Σουηδία). Τη χρονιά εκείνη, η 2^η τους θέση προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στη χώρα τους. Γενικά, όλες τις υπόλοιπες χρονιές που λήγουν σε -5 (1965, 1975, 1995, 2005, 2015), ίσως επειδή έιναι η επέτειος από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία καταλαμβάνει πολύ κακές θέσεις. Ο βασικός τραγουδιστής ήταν ο υψίφωνος (στα όρια του castrato) Rainer Höglmeier (γεννήθηκε το 1962 στη Βεστφαλία και είναι τραγουδιστής και ηθοποιός από τα 15 του, ενώ το 1980 ίδρυσε το δικό του γκρουπ).

Μετείχαν επίσης ο Alexander “Ala” Heiler, επαγγελματίας παίκτης golf, με παγκόσμιες διακρίσεις στους παίκτες με αναπηρία, ο οποίος γεννήθηκε το 1953 και έπαιζε σαξόφωνο, ώσπου το 1978 έγινε μέλος του φωνητικού συγκροτήματος The High Cats, αλλά και μουσικός διευθυντής των Wind (είναι ο κημπορντίστας), η Christiane von Kutzschenbach, που γεννήθηκε το 1964, μέλος των Voices in Touch (άλλη πηγή δίνει την Tina Vierstade, βλ. στην 5η φωτό). Από τους Τhe High Cats πέρασε κι ο μπασίστας του συγκροτήματος, Willie Jakob, γεννηθείς το 1953, και μέλος πολλών ροκ συγκροτημάτων, πριν συνεργαστεί με ορχήστρες τζαζ, ως μπασίστας, σαξοφωνίστας και κιθαρίστας.

Οι μόνοι που ήταν παρόντες και στις τρεις συμμετοχές τους είναι η τραγουδίστρια Petra Scheeser (1966), μέλος πολλών γκρουπ, ειδική στις ερμηνείες για παιδικές ταινίες, και καθηγήτρια μουσικής, όπως και ο Sami Kalifa (1960), με καταγωγή από την Τυνησία, στα κρουστά. Οι Wind μετείχαν στις επιλογές του 1991, 1998 (μαζί με τη rapper Diana) και 1999, δίχως να καταφέρουν να μπουν στην τριάδα, χωρίς κανένα μέλος από το αρχικό τους σχήμα. Το παρατσούκλι τους είναι “Eintopf ohne Zutaten” (χύτρα χωρίς περιεχόμενο). Σήμερα είναι ουσιαστικά ένα ντουέτο ή τρίο που πλαισιώνεται κατά καιρούς από διάφορους τραγουδιστές.

Για τον Izhar Cohen (ISR 78, 85), βλ. 1978. Το Olé Olé έχει και δεύτερο τίτλο, Batlanim. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ¾ των τραγουδιών της επιλογής του 1985, ήσαν γραμμένα από τον στιχουργό Ehud Manor.

Για τους Al Bano & Romina Power (ITA 76, 85), βλ. 1976. Η κόρη τους, Ylenia που εξαφανίστηκε αργότερα, ήταν στα φωνητικά, τα οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν ντυμένα στα χρώματα της ιταλικής σημαίας. Είναι η κοπέλα στη μέση, 14 ετών τότε. Περισσότερα γι’ αυτήν τη θλιβερή ιστορία που οδήγησε τους Al Bano & Romina Power στον χωρισμό, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Bobbysocks (NOR 85): Από το 1983 η Hanne Krogh δημιουργεί τις Bobbysocks (ο τίτλος προέρχεται από τις χοντρές κάλτσες των κοριτσιών της δεκαετίας του ’50 στην Αμερική), ερμηνεύοντας, ακριβώς, τραγούδια των ‘50ς. Αρχικά ήθελε την Anita Skorgan. Το νικητήριο ήταν το τρίτο τραγούδι που τους είχαν προτείνει να πουν. Λίγο πριν από τον διαγωνισμο κυκλοφόρησαν το 1ο τους άλμπουμ. Κυκλοφορούσαν με ένα ροζ αυτοκίνητο που έγραφε «Bobbysocks» και το οποίο οδηγούσε ο άνδρας της, Trygve Sundbø. H press conference δόθηκε σε φαστφουντάδικο, με δωρεάν burgers για τα μέλη του Τύπου. Όταν κέρδισαν ανακοινώθηκε από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους και το τραγουδούσε. Η νίκη τους προκάλεσε υστερία στη Νορβηγία, κάτι που οδήγησε σε τρία χρόνια ηχογραφήσεων και τουρνέ. Έκαναν επιτυχία σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Σιγκαπούρη. Διαλύθηκαν το 1988, ωστόσο έχουν επανενωθεί πολλές φορές. Το 2010, στο πλαίσιο της Γιουροβίζιον έκαναν comeback, με ένα compilation album (έχει και δύο νέα τραγούδια), το οποίο παρουσίασαν σε ένα εμπορικό κέντρο. Το στυλ των τραγουδιών τους ήταν boogie-woogie, με στοιχεία rock ‘n’ roll. Για τη Hanne Krogh (NOR 71, 85, 91), βλ. 1971, ενώ για την Elisabeth Andreasson (SWE 82, NOR 85, 94, 96), βλ. 1982.

Vikki (UK 85-Aeone Victoria Watson): 26 ετών τότε, γεννήθηκε στη βρετανική επαρχία, και συγκεκριμένα στο Liss, πριν μετακομίσει στο Νότιο Λονδίνο. Από παιδί έκανε μαθήματα τραγουδιού και χορού και μετά πήγε στο Guildhall School of Music and Drama του Λονδίνου. Ξεκίνησε για τραγουδίστρια όπερας, αλλά δεν έκανε η φωνή της και στράφηκε σε πιο εύκολα είδη. Όταν ξεκίνησε μία συναυλία στη Ζιμπάμπουε, άλλο τραγούδι έλεγε αυτή και άλλο έπαιζε η ορχήστρα. Ένα δεύτερο ευτράπελο έγινε όταν –σε μια τηλεοπτική εμφάνιση– παραλίγο να τη λιώσει με το βάρος του ο Meat Loaf. Τα τελευταία χρόνια ζει στο Los Angeles, όπου δραστηριοποιείται με το όνομα Aeone. Κυκλοφόρησε έξι άλμπουμ και πάνω από 60 trailer για ταινίες.

Mariella Farré (SWI 83, 85) & Pino Gasparini (77, 85-Philippo Gasparini): Αξίζει να σημειωθεί πως η Αμερικανή, παντρεμένη με Ελβετό, Anita Kerr, είναι την 3^η και τελευταία γυναίκα που διηύθυνε την ορχήστρα στον διαγωνισμό, μετά από τις Monica Dominique (SWE 73) και Nurit Hirsch (ISR 73, 78). Δημιούργησε τους θρυλικούς Anita Kerr Singers, πρόκειται μάλιστα για την πρώτη γυναίκα στην ιστορία που έγραψε, ενορχήστρωσε και διηύθυνε τη μουσική κάποιου φιλμ (είναι το «Limbo» το 1972). Για τη Mariella Farré, βλ. 1983, ενώ για τον Pino Gasparini, βλ. 1977.

Kikki Danielsson (SWE 82, 85- Ann-Kristin Danielsson-Roos): Για πρώτη και μοναδική φορά καλλιτέχνιδες που τραγούδησαν μαζί ως ντουέτο (SWE 82, ως Chips), βρέθηκαν αντίπαλες: η Kikki για τη Σουηδία και η Elisabeth Andreasson για τη Νορβηγία. H Lena Philipsson αρνήθηκε να πει το εν λόγω, διότι θεωρούσε ότι δεν της ταίριαζε. Το περίφημο λογοπαίγνιο, στο οποίο αναφέρεται η Lill Lindfors (από τον τίτλο Bra Vibrationer που προφέρεται [Μπρο Βιμπρασούνερ]), δεν έχει να κάνει με τις δονήσεις (Vibrations), αλλά με το Bra ([Μπρο]= σουτιέν, στα Αγγλικά). Για περισσότερες πληροφορίες, αναφορικά με την καλλιτέχνιδα, βλ. 1982.

Για τον Gary Lux (AUS 83, 85, 87-Gerhard Lux), βλ. 1983. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τραγουδιστές των φωνητικών αναφέρουν τη λέξη «παιδιά» σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και τα Ελληνικά (στο 2^ο ρεφραίν). Είναι τo πρώτο από τα τέσσερα μόλις τραγούδια (ISR 01, BUL 12, ITA 17), εκτός Ελλάδας και Κύπρου, φυσικά, με λέξεις στη γλώσσα μας.

Margo, Franck Olivier, Chris Roberts, Ireen Sheer, Diane Solomon & Malcolm Roberts (LUX 85): έχοντας ως αρχικό τίτλο The Internationals, είναι οι Βρετανοί Ireen Sheer (LUX 74, GER 78) και Malcolm Roberts, η Αμερικανή Diane Solomon, ο Γερμανός, γιουγκοσλαβικής καταγωγής Chris Roberts (Christian Franz Klusáček), η Ολλανδή Margo (Annemieke Verdoorn) και ο Βέλγος Franck Olivier (Claude Vangansbeck). Η EBU δεν επέτρεψε να ερμηνευτεί το τραγούδι σε τρεις γλώσσες, όπως είχε ζητήσει ο συνθέτης Ralph Siegel, ει μη μόνο στο τελευταίο κομμάτι του, κάτι που οδήγησε στο γνωστό χάος που ακούγεται. Επίσης, για αδιευκρίνιστους λόγους απορρίφθηκε ο αρχικός τίτλος του γκρουπ και προτιμήθηκαν τα ονόματα όλων των ερμηνευτών, κάνοντας έτσι το ρεκόρ μακρύτερου τίτλου με ονόματα καλλιτεχνών. Είναι αξιοσημείωτο το ότι και το αμέσως επόμενο τραγούδι, η συμμετοχή της Αυστρίας, είχε ως θέμα του τα παιδιά (είναι το Kinder dieser Welt).

Για την Ireen Sheer (βλ. 1974) ήταν η τρίτη συμμετοχή στο διαγωνισμό (LUX 74, GER 78).

Η Margo, γεννημένη το 1961 στο Ρότερνταμ, έζησε για κάποια χρόνια στο Παρίσι. Υπήρξε ηθοποιός σε σαπουνόπερες και ταινίες, αλλά και πρώην μοντέλο, έχει μάλιστα σπουδάσει χορό, υποκριτική και τραγούδι. Είναι παντρεμένη με τον Robert Wilson κι έχει έναν γιο. Ζουν από το 2008 στο Σύδνεϋ. Ο Malcolm Roberts, γεννημένος το 1944, ξαναπροσπάθησε τόσο ως συνθέτης, όσο ως ερμηνευτής-συμμετείχε λ. χ. το 1991, όπου ήρθε τελευταίος. Υπήρξε ηθοποιός -κυρίως σε μιούζικαλ- στιχουργός, συνθέτης και τηλεοπτικός σώουμαν. Πέθανε από καρδιακή προσβολή το 2003.

Ο Franck Olivier ήταν Βέλγος, υπεύθυνος για παιδικά προγράμματα στο Λουξεμβούργο. Γεννήθηκε το 1948 και έκανε μαθήματα μουσικής, με ειδίκευση στην φυσαρμόνικα. Τις Κυριακές έψαλλε σε μια εκκλησιαστική χορωδία. Μεταξύ 1962 και 1967 εμφανίζεται στο Charleroi με τους The Cobras. Από το 1968 ως το 1971 ήταν μέλος σε διάφορα gospel group, ενώ ηχογραφεί με τους Transit. Εργαζόταν ως κιθαρίστας, για να μπορεί να χρηματοδοτεί τις σπουδές του στην κινησιοθεραπεία Τον ανακάλυψε ένας γάλλος μάνατζερ και τον έβαλε στον κόσμο του βαριετέ. Το 1974 κέρδισε το χρυσό ρόδο στο φεστιβάλ των Antibes. Έγινε γνωστός, όταν τραγούδησε στους τίτλους δύο ιδιαίτερα δημοφιλών παιδικών σειρών (Albator 84 και Astro, le petit robot). Το 1976 και 1977 συνεργάζεται με τον σούπερσταρ Claude François λίγο πριν από τον τραγικό θάνατό του. Τα επόμενα άλμπουμ του γίνονται χρυσά σε Γαλλία, Βέλγιο και Καναδά. Το 1978 είναι υποψήφιος στον βελγικό τελικό (δίχως κατάταξη). Επιστρέφει το 1984 (4ος). Το 1985, και ενώ παρουσίαζε στο κανάλι RTL του Λουξεμβούργου το παιδικό πρόγραμμα La Bande à Grobo, του έγινε η πρόταση να συμμετάσχει στους The Internationals. Το 1986, αφότου ενεπλάκη σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα με μία νεκρή, μεταναστεύει στον Καναδά, όπου ίδρυσε δική του δισκογραφική εταιρεία. Από το 1992 εμφανιζόταν κάθε χρόνο σε ένα καμπαρέ στη Florida, ενώ δεν έλειψαν οι παραστάσεις σε Los Angeles και Las Vegas, αλλά και σε ένα ποταμόπλοιο που έκανε κρουαζιέρες στον ποταμό Saint-Laurent. Παράλληλα, υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στο Βιετνάμ, καθώς αρχικά τραγουδούσε σε εκδηλώσεις των Βιετναμέζων μεταναστών στις Η.Π.Α. και εν συνεχεία ηχογράφησε ντουέτα με δημοφιλείς σταρ της χώρας αυτής. Μία από τις καλλιτέχνιδες που είχε υπό την προστασία του είναι η Marcelle Alexis, την οποία νυμφεύτηκε. Είναι ο άνθρωπος που λάνσαρε την εντυπωσιακή καριέρα της Lara Fabian (LUX 88) στον Καναδά, καθώς και ο εμπνευστής του άλμπουμ, τα έσοδα του οποίου δόθηκαν στην Αϊτή, η οποία είχε πληγεί από σεισμό το 2010. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στο Βέλγιο. Είχε προηγηθεί το 2008 η αθώωσή του σε δεύτερο βαθμό: είχε κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση από μία 20χρονη το 1995. Το 2015 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, Ma vie, mon histoire. Απεβίωσε στις 8 Νοεμβρίου 2021 από καρκίνο του ήπατος. Τον Ιανουάριο του 2020 είχε ανακοινώσει δημόσια την ασθένειά του, μάλιστα δέχτηκε να δοκιμάσει μια πειραματική θεραπεία.

Ο Chris Roberts, γεννημένος το 1944, ο οποίος ξεκίνησε το 1968, ήταν από τους πιο γνωστούς τραγουδιστές και ηθοποιούς της Γερμανίας. Αρχικά έπαιζε ντραμς στους Blue Rockets. Έκανε πολλές επιτυχίες τις δεκαετίες του ’60 και ’70, για τον λόγο αυτό διέκοψε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο, όπου σπούδαζε μηχανικός. Εμφανιζόταν συχνά μαζί με τη γυναίκα του Claudia Roberts. Απέκτησαν δύο παιδιά, ενώ εκείνη διέθετε ακόμα έναν γιο από τον πρώτο της γάμο. Διέθετε πλούσια δισκογραφία μέχρι το 2009., έχοντας πουλήσει 11 εκατομμύρια δίσκους Απεβιωσε το 2017 από καρκίνο του πνεύμονα. Του έδωσαν τη γερμανική υπηκοότητα την ίδια χρονιά που πέθανε. Επί 62 χρόνια δεν είχε ούτε τη Γιουγκοσλαβική υπηκοότητα λόγω πολιτικών κωλυμάτων. Η Diane Solomon έχει αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Oregon, όπου σπούδασε υποκριτική. Πήγε στο Ηνωμένο Βασίειο, για να σπουδάσει στη Βασιλική ακαδημία Δραματικής Τέχνης, όμως την εντόπισε σε μία εκδήλωση ο John King του ΒΒC και την προσέλαβε. Έχει εμφανιστεί σε σήριαλ του BBC και είχε το δικό της πρόγραμμα (“The Diane Solomon Show”). Εργάστηκε στο παρελθόν και ως μανεκέν. Στο σήμερα τραγουδά και συνθέτει, ενώ εργάζεται παράλληλα ως διατροφολόγος. Είναι ειδική σε θέματα ομοιοπαθητικής, με την οποία ασχολήθηκε όταν ήταν άρρωστη επί δύο χρόνια τη δεκαετία του ’90. Κυκλοφόρησε τρία σόλο άλμπουμ τη δεκαετία του ’70.

Τάκης Μπινιάρης (GRE 85-Παναγιώτης Μπινιάρης): γεννήθηκε το 1953 και είχε από παιδί για χόμπυ του το τραγούδι και τη σύνθεση. Τελειώνοντας το σχολείο μετείχε σε ένα συγκρότημα στο Χαλάνδρι, που λεγόταν Sailors. Ο παρουσιαστής Όμηρος Αθηναίος, επειδή έμοιαζε με ξένο, τον βάφτισε Πίτερ Μπάρις και τον παρουσίαζε στο Bunny club, στο Σύνταγμα, σαν Αμερικανό τραγουδιστή. Του έκαναν διάφορα καψόνια, επειδή ξεχώριζε, ενώ υπήρξε και θύμα σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Ξεκίνησε σε ελληνικά κλαμπ με ξένα τραγούδια, πριν πάει για σπουδές στη Γαλλία και την Αγγλία, για 4 χρόνια. Με παρότρυνση επιχειρηματία άρχισε να τραγουδά και λαϊκά. Επέστρεψε το 1978 και έγινε ευρύτερα γνωστός, όταν έπαιξε τον Χριστό στη ροκ όπερα «Ιησούς Χριστός υπέρλαμπρο άστρο» (Jesus Christ Superstar). Τη δεκαετία του ’70 υπήρξε επίσης μέλος του Sover Group που πλαισίωνε την Έλενα. Έχει παίξει και στο θέατρο, ξεκινώντας το 1981 στο «Ciao», του Chauvasson, με την Κάτια Δανδουλάκη. Το 1991 ήρθε 5^ος στον εθνικό τελικό με το Όπου και να’σαι. Εμφανίζεται ακόμα από καιρού εις καιρόν στην τηλεόραση, παίζοντας με την κιθάρα του από ρεμπέτικα μέχρι λάτιν. Έχει στο ενεργητικό του τρεις γάμους. Ο πρώτος είναι με την Άντζελα, τραγουδίστρια που είχε κάνει επιτυχία στο κέντρο «Πλάκα» στο Παρίσι, όπου εμφανίζονταν μαζί. Αργότερα παντρεύτηκε τη Δήμητρα, με την οποία απέκτησε τον γιο τους Γιώργο, ο οποίος στα 12 του κέρδισε το πρώτο βραβείο στην εκπομπή του Ανδρέα Μικρούτσικου «Αντρες έτοιμοι για όλα» και σήμερα ασχολείται με τις επιχειρήσεις (έχει ένα μαγαζί στην Κηφισιά). Ο τρίτος γάμος είναι με την τραγουδίστρια Νανά Γεωργιάδη, κατά είκοσι χρόνια νεοτερή του. Επρόκειτο να επιστρέψει στο σανίδι έπειτα από καιρό πρωταγωνιστώντας στο «Κλουβί με τις τρελές», αλλά η παράσταση ματαιώθηκε. Υπήρξε ο αγαπημένος τραγουδιστής του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη. Τον είχαν ζητήσει, τόσο η Βουγιουκλάκη για τον Τσε Γκεβάρα στην «Εβίτα», όσο κι ο Κούρκουλος για το «Ψηλά από τη γέφυρα» του Άρθουρ Μίλερ, όμως εκείνο τον χειμώνα τραγουδούσε ήδη με τον Γιάννη Σπανό. Όσον αφορά στην Αλίκη, όταν ήρθε η πρόταση, είχε ήδη υπογράψει με τη Δανδουλάκη. Σε δηλώσεις του είπε ότι απομυθοποίησε τον διαγωνισμό, όταν πήγε εκεί και είδε πώς ήταν. Θυμόταν ότι τους είχαν βάψει από το μεσημέρι και περίμεναν με τις ώρες μέχρι να τραγουδήσουν: “Φτωχή συμμετοχή από θέμα οργάνωσης και στήριξης! Το τραγούδι αγαπήθηκε, αλλά η εταιρία το πέταξε. Επειτα από κάποια χρόνια ήρθα δεύτερος, με μικρή διαφορά από την «Άνοιξη» της Βόσσου και τελικά πήγε η Σοφία. Κρίμα, γιατί εκείνη τη φορά είχα περάσει με ένα ρυθμικό τραγούδι μου που πιστεύω ότι θα είχα τύχη, αν πήγαινα με αυτό”… Πλούσια παρασκήνια και παραλειπόμενα για τη συμμετοχή του 1985 εδώ!

Σημείωση (επειδή μάς έχετε ρωτήσει): εννοείται ότι δεν είναι όλοι οι γιούροσταρ κατατρεγμένοι από τη μοίρα. Ίσα-ίσα! Αυτή η σειρά άρθρων ξεκίνησε, δίνοντας έμφαση στις δυσκολίες που συνάντησαν στη ζωή τους (αυτό, εξάλλου, κάνει τη διαφορά από τα απλά βιογραφικά που μπορεί κάποιος να τα βρει πλέον παντού), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναφέρουμε τις επιτυχίες και τα επιτεύγματα των αγαπημένων μας γιουροκαλλιτεχνών, διανθισμένα με κάποιες άγνωστες ιστορίες που έχουμε κατά καιρούς εντοπίσει.

About The Author