Την περασμένη Κυριακή η Ναυσικά έδωσε στον INFE Greece μια συνέντευξη για την υποψηφιότητα της στον εθνικό τελικό αλλά και για την μουσική της καριέρα μέχρι σήμερα.
-Πως ξεκίνησε η μουσική σου καριέρα;
Όταν ήμουν μικρή πήγαινα σε ένα ωδείο στην Κρήτη, και εκεί μου ζητήθηκε να τραγουδήσω ένα τραγούδι της Celine Dion, το My Heart Will Go On, και ο πιανίστας ο οποίος είχε την σχολή, έπαθε πλάκα όταν το τραγούδησα, λέγοντας “δεν το πιστεύω πως ένα 8χρονο κορίτσι μπορεί να τραγουδήσει αυτό το τραγούδι τόσο εύκολα! Μπορείς να το κάνεις αυτό μπροστά σε κόσμο;” και απάντησα θετικά. Έτσι (ο ιδιοκτήτης της σχολής) κάλεσε κανάλια και ήρθαν ο Antenna, το Mega, το Star, γενικά όλα τα κανάλια, και με έβγαλαν στις ειδήσεις ως παιδί θαύμα. Με έβαλε να τραγουδήσω Celine Dion, Mariah Carey, Whitney Houston, χωρίς να γνωρίζω αγγλικά μάλιστα τότε, μόνο ότι άκουγα με τα αυτιά μου.
Από τις εμφανίσεις μου στα κανάλια, με είδε ο Γιώργος Θεοφάνους, πήρε τηλέφωνο την Universal Music, τους είπε πως έχει γράψει έναν ολόκληρο δίσκο και ότι έψαχνε για αρκετό καιρό την κατάλληλη φωνή, και τους ζήτησε να με πάρουν τηλέφωνο και να κάνω όλο τον δίσκο πάνω της. Πήραν τηλέφωνο τους γονείς μου και κάναμε με τον Γιώργο το meeting, και υπογράψαμε σε λίγες ημέρες. Εγώ ερωτήθηκα αν θέλω να μπω στα φώτα της δημοσιότητας, και δέχθηκα χωρίς να γνωρίζω σε τί χώρο μπαίνω βέβαια. Ήξερα απλά ότι λατρεύω το τραγούδι και ότι μου αρέσει να τραγουδάω. Ο Γιώργος με αποκαλούσε παιδί-θαύμα, θεωρούσε ότι είμαι η καλύτερη φωνή στην Ελλάδα. Εγώ τα άκουγα αυτά ξαφνιασμένη. Βγήκε ο δίσκος, πήγε πάρα πολύ καλά, μπήκε top-10, έγινε χαμός με το “κάνω όνειρα” ειδικά, ο δίσκος ήταν 14 κομματιών, ακούστηκε πολύ και το “μη με παίρνεις τηλέφωνο”. Πήγαινα πέμπτη δημοτικού εκείνη την περίοδο.
-Πως αντέδρασαν τα παιδιά, οι συμμαθητές σου, με αυτή την επιτυχία;
Όσο ηχογραφούσα στην Αθήνα, γιατί με πηγαινοφέρνανε καθώς μεγάλωσα στην Κρήτη, η Universal μου πλήρωνε τα εισιτήρια κάθε Σαββατοκύριακο για εμένα και τους γονείς μου, να έρχομαι Αθήνα για να δουλεύω πάνω στον δίσκο. Μας πήρε ένα χρόνο να γράψουμε 14 τραγούδια, όσο ήμουν στα παρασκήνια ήμουν πάρα πολύ ευτυχισμένη. Όταν βγήκε ο δίσκος και τα παιδιά έμαθαν τι έκανα τόσο καιρό, έγιναν όλοι πάρα πολύ κακοί, έχασα τις φιλίες μου από την μια μέρα στην άλλη, δεν μου μιλούσε κανείς στο σχολείο, ενώ ήμουν πολύ δημοφιλές παιδί. Το αγόρι με το οποίο βγαίναμε, μου είχε γυρίσει την πλάτη. Ένιωσα αρκετό bullying εκείνη την περίοδο, χωρίς να καταλαβαίνω για ποιο λόγο συμβαίνει όλο αυτό, το ότι έγινα διάσημη δεν με άλλαξε σαν Ναυσικά.
Από την άλλη περπατούσα στον δρόμο και με σταματούσαν παντού, σε όποιο μαγαζί πήγαινα με την μητέρα μου ή τον πατέρα μου, μου έλεγαν “είσαι το κορίτσι από το κάνω όνειρα, να βγάλουμε φωτογραφίες”, τότε μάλιστα δεν υπήρχαν κινητά, χρησιμοποιούσαν φωτογραφική μηχανή, μοίραζα αυτόγραφα κτλπ. Δεν υπήρχαν κοινωνικά δίκτυα όπως instagram, ήταν πολύ πιο άμεση η αλλαγή στην ζωή μου, γιατί δεν είχα κάποιον να μου στέλνει μηνύματα πριν από αυτό, έτσι άλλαξε πολύ η ζωή μου.
-Αφού έκανες τόσο μεγάλη επιτυχία, γιατί στην συνέχεια αποτραβήχτηκες;
Όταν ήμουν από 10 μέχρι 12 ο Θεοφάνους μου έλεγε πως θα καείς αν μείνεις στο προσκήνιο, γιατί ούτε λεφτά μπορείς να πάρεις, ούτε στα μπουζούκια μπορείς να εργαστείς, και γενικότερα δεν θα μπορείς να πάρεις τους καρπούς της δουλειάς σου. Αυτό που κάναμε ήταν για να σου δείξουμε τον δρόμο σου, και να καταλάβει ο κόσμος ποιος είσαι, και να το συνεχίσεις αφού έχει ολοκληρώσει κάποιες σπουδές πρώτα, και έχεις γίνει ολοκληρωμένη ενήλικας, να γυρίσεις στο προσκήνιο όταν είσαι έτοιμη, μετά τα 18. Νομίζω ήταν πολύ σωστή αυτή η συμβουλή, γιατί σκέψου ένα παιδάκι να πρέπει να μπει σε έναν εργασιακό χώρο, χωρίς κάποια πείρα προηγουμένως. Μπήκα κατευθείαν στα βαθιά νερά. Αφού συμφώνησα και με τους γονείς μου πάνω σε αυτό, αποφάσισα να αποτραβηχτώ από τα φώτα της δημοσιότητας.
-Μετά από πόσο καιρό από την κυκλοφορία του δίσκου σου, η καθημερινότητα σου στην Κρήτη ξαναέγινε φυσιολογική;
Μετά από μερικούς μήνες. Είχα συνηθίσει και εγώ, και οι φίλοι μου αρχίσαν να μου ξαναμιλάνε.
-Πως σου ήρθε η σκέψη να λάβεις μέρος στην διαδικασία της Eurovision;
Είχα πάντα το μικρόβιο να πάω στην Eurovision, καθώς είμαι μεγάλη fan του διαγωνισμού.
-Ήσουν πάντοτε ένα από τα ονόματα που ακουγόταν από τα μέλη των σωματείων της Eurovision γιατί έχεις πολύ καλή φωνή αλλά και κίνηση.
-Σας ευχαριστώ πολύ, μακάρι να καταφέρω να μπω στους 12. Ήθελα πάντοτε να συμμετέχω στην Eurovision αλλά δεν είχα τις ευκαιρίες, καθώς δεν ήταν ανοιχτός ο διαγωνισμός, πάντα ήταν προδιατεθειμένοι στο ποιον καλλιτέχνη θέλουν να διαλέξουν. Εφόσον τον έκαναν ανοιχτό τον διαγωνισμό, είπα θα δηλώσω οπωσδήποτε συμμετοχή. Οπότε επιτέλους παρουσιάστηκε η κατάλληλη ευκαιρία και ήμουν στην Ελλάδα, γιατί τα προηγούμενα χρόνια ζούσα στο εξωτερικό.
-Σε ποιο μέρος ζούσες;
Ζούσα στην Νέα Υόρκη τα προηγούμενα 5 χρόνια. Μετά τον πρώτο δίσκο μου, έβγαλα το “ψυχραιμία” με τον Περράκη, και έφυγα για Αμερική σε ηλικία 15 ετών. Εργαζόμουν στο Broadway, έκανα σπουδές ηθοποιίας στο Hunter College. Έπειτα υπέγραψα στην Sony Music ως songwriter, στα 24 μου, και κάθε μέρα έγραφα στο studio μουσική και στίχους για άλλους καλλιτέχνες, και το βράδυ εργαζόμουν στο θέατρο. Ευτυχώς δεν αναγκάστηκα να κάνω άλλη δουλειά πέρα από την μουσική και το θέατρο. Γιατί η Νέα Υόρκη είναι μια πάρα πολύ ακριβή πόλη και για να καταφέρεις να κάνεις αυτό που αγαπάς πρέπει να είσαι πολύ τυχερός και εργατικός, για αυτό μπόρεσα και επιβίωσα. Λόγω του COVID γύρισα στην Ελλάδα, να είμαι κοντά στην οικογένεια μου, και ήθελα να με μάθει και ο μέσος Έλληνας, γιατί πολλοί με έψαχναν στα social media “που έχει χαθεί αυτή η Ναυσικά μετά το κάνω όνειρα”. Ήθελα αυτή την επανασύνδεση με το κοινό μου, ήταν σαν ένας έρωτας που δεν εκπληρώθηκε ποτέ, και τώρα ξαναρχίζω από την αρχή.
-Θα θέλαμε να μας πεις κάποια πράγματα για το τραγούδι σου. Είναι ένα τραγούδι που το γράψατε αποκλειστικά για την Eurovision ή υπήρχε από πριν;
Το τραγούδι το έγραψε ο Δημήτρης Κουμπής ο οποίος είναι ένας πολύ καλός φίλος και συνεργάτης. Μου είπε πως έχει γράψει ένα τραγούδι για την Eurovision, και ότι δεν έχει βρει την κατάλληλη φωνή. Άκουσα το τραγούδι και πραγματικά το ερωτεύτηκα, του είπα πως θα αλλάξω κάποιος στίχους και κάποιες μελωδίες, για να το κάνουμε πιο δυναμικό. Είναι μια μπαλάντα, και θεωρούσε πως έπρεπε να πάει πιο ψιλά για να αναδεικνύεται και η φωνή. Έτσι αφού το επεξεργάστηκα, είμαστε ουσιαστικά συνέταιροι στην σύνθεση του τραγουδιού. Είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι, ο Δημήτρης μου είπε πως μόνο την φωνή μου θα μπορούσε να φανταστεί πάνω σε αυτό. Είναι ένα πολύ συναισθηματικό κομμάτι. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι στα αγγλικά, ο στίχος και η μελωδία μου μίλησαν. Το τραγούδι μιλάει για μια κατάσταση όπου είσαι πληγωμένος με τον εαυτό σου, για κάτι που δεν έχεις καταφέρει, αλλά να του λες ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Ουσιαστικά το τραγούδι αφορά την ανακάλυψη του εαυτού μας. Είναι αφορά τον έρωτα, την σεξουαλικη προτίμηση, ή να βρεις έναν τόπο στην κοινωνία και ουσιαστικά να αποδεχθείς τον εαυτό σου. Το τραγούδι μπορούμε να το προμοτάρουμε ως μήνυμα για την αποδοχή του εαυτού μας, το οποίο χρειαζόμαστε πάρα πολύ αυτή την περίοδο. Γιατί όλοι κρίνουνε, είναι η ανθρώπινη φύση αυτό.
-Έχεις φανταστεί την σκηνική παρουσία του τραγουδιού;
Ναι την έχω φανταστεί, εγώ προσωπικά έχω εμμονή με τα ουράνια τόξα, μου αρέσουν πολύ τα χρώματα σαν concept. Σκέφτομαι στην αρχή να είναι στα μαύρα η σκηνή, να παίζω πιάνο με μια τουαλέτα και να υπάρχουν χορευτές, όπως η Celine Dion στο Ceasars Palace. Στην συνέχεια να φύγει η ουρά και να μείνω με ένα πιο κολλητό φόρεμα. Έχω πολύ φαντασία στο θέμα της σκηνικής παρουσίας αλλά θέλω να το αφήσουμε και στους ειδικός αυτό το θέμα. Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος γνώστης που θα ξέρει τι θα δουλεύει στο φακό και στο κοινό, και θα ήθελα να πάρω κάποια γνώμη και από αυτούς.
-Θα ήθελες να εντάξεις κάποιο Ελληνικό στοιχείο στην συμμετοχή σου;
To Ελληνικό στοιχείο που θα εντάξω είναι ένα συναίσθημα, το συναίσθημα του Έλληνα το οποίο είναι βαθύ. Ως λαός αισθανόμαστε πολύ βαθιά, είμαστε αρκετά θερμόαιμοι. Μόνο στην Ελλάδα έχουμε τραγούδια “καψούρας” όπως λέμε. Για αυτό πιστεύω πως θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα σαν συναίσθημα, ώστε να καταλάβει η Ευρώπη πως είμαστε ένας αρκετά συναισθηματικός λαός. Εγώ σαν καλλιτέχνης είμαι πάρα πολύ συναισθηματική, όποτε με άγγιζε ένα τραγούδι ήταν για κάποιον συναισθηματικό λόγο, πχ να μου θυμίζει έναν άνθρωπο, μια σκηνή κτλπ. Θα ήθελα να συνδεθεί αυτό το τραγούδι με την Ελλάδα με έναν πολύ όμορφο και συναισθηματικό τρόπο.
-Αγαπημένη συμμετοχή στην Eurovision;
H χώρα μας όπως και η Κύπρος έχουν στείλει πάρα πολύ όμορφες συμμετοχής, μου άρεσε η τελευταία συμμετοχή της Γαλλίας (Slimane – Mon Amour), μου έχει μείνει ο Σάκης Ρουβάς με το Shake It, η Ελένη Φουρέϊρα με το Fuego, η Έλενα Παπαρίζου με το My Number One, το Γαλλικό Il faut de temps, το Tattoo της Loreen, το Molitva της Σερβίας η οποία εκπροσωπεί αυτό που θέλω στην Eurovision, μια αγγελική φωνή με τραγουδάρα και μήνυμα. Θεωρώ πως η Eurovision πρέπει να ξαναγίνει αυτό το πράγμα. Να είναι διαγωνισμός τραγουδιού και όχι δημοφιλίας του καλλιτέχνη, να μην στηρίζεται σε τίποτα άλλο πέρα από το πόσο όμορφο είναι ένα τραγούδι και στις ικανότητες του τραγουδιστή.
+ There are no comments
Add yours