Αφιερώματα Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision : 1988
Φτάνοντας το αφιέρωμα μας στον 33ο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision έχουμε να πούμε πολλά μια και αυτός ο διαγωνισμός από πολλές απόψεις ήταν η επιτομή του μοντερνισμού στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και έμελλε να φέρει πολλές αλλαγές στον τρόπο διοργάνωσης του διαγωνισμού. Εκτός αυτού τη Eurovision του 1988 κέρδισε η μετέπειτα παγκοσμίου φήμης Καναδή Celine Dion. Εκτός όμως από τη Celine που ξεκίνησε την τεράστια καριέρα της από την σκηνή τoυ διαγωνισμού, την ίδια χρονιά μια επίσης τεράστια σταρ, εκπροσωπούσε το Λουξεμβούργο, δεν είναι άλλη από τη Βελγοκαναδέζα Lara Fabian.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο 33ος διαγωνισμός της Eurovision διοργανώθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας στις 30 Απριλίου του 1988 αφού την προηγούμενη χρονιά ο Mr Eurovision Johnny Logan έφερε την νίκη στην χώρα του. Για εκείνη την χρονιά λοιπόν οι Ιρλανδοί διοργανωτές και ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας της χώρας Radio Telefís Éireann (RTÉ) που είχε την επιμέλεια της παραγωγής ήθελαν να αλλάξουν το στιλ του διαγωνισμού σε σχέση με τους προηγούμενους και έτσι χρησιμοποίησαν τον Declan Lowney, ο οποίος ήταν γνωστός ως διευθυντής μουσικών βίντεο και προγραμμάτων για τη νεολαία, δίνοντάς στον διαγωνισμό έναν πιο νεανικό τόνο έτσι ώστε να προσελκύσει και το νεότερο σε ηλικία κοινό. Έτσι ο παραδοσιακός πίνακας αποτελεσμάτων αντικαταστάθηκε με δύο γιγαντιαίες βιντεοθόνες (Videowall) οι οποίες βρισκόντουσαν εκατέρωθεν της σκηνής και οι οποίες προέβαλλαν επίσης ζωντανές εικόνες των ερμηνευτών από το πράσινο δωμάτιο (Green Room) κατά τη διάρκεια των ανακοινώσεων των ψήφων. Επίσης ο νέος πίνακας αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον υπολογιστή και έδειχνε πιο φαντασμαγορικός για τα τότε δεδομένα της εποχής. Αλλά και η σκηνή που χρησιμοποιήθηκε για την ερμηνεία των τραγουδιών στο RDS Simmonscourt Pavilion (που ήταν και ο ίδιος χώρος με αυτόν που διεξάχθηκε ο διαγωνισμός το 1981) ήταν η μεγαλύτερη που κατασκευάστηκε ποτέ στην ιστορία του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision μέχρι τα τότε δεδομένα. Η σκηνή αυτή σχεδιάστηκε από την Paula Farrell με επικεφαλής τον παραγωγό Michael Grogan και ήταν η πιο περίτεχνη που κατασκευάστηκε ποτέ διότι για να αντισταθμιστεί το γεγονός ότι το σκηνικό φαινόταν τεράστιο διότι παρόλο που έπιανε το μεγαλύτερο μέρος της αίθουσας (μιας αίθουσας μεσαίου μεγέθους χωρητικότητας 7.000 ατόμων), ο σκηνοθέτης σκοτείνιαζε σκόπιμα την αίθουσα όπου βρισκόταν το κοινό και αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει ευρείες γωνίες του κοινού, προκειμένου να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι ο χώρος είναι μεγαλύτερος από ό, τι ήταν στην πραγματικότητα. Επίσης, η σκηνή ήταν εμπλουτισμένη με φωτισμό τύπου neon και Led και ο θεατής που παρακολουθούσε ζωντανά τον διαγωνισμό έβλεπε μια καταπληκτική φουτουριστική εικόνα και παρουσίαση των τραγουδιών και ταξίδευε στο μέλλον.
21 χώρες δήλωσαν παρόν στον 33ο διαγωνισμό στο Δουβλίνο μια και η Κύπρος ανέστειλε τη συμμετοχή της, διότι κατηγορήθηκε ότι το επιλεχθέν τραγούδι ακούστηκε νωρίτερα από την επιτρεπόμενη ημερομηνία και ήταν ήδη στην κλειστή επιλογή του 1984 όποτε και αυτομάτως ακυρώθηκε. Από τις 21 συμμετοχές βλέπουμε την επάνοδο 7 καλλιτεχνών που είχαν πάρει μέρος και σε προηγούμενους διαγωνισμούς και δεν είναι άλλοι από τους Δανούς Kirsten & Søren όπου το 1984 και το 1985 εκπροσώπησαν τη Δανία με την ονομασία Hot Eyes (μάλιστα το 1984 βρέθηκαν στην υψηλότερη θέση (4η) του βαθμολογικού πίνακα για την χώρα τους από το 1963…!!!!), το Φινλανδικό συγκρότημα Boulevard έλαβε μέρος και το 1987 με τη Φινλανδία ως φωνητικά πίσω από την Vicky Rosti. Ένας από τους νικητές του 1979, ο Re’uven Gvitrz (μέλος του συγκροτήματος Milk and Honey που έφερε την δεύτερη συνεχόμενη νίκη για την χώρα του) επέστρεψε στα φωνητικά της ισραηλινής συμμετοχής του 1988 με ερμηνεύτρια τη Yardena Arazi, η οποία εκπροσώπησε ξανά τη χώρα το 1976 ως μέλος του συγκροτήματος Chocolat, Menta, Mastik και επίσης παρουσίασε τον διαγωνισμό του 1979. Η Yardena Arazi μάλιστα ήταν και η πρώτη που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό μετά την παρουσίασή του σε προηγούμενη χρονιά. Η Dora που εκπροσώπησε την Πορτογαλία και το 1986 άλλαξε το στυλ του τραγουδιού και εμφανίστηκε στην σκηνή του RDS Simmonscourt Pavilion ως ντίβα. Ο Σουηδός Tommy Körberg εμφανώς ταλαιπωρημένος την βραδιά του τελικού από ένα κρύωμα και αναγκάστηκε να κάνει ένεση καμφοράς για να βγει στην σκηνή και να τραγουδήσει, εκπροσώπησε την χώρα του και στο παρελθόν (1969). Τέλος το Τουρκικό συγκρότημα MFÖ είχε και πάλι προσπαθήσει να εκπροσωπήσει την χώρα του στην σκηνή του Scandinavium στο Gothenburg της Σουηδίας το 1985. Αξίζει εδώ να πούμε πως ο Ολλανδός καλλιτέχνης Gerard Joling ήταν ήδη γνωστός στην χώρα του αλλά και στην Ευρώπη από τα τραγούδια “Love is in your eyes“, “Sea of love” και “Heart To Heart“.
Τέλος να αναφέρουμε πως ο Declan Lowney ήταν επίσης ο σκηνοθέτης του βίντεοκλιπ, το οποίο παρουσιάστηκε μετά τα τραγούδια και πριν από την ανακοίνωση των ψήφων και ήταν ένα βίντεο από το δημοφιλές ιρλανδικό ροκ συγκρότημα Hothouse Flowers, το οποίο κινηματογραφήθηκε σε έντεκα χώρες σε όλη την Ευρώπη και ήταν το πιο ακριβό μουσικό βίντεο που παρήγαγε ποτέ Ιρλανδική παραγωγή την εποχή εκείνη.
Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η χρονιά του 1988 μαζί με το 1968 είναι η χρονιές με την πιο αγωνιώδη βαθμολογία στην ιστορία του θεσμού της Eurovision αφού μέχρι και την προτελευταία χώρα που έδινε τους βαθμούς το Ην. Βασίλειο ερχόταν πρώτο με 136 βαθμούς ενώ η Ελβετία ερχόταν δεύτερη με 131 (Η επιτροπή της Πορτογαλίας έδωσε το 12ρι στην Ελβετία και στο Ην. Βασίλειο μόνο 3..!!!). Μέχρι και οι παρουσίαστες είχαν πολύ αγωνία και προσπάθησαν με κωμικό τρόπο να σπάσουν λίγο το κλίμα του άγχους στο τηλεοπτικό κοινό, στο κοινό της αίθουσας αλλά και στο green room λέγοντας πως η Agatha Christy είχε προσληφθεί απο την παραγωγή να γράψει το σενάριο της βαθμολογίας, ένα χιούμορ που όντως έσπασε λίγο τον πάγο της αγωνίας. Έτσι όπως και το 1968 η ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία έδωσε του βαθμούς της και τοποθέτησε στο βάθρο του νικητή την Ελβετία για δεύτερη φορά (και μέχρι στιγμής τελευταία) και έκανε την αρχή για να εκτοξευθεί η καριέρα της Celine Dion στα ύψη.
Όμως του 1968 και του 1988 δεν ήταν οι μόνες βαθμολογίες που κρατούσαν σε αγωνία το κοινό και τους καλλιτέχνες στην ιστορία του διαγωνισμού, ήταν και του 1991, 1993, 2002 και του 2003 αλλά θα τις εξετάσουμε στα επόμενα αφιερώματα μας.
https://www.youtube.com/watch?v=49Wkt1qNvWI
https://www.youtube.com/watch?v=W7y9SM-VAII
Σας ευχαριστούμε για αυτού του είδους τα αφιερώματα…
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη χρονιά:
Ποτέ δεν ήμουν fan ούτε του Ne partez pas sans moi ούτε της Celine Dion γενικότερα. Ισραήλ, Τουρκία και Λουξεμβούργο τα αγαπημένα μου από το 1988. Και, ναι, είμαι από αυτούς, τους ελάχιστους, που δε θεωρούν το Clown μια από τις χειρότερες ελληνικές συμμετοχές 😉
Χαχα ούτε κ εγώ! Αγαπημενο μου για εκεινη τη χρονιά νομιζω Λουξεμβουργο!
Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας διαγωνισμούς από το παρελθόν καταλαβαίνω πόσο πολύ μου λείπει η ζωντανή ορχήστρα από τον διαγωνισμό! Κατανοώ πως πλεον στη μουσική έχουν μπει και ήχοι που δεν βγάζουν μουσικά όργανα, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει ένα “πάντρεμα” σε αυτές τις περιπτώσεις. Είναι φανερό ότι τότε ήταν όντως διαγωνισμός τραγουδιού (με τα όποια “παρατράγουδα” υπήρξαν κατα καιρούς) αφού το τραγούδι ήταν αυτό που πρωταγωνιστούσε και όχι η σκηνική παρουσία. Ή μάλλον για να είμαι πιο δίκαιος δεν ήταν 50-50 (τραγούδι – παρουσίαση).
Εκείνη τη χρονιά δεν ήταν και η καλύτερή μας, αλλά σίγουρα δεν την θεωρώ κι απ’ τις χειρότερες. Μάλλον κάπου στη “μέση” της “λίστας” μου βρίσκεται, από τα τραγούδια που έχουμε παρουσιάσει.
ΣΟΥΗΔΙΑ (Stad I Ljus) , ΕΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ (Go), ΙΣΡΑΗΛ (Ben Adam) και ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ (Croire), τα καλύτερα του 1988, για μένα που είδα τον διαγωνισμό αυτής της χρονιάς για πρωτη φορά το 2000.
To πλέον ανεξήγητο είναι το πως η κοινότυπη μπαναλαρία της Βρετανίας βρέθηκε πάλι δεύτερη, και παρολίγο (ο θεός μας φύλαξε) να κερδίσει.
Τις συμμετοχές μας, του 1988, 1990 και του 1998, τις θεωρώ μακράν τις χειρότερες μας! Τον Clown, ίσως την χειρότερη μας, χειρότερη ακόμα και από του Μιχάλη Ρακιτζή το 2002! Ανεκδιήγητη από όλες τις απόψεις η συμμετοχή του 1988! Ειδικά όταν μπαίνει στη σκηνή και ο ομώνυμος Κλόουν, δεν μαζεύεται από πουθενά. Και μου ειναι τόσο μα τόσο συμπαθητική η καψερή η Αφροδίτη Φρυδά! Μα τοσο πολύ! Το νικητήριο, ήταν από τα αγαπημένα μου από τότε, οπως και του Λουξεμβούργου, της Σουηδιας και του Ισραήλ! Αλλα το δικό μας…χείριστο! Θαυμάσιο και αυτο σας το αφιέρωμα! Ευχαριστούμε!
Κατά την ταπεινή μου γνώμη το αφιέρωμα είναι ημιτελές. Ενώ ξεκινάει όμορφα, τελειώνει απότομα, σαν να βιαζόταν ο συντάκτης να το τελειώσει. Υπάρχουν τόσες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για εκείνη τη χρονιά που θα μπορούσαν να αναφερθούν, αλλά το μεγαλύτερο φάουλ είναι ότι δε γίνεται καμία αναφορά στο σημείο της ψηφοφορίας, μια από τις πιο θρίλερ ψηφοφορίες όλων των εποχών.
Το Η.Β. βρίσκεται πρώτο με 136 βαθμούς, η Ελβετία ακολουθεί δεύτερη με 5 βαθμούς λιγότερους, & η τελευταία χώρα (Γιουγκοσλαβία) αρχίζει να δίνει τους βαθμούς της. 6 βαθμούς στην Ελβετία που περνάει μπροστά με ενα βαθμό διαφορά & η Dion σκύβει το κεφάλι της πιστεύοντας ότι προφανώς έχει χάσει. Αγωνία στην αίθουσα. 7 στην Ολλανδία, 8 στη Γερμανία, 10 στη Νορβηγία….ο Scott Fitzgerald είναι στα πρόθυρα εγκεφαλικού….and finally France 12 points. Χαμός! Ο Terry Wogan που μεταδίδει για το BBC δεν μπορεί να το πιστέψει. H Dion ξεσπάει σε κλάματα.
Αγαπημένα τραγούδια το 1988:
-“Go” (UK)
-“Sufi” (Turkey – από τις ελάχιστες φορές που μου άρεσε τουρική συμμετοχή, αν και το ενδυματολογικό & το όλο στήσιμο στη σκηνή ήταν αίσχος)
-φυσικά “La chica que yo quiero/Made in Spain (Spain)
-To “Ne partez pas sans moi” δεν το είχα για πρώτο
-To αδικημένο “Lied für einen Freund” (Germany)
-Λίγα τα λόγια για το “Κλόουν”. Το λάτρεψα σαν παιδάκι δημοτικού τότε.
-Το επίσης πολύ αδικημένο “Voltarei” (Portugal)
-…..et finalement, les douze points vont au Luxembourg!
Μου λείπει η ζωντανή ορχήστρα. Mου λείπει εκείνη η Eurovision & όχι η σημερινή της μετάλλαξη.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και την επισήμανση. Ο δαίμων του νου μου το αφαίρεσε απο την μνήμη μου παρόλο που έιναι απο τους αγαπημένους μου διαγωνισμούς. Το διόρθωσα και το επισήμανα μαζί με κάποια άλλα σχόλια.