Μια ζωή με βάσανα και δυσκολίες
H Isabelle Αubret (FRA 62, 68-Thérèse Coquerelle): Γεννήθηκε το 1938 στη Λίλλη από ταπεινή οικογένεια, της οποίας ήταν το πέμπτο από τα ένδεκα παιδιά. Εργάτρια αρχικά σε εργοστάσιο από τα 14 της χρόνια, έγινε πρωταθλήτρια Γαλλίας στη Γυμναστική το 1952. Αρχές του 1963, δηλαδή λίγους μήνες μετά από τη νίκη της στη Γιουροβίζιον, οπότε εμφανιζόταν με τον Jacques Brel, έπαθε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, εξαιτίας του οποίου παραλίγο να μείνει παράλυτη. Αυτό ακύρωσε για πάντα τη διεθνή της καριέρα. Μπόρεσε να αναρρώσει πλήρως μόλις το 1968, μετά από σειρά εγχειρήσεων. Τότε επέστρεψε στη Γιουροβίζιον και κατέλαβε την τρίτη θέση, με στίχους που βασίζονται σε ένα μεσαιωνικό σουηδικό παραμύθι, για μια κοπέλα που βίασαν τρεις άνδρες, από το αίμα της οποίας ανάβλυσε μια πηγή. Το εν λόγω παραμύθι είχε εμπνεύσει λίγα χρόνια πριν και τον σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στην ταινία “Η πηγή των παρθένων” (1960-Jungfrukällan). Ευτυχώς, η Isabelle είχε τη βοήθεια των φίλων της, όπως ο Jacques Brel, που της παραχώρησε για πάντα τα δικαιώματα του τραγουδιού του La Fanette. Ο Jean Ferrat της έγραψε τότε το C’est beau la vie, ένα τραγούδι που ηχογράφησε έχοντας φρικτούς πόνους. Το 1982, κατά τη διάρκεια ενός νούμερου στο τραπέζιο (κατά καιρούς εργαζόταν ως αρτίστα σε τσίρκο), κατά τη διάρκεια του Gala de l’Union des Artistes, πέφτει και μένει κατάκοιτη για άλλα δύο χρόνια. Παρόλα αυτά κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να συνεχίσει την τραγουδιστική της σταδιοδρομία στις γαλλόφωνες χώρες, με ειδίκευση κυρίως στη μελοποιημένη ποίηση.
Η συμμετοχή στο μιούζικαλ Les Parapluies de Cherbourg
Όπως διαβάσαμε στον ιστότοπο “All Kinds of Everything”, το 1963 προσεγγίστηκε από τον σκηνοθέτη Jacques Demy και τον συνθέτη Michel Legrand, για να πρωταγωνιστήσει στο ιδιόρρυθμο μιούζικαλ “Οι Ομπρέλες του Χερβούργου” (“Les Parapluies de Cherbourg”), όπου ακόμα και οι διάλογοι εκφωνούνται με τραγουδιστικό τρόπο. Δυστυχώς το ατύχημα που προαναφέραμε, στο οποίο σκοτώθηκε ένα άτομο και τρία τραυματίστηκαν σοβαρά (ανάμεσά τους ο πιανίστας Serge Sentis) δεν της επέτρεψε να συμμετάσχει. Αντ’ αυτής επελέγη η Catherine Deneuve. Η ταινία απέσπασε τον “Χρυσό Φοίνικα” στις Κάννες, καθώς και πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ και “εκτόξευσε” την καριέρα της Deneuve, όπως και του συμπρωταγωνιστή της, του Ιταλού γόη Nino Castelnuovo. Ακούστε το πασίγνωστο τραγούδι τη στιγμή του αποχωρισμού των πρωταγωνιστών.
